Dagblaðið Vísir - DV - 04.08.1993, Blaðsíða 11

MIÐVIKUDAGUR 4. ÁGÚST 1993
11
Menning
Uppgjör
við kven-
ímyndina
- Róska 1 Sóloni íslandus
Á sínum tíma innleiddi SÚM-
hópurinn rýmisvitund í hérlenda
myndlistarflóru og hóf hið hvers-
dagslega á stall. Þetta var geijun
breyttra gilda þar sem útísýningar
á Skólavörðuholti léku m.a. stórt
hlutverk. Meðal þessara lista-
manna var Róska sem um þetta bil
og síðar var við nám á Ítalíu og
sýndi þar á samsýningu sem var
túeinkuð þeirri hugsjón að listin
Myndlist
Ólafur Engilbertsson
ætti að vera fátæk; „l’arte povera".
Nú, aldarfjórðungi síðar, hefur
Róska komið fyrir nýjum verkum
í sal Sólons íslandus í Bankastræti.
Tölva sem skissubók
Listakonan hefur fengist við sitt
af hveiju síðustu árin, þ.á m. kvik-
myndagerð, tölvugrafík, ljósmynd-
un, klippimyndagerð, olíumálun og
skúlptúrgerð. Á sýningunni gefur
að líta sýnishorn allra þessara
tæknibragða að kvikmyndagerð
undanskilinni. í stígagangi hanga
fjórar tölvugrafíkmyndir. Lista-
konan hefur lýst því yfir að hún
hafi verið fyrst til að sýna slíkar
myndir hér á landi, en þó lítíð hafi
farið fyrir tölvugrafík í sýningar-
sölum borgarinnar hafa þónokkrir
myndlistarmenn og ljósmyndarar
beitt fyrir sig tölvutækni og sýnt
tölvugrafík á síðustu sex árum eða
svo. Hvað sem því líður, bera
vinnubrögð listakonunnar því
vitni að hún vilji umgangast tölv-
una líkt og skissubók, fremur en
að freista þess að töfra fram ljós-
myndaraunsæi eða platþrívíðar
málverkseigindir. Þessar Mtprent-
anir tölvurissmynda eru að mínu
mati það heildstæðasta á allri sýn-
ingunni. Þar setur tæknin listakon-
unni þær skorður sem hún virðist
annars eiga í nokkrum vanda með
að setja sér.
„Konan 2000“
Yfirskrift sýningarinnar er „Kon-
an 2000“ og áður en síðasta skrefið
er stígið úr stiga inn í sal blasir
óvænt við kvenímynd í formi dyra
og yfirskriftin „Don’t step on my
breast!" staðfestir grun sem verður
að vissu þegar komið er inn í sal-
inn; enginn kemst þar inn nema í
gegnum dyr í formi bijóstmyndar
af kvenveru sem mótuð hefur veriö
í vír. Þetta verk er snjöll innsetn-
ing, en að mínu mati nýtur verkið
sín ekki sem skyldi í þessum sal
vegna glugganna. Fjögur málverk
af stærri gerðinni eru meginuppi-
staða sýningarinnar. Þau sýna öll
hinar ýmsu hhðar útjaskaðrar
kvenímyndarinnar; pinnahæla í
lóöréttri og láréttri stöðu, litaðar
varir og hendur fyrir augum, Þessi
málverk eru máluð í sterkum litum
og eru þannig í anda popplistar og
þeirrar glingurlistarstefnu sem
gætt hefur m.a. í vesturheimi síð-
ustu árin. Yfirbragð þeirra er hins
vegar ekki jafn markvisst og þeirra
mynda sem listakonan málaði hér
í denn. Boðskapurinn fer samt ekki
á milli mála frekar en fyrri daginn.
Mörg járn í eldinum
Hið sama má segja um klippi-
mynd og gvassmynd sem sýna
hóru við tvenns konar aðstæður.
Inntakið stendur greinilega ofar
útfærslunni í huga listakonunnar.
Það er greinilega ekkert markmið
hjá Rósku aö fága útfærslu verka
sinna, en það fer ekki hjá þvi að
þegar mörg járn eru í eldinum vilja
þau hitna misvel. Tvær ljósmyndir
teknar í metrói, líkast til í Róma-
borg, og tvær aðrar af rusli og
pappírsrifrildum á vegg fóru þann-
ig fyrir ofan garð og neðan hjá
undirrituðum. Ég gat með engu
móti séð tenginguna við inntak
sýningarinnar; uppgjörið við
kvenímyndina. Þar vantaði nauð-
synlegan tengihð; skýringar og
boðskap hstakonunnar í prentaðri
sýningarskrá, en þann hlut skortir
á ahtof mörgum sýningum, jafnt í
smærri sem stærri sölum.
Regnboginn - Amos og Andrew: ★★ y2
Þjófur í eigin húsi
Samskipti svartra og hvítra í Bandaríkjunum hafa
löngum verið viðkvæmt mál og með réttu tilefni hinna
alvarlegustu umþenkinga, hvort sem er í formi ritaðs
máls eða bíómynda. Höfundur Amos og Andrew tekur
hins vegar gamansaman pól í hæðina þótt undirtónn-
inn sé alvarlegur.
Hér segir frá frægum svörtum rithöfundi og fræði-
manni, Andrew, sem flytur inn í nýkeypt sumarhús
sitt á lítilli eyju við norðanverða austurströnd Banda-
ríkjanna, í hverfi þar sem aðeins búa hvítir og ríkir
og fordómafulhr Kanar jafnvel þótt þeir hafi einu sinni
verið með fijálslyndara mótí sumir hveijir.
Vegna misskilnings og htt duhnna kynþáttafordóma
góðviljaðra eyjarskeggja fer þó svo að Andrew er áht-
inn vera innbrotsþjófur. Löggan mætir á staðinn, með
lögreglustjórann Tolhver í broddi fylkingar. Það er
mikið í húfi því hinn sami Tolhver ætlar að bjóöa sig
fram til virðulegra embættis í kosningum að hausti
og þess vegna gott aö sýna einurð og hörku gagnvart
glæpahyskinu.
Hið sanna kemur þó í ljós en skaðinn er skeður og
eitthvað verður að taka til bragðs til að bjarga málum.
Þá kemur Amos til sögunnar, smákrimmi í fangelsi
Tolhvers. Hann á að taka klúðrið á sig gegn því að fá
að fara fijáls ferða sinna til Kanada.
Upphefst þá enn meira klúður en nokkru sinni fyrr
en ekki verður greint frá því nánar.
Amos og Andrew er sannköhuð gamanmynd. Henni
tekst það sem því miður vih svo oft misfarast í HoUy-
wood, nefnilega að vera skemmtileg. Á stundum er
hún jafnvel bráðfyndin. Og E. Max Frye, sem bæði
semur handritið og leikstýrir, tekst að halda nokkuð
góðum dampi mestallan tímann.
Hann hefur líka sér til fulltingis þrjá góða leikara í
aðalhlutverkunum, þá Nicolas Cage í hlutverki Amos-
ar, Samuel L. Jackson í hlutverki Andrews og Dabney
Coleman í hlutverki lögreglustjórans seinheppna. Ein-
valahð sem á marga frábæra spretti.
Nú þegar verslunarmannahelgin er að baki og haust-
ið framundan er því tilvahð að létta skapið aðeins með
því að bregða sér að sjá Amos og Andrew.
Samuel L. Jackson og Nicolas Cage i hlutverkum
Andrews og Amosar sem eiga i útistöðum við lögg-
una.
Kvikmyndir
Guðlaugur Bergmundsson
Amos og Andrew.
Leikendur: Nicolas Cage, Samuel L. Jackson, Dabney Cole-
man.
Handrit og leikstjórn: E. Max Frye.
þú ert
iffandi
_ ð DV
geturðu
komist
umhverfis
Hnattferð
er á meðal
fjölmargra
frábœrra sumarvtnn-
inga í Askriftarferða-
getraun DV ogFlugleiða.
Þeir einirgeta átt þessu
sérstaka heimsláni að
fagna sem er áskrifendur
að DV.
Það borgar sig að vera
áskrifandi aðDV.
FLUGLEIÐIR
jörðin