Dagblaðið Vísir - DV - 06.09.1993, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 6. SEPTEMBER 1993
Spumingin
Meö hvaða fótboltaliði
heldurþú?
Helga Pálsdóttir: Aftureldingu.
Brynja Kristjánsdóttir: ÍA.
Rannveig Jónsdóttir: FH.
Fjóla Einarsdóttir: Aftureldingu.
Guðmundur Kristján Sigmundsson:
Óháður.
Jón Rúnar Guðjónsson: Val.
1
Lesendur____________
Nægja ekki
200 mflurnar?
Munum að 200 mílurnar hafa nægt okkur til framfærslu og geta gert það
áfram, segir bréfritari m.a.
Konráð Friðfinnsson skrifar:
„Smuguna" í Barentshafi hefur
borið einna hæst mála um þessar
mundir. Upphaf málsins má rekja til
hins skyndilega áhuga útgerðar- og
sjómanna sem þeir sýndu þessu haf-
svæði en þeir eru sagðir hafa veitt
þarna á árum áður. Og það voru um
þijátíu togarar er sigldu þangað í
leit sinni að þeim gula.
Þjóðin fékk pata af fundi þeim er
utanríkis- og sjávarútvegsráðherra
áttu við norska starfsbræður sína.
En lyktir úr þessum lítt skiljanlegu
fundarhöldum mannanna voru síðan
þær að okkar valdsmenn máttu þola
að fá á sig „þrjú nei“ frá talsmönnum
hinna norsku. Já, neitun við öllum
sáttaumleitunum, að sögn utanríkis-
ráöherrans sjálfs. Þótti honum þetta
óbilgirni af hendi Norðmanna sem
vonlegt er.
Á einu skulum þó átta okkur. Það
er að þessi þrjú nei nojaranna skipta
engum sköpum hvað varðar þetta
umdeilda mál, einfaldlega fyrir þær
sakir að hvorki þeir né aðrir eiga
lófastóran blett á þessu einskis-
manns hafsvæði sem nú er deilt um.
Þar af leiðandi hefur enginn maður
minnstu heimild, hvorki til að banna
mönnum veiðar né heldur að heimila
þær þarna né á öörum svæðum sem
eru utan lögsögu ríkja.
Þaö breytir þó ekki þeirri stað-
reynd að um þessa staði þarf að ná
sátt. Semja. Vegna þess að við höfum
vitin til að varast, og þau þónokkur.
Sigurjón skrifar:
Mörgum sýnist að flest það sem við
ættum að hafa getað annast sjálfir,
hvort sem um er að ræða verslun,
þjónustu eða framkvæmdir, sé smám
saman að færast í hendur erlendra
aðila, aðila sem annaðhvort stunda
sín viðskipti hér á landi eða bara í
sínu heimalandi.
Og ailt eru þetta framkvæmdir eða
þjónusta sem við ráðum við með eig-
in fjármagni. Það er það grátlegasta.
- Dýrmæt og eftirsótt heilsulind við
Hluthafi í Flugleiðum skrifar:
Fram hefur komiö í fréttum að
Flugleiðir hf. þurfi að mæta versn-
andi rekstrarerfiðleikum og þurfi því
að efla sóknina; ná í þá farþega sem
á vantar. Þetta er ekki nema eðliiegt
vegna hinnar miklu fjárfestingar
sem félagið hefur lagt í að undan-
fömu. Það er t.d. með nýjan flug-
flota, sennilega þann yngsta í nálæg-
um löndum. Þetta hefur eflaust verið
rétt ráðstöfun þótt það kosti sitt að
bera skuldabaggann um skeið.
Forráðamenn Flugleiða hafa lýst
því svo að það myndi t.d. auka tekjur
félagsins um rúmar 300 milljónir
króna ef alit flug þess gæfi af sér 500
krónum meira á sæti en nú. Sama
upphæð næðist ef félagið gæti selt 3
farmiða til viðbótar í hverja vél.
Gengi félagsins gæti sem sé oltið á
einni sætaröð í þessu tilliti.
En margt er til ráða að mínu viti.
Eitt er þó nauðsynlegt fyrir félagið í
stööunni í dag. Það gæti sem best
afnumið alla frímiða starfsfólksins,
tímabundiö a.m.k. Menn sjá dæmi
þess að t.d. skrifstofumaður, flugliði
eða viðgerðarmaður getur boöið
maka, foreldrum, bömum og jafnvel
Mörgum em t.d. minnisstæðar veið-
arnar við Nýfundnaland á ámnum
1950-1965 og e.t.v. lengur. Þangað
sóttu íslensk skip ásamt skipum frá
öðmm þjóðum til að moka þar upp
karfa. Skipin fylltu sig, kannski á 2
til 3 sólarhringum. Og áður en nokk-
ur fékk rönd við reist var allt uppur-
ið. Á þessu svæði fiskast núna rækja,
en það er önnur saga.
Sumir vilja leysa þessi hafréttar-
mál með þeim hætti að færa land-
helgina enn frekar út þannig að lín-
Svartsengi hefði getað verið komin í
gagnið fyrir mörgum árum ef litið
er tíl annarra framkvæmda sem ekki
hafa skilað neinum arði. - Vinnsla
fiskstauta í Bretlandi til sölu hér á
þann hátt sem tíðkað er á skyndibita-
stöðum er annað dæmið. Þekking á
vinnsluaöferð er minnsta málið -
hana má læra. - Ylrækt til útflutn-
ings á blómum og grænmeti er ekki
enn á borðinu þótt sífellt sé verið að
ýja að þessu verkefni. - Og nú síð-
ast: Áratuga langt samráð fyrirtækja
bamabömum þau kjör að fljúga svo
til frítt (greiða kannski þetta 10 eða
25% fargjalds) hvert sem er á áætlun-
arleiðum félagsins. Er nokkurt vit í
þessu? Varla er þetta til að halda
starfsfólki á þessum tímum?
Hins vegar, og til viðbótar, gæti
félagið boðið hluthöfum, sem þó hafa
lagt fé í félagið, svo sem 50% afslátt.
Það væra sanngjöm býtti. Ég er viss
urnar liggi saman hjá þjóöunum. Það
finnst mér ekki skynsamleg lausn.
Tólf mflur, 50 og síðast 200 mílur:
allt var þetta góð lausn og nauðsyn-
leg fyrir okkur. En að ætla að færa
enn frekar út kvíamar þarna er að
mínu mati ekkert annað en græðgi.
Ofan í þann pytt skulum við forðast
að falla í lengstu lög. Og munum að
200 mflurnar hafa nægt okkur tfl
framfærslu og geta gert áfram. -
Flönum því ekki aö neinu og forð-
umst allan taugaæsing í málinu.
imda leiðu- það af ser að bratt verða
gömul og gróin fyrirtæki að leggja
upp laupana. Þau standast ekki kröf-
una um fijálsræði í verðlagningu.
Heimsmarkaðsverð á olíu og bensíni
hefur ekki spilað stórt hlutverk hér
á landi nema á annan veginn - tfl
hækkunar. Allt leiðir þetta tfl þess
að smám saman verða innlendir aðfl-
ar orðnir undir í atvinnulífinu og þar
með í ákvarðanatöku um þróun þess.
um að margir hluthafar notfærðu sér
þetta. í flugvél sem flýgur með all-
mörg tóm sæti gæti þetta orðiö búbót
- og miklu meiri en að fljúga með
starfsfólkið sem frífarþega. Hér eru
svo augljós rök á ferö að félag sem
berst í bökkum má ekki líta fram hjá
svona uppstokkun sem auk þess
kostar nákvæmlega ekkert.
Halldór skrifar:
Ég vil taka undir það sem kom-
ið hefur íram í blöðum að bændur
séu orðnir eins konar fórnarlömb
dreifbýlisþingmanna sem hafa
lengstum neitað að taka á vanda
landbúnaðarins. Ðreifbýlisþing-
menn hafa fllu heflli unnið sem
þingmenn sérstakra þrýstihópa -
ekki einvörðungu bænda heldur
líka aöfla í búvöruframleiðsl-
unni, svo sem sláturhúsa og ann-
arra millíliða - en ekki þingmerm
allrar þjóðarinnar. Hagsmunir
þessara þingmanna haia leítt til
eins konar svikarayllu í búvöru-
framleiðslunni.
Hvarvarklíkan?
Kristín G. skrifar:
Ég gat ekki annað en brosað út
í annaö við að lesa baksíðufrétt í
Mbl. 31. ágúst sl. þar sem fyrrver-
andi fslandsmeistari í rallkrossi
kærir mótherja sína og telur þá
vera með ráðabrugg á sinni
könnu. Kvaðst hún geta unaö því
að tapa en ekki þegar óíþrótta-
mannsleg framkoma mótheija
ætti í hlut. - Hvar var klíkan,
kannski í kaffi?
Ég skora á hana að haga sér
eins og íþróttamaður og taka
ósigrinum með brosi á vör. Sam-
kvæmt íþróttaþættinum hjá Birgi
Þór var hreint ekkert athugavert
við málið.
Hundraðmilljón-
krónamæringur!
Margrét Jónsdóttir hringdi:
Ég hef lengi undrast hve land-
inn er ginnkeyptur fyrir happ-
drættum, lottóum, og hvers kon-
ar lukkuspflum. Lengi ve) nægði
lottóið sem stærsti lukkugjafinn,
Potturinn gat orðið tvöfaldur eða
þrefaldur. Nú er það Víkingalottó
sem blífur. Þar getur maður orðið
hundraö mflljónkrónamæringur
og rúmlega þaö - ef maður viimur
- aö vísu í samfloti við frændurna
í Skandinavíu. Þetta er hlægfleg
vitleysa. Og hver yrði bættari af
hundrað milljónum í vasann? Og
það íslendingur sem aldrei helst
á krónu.
Skrúfuhneykslið
Óskar Jónsson hringdi:
Ég las nýlega bréf um skort á
venjulegum skrúfum í verslun-
inni BYKO. Ef þaö er rétt að ein
stærsta byggingavöruverslun
landsins selur ekki skrúfur af
venjulegri tegund er jiað slíkt
hneyksli aö ekki verður við unað.
Ég held að maður leggi leið sína
í framtíðinni í þær verslanir tfl
kaupa á vörum til viðhalds og
viðgerða þar sem maöur er ör-
uggur um að fá algenga hluti. -
Það er svo spurning, eins og fram
kom í lesendabréfinu, hverjir það
eru hér á landi sem leggja áherslu
á að taka svona algenga vöru-
flokka úr umferð. Eru það versl-
anirnar sjálfar eða kannski iðn-
aðarmenn sem vísa leiöina?
„Ervinnusamur
Garðar hringdi:
í frétt í Alþýöublaðinu um
mannaskipti í ráðuneytum var
aðallega getið þeirra sem Alþýöu-
flokkurinn hefur skákað að und-
anförnu og taldir upp hæfileikar
þeirra Þorkels Helgasonar og
Björns Friðfinnssonar. Um Bjöm
sagði viöskiptaráöherra m.a. aö
hann heföi unnið störf sín af
stakri prýöi, væri vinnusamur og
greindur. - Þetta minnti mig á
lýsingu presta tfl forna á vinnu-
hjúum sínum. Þeir notuðu gjarn-
an þessa lýsingu: Er vinnusamur,
getur lesið og skrifað og telst vel
greindur. - Sýnist mér að þessi
umsögn sé nú að komast í tísku
i ráöuneytunum.
Allt að færast á erlendar hendur?
í sölu ýmissa mikflvægra vöruteg-
Ráð í erfiðum rekstri Flugleiða:
Af nám frímiða starf sf ólksins
Góö býtti að flytja hluthafa fyrir hálft gjald í staö frifarþega, segir m.a. í
bréflnu.
I
í
I
4
€
%
i
f
±