Dagur - 19.12.1951, Síða 3

JÓLABLAÐDAGS
3
leika hans og vér þar úti gleymin á
það, sem hann bauð oss að gera. Að
það er svo ótal margt í voru eigin
Íífi í umhverfi voru og samfélagi, í
þeim heimi, sem ber nafn Krists,
margt, sem stríðir gegn honum er í
mótsögn við hann, vilja hans og
boð. Kristin samvizka er áreiðan-
lega aldrei eins vel vakandi og þá,
er jólin ganga í garð og „kveikt er
ljós við ljós“, þegar stáðið er við
uþpspreltur lifsins sjálfs.“
En jafnframt trúum vér því, að
engin luigsun, engin bæn mann-
legs brjósts, sem í auðmýkt og inni-
leika er borin fram fyrir Guð, geti
farið til ónýtis. Ekkert verk, sem
unnið er í þjónustu þess bezta og
sannasta, sem vér þekkjum, menn-
irnir, unnið fyrir Krist og í hans
nafni, sé lil einskis gert.
Og í þeirri trú og vissu Von biðj-
um vér, að þessi jól verði ekki ein-
ungis ungum og giimlum, heilum
og vanheilum, glöðum og hryggum
„hátið hátiða“ um stutta hverfula
stund í miðju skammdegi, heldur
sá kyndill, er skærar birtu beri inn
í komandi tíma. já, að boðskapur-
inn um liið heilaga barn megi ein-
mitt nú vísa líðandi og stríðandi
heimi vegin ntil Hans, sem sjálfur
er vegurinn, sannleikurinn og lífið’.
Góður Guð gefi, að svo megi
verða, og að vér í óttalausu, barn-
glöðu trausti þess getum rétt hvert
(iðru luindina, þessa blessuðu daga,
og sagt j öllum innileik:
Heims nm ból hclg eru jól,
signuð mœr son ,Gnðs ól,
frclsun rnannanna, frelsisins lind',
frurnglœði Ijóssins, en gjörvöll mannkind
meinvilf i myrkrunum lá. :,:
Heimi i luítið cr ný,
himneskt, Ijós lýsir ský,
liggur í jötunni lávarður hcims,
lifandi brunnur hins andlega scims,
:,: konungur lifs vors og Ijóss. :,:
I
Heyra má himnum i frá
englasöng: „Allelújá“.
Friður á jörðu, pví Faðirinn cr
fús þeim að líkna, sem tilrciðir scr
:,: samastað Syninum hjá. :,: fSv.bj. Egilss.).