Dagur - 19.12.1951, Side 26

26
JÓLABLAÐ DA G S
þegar hún kemur suður í gilið,
grípur hana enn hin sama villa og
áður um kvöldið. Samt lieldur hún
örugg álram og telur líklegt að lnin
muni bráðlpga átta sig.
Kigi haíði hún mjög lengi geng-
ið, að henni iannst, er luin varð
þess vör, að liún var enn farin að
stikla á jakahröngli og hún heyrir
til árinnar undir lótum sér. l>ykist
liún vita, að hún sé cnn komin á
sama staðinn, sem hún villtist á fyrr
um kvöldið og áður er á .minnst.
Kinnst henni, sem þetta geti ekki
verið einleikið, og verður mjög
undrandi yfir þessu einkennilega
ástandi sínu. Þó verður liún ekkert
hrædd. Snýr liún nú enn frá ánni
með þá ósk óg von í liuga, að þetta
óligunanlega ævintýri nruni senn
á enda. Heldur hún nú, að því er
hún hyggur, beinustu leið heim að
Hofsá.
Kigi getur hún gert sér nokkra
grein lyrir því, hversu lengi Inin
hefur gengið, án þess að finna nokk-
urn bæ, þegar lnin allt í einu kem-
ur auga á Ijós, að hún heldur, í vest-
urátt. Gi/.kar hún ;í, með sjállri sér,
að það muni vera á Bakka, og tclur
því ekki ólíklegt að hún muni vera
komin inn á svokallaða Bakka-
bakka. Þó linnst henni, að gangan
hljóti að vera örðin allmikið lengri
en svo, að svari til þeirrár vega-
lengdar. Beinist nú allur hugur
hennar að því, að missa ekki sjónar
á Ijósinu, og jafnframt herðir hún
gönguna, sem mest hún má, þótt
þreyta sé töluvert fárin að gera vart
við sig.
Eltir nokkra stund tekur hún eft-
ir því, að ljósið er á hreyfingu og
sköinmu síðar mætir hún tveiiuur
mönnum og heldur annar á ljós-
bera, eru þetta Hofsármenn að fara
í húsin á nýársdagsmorgun. Eins og
nærri má geta verða þeir eigi lítið
undrandi, er þeir sjá konu koma á
móti sér svo snemma dags, og það
því meir, sem þeim virðist luin
koma ofan úr fjalli. Kemur þeim
fyrst í hug, að þett muni huldukona
vera, en brátt verða þeir þess vísari,
’að svo er ekki, enda bera þeir fljótt
kennsl á AðalbjörgU, er hún liafði
heilsað þeim.
„Þú ert snemma á ferli, Aðal-
björg,“ segir annar þeirra, og er
undrun í málrómnum, ,,eða hvað-
an ber þig að?“ „Okkur sýndist þú
koma hér ofan að, þú kemur þó
vænti eg ekki ofan úr fjallinu?" —
„Ogjörla veit eg það, livaðan eg
kem,‘ ‘svarar Aðalbjörg, „þið getið
athugað slóðina nrína, ef þið viljið
leggja það' ;í ykkur. Mörg sj>or hef
eg gengið í nótt, en ekki mun hún
alls staðar bein slóðin mín.“ — „Þú
átt Jx) ekki við, að Jjú hafir verið á
ferð í alla nótt?“ sjjyr annar þeirra.
— „Jú, víst hef eg verið það, og þó
ekki af ráðnum huga,“ svarar Aðal-
björg, „eg hef sem sé verið'að vill-
ast í alla nótt, og er mér slíkt með
öllu óskiljanlegt í svona góðu
veðri.“ — „Þér mun J)á líklega ekki
vanjiörf að fara að hvíla þig/‘ segja
þeir báðir einum rómi.“ Snýr j)á
annar þeirra heim með henni og til
baðstolu, þar sem hún er strax drif-
in ofan í rúm, enda mun henni ekki
háfa veitt af hvíld, eftir liið sér-
kennilega næturævintýri.
SvO, sem að líkum Iætur, vakii
Jæssi einkennilega villa allmikið
umtal um Jæssar mundir og jaliivel
síðar. Var ýmsum getum að ])ví
leitt, hvað valdið helði, þar sem
ekki var veðri um að kenna. Kóm
sumum helzt í hug, einkum þeim,
sem trúðu á dulræn fyrirbrigði, að
maður nokkur, Halldór að nafni,
sem drukknað hafði J)á um vetur-
inn, einmitt í J)eim hyl, sem Aðal-
björg villtist svb oft út á, sem fyrr
segir, niundi Iiafá verið valdur að
J>essari kynlegu villu. Þessi trú
manna styrktist og við J)að, er Aðal-
björgu dreymdi að Halldór kom til
hennar og sagði eitthvað á Jjessa
lcið: „Þú vildir ekki koma til mín.“
Rétt er að geta Jjess, að þrátt fyrir
Jrennan draum Aðalbjargar var ekk-
ert samband rnilli þeirra meðan
Halldór lifði, en nokkuð mun litin,
ásamt fleiri unglingum,. hafa gert
að Jjví að herma eftir honum, enda
var Halldór þessi sagður einkenni-
legur nokkuð og öðruvísi en fólk er
flest.
Nokkuð mun hafa verið reynt að
komast fyrir Jrað, hvert leið hennai’
liefur legið þessa nótt. Það mun J)ó
aldrei hafa tekizt með neinni vissu,
enda of lítið föl á jörðu, til |)ess að
hægt væri að halda sér stöðugt við
Jiina krókóttu slóð hennar. Þó
munu menn liafa rakið sh'vð ivennar
út fyrir ofan Vclli, en Jrar tapað
henni. Stjmuleiðis var rakin sióð
nokkuð frain á Hofsárdal, og var
talið víst að það væri slöð Aðal-
bjargar, enda reyndist hún fyrir of-
an Hofsá, er hún sá Ijósið, sem fyrr
segir.
Enginn veit með neinni vissu,
hversu langt Aðalbjörg hefur géng-
ið Jvcssa nótt. Hitt vita allir, sem
Jjekktu hana, bæði þá og síðar, að
svo mikið J)rek og þor átti luin í
fóruin sínum, allt lram á efstu ár
ævi sinnar, að fullyrða má, að það
hefur verið orðin löng leið, sem *
lnin gekk ])essa nótt, héfði hún allt-
af íarið beint.
ói i ; ii
DAGUR
■ I. -i ( I . ■ ,.>!•
sendir lesendiuh 'síiluM
nær og fjær hjartan-
legar óskir um
gleðile'g j ól og
farsælt ný11 á r!