Dagur - 20.12.1979, Blaðsíða 2

Dagur - 20.12.1979, Blaðsíða 2
Hin fegursta rósin er fundin °g fagnaðarsœl komin stundin. Er frelsarinn fœddist á jörðu, hún fannst meðal pyrnanna hörðu. Það var eiginlega stjarnan, sem markaði upphaf jólanna. Margt hafði þó gerzt, áður en stjaman birtist vitringunum og dýrð Drottins ljómaði um fjár- hirðana í haganum. Ýmis muna eftir frásögninni um það, er engillinn flutti Maríu boðskap Drottins. Og, ef þeir hafa lært biblíusögur sínar nógu vel, þá muna þeir líka eftir spádómum Gamla testamentisins um frelsarann, sem átti að fæðast. Stundum er að þvi fundið, að verið sé að kenna í skólum frá- sagnir úr Gamla testamentinu. Það sé boðskapur Jesú Krists, sem máli skipti, og því sé ástæðulaust að eyða dýrmætum tíma í það að kenna þætti úr fomaldarsögu Gyðingaþjóðar- innar. Aðrir telja óþarft með öllu að vera nokkuð að kenna biblíusög- ur, þar sem enginn Guð sé til. Það sjónarmið er í sjálfu sér skiljanlegt. Nýlega hitti ég mann, sem ég oft hefi séð á kristilegum fundum, glaðan og áhugasaman. En nú virtist hann mjög miður sín vegna alvarlegra vandamála samtíðar- innar og spurði, hvort ég héldi að það væri nokkur veruleiki á bak við boðskap kristindómsins. Sannarlega er margt í þessari tilveru, sem ekki virðist í fljótu bragði staðfesta boðskapinn um algóðan og almáttugan Guð. Jafnvel hinir beztu og greindustu trúmenn — og kannski einmitt þeir — hljóta stundum að finna til efa í hjarta sínu og spyrja, eins og kunningi minn, hvort nokkur vemleiki sé á bak við fagnaðar- boðskap kristindómsins. Hann var heldur ekki bjartur alltaf, sá veruleiki, sem blasti við fjárhirðum Gyðingalands forð- um. Lífsbarátta þeirra var hörð og miskunnarlaus. I stöðugri bar- áttu við villidýr og stigamenn drógu þeir fram lífið við hinn þrengsta kost, og munu sumir þeirra jafnvel sjálfir hafa gripið til rána og ofbeldisverka, til þess að bæta auma lífsafkomu sína. Ef einhver hefði reynt að segja þeim, að tilveran öll sé í hendi algóðs og almáttugs Guðs, hefðu þeir ekki skilið það. En Guð notaði aðra aðferð. Hann notaði ljósið — hið fagra og máttuga táknmál, sem allir skilja. Þegar dýrð Drottins ljómaði um fjárhirðana, hlutu þeir að fara rakleitt til Betlehem til að sjá það, er þeim hafði verið kunngjört. Hvernig gátu þeir, undir slíkum kringumstæðum, efast um þann veruleika, sem er á bak við fagn- aðarboðskap jólanna. Eflaust hafa hinir gáfuðu og upplýstu vitringar verið ennþá efagjarnari. En líka þeir létu sannfærast af hinu bjarta ljósi jólastjörnunnar, svo að þeir hófu langa og erfiða för á eftir stjörn- unni, unz þeir fundu sjálft jóla- bamið, sem stjarnan fékk birtu sína frá. Atburðir hinnar helgu nætur eru alltaf að endurtaka sig í lífi mannanna, það mikla undur, er kærleiksljós Guðs skín í myrkri mannlegrar tilveru. Hver þekkir ekki af eigin raun syndarmyrkur breyzkrar samtíð- ar og sinnar eigin sálar. Það hefir reyndar ekki verið vel séð á síðari árum að tala mikið um synd. En ekki þurfum við þó lengi að leita, hvorki í fréttum samtíðarinnar né í fylgsnum okkar eigin sálar, til þess að skilja þann sannleik, sem fólginn er í orðum hins gamla jólasálms: Upp frá því oss saurgaði syndin, og svívirt var Guðs orðin myndin, var heimur að hjálprœði snauður og hver einn í ranglœti dauður. „Nei, heyrðu nú;“ myndu nú eflaust margir vilja segja. „Er þetta ekki að draga upp fulldökka mynd? Varla er heim- urinn svona slæmur. Ertu búinn að gleyma síðustu söfnun, og svo ótalmörgu öðru, sem gert er til að hjálpa og líkna nauðstöddum heimi? Er það ekki staðreynd, að í samtíð okkar megi finna ótal dæmi, ekki bara um synd og mannvonzku, heldur og um fómfýsi, kærleika og vináttu;" Nei, ég var ekki búinn að gleyma þessu. Og skáldið gleymdi heldur ekki: Þá skaparinn himinrós hreina i heiminum spretta lét eina vorn gjörspilltan gróður að bceta og gjöra hans beizkjur sœta. Nei, við skulum ekki gleyma öllu því fagra og góða, sem til- veran er líka svo rík af. Einmitt þess vegna höldum við heilög jól, til þess að fagna rósinni, sem skáldið talar um, honum, sem fæddist meðal harðra þyrna mannlífsins og leið og dó og reis aftur upp frá dauðum til þess að gefa okkur nýtt kærleikslögmál, nýja trú og nýja von. Margt er í samtíð okkar örðu vísi heldur en það ætti að vera. En boðskapur jólanna byggist á veruleika, sem hafinn er yfir alla mannlega synd, sorg og neyð. Megi algóður Guð gefa okkur náð til að varðveita þann boðskap og gera hann að lifandi veruleika í lífi okkar, svo að við ávallt get- um sagt með skáldinu: Þótt heimur mig hamingju sneyði, þótt harðir mig þyrnarnir meiöi, þótt hjartanu af hrellingi sviði, ég held þér, mín rós, og ei kvíði. Guð gefi okkur öllum gleðileg jól. Örn Friðriksson.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.