Dagur - 10.07.1987, Blaðsíða 6

6 - DAGUR - 10. júlí 1987
Ferðaþjónusta bænda:
„Mikil fjölgun íslend-
inga sem gista"
- segir Erla Gerður Sveinsdóttir
sem rekur gistiheimilið að Ytri-Vík
Á vegum Ferðaþjónustu bænda
eru rekin fjögur gistiheimili í
Eyjafirði, að Torfufelli, Syðri-
Haga, Pétursborg og Ytri-Vík.
Dagur hafði samband við Erlu
Gerði Sveinsdóttur sem á og
rekur gistiheimilið að Ytri-Vík
á Árskógssandi til að forvitnast
um það hvernig horfði með
sumarið.
„Það lítur mjög vel út og mikið
er um bókanir alveg út ágúst,“
sagði Erla. Þetta er fimmta
sumarið sem gistiheimilið að
Ytri-Vík starfar yfir sumartím-
ann og sagðist Erla sjá mikla
aukningu frá ári til árs. „Sérstak-
'lega er áberandi hvað íslendingar
eru farnir að nota sér þessa þjón-
ustu í auknum mæli. Fyrsta
sumarið voru hér nær eingöngu
erlendir ferðamenn en nú eru
íslendingar í meirihluta,“ sagði
hún. Síðastliðið sumar voru seld-
ar 280 gistinætur að Ytri-Vík
en rúm eru fyrir 16 manns.
Auk gistingar og matar bjóða
gistiheimili á vegum ferðaþjón-
ustunnar ýmsa aðra þjónustu. Að
Ytri-Vík er til að mynda boðið
upp á hestaleigu, bátsferðir og
seglbretti auk þess sem fjaran nýt-
ur mikilla vinsælda. Þá er flesta
sunnudaga kaffihlaðborð sem er
mikið sótt ET
Alþýöubankinn:
Haraldur Ingi sýnir
Mennigarsamtök Norðlendinga
og Alþýðubankinn kynna að
þessu sinni myndlistarmanninn
Harald Inga Haraldsson:
Haraldur er fæddur 12. nóv.
1955, hann lauk stúdentsprófi frá
Akureyri 1976.
1978 heldur hann til höfuð-
borgarinnar og innritast í Mynd-
lista- og handíðaskóla íslands
sama ár, þaðan útskrifaðist hann
úr nýlistadeild 1981.
1982 siglir Haraldur til Hol-
lands í framhaldsnám. Þar er
hann við nám næstu þrjú árin.
Að þessu námi loknu flytur hann
til Akureyrar og stundar list sína
þar.
Haraldur hefur kennt við
myndlistardeild Myndlistaskól-
ans á Akureyri.
Helstu sýningar:
Rauða húsið á Akureyri 1981.
Einkasýning, þar sýndi hann
tvisvar, Nýlistasafnið 1983 (sam-
sýning ), Bjarg Akureyri 1986
(samsýning),Nýlistasafnið 1987
(einkasýning).
Á listkynningunni í Alþýðu-
bankanum á Akureyri eru átta
verk, unnin í akryl, pastel og
blek.
Kynningin er í húsakynnum
bankans að Skipagötu 14 og
stendur hún til 7. ágúst 1987.
Sól h.f.:
Islenskir gosdrykkir í
plastdósum á markaðinn
- Hugvit og búnaður frá 11 þjóðlöndum sameinað í framleiðslukerfinu
- Golíat í vinnu hjá Davíð
Fyrirtækið Sól h.f. hefur nú
blandað sér í samkeppnina á
gosdrykkjamarkaðnum, því
um helgina koma á markaðinn
gosdrykkir undir nafninu Sól-
gos. Gosdrykkjaframleiðsla
Sólar h.f. markar að mörgu
leyti tímamót í þessum
„bransa“, því uppskriftirnar
eru að öllu leyti íslenskar og
umbúðavélamar era þær einu
sinnar tegundar í heiminum.
Að sögn Davíðs Scheving
Thorsteinsson framkvæmda-
stjóra hefur undirbúningur þess-
arar framleiðslu staðið í þrjú ár
og alls hefur hann farið 67 sinn-
um til útlanda frá því í ársbyrjun
1984 til að undirbúa jarðveginn.
Gosið er sett á plastdósir, bún-
ar til úr náttúrulegum efnum,
þeim sömu og eru í andrúmsloft-
inu. Þær eru framleiddar úr
tveimur lögum af efninu PET
(terelyne) en á milli laga er þunn
himna úr nyloni, sem styrkir
dósirnar og veitir innihaldinu
aukna vemd. Vélarnar sem fram-
leiða dósirnar eru ættaðar frá
Japan. Fyrst búa vélarnar til
flöskur sem síðan er breytt í dósir
með því að skera flöskuhálsinn af
í þar til gerðri vél. Sól h.f. er
fyrsta fyrirtækið í heiminum sem
tekur þessa tækni í þjónustu sína.
Umbúðirnar hafa þann eiginleika
að þær má brenna að notkun
lokinni, án mengunarhættu, en
hingað til hefur það verið visst
vandamál þegar einnota umbúðir
eru annars vegar.
Jafnframt er tekin í notkun
framleiðslukeðja með vélbúnaði
frá samtals 11 löndum og býr
íslenskt hugvit að baki samsetn-
ingu og vali búnaðar. Löndin eru
ísland, Holland, Japan,
Frakkland, Spánn, England,
Svíþjóð, Bandaríkin, Þýskaland,
Venezuela og Sviss.
Ein vélin smeygir miðahólki
yfir dósirnar en önnur festir mið-
ana á með hitablæstri. Þá tekur
við áfyllingin, en auk þess að
fylla á dósir, getur vélin fyllt á 1,5
lítra plastflöskur. Ein vélin sér
um að þvo og þurrka ílátin, önn-
ur sér um blöndun sykurs og
bragðefna og er blöndunarkerfið
byggt á íslenskri hönnun. Því
næst tekur við vél sem annast
völsun dósaloka. Þá hefst vélrænt
eftirlit, þar sem fylgst er með að
allt sé með felldu, og dósum sjálf-
virkt hafnað ef eitthvað hefur
brugðið út af. Loks eru dósirnar
þurrkaðar og festar saman, sex
og sex í pakkningu. Fjórar slíkar
pakkningar fara saman í kassa-
botn og enn ein vélin sér um að'
pakka plastfilmu utan um. Kass-
arnir raðast sjálfvirkt á bretti og
þau fara síðan á færibandi og
lyftu frá pökkunarsal og niður á
neðri hæð hússins. Þar tekur
sjálfvirkt sporvélmenni við brett-
unum og setur tóm bretti á færi-
Hugað að stýribúnaðinuin.
Kristján, Olgeir og Hörður dæla lofti í gúminíbát sinn. Ef enginn fyndist reykti silungurinn í Króksvatni var jafnvel
á döfinni að athuga hvort graflaxinn biti einhvers staðar á. Mynd: vg
Ætlum að,veiða
reyktan silung"
- Spjallað við glaðbeitta veiðimenn, sem
fundu ekki vatnið sem
Deir ætluðu aðveiðaí
Fyrir utan Esso skálann á
Þórshöfn voru á dögunum þrír
drengir að bisa við að dæla
lofti í gulan gúmmíbát. Þetta
voru húsvískir sjómenn, sem
voru á leiðinni á silungsveiðar
á Krókavatni, en það mun vera
á Brekknaheiði, að því er þeir
tjáðu blaðamönnum.
„Við ætlum að veiða reyktan
silung," sögðu þeir glaðbeittir.
Höfðu jafnvel hug á að prófa
hvort einhvers staðar væri hægt
að renna fyrir graflax.
Annars heita piltarnir,
Kristján, Olgeir (með sólgler-
augu) og Hörður. Þeir eru eins
og áður sagði húsvískir sjómenn
og eru á Snæfara RE 76, Geira
Péturs ÞH 344 og Sigþóri ÞH
100.
Ekki sögðu þeir ákveðið hvað
þeir ætluðu að vera lengi. „Það
fer eftir því hvað matarbirgðir
okkar endast," sögðu þeir og
bættu svo við að þeir hefðu í
hyggju að grilla aflann. „Það er
ágæt veiði í vatninu. í vetur
veiddust 100 silungar þar í gegn-
um ís. Við erum bjartsýnir á að
veiða vel.“ Þannig að ekki er gott
að segja hversu lengi þeir gætu
dvalist á heiðinni. Hins vegar
voru þeir í sumarfríi og sögðu
síður en svo lciðinlegt að fara að
veiða þó svo það væri líka þeirra
atvinna. „Þetta er sport, en á hin-
um veiðunum lifum við,“ sagði
Kristján, brosti sætt og dældi af
kappi.
Það gekk annars dálítið brös-
uglega að dæla loftinu í bátinn,
en að lokum gekk það og lagt var
af stað.
Næst er það svo af drengjum
þessum að segja að svo sem eins
og fjórum tímum síðar sátu þeir í
hinum sama Esso skála og áður
er nefndur og borðuðu hamborg-
ara allir þrír. Og hvers vegna
skyldu þeir ekki hafa í makindum
setið yfir grilluðum silung upp við
Krókavatn? „Við fundum ekki
vatnið.“ mþþ