Dagur - 09.12.1989, Blaðsíða 23

Laugardagur 9. desember 1989 - DAGUR - 23
Jólakveðja frá Randers:
Ljós á jólatrénu á
Ráðhústorgi tendruð í dag
- tréð var kvatt með mikilli viðhöfn í Danmörku
«« ftmgw ío.f. At Æ
vtiiixíaíKiSíSijjt: <1
íb «!»;;<&>
V v. kkn- stwt s(iiJt«f of*. 1
f-fck ttí tit Afinw, kvorfnl
'•ftfio i>esí íii ('slsirxi, o^- |
»»(!*; a- b»r twndos » ■»
< Kifc- .. 1

'jfíS>3t«.
Athöfnin hefst meö því aö
Blásarasveit Tónlistarskólans
leikur jólalög en að því loknu
munu þeir Sigfús Jónsson
bæjarstjóri, Hreinn Pálsson
formaður Norræna félagsins
og Sigurður Jóhannesson
konsúll Dana á Akureyri flytja
ávörp.
Þegar flutningi ávarpa lýkur
um kl. 16.15 verða ljósin á jóla-
trénu kveikt og Blásarasveit
Tónlistarskólans leikur fleiri jóla-
lög. Um kl. 16.30 koma góðir
gestir, en þá er von á fyrstu jóla-
sveinunum ofan af fjöllum. Þeir
munu syngja og dansa í kringum
jólatréð góða með gestum og
gangandi.
Petta er í annað skipti sem
Randers, vinabær Akureyrar,
gefur bæjarbúum jólatré. Tréð
var kvatt með mikilli viðhöfn í
Randers laugardaginn 18. nóvem-
ber sl. í blíðskaparveðri. Borgar-
stjóri Randers og konsúll íslend-
inga á staðnum héldu ræður og
hljómsveit lék létt lög. Mánudag-
inn á eftir var trénu ekið til
Álaborgar en þaðan fór það með
skipi til íslands 22. nóvember. Til
Akureyrar kom tréð fyrr í þessari
viku og bíður nú tilbúið á Ráð-
hústorgi eftir að kveikt verði á
því. í bréfi sem Umhverfisdeild
Akureyrarbæjar barst þegar tréð
var sent er sagt að vonast sé til að
tréð muni veita bæjarbúum
í dag kl. 15.45 hefst athöfn á
Ráðhústorgi á Akureyri í
tengslum við tendrun Ijósa á
tíu metra háu jólatré sem vina-
bær Akureyrar, Randers í Dan-
mörku gefur bæjarbúum.
Úrklippur úr dönskum blöðum þar sem sagt er frá heimsókn dönsku grunn
skólanemendanna til Akureyrar og jólatrénu sem sent var til íslands.
Borgarstjórinn og konsúllinn hengja risa-jólakortið frá krökkunum í Rand-
ers á tréð.
ómælda ánægju um leið og þeim
er óskað gleðilegra jóla og far-
sæls nýs árs.
Þess ber að geta að nokkuð
sérstök kveðja fylgir jólatrénu frá
Randers að þessu sinni. Um er að
ræða risa-jólakort frá hópi grunn-
skólanemenda í Randers sem
gistu Akureyri fyrr í haust, þar
sem þau þakka fyrir sig. í blaða-
greinum úr staðarblöðum í
Randers sem Degi hefur borist er
sagt frá heimsókn nemendanna
til Akureyrar. „Við nutum ein-
stakrar gestrisni," er haft eftir
nemendunum sein segjast aldrei
munu gleyma þessari heimsókn.
VG
Það hafa margir orðið til þess
að spyrja mig að undanförnu
hvers vegna ég hafi ekki hugs-
að neitt undanfarið, ekki fengið
bakþanka. Flestir hafa haldið
aö nú sé rétt einu sinni búið að
reka mig úr flokknum eða að frú
Guðbjörg hafi keyrt yfir mig
með garðsláttuvélinni. Hvoru
tveggja er rétt með sínum
hætti.
Það sem hins vegar varð til
þess að á aðfangadagskvöldi
fyrsta desember að ég hrökk
aftur í samband var samsöngur
Vínardrengjakórsins í sjónvarp-
inu. (Þessi kór er nefndur eftir
Blómaskálanum Vín í Eyjafirði).
Lifandi, heimsins, skelfing sem
mér þótti þetta góður samsöng-
ur, endatónmynduninjöfn í blæ
og tónstöðu. Því ollu forsöngv-
ararnir allir sem sungu hver
með sínum fyrirvara. Þeir áttu
það þó sameiginlegt að syngja
allir með framsóknarhryn-
skerpu sem mér er mjög að
skapi.
Að vísu byrjaöi Þorsteinn
Pálsson samsönginn. Hann
söng ekki eftir nótum. Síðan
kom hver framsóknarmaðurinn
öðrum tónvissari. Steingrímur
minn með hárið byrjaði og án
þess að ég muni nokkuð af því
sem hann sagði veit ég að það
var snjallt. Hann minntist ekkert
á loðdýr. Eftirlét það hinum
Steingrímnum. Einhvers staðar
í framsóknarröðinni var Jón
Baldvin. Það lá illa á’onum.
Hann átti að vera í veislu í
útlöndum og þótti helvíti hart að
teppast svona heima hjá sér.
Það er skiljanlegt. Menn eru nú
einu sinni í pólitík til að ferðast
og ónæðissamt að þurfa að
mæta á Alþingi líka. Jóni er illa
við ungt fólk, sagð'ann, menn
undir sextugu eiga ekki að vera
að belgja sig. Hann vill kín-
versku aðferðina þar sem menn
yngja upp forystuna með átt-
ræðum unglingum. Þetta er
skynsamlegt hjá Jóni eins og
allt annað sem frá framsókn-
armönnum kemur. Ræðan öll
hjartnæm og með þeim drengi-
lega blæ sem einkennir þá sem
tala fyrir góðum málstað.
Ólafur Ragnar gladdi líka
hjarta mitt. Hann lýsti óbærileg-
um léttleika tilverunnar: At-
vinnuvegir í blóma um land allt,
svo menn muna ekki annað
eins. Iðnaður, sjávarútvegur,
verslun, loðdýraræktun, laxeldi.
Það var sama á hvaða Böggvis-
stöðum var borið niður, alls
staðar sama gróskan. Laun-
þegar í sjöunda himni að hafa
svona stjórn, opinberir starfs-
menn syngja lofsöngva hvar
sem til þeirra heyrist. Það þarf
ekki einu sinni að flytja inn vörur
iengur sagð’ann þar sem eng-
inn hefur efni á að kaupa þær.
Aldrei hefur verið „í þessu
landi” jafn góð stjórn né vinsælli
af alþýðu manna hélt hann og
þess vegna hnýtti hann því aft-
an við til frekari öryggis að hann
hefði ákveðið að hækka skatt-
ana ögn ef ske kynni að enn
væru einhverjir sem vildu leggja
heldur harðara að sér. Það er
vegna þess að þetta er jafnað-
arstjórn sagð’ann að nauðsyn-
legt væri að hækka skatta um
tvo milljarðar til að bæta ríkinu
„tekjutap” sem nemur einum
milljarði. Þetta skiljum við „í
þessu iandi”. Þá sagðist hann
hafa ákveðið að leggja á mig
mengunarskatt og „lækka”
virðisaukaskattinn úr 22% eins
og hann er í lögum í 24,5%.
Svona „lækkun” sögðu mínir
menn í ríkisstjórninni að héti
búmmeranglækkun af því hún
kæmi öilum í koli.
Einsöngvari Vínardrengja-
kórsins var síðastur fyrir hlé.
Stefán hefurtæra rödd. Textinn
var snjall. Uppbygging og stíg-
andi ræðunnar aðdáunarverð.
Rökvísi hvöss og hnitmiðuð.
Hann sagðist vera á móti ríkis-
stjórninni. Þess vegna vildi
hann styðja hana (lengstu lög.
Svona sungu fieiri. Þegar Stef-
án hafði sungið sitt exitum flaut-
aði Guðrún forseti til leikhlés.
Hún var í góðum kjól.
Ég átti hálfpartinn von á
klassískum verkum eftir hlé og
það brást ekki. Var nú sungið á
mörg hljóðfæri, einkum þó
blásturshljóðfæri. Þetta varð
dálítið eins og lúðrasveit á úti-
hátíð í bölvuöu skyggni.
Mínir menn stóðu sig þó vel,
enda vel skæddir. Kúskinns-
skótausliðið púaði undir. Þing-
flokksformaður okkar, Páll, var
drjúgkíminn að vanda og dálítið
eins og Húnaflói í framan þegar
hann fór á kostum glettninnar
fram um veg. Mér fannst voöa
gaman að hlusta á hann.
Ekkert skil ég í Guðrúnu, vin-
konu minni, Agnarsdóttur að
vera að trufla konsertinn. Það
er ekki kurteist að fara allt í einu
að syngja einhvern Þorraþræl
þegar allir hinir eru í miðjum
draumi hjarðsveinsins.
Einn okkar framsóknar-
manna, mig minnir hann heiti
Ásgeir Hannes, vorkenndi okk-
ur mikið sem á hlustuðum á
svona „fallegu fimmtudags-
kvöldi”. Við ættum annað skilið
af ríkissjónvarpinu en þessi
ósköp. Það var misskilningur hjá
honum enda flutti hann sjálfur
málefnalega ræðu og sköru-
lega þar sem tekið var á flestum
meinum þjóðfélagsins af víð-
sýni og skörpum skilningi.
Þótt nú sé nokkur tími liðinn
síðan þessi skemmtun fór fram
finnst mér ég ennþá andlega
forlyftur eftir samsönginn.
Vinsælasta og besta ríkisstjórn
sem verið hefur „I þessu landi”
sigraði samanlímt íhald og
kvennalista með glæsibrag í
atkvæðagreiðslu I leikslok. Að
vísu kann okkur að þykja svona
stjórn dálítið dýr en hverju fórn-
um við ekki fyrir atvinnuöryggið,
blómstrandi atvinnuvegi, um-
hverfisráðuneyti og velsæld til
lands og sjávar. Það er einlæg
von okkar framsóknarmanna
og ósk landsmönnum til handa
að þessari stjórn verði langra
lífdaga auðið, helst að hún sitji
að völdum fram á næstu öld og
án nokkurra mannabreytinga.
Ráðherrarnir verða þá komnir til
enn meiri þroska og komnir á
þann aldur sem Jóni Baldvin er
þóknanlegur. Það eru ekki
margar stjórnir I heiminum sem
hafa fundið ráð til þess að
lækka skatta með því að
hækka þá né eru þeir margir
stjórnvitringarnir sem setja
mengunarskatta á þegnana.
Þungunarskattur, gjálífisgjald
og súrefnisálag verður ekki sett
á fyrr en eftir áramótin og þá I
tengslum við nýja kjarasamn-
inga opinberra starfsmanna til
að bæta ríkinu upp tekjutapið
sem af því hlýst að hafa fólk I
vinnu.
Við skulum því anda djúpt „I
þessu landi” þangað til.
Kr. G. Jóh.