Dagur - 28.03.1992, Side 17

Laugardagur 28. mars 1992 - DAGUR - 17
Stefán Hallgrímsson, eig-
andi Hljómvers, við skrif-
borðið. Með árunum hafa
verkefni fyrirtækisins breyst,
fyrrum var þjónustan við
skipaflotann snar þáttur en
nú eru innflutningur, sala
og viðgerðir hljómtækja
megin verkefnin. „Hér eru
að koma til mín viðskipta-
vinir sem eru að endurnýja
tækin sem ég seldi þeim fyr-
ir 20 árum.“
Fagnar 35 ára starfrækslu rafeindaverkstæðis og verslunar á Akureyri:
Ekld ástæða til annars en bjartsýni á framtíðina
- segir Stefán Hallgrímsson í Hljómveri
eftir nýjum sem þá var ekki til en
hins vegar var til nýr transistor í
gamla formagnarann. Nú voru
góð ráð dýr. Þrátt fyrir að veður
væri orðið slæmt var ákveðið að
fljúga blindflug til Reykjavíkur.
Þegar þangað var komið var tæp-
lega lendingarveður en þegar við
vorum rétt í þann mund að lenda
myrkvaðist öll Reykjavík og við
lentum á ljóslausri flugbrautinni.
Lendingin tókst samt og ég fór og
náði í umslagið með transistorn-
um til slökkviliðsins á vellinum
en þangað hafði því verið komið.
nánast að segja allt orðið ófært í
bænum. Stúlkunni var komið á
sjúkrahúsið en fólk átti allra síst
von á að ég rækist inn úr dyrun-
um heima þarna í stórhríðinni
um kvöldið. Svona gátu hlutirnir
gengið fyrir sig í þá daga.“
Útvarpsvirkjanum
kennt um fískleysið
Eins og áður segir voru siglinga-
og fiskleitartæki í skipum sér-
grein Stefáns. Hann segist hafa
séð um niðursetningu á öllum
Stefán fékk oft orð í eyra frá
skipstjórunum og ekki voru þeir
hrifnir ef nýju tækin skiluðu þeim
ekki miklum árangri þegar þau
voru tekin í notkun. Stefáni var
því stundum kennt um ef ekkert
fiskaðist. „Ég man t.d. eftir því
að einu sinni fékk ég Norðmann
hingað til Akureyrar og hann
þurfti að sannfæra einn skipstjóra
um að tækin væru í lagi um borð
en útgerðin taldi okkur bera
ábyrgð á að ekkert fiskaðist á
vertíðinni. Ég hélt því fram að
tækin væru í góðu lagi en ein-
Starfsmenn Hljómvers eru nú 6 að tölu. Frá vinstri: Hallgrímur Stefánsson, Arnar Kristinsson, Stefán Hallgrímsson,
Armann Guðmundsson, Haraldur Balvinsson og Helgi Jóhannesson. Myndir: Goiii
Næstkomandi miðvikudag eru
liðin 35 ár frá því Stefán Halí-
grímsson, útvarpsvirki á Akur-
eyri, hóf rekstur verslunar- og
viðgerðarverkstæðis í bænum.
Mikið vatn hefur runnið til
sjávar á þessum tíma og sam-
hliða hefur orðið mikil breyt-
ing á öiium tækjabúnaði, hvort
heidur við lítum tii útvarps-
tækja eða rafmagnstækja t.d. í
fiskiskipum. Þau síðarnefndu
hafa í gegnum árin verið sér-
svið Stefáns þó á síðari árum
hafi hann snúið sér að umboðs-
sölu á hljómtækjum og sjón-
vörpum og þjónustu á því
sviði.
„Ég kom hingað norður um
áramótin 1956-1957 vegna beiðni
Slippstöðvarinnar og Útgerðar-
félags Akureyringa sem þá vant-
aði viðgerðarmann fyrir skipa-
flotann. Þá var lítil þekking til í
landinu á þessu sviði og fáir
útvarpsvirkjar sem sérstaka
þekkingu höfðu á tækjum í
skipum. Þann 1. apríl 1957 opn-
aði ég viðgerðaverkstæði á annarri
hæð í Geislagötu 5 þar sem nú er
Búnaðarbankinn og síðar verslun
á neðri hæðinni þar sem móðir
mín var þá með tískuverslunina
Markaðinn. Þetta gerði ég til að
hafa þar mann sem tæki við skila-
boðum fyrir mig því hér á
Norðurlandi var enginn viðgerð-
armaður og ég því alltaf á ferð og
flugi. Þessi fyrstu ár þjónaði ég
einn frá Skagaströnd til Vopna-
fjarðar og eins og gefur að skilja
voru ferðalögin mikil.“
Ævintýraleg
viðgerdaferðalög
Stefán rifjar upp eina af við-
gerðaferðum sínum til Raufar-
hafnar. Þetta var að vetri til upp
úr 1960 en gera þurfti við bilað
tæki um borð í m/s Jökli.
„Ég útbjó mig eins og til þurfti
að gera við bilaðan radar í skip-
inu. Á þessum árum var yfirleitt
ekki nema eitt tæki í hverju skipi
og því fékk maður alltaf hótunina
um að skipið færi ekki út fyrr en
búið væri að gera við. Það var því
á mína ábyrgð ef skipin komust
ekki út, fyrir svo utan að þá þótti
enginn skipstjóri sem ekki reif
kjaft,“ segir Stefán og hlær dátt.
„Ég flaug með Tryggva Helga-
syni austur og þegar við komum
til Raufarhafnar var orðið leið-
indaveður en við lentum samt.
Fljótlega fann ég bilun í for-
magnara í Jökli og hringdi suður
Aftur flugum við til Raufarhafn-
ar og mér til mikils léttis komst
radarinn í lag. Einmitt þegar við-
gerðinni var að ljúka kom beiðni
um sjúkraflug til Þórshafnar. Við
hefðum ekki flogið frá Raufar-
höfn í þessu veðri nema af því að
um sjúkraflug var að ræða. Til að
komast til Þórshafnar var flogið
með fjörunni því brimgarðurinn
var það eina sem sást vel. Lend-
ingin tókst vel á Þórshöfn og þar
tókum við stúlku um borð og aft-
ur var snúið til Akureyrar.
Snjókoman var orðin mikil þegar
þangað var komið og hvessti
verulega eftir að við lentum en
þegar ég kom heim til mín var
rafeindatækjum í nýsmíðaskip-
um í Slippstöðinni á Akureyri. í
tengslum við þetta rifjar hann
upp að árið 1961 var mikið gert
úr þegar hann setti fyrsta sjálf-
virka astic-tækið um borð í
Björgúlf á Dalvík. „En árið eftir
setti ég niður 16 astic-tæki á svo
skömmum tíma að ég fór ekki úr
fötum í heila viku. Þetta var
vegna þess að síldarvertíðin var
miðuð við 18. júní og tækin
komu viku fyrr og þeim varð að
koma fyrir á þessum skamma
tíma. Því voru nánast allir járn-
smiðir og rafvirkjar í bænum
ráðnir í verkið því þetta varð að
gerast.“
hverju öðru væri um fiskleysið að
kenna.
Það sem var okkar höfuðverk-
ur alla tíð var að kenna mönnum
á nýju tækin. Þeir þurftu að
aðlaga sig því að áður sáu þeir
vaðandi torfur í sjónum en nú
urðu þeir að læra að lesa úr tölu-
legum upplýsingum sem tækin
gáfu þeim.“
Úr skipatækjunum yfír í
innflutning
Árið 1966 byrjaði Stefán að
byggja yfir fyrirtæki sitt á lóðinni
númer 32 við Glerárgötu. Þangað
flutti hann Radíóviðgerðastofu
Stefáns Hallgrímssonar en
nokkrum árum síðar breytti hann
nafninu á fyrirtækinu í Hljómver
sem það ber enn í dag. Jafnframt
þessu byrjaði Stefán að flytja inn
rafmagnstæki sem hann er enn
þann dag í dag umboðsmaður
fyrir, t.d. Onkyo, Beltek, Castle
ogfl.
„Ég hef síðan lagt áherslu á
þennan innflutning en til að ein-
falda hann og gera samkeppnis-
færan við Reykjavík stuðlaði ég
að stofnun Almennu tollvöru-
geymslunnar í félagi við nokkra
aðra. Ég er því hættur í skipun-
um en við sinnum hér viðgerðar-
þjónustu jafnframt versluninni
og við erum bjartsýnir á framtíð-
ina enda hef ég á að skipa úrvals
mönnum.“
Tölvubylting í hljómtækjum
Við færum talið í lokin að
nútímatækni í framleiðslu t.d.
hljómtækja og sjónvarpa. Stefán
segir að í raun séu nú til dags
tölvur í þessum tækjum sem stýri
þeim. Aðspurður segir Stefán að
þessari þróun þurfi að fylgja eftir
með því að viðgerðamenn sæki
námskeið og leggi sig fram um að
fylgjast með. „Þó sjálfur sé ég
búinn að draga mig út úr viðgerð-
unum þá er þetta sífelld umræða
hér í kaffitímunum og menn
styðja hvern annan. Það gengur
því ágætlega að fylgja þróuninni
eftir.“
Stefán segir að hljómtæki selj-
ist jafnt og þétt, stór hluti kaup-
endahópsins sé unga fólkið „en
það eru líka margir sem eru að
koma og endurnýja tækin sem ég
seldi þeim fyrir 20 árum,“ segir
Stefán. „Með góðri umhirðu
gætu þeir notað nýju tækin næstu
20 árin en hitt er annað að tækni-
lega verða þau þá orðin úrelt,
framþróunin er svo ör.“
Glerárgatan að lifna við
Stefán segir rekstrarumhverfið
fyrir fyrirtæki sem Hljómver
betra nú en var fyrir nokkrum
árum og því sé ekki ástæða til
annars en bjartsýni um framhald-
ið. Glerárgatan sé einnig að
vakna til lífsins á ný eftir að það-
an höfðu horfið fyrirtæki hvert á
fætur öðru. „Það er léttar um
með rekstur nú en hins vegar er
vitað mál að hjá fólki eru erfiðir
tímar en þetta breytist vonandi
hægt og rólega til batnaðar. Það
er betra að hlutirnir þróist
þannig,“ segir Stefán Hallríms-
son. JÓH