Dagur - 23.12.1994, Blaðsíða 5

Föstudagur 23. desember 1994 - DAGUR - 5
Sú svartsýni sera
greip mig um daginn
er eiginlega rokin
út í veður og vind
- segir séra
Pétur Þórarins-
son, prestur í
Laufási, en hægri
fótur hans var
tekinn af neðan
við hné fyrir
rúmri viku
- síðastliðið vor
var vinstri fótur-
inn tekinn af fyrir
ofan hné
Séra Pétur Þórarinsson,
prestur í Laufasi í Grýtu-
bakkahreppi, varð fyrir þeirri
sáru lífsreynslu síðastliðið vor
að missa annan fótinn, vegna
sjúkdóms. Vinstri fóturinn var
tekinn af neðan við hné en
fljótlega kom í Ijós að það
dugði ekki til og því þurfti að
taka af honum fótinn ofan við
hné. Pétur leið miklar kvalir
eftir aðgerðirnar og átti mjög
erfítt lengi. En með miklum
baráttuvilja og ómetanlegri að-
stoð fra konu sinni, Ingibjörgu
Siglaugsdóttur, öðrum fjöl-
skylumeðlimum og vinum
komst hann yfír mestu erfíð-
leikana.
Pétur var rétt að ljúka endur-
hæfíngu á Kristnesi og var auk
þess farinn að sinna sínum
preststörfum af fullum krafti
og störfum við búskapinn
heima í Laufási, þegar annað
áfall reið yfír. Æðarnar í
hægri fætinum skiluðu ekki
sínu hlutverki og við blasti að
taka þurfti einnig þann fót af.
Það fór því svo að hægri fótur-
inn var tekinn af rétt neðan við
hné þann 15. desember síðast-
liðinn. Aðgerðin var fram-
kvæmd á FSA og liggur Pétur
nú á gjörgæsludeildinni þar.
Höggið meira
en í fyrra skiptið
„Það var gífurlegt áfall að fá þess-
ar fréttir og höggið var mun meira
en í fyrra skiptið,“ sagði Pétur, er
blaðamaóur Dags heimsótti hann
sl. miðvikudag. „Þegar Stefán
Ingvason, yfirlæknir á Kristnesi,
hafði skoðað mig mánudaginn 12.
desember sl., sendi hann mig strax
á lyflækningadeild FSA og þaðan
var ég sendur beint á Borgarspítal-
ann í Reykjavík. Ég var með lítinn
blett ofan við eina tána, svona rétt
eins og mar og hann virtist frekar
saklaus að sjá en hins vegar var ég
með verki í fætinum og hafði haft
frá sunnudeginum. í Reykjavík
var ég skoðaður af fjölda sérfræð-
inga og settur í súrefnisþrýstikút.
Á þriðjudeginum fóru verkirnir að
ágerast og þá var ég sendur í æða-
myndatöku. Þá kom í ljós aö
ákveðnir hlutar æðakerfisins virk-
uðu ekki rétt og í framhaldi af því
var sá dómur upp kveðinn að taka
þyrfti fótinn af.“
Ingibjörg kona Péturs var rétt
komin suður þegar þessi niður-
staða lá fyrir og þau urðu sam-
mála um það að fara aftur norður
og láta framkvæma aðgerðina á
FSA.
Vildi láta taka ofan við hné
„Ég treysti læknunum afskaplega
vel og þekki mig hér og finnst
mikið öryggi að dvelja á deildum
FSA. Ég var hins vegar ákveðinn í
því að fara ekki í neina tilrauna-
starfsemi og þegar ég tala um til-
raunastarfsemi, þá er ég kannski
að gera lítið úr baráttu læknanna
þegar þeir vildu gera mig eins
sjálfbjarga og hægt er að komast
af með viö slíkar aðstæður. En í
vor var byrjað á því að taka fótinn
af neðan við hné og læknamir
reyndu hvað þeir gátu til að ég
héldi hnénu en sú tilraun mistókst
og ég þurfti aftur í aðgerð og þá
var tekið ofan við hné.
Þetta var óskaplegt kvalræði og
ég hætti að meðtaka verkjalyfin
02 það eina sem hægt var að gera
til að lina þjáningamar var að
svæfa mig. Og minnugur þessa,
vorum við hjónin sammála um
þaó bæði að biðja strax um að fót-
urinn yrði tekinn ofan viö hné,
þrátt fyrir að það væri um leið
mikið meiri fötlun en að hafa
hnéð.“
Þegar Pétur og Ingibjörg komu
til Akureyrar, tilkynntu þau lækn-
unum þremur sem tóku á móti
þeim, Júlíusi Gestssyni, Haraldi
Haukssyni og Veigari Olafssyni,
þá ákvörðun sína að fóturinn
skyldi tekinn af ofan við hné.
Læknarnir skoðuðu æðamyndimar
sem Pétur hafði með sér úr
Reykjavík og þeir sáu að þetta leit
ekki of vel út.
Lítur út fyrir
að ég haldi hnénu
„Þeir ræddu málin sín í milli stutta
stund en síðan kom Júlíus til mín
og sagði það fjári hart að þurfa að
fóma þessum fæti öllum, þar sem
þaö væri svo mikil blóðrás í hon-
um og hann og hinir læknarnir
vildu halda hnjáliðnum. Eftir að
hafa skipst á orðum við þá og ég
reyndar hvesst mig svolítið, minn-
ugur fyrri aðgeróa, sættist ég á
þeirra niðurstöðu. Og ég er í dag
mjög þakklátur fyrir þaó að þetta
var reynt og það lítur út fyrir að
ég haldi hnénu, þó það verði ekki
ljóst fyrr en eftir um viku tíma
hvernig stúfnum reiðir af. Bein-
stúfurinn neóan við hné er afskap-
lega lítill en stoðtækjasmiðimir
hjá Ossurri hf. er miklir snillingar
og ég veit að þeir eiga eftir að
smíða fyrir mig góðan gervifót.“
Pétur segir að sér líði ótrúlega
vel í dag og það sannist að sár
reynsla verói manni oft að gagni
þegar á reynir síðar. „Þessi átök í
vor vió langvarandi verki og sárs-
auka, voru búin að hrella mig
mikið fyrir þessa aðgerð en mun-
Séra Pétur Þórarinsson og
kona hans Ingibjörg Siglaugs-
dóttir, á gjörgæsludeild FSA.
Ingibjörg hefur staðið sem
klettur við hlið manns síns í
gcgnum súrt og sætt og Pétur
segir að án hennar hefði hann
aldrei komist yfir þessi miklu
áfoll. Ingibjörg hefur sjálf átt
við erfið vcikindi að stríða en
hún scgir sjálf að sér líði vel á
meðan Pétri líði vel.
Mynd: KK
urinn er ótrúlega mikill og ég hef
varla þjáóst neitt nú. Ég er að vísu
vel deyfóur en þetta er allt að
jafna sig og ég er bara að komast í
jólaskap."
Messurnar komnar
í hendur kolleganna
- Sérðu fyrir þér hvaða áhrif þetta
muni hafa á störf þín í framtíð-
inni?
„Þetta breytir töluvert miklu og
setur mig í þá stöðu að geta ekki
farið mikið um ójöfnur án stuðn-
ings. En ef ég held hnénu, setur
það mig ekki svo mjög úr þeim
sporum sem ég var kominn í en
það verður ekki fyrr en eftir mikla
þjálfun. Ég þarf að sinna mínum
störfum úr hjólastól til að byrja
meö. Fyrri aðgerðin breytti heil-
miklu varóandi stöðu mína sem
bóndi, þó ég hafi verið smátt og
smátt að sigrast á erfiðleikunum,
með hjálp fjölskyldunnar. Einnig
hefur þetta áhrif á stöðu mína sem
knattspyrnumaður.“
Mesti annatími prestanna er í
kringum jól og aðventu og var
Pétur búinn að skipuleggja starf
sitt þessar vikur, þegar áfallið reið
yfir. „Ingibjörg kona mín hefur
séö um það sem ég var búinn að
skipuleggja. Messurnar eru komn-
ar í hendurnar á kollegum mínum,
séra Sigurði Guðmundssyni,
vígslubiskup, séra Jóni Helga,
bróður mínum, séra Magnúsi
Gunnarssyni á Hálsi og fleirum.
Það hefur alltaf verið messaó á
Grenivík kl. 22 á aófangadag og
að þessu sinni ætlar fólkió sjálft
að annast þessa stund og Jón
Helgi sonur minn ætlar að flytja
ræðu sem ég skrifa hér á sjúkra-
húsinu. Þetta fcr því allt vel og
framtíóin er afskaplega hagstæð
mér, þar sem ég er í þessu starfi.
Eldri sonurinn hefur séð um
búskapinn ásamt mömmu sinni og
þannig verður það áfram og ég get
bara fylgst meó og liðsinnt þegar
ég er oróinn góóur í að ganga.
Þannig að sú svartsýni sem greip
mig við áfallið um daginn er eig-
inlega rokin út í veóur og vind.
Hingað hafa komið margir félag-
ar, vinir og ættingjar og það
leggjast allir á eitt að gera þetta
eins auðvelt og gott og hægt er.“
Pétur sagði það alls óvíst hvort
hann fengi aó fara heim um jólin
en hins vegar væri fjölskylda hans
tilbúin að koma á sjúkrahúsió á
aðfangadagskvöld og dvelja þar.
„Þannig að við erum nú í einu
stóru skrefi aó stíga út í lífið á
nýjan leik.“ KK
Hluthafafundur
veröur haldinn í Dagsprenti hf. þriöjudaginn 27.
desember 1994, kl. 17.00, að Strandgötu 31, Akur-
eyri.
Dagskrá:
1. Breytingar á samþykktum félagsins, samkvæmt til-
lögum sem sendar hafa verið öllum hluthöfum.
2. Önnur mál.
Stjórn Dagsprents hf.