Dagur - 23.12.1994, Blaðsíða 12

12 - DAGUR - Föstudagur 23. desember 1994
Þau hjón frá Akureyri, Sigrun Sveinbjörns-
dóttir, sálfræðingur, og Brynjar Ingi Skapta-
son, skipaverkfræðingur, og sonur þeirra,
Hrafnkell, dvelja nú um stundir í fjarlægri
heimsálfu, suður í Ástralíu. Það er ekki beint
jólalegt um að litast í Ástralíu þessa dagana og
jólasveinninn er að drepast úr hita.
Sigrún Sveinbjörnsdóttir sendi Degi eftirfar-
andi jólakveðju frá Ástralíu og kunnum við
henni bestu þakkir fyrir. Ritstj.
Melbourne 6. desember 1994.
Sæll vertu, Dagur minn, og
þakka þér fyrir bréfið og eins fyrir
allar fréttasendingarnar fram til
þessa. Þótt mér hafi sárnað við þig
þarna urn árið, manstu, þegar ég
sagði upp vinskapnum við þig um
stundarsakir (þú manst - ’86, þú
verður nú að viðurkenna að það
var gróft af þér að spá inn í bæjar-
stjórnina á Akureyri helmingi
fleiri Framsóknarmönnum en
komust svo að), þá erum við auö-
vitað löngu orðnir vinir aftur,
meira að segja þótt Framsókn hafi
aldrei átt fleiri bæjarfulltrúa en nú,
og ég efni það auðvitað að senda
jólakveðju frá okkur fjölskyld-
unni.
Furðuheimurinn Singapore
Ástralir segja að Singapore sé
stærsti Ieikskóli í heimi og ömmu
væri óhætt einni í stórborginni að
næturlagi vegna þess að þar er allt
bannað og fólk er skráð og sent í
betrunarvinnu fyrir minnsta brot.
Við vorum þar í fjóra daga á leið-
fylgja þeim eftir inn á karlasal-
erni, og var alveg á nálum, hélt
fast í gjaldeyrinn, ég þekki nú
mína menn. Við ættum kannski
bara að búa þarna, svo þeir læri
þetta almennilega! Brynjar meira
aó segja tók upp neftóbaksdósina
á almannafæri (dauöarefsing fyrir
eiturlyO og engu tauti við hann
komandi. Þú veist hvernig þetta er
þegar mönnum er svona heitt.
Á krá í Kínahverfinu
Við brugðum okkur inn á afar fá-
tæklega en svala krá í Kínahverf-
inu. Kráareigandinn, fullorðinn
Kínverji, með skítuga svuntu yfir
framsettum maganum, sat á brotn-
um stól og horfði á okkur en þegar
Brynjar tók upp tóbaksdósina, þá
lygndi hann bara aftur augunum,
höfuðið seig niður á hægri öxlina,
og þar hvíldi það þar til dósin var
komin í hvarf. Þegar stór rotta fór
að spígspora um gófið varð mér
nóg um og fór út, en þetta truflaði
ekki hugarró eigandans og heldur
ekki Brynjars sem dvaldi dágóða
stund í svalanum.
tilfinningalaus, blákaldur veru-
leikinn. Eg velti því stundum fyrir
mér hvort ég hafi misskilið sjálfa
mig og haldið að ég væri hér í
Melboume til að læra skáldsagna-
gerö, en hér er ég, og loksins búin
að gera mér grein fyrir til hvers er
ætlast af mér.
Brynjar er að læra ýmislegt til
að verða betri maður í Verk-
menntaskólanum, en hann valdi
meðal annars áfanga um stelpur
og stráka í framhaldss'kólunum.
Hann vildi svo gjarnan fá svör við
því af hverju svo fáar stelpur eru á
sviðinu hans, þ.e. tæknisviði skól-
ans. Og það fór eins með Brynjar
og mig. Á bak við þennan sak-
leysislega áfanga lá heil fræði-
grein, þung og mikil, og þar er sko
ekkert spaug. Kennarinn, miðaldra
kona, afskaplega alvarleg og ná-
kvæm, horfði gagnrýnum augum á
Brynjar, miðaldra karlmanninn,
og hió sama gerðu samstúdentarn-
ir, sem flestir voru konur á miðj-
um aldri með staógóöa þekkingu á
fræðigreininni, sem leyndist á bak
við sakleysislega spurningu
Brynjars. Og fræðigreinin var svo
þung og flókin að Brynjar, sem
bara hefur lifað sem jafnréttis-
manneskja en aldrei stundað vís-
indi á bókina, skildi aldrei alveg
hvemig þetta allt saman er, en af
því að hann verður auðvitað að
æfa sig í tungumálinu og nota öll
tækifæri til þess, þá tók hann
manna mest þátt í umræðunum
með sínar einföldu en hentugu
Hér heldur Hrafnkell Ilrynj
arsson á risastóru marsvíni.
►
Sendibréf frá
Melbonme
inni hingað, komum beint frá ís-
landi í 35 stiga hitann. Við Hrafn-
kell fórum strax í léttustu fötin
okkar og sandalana, en Brynjar
var nýbúinn að fjárfesta í nýjum
þykkum flauelsbuxum hjá kaupfé-
laginu, þú veist hvemig buxur
þetta eru Dagur, þú hefur séð þær,
uppáhaldsbuxumar hans Brynjars,
hann kaupir aldrei aðra sort og
kaupfélagið á alltaf til svona bux-
ur, nema hvað, hann vildi bara alls
ekki fara úr þeim. Og svitinn bara
rann ofan í nýju, þykku ferða-fót-
laga Eccoskóna. Eg held þetta hafi
ýtt undir að hann gerðist brotlegur
við lögin. Eg ætla að tala vió
Magnús Gauta þegar ég kem heim
og vita hvort hann geti ekki saum-
að eða flutt inn næfurþunnar bux-
ur meó sama sniði fyrir þykka og
fallega menn.
Og Brynjar braut lögin í Singa-
pore, oft og mörgum sinnum,
hann kyssti mig allt í einu úti á
götu (10.000 kr. sekt), hann spýtti
oft í runnana (20.000 kr. sekt fyrir
annað brot). Þeir feðgar hafa
aldrei verið vel góðir í umgengni
á salemi, ég segi það satt, þótt ég
hafi í áratugi reynt að kenna betri
siði. Og í Singapore má ekkert
fara fram hjá, sekt og hegningar-
vinna fyrir ítrekuó brot - og enn
alvarlegra er það að gleyma að
sturta nióur! En ég mátti ekki
Ég reyndi hvað ég gat að fá
Brynjar til að fylgja Singapore-
lögum, en hann heyrði aldrei hvað
ég sagði, allt út af kaupfélagsbux-
unurn, og ég varð satt best að
segja hálffegin þegar við flugum
frá þessu landi án þess að hafa
þurft aö borga sektir eöa lenda í
betrunarvinnu, þótt auóvitað hafi
verið margt fallegt þarna aó sjá.
Til Melbourne
Jæja - og svo komum við til Mel-
bourne sem betur fer í vetur, svo
buxurnar vænu komu sér vel, og
þar tóku við ný ævintýri. Hver
hefur sagt, að lífið eigi aó vera
dan^s á rósum?
Ég skal segja þér það, Dagur
minn, að það er meira en að segja
það að ætla að breyta sér í vís-
indamanneskju á miðjum aldri. Ég
berst eins og ég hef vit og krafta
til, en prófessorarnir mínir senda
mig miskunnarlaust til baka með
textann, sem ég færi þeim. Stað-
reyndir, bara beinharðar staó-
reyndir, margsannaóar í bak og
fyrir mega birtast á blöðunum
mínum, og þá fyrst hlýtur textinn
minn náó, að skafið hefur verið af
honum allt kjöt, allar vangaveltur
og heimspekilegar hugsanir, allur
húmor, tilfinningar og skoðanir,
og eftir stendur kynlaus, skoplaus,