Dagblaðið Vísir - DV - 09.01.1995, Blaðsíða 12

12
Spumingin
MÁNUDAGUR 9. JANÚAR 1995
Hvernig fannst þér
áramótaskaupið?
Karl Ágústsson: Frekar lélegt.
Fríða Ólöf Ólafsdóttir og Ingvar
Hreiðarsson: Ég sá það ekki.
Úlfar Haraldsson: Ég horíði ekki á
það en ætla að sjá endursýninguna.
Gnúpur Halldórsson: Ömurlegt.
Imbakassinn var betri.
Margrét Gísladóttir: Mér fannst það
bará ágætt.
Nathalie Wagner: Allt í lagi.
Lesendur
Islenski saltfiskurinn:
Hvernig nálgast
á viðskiptavini
GUNNAR ÖRN KRISTJANSSON INTERVIEWED
Closer to the Customer
Expericncc xhows us ihai ii is
clcarly in our inieresi io move
closer io ilie eusiomer.” says
Gunnar Örn Krisijánsson. managing
direclor ol sallfish sales company Slh
Lnl. explaining the ralionale hehinil
llie esiahlishmeni ol limiietl company
Copesco-SÍF in Spain.
The new company is owned 5(Kf
hy SÍF. with ihe remaining hall owned
by Copesco & Scfrisa. a well-esiah-
lished Spanish llmi hoasiinj: over 140
years' experience in sales and dislri-
buiion of sallfish in Spain.
Krisijánsson was rcfcrring lo ihe
experience eamed hy SIF’s French
suhsidiary Nord Morue s.a.. which
lums pan ol' ils raw processin^ niale-
rial inio consumer-packed iiems sold
direclly lo supcrmarkeis in France.
"We iniend lo channel mosi of our
business in Spain ihrough ihe new
company." Krisljánsson stales. adding
thal SÍF and subsidiary companics
~SII-' is /ir.s/ aiid
foivmosl n sft/cs
llll(/ llllll l l'IÍllfi’
iiiiii/iiinyjiir
sn/l/Ís/i, niit/
rin/i/iiisizcs i/s
sciviccs tvil/l /is/l
/imi/iiccis itiii/
buycrs,"
sd)s (iiiiiniir Orn
k risljiíiisson,
iimiiayiiifc i/iirclor
(jSlhl.td
Rouehly 2(KI persons are employed
hy Nord Morue. primarily in lish dry -
ing. bui also priK'essing seafootl lor
consumer packaging.
SÍF Union of Norway is primarily
a lish exporier whose lirst objeclive ls
lo fimd supplies for ihe comprehensive
markeiing and sales syslems of SIF
Lld.
"SÍF is lirst and foremosl a sales
and markeling company l'or stillfish.
aiul cmphasi/es iis services w ith lish
producers and buyers." Kristjánsson
says.
He conlinues: 'ln addilion. we
constanlly sirive lo increase the sltare-
holders' sitKk as bcsi we can.
"A l'ish sales company picks up
supplies wherevcr ii can. Where the
l'ish comes from dt*es noi maller if
ihere is a markel ftir il'antl ihe buyer
is happy."
Gunnar Örn Krisijánsson began
working lór SÍF ai thc heginning ol'
Greinin í „lceland Business". - Verið að fiska í gruggugu vatni?
Magnús R. Sigurðsson, sölumaður
saltfislcs, skrifar:
í fréttablaði Útílutningsráðs, (Ice-
land Business, 3. tbl. 1994) er slegið
upp á forsíðu greininni „Moving
Towards the Customer“.
Inni í blaðinu er viðtal við forstjóra
SÍF þar sem greint er frá hvernig SÍF
nálgast viðskiptavini erlendis. - Ef
sú lýsing forstjórans í greininni er
hans skoöun á því hvernig nálgast á
viðskiptavini á erlendri grund þá er
mitt mat það aö lán sé fyrir okkur
hina sem erum að flytja út saltfisk
að vera sem lengst frá okkar kúnnum
og gæta okkur á því að nálgast þá
yfirleitt ekki. - Alla vega ekki á þann
hátt sem SÍf hreykir sér af.
Að mínu mati er þetta einfaldlega
að færa sig frá viðskiptamönnum
sínum hérlendis, sem eru saltfisk-
framleiðendur - færa vinnuna til
annarra landa. Og kannski virðis-
aukann í eigin bankareikning er-
lendis? En á meðan SÍF hagnast sem
nemur tugmilljónum á sl. ári hanga
framleiðendur á horriminni hér
heima. Ég reikna með að margir
þeirra væru bara nokkuð ánægðir
með eitthvað af þessum miiljónum í
vinnslunni hjá sér hér heima.
Hún kemur úr hörðustu átt ádeilan
í þessari grein, á framleiðendur sem
séu að selja öðrum útflytjendum en
SÍF, þekkingarlausum í útflutningi á
saltfiski, sem flytji hann auk þess út
ótryggðan. - Það eina sem þeir bjóði
sé hærra verð!
Það hljómar þó vissulega einkenni-
lega að þessir „reynslulausu" og
„óábyrgu“ aðilar skuli ná hærra
K.T. skrifar:
Það er hörmulegt til þess að vita
að fámennum hópi úrillra vinstri-
manna hafi verið aíhent áramóta-
skaup Ríkissjónvarpsins til að níða
niður þá sem honum hefur ætíð ver-
ið í nöp við. - Þótt menn séu ýmsu
vanir úr þeim áttum ofbauð flestu
sómakæru fólki hvemig staðið var
að málum um þessi síðustu áramót.
Tilteknir ráðherrar - og þá vitan-
lega mest sá er nýlega leyfði sér að
leggja til aö framlög almannafjár til
Kvikmyndasjóðs yrðu lækkuð - voru
níddir hvenær sem tækifæri gafst.
Magnús Pálsson skrifar:
Þingmenn Vestfjarða hafa sífellt
gengið hart eftir að þessi landshluti
fái styrki umfram aðra. Og á móti
er spurt: Hvers vegna þurfa Vestfirð-
ir sérstaka aðstoö? - Jú, segja þing-
menn; það er vegna þess aö Vestfirð-
ingar eiga ekki sín fiskimið sjálfir!
Eða eins og Matthías Bjarnason seg-
ir: „Ef Vestfiröingar mættu eiga sín
mið sjálfir þyrftu þeir enga aðstoð,
ekki nokkra, hvorki í vegagerð, heil-
brigðismálum, fræöslumálum eða
öðru. Þeir þurfa bara að fá að eiga
sín fiskimið einir og sér.“
Nú hefur Vestfirðingum enn verið veitt
aðstoð sem dreift hefur verið til nok-
| kurra fyrirtækja. Þó á meira eftir að
DV áskilur sér rétt
til aó stytta
aðsend lesendabréf.
verði en þeir sem alla reynsluna og
þekkinguna hafa!
Það er ef til vill líka þjóðhagslega
hagkvæmara að leyfa verkafólkinu
hér að halda atvinnuleysisbótunum
en að vera að vasast í að vinna úr
hráefni því sem hér er til staðar. -
Þetta fellur a.m.k. að ummælum for-
vera núverandi forstjóra SÍF, í Mbl.
um áramótin, er hann telur algjöra
fávisku að ætla að hækka laun
verkafólks um 7%, slíkt setti þjóðina
á hausinn! - Það er gott aö hafa
sjálfstraustið í lagi.
Þegar saltfiskútflutningur var gef-
Ekki var grínast með ráðherrana því
„skopskyn" leikstjórans dugði yfir-
leitt aöeins til þess að láta persónur
segja að þessi eöa hinn ráðherrann
væri „skíthæir.
Leikararnir sjálfir geröu sitt besta
og urðu oft líkir fyrirmyndunum í
útliti og ekki þeim aö kenna að leik-
stjóranum datt ekkert fyndið í hug
til aö láta þá segja. - Leikstjórinn,
sem er bæjarfulltrúi Alþýðubanda-
lagsins í Mosfellsbæ, virtist líka líta
á áramótaskaupiö sem tæki fyrir sig
til að lýsa langvinnu hatri sínu á til-
teknum stjórnmálaflokki og slíkt er
koma. Allt þetta er tii komið vegna
þess að stjómvöld hafa ekki þolað
þrýstinginn frá orðhákum í liði vestfir-
skra þingmanna. Nú er komið að
skuldadögum fyrir Vestfiröi og síðan
koma aðrir landshlutar á eftir. - Auö-
vitað væri langskynsamlegast að íbúar
á Vestfjörðum flyttust bara frá þessu
afskekkta og dýra landssvæði. Það má
inn frjáls var mesta áhyggjuefni SÍF
að við undirbyðum og útkoman yrði;
verðhrun á saltfiski. Reyndin hefur
nú sannarlega orðið önnur, sem bet-
ur fer. En ekki verður SÍF þökkuð
sú breyting. - Að mínu mati er það
Útflutningsráði til minnkunar að
gerast milligönguaðili fyrir SÍF um
að dreifa erlendis áróðri um útflytj-
endur saltfisks hér á landi. Tilgang-
urinn er auðvitað ekki annar en sá
að fiska í gruggugu vatni og reyna
að ná aftur til sín einkaleyfi á útflutn-
ingi saltfisks.
henni hreint ekkert gamanmál.
Ekkert tækifæri var látið ónotað
og meira aö segja núverandí borgar-
stjóri tók þátt í aö sparka í fyrirrenn-
ara sinn. Tek ég undir með Bubba
Morthens sem sagöi að skaupið heföi
verið póhtískt einlitt og rætiö. Orð-
bragðiö var alla jafna afar dónalegt
og þetta var engum til sóma. Spyrja
mætti hvernig menn létu nú ef annar
leikstjóri, til dæmis Hrafn Gunn-
laugsson, hefði leyft sér að bjóða fólki
upp á annaö eins og hellt var ýfir
þjóðina um þessi áramót.
nýta miðin hvaðan sem er af landinu
líkt og gert er víða annars staðar. Eöa
þá að setja þar upp verbúðir ef nauð-
synlegt þykir fyrir vinnslu úr einstaka
skipum. Stefnir ekki allt í að senda fisk-
inn beint á markað erlendis, ferskan
eða frosinn? Til hvers er þá að byggja
upp fiskvinnslustöövar á þessu erfiða
landssvæði?
I>V
Allir á ríkisjötuna
Hulda skrifar:
Maður tekur eftir því aö margir
nýútskrifaðir ungir menntamenn
leggja sig í framkróka við að kom-
ast á ríkisjötuna, telja sig best
geymda í einhverju opinberu
starfi. Þetta á við um ungt fólk i
öllum stjómmálafiokkum, eftir
því sem mér sýnist. Ekki á þetta
síst viö unga menn sem eiga t.d.
feöur í opinbera geiranum og
stundum taka hinir ungu menn
hreinlega við þar sem pabbi
hætti. Er þetta nú ekki að verða
heldur lágt lagst í starfsframa-
draumnum?
Óskiljanlegtskaup
Dóra skrifar:
Það er ef til vill að bera í bakka-
fullan lækinn en ég vil koma
þeirri skoðun á framfæri að ég
sá lítinn tilgang með áramóta-
skaupinu. Engin hæðni eða skop
en mikið af viðskotaillu hnútu-
kasti sem vírtist sprottið af illu
innræti. Og málfarið; eitthvert
afsprengi nýmenntunar. Það var
„masókisti" og „sadisti" sem er
fiarri t.d. flestu eldra fólki að
skilja. Ekki mátti nota íslensk orð
eins og kvalari eða þ.h. - Þetta
var hörmungarskaup.
„Skelfilegtnafn“
Amal Rún Qase skrifar:
Í DV hinn 4. jan. sl. birtist lítil
frétt ura væntanlegt barn hinnar
sómölsku fyrirsætu Iman og
söngvarans Davids Bowies. í
fréttinni segir orðrétt: „Hjóna-
kornin eiga bæði böm úr fyrri
hjónaböndum og þykja vera ansi
ffumleg í nafhgiftum, og því má
búast við að nýja barnið verði að
bera eitthvert skelfilegt nafn.“ -
Til rökstuðnings þessari ályktun
er þess getið að dóttir Iraan heiti
Zulekha. í Sómalíu þykir nafniö
Zulekha mjög fallegt („fegurð“
eða „glæsileikí"). Það er alvarleg
þröngsýni að staöhæfa að
mannanöfn annarra þjóöa séu
„skelfileg". fslenskan á mjög
mörg falleg nöfn sem sum hver
hljóta aö hljóma framandlega hjá
öðrum þjóðum. Við myndum
ekki telja það sanngjamt að þau
yrðu talin „skelfileg" í erlendum
fjölmiðlum.
Endurskoðið
mannréttindamál
Frænka skrifar:
Það er Alþingi og forseti fslands
er samþykkja landslögin sem
okkur ber að hlíta. Við höfum
lögreglu sem sér til þess að fram-
fylgja lögunum. Slikum lögum er
nú beitt á unga móöur og tvö
börn hennar til að svipta hana
tímabundiö umsjá bamanna.
Hvar stendur í lögum að börnun-
um sé fyrir bestu aö sjá af móöur-
inni? Stendur ekki í lögum aö
þjóðfélaginu sé skylt að aðstoða
fjölskyldur sem eiga í vanda með
að sjá fyrir sér? Eru ekki til lög
sem vernda þessa fjölskyldu? Eða
hvert getur móöirin leitað sér til
hjálpar? Það verður aö endur-
skoða barnalögin og hafa mann-
réttindin að leiðarljósi.
Glæsirsendi
jakkannheim
Sigríður Jónsdóttir hringdi:
Eg fór meö jakka í hreinsun í
Glæsi í Grafarvogi milli jóla og
nýárs. í erlinum þessa daga
gleymdist að ná í hann en hann
átti að vera tilbúinn fyrir gaml-
ársdag. En hvað gerist? Það er
hringt heim til min frá Glæsi og
ég spurð hvort ég muni ekki eftir
jakkanum. Jú, að sjálfsögðu, en
ég var í vinnu og sagðist eklci
koma því við að ná í hann strax.
Þá var það fatahreinsunin sem lét
senda jakkann beint heim til þess
að hann kæmíst í gagnið eins og
til stóð. - Þetta kalla ég afbragðs
þjónustu og sendi Glæsi þakkir
minar.
Nýtt met í lágkúru
Er Vestfjarðaaðstoð nauðsyn?
Myndu verbúðir vera lausnin fyrir Vestfjarðakjálkann?