Dagblaðið Vísir - DV - 25.01.1995, Qupperneq 15

MIÐVIKUDAGUR 25. JANÚAR 1995
15
Fækkun þingmanna
„Mér er algjörlega fyrirmunað að skilja
hvernig unnt ætti að vera að sinna öllu
þessu starfi á sómasamlegan hátt yrði
þingmönnum fækkað, enda eigum við
fullt 1 fangi með það eins og er.“
Til þess að sinna þvi alþjóðastarfi sem við erum aðilar að þurfum við
öflugt lið á Alþingi íslendinga, segir m.a. i grein Kristínar.
Hugmyndir um fækkun þing-
manna stinga upp kolli öðru hverju.
Nú síðast hafa hin nýju samtök
Þjóðvaki kynnt það sem eitt af sín-
um helstu baráttumálum að þing-
mönnum verði fækkað. Ekki veit
ég hvað býr að baki, hvort um er
að ræða vanþekkingu á störfum
þingsins eða hvort menn eru ein-
faldlega að flagga spamaðarhug-
mynd sem líkleg er til vinsælda.
Svo mikið er víst að hugmyndir
um að fækka kjömum fulltrúum
fólksins í landinu eru hvorki lýð-
ræðinu í hag né í takt við það sívax-
andi starf sem hleðst á þingmenn
vegna alþjóöasamskipta, sem við
erum aðilar að, hvað þá ef hugsað
er til allra þeirra umfangsmiklu
lagabreytinga sem fram undan éru
vegna alþjóðasamninga og breyttra
þjóðfélagshátta.
Alþjóðasamstarf þingmanna
A lýðveldistímanum hafa íslend-
ingar gerst aðilar að íjöldamörgum
alþjóðasamtökum og koma þing-
menn að störfum þeirra flestra á
einn eða annan hátt. Evrópuráðs-
þingið hittist íjórum sinnum á ári
eina viku í senn og þess á milli eru
haldnir nefndarfundir oftast einu
sinni í mánuði. Norðurlandaráðs-
þingið hittist núorðiö tvisvar á ári,
auk nefndarfunda. í tengslum við
Ráðstefnuna um samvinnu og ör-
yggi í Evrópu eru haldnir þing-
mannafundir.
Þingmenn EFTA-ríkjanna hittast
oft á ári, nú ásamt þingmönnum frá
ESB, og þingmenn NATO-ríkjanna
hittast reglulega. íslenskir þing-
menn eru aðilar að Alþjóða þing-
mannasambandinu og Vestnor-
ræna þingmannaráðinu. Þing-
menn kynna sér störf Sameinuðu
þjóðanna, þing mismunandi landa
Kjallariim
Kristín Ástgeirsdóttir
þingkona Kvennalistans
skiptast á heimsóknum og kynn-
ingum, auk þess sem einstakir
stjórnmálaílokkar eru í samtökum
systurflokka og fleira mætti telja.
Nánast í hverri einustu viku eru
þingmenn á fundum eða á þingum
erlendis þótt viö önnum ekki nema
hluta af því sem okkur ber að
sinna.
Hver á að sinna starfinu?
Sannleikurinn er sá að við höfum
afar takmarkað fjármagn til að
sinna alþjóðasamstarfi og ræktum
það alls ekki nægjanlega vel. Til
dæmis getum við sem erum fulltrú-
ar á Evrópuráðsþinginu ekki sótt
nema brot af þeim fundum sem
okkur ber að sækja vegna fjár- og
tímaskorts. Evrópuráðið fjallar
m.a. um mikilvæg mannréttinda-
mál, menningarmál, umhverfismál
og samskipti Evrópuríkja.
Mér er algjörlega fyrirmunað að
skilja hvernig unnt ætti að vera aö
sinna öllu þessu starfi á sómasam-
legan hátt yrði þingmönnum fækk-
að, enda eigum viö fullt í fangi með
það eins og er. Við yrðum einfald-
lega að hætta í einhverjum þessara
samtaka.
Er meiningin aö fela embættis-
mönnum og ráðherrum nánast öll
samskipti við stjórnmálamenn
annarrá landa eða er málið bara
vanhugsað? Er það ekki hlutverk
þingmanna að fylgjast með því sem
gerist í kringum okkur, móta
stefnu og að setja ríkisvaldinu þær
leikreglur sem vinna ber eftir?
Öflugt lið þingmanna
Það þarf auðvitað að vega og
meta hversu mikilvægt alþjóða-
samstarfið er okkur. Hvað höfum
við til málanna að leggja, hvað get-
um við lært og borgar sig að eyöa
tíma og fjármunum í slíkt sam-
starf? Hveiju getum við annaö? Að
minum dómi eigum viö að efla sam-
starf við aðrar þjóðir og leyfa
straumum menningar, vísinda,
viöskipta, mannréttinda og stjórn-
málastefna að leika um landið, án
þess að afsala okkur réttinum til
að móta eigin framtíð eins og viö
myndum gera með aðild að Evr-
ópusambandinu.
Ótti við einangrun er ástæðulaus
ef við sinnum því alþjóðasamstarfi
sem við erum aðilar að, þar með
talið samstarf þingmanna, en til
þess að gera það þurfum við öflugt
lið á Aþingi Islendinga.
Kristín Ástgeirsdóttir
Breytt vinnubrögð í Reykjavík
Síðasta vor háðu stuðningsmenn
núverandi borgarstjórnarmeiri-
hluta kosningabaráttuna undir
kjörorðinu „Við viljum breyta“.
Þar kom fram krafa um breytta
stjórnarhætti í Reykjavik. Smátt
og smátt eru nú breyttir stjórnar-
hættir að koma í ljós. Nú er farið
að leita til borgarbúa um álit og
samráð í borgarmálefnum.
Reykjavík
menningarborg Evrópu
Borgaryfirvöld hafa unnið að því
frá í vor að kanna möguleika á því
að Reykjavík verði útnefnd Menn-
ingarborg Evrópu árið 2000. Það er
Evrópusambandið sem veitir einni
eða tveimur borgum þennan titil
árlega. Ráðherraráö þess velur
borgina úr tilnefningum. Frá 1990
hafa borgir í ríkjum utan Evrópu-
sambandsins getað sótt um að
verða útnefndar. Umsóknarfrestur
fyrir þær borgir sem sækja vilja
um að verða útnefndar árin 2000
og 2001 rennur út í júní í sumar.
Verði Reykjavík valin menning-
arborg gæti það haft afgerandi
áhrif á menningarlíf, ferðaþjón-
ustu og atvinnulíf í borginni. Það
hefur verið reynslan í þeim borg-
um sem borið hafa titiUnn Menn-
ingarborg Evrópu.
Leitaðtil listamanna
Vegna undirbúnings fyrir menn-
ingarborgarumsóknina og til aö auka
áhrif borgarbúa á stjóm og stefnu-
KjaUariim
Ásta Ragnheiður
Jóhannesdóttir
varaþingmaður fyrir
Reykavíkurkjördæmi
mörkun í borginni var haldið mál-
þing um menningu í Ráðhúsinu í
þessum mánuði. Að því stóðu Ingi-
björg Sólrún Gísladóttir borgarstjóri
og menningarmálanefnd borgarinn-
ar. Þar voru kvaddir til fulltrúar
hópa listamanna og þeir hvattir til
að segja áht sitt og koma með tillögur
um það sem betur mætti fara í menn-
ingarmálum hjá Reykjavíkurborg. í
máli frummælenda kom fram mikil
ánægja með að fá tækifæri til að vera
með í ráðum. Það eru nýmæli í stjóm
borgarinnar.
Á þinginu komu fram mjög at-
hyglisverðar hugmyndir og tillög-
ur um úrbætur sem vert er að gefa
gaum. Meðal þeirra er hugmynd
sem Ásdís Thoroddsen kvik-
myndagerðarmaður varpaði fram
um nýtingu Korpúlfsstaða. Hún
lagði til að býlið yrði gert að kvik-
myndaveri. Það hefði ekki mikinn
tilkostnað í fór með sér, húsið
mætti nota í núverandi ástandi,
nema aö leggja þyrfti í kostnað við
eina burst hússins og væri áætlað-
ur kostnaður undir 20 milljónum.
Það er lítið miðaö viö 200 milljón-
irnar sem íhaldið í Reykjavík not-
aði í stjórnartíð sinni í hönnunar-
kostnað vegna endurreisnar húss-
ins, sem var reyndar óraunhæf
hugmynd.
í máli Ásdísar kom fram aö ísland
væri vel fallið til kvikmyndagerðar
fyrir erlenda kvikmyndaframleið-
endur ekki síður en íslenska. Með
myndarlegt kvikmyndaver eins og
Korpúlfsstaöi væri hægt aö taka á
móti fjölmennum hópi útlendinga
utan venjulegs ferðamannatíma.
Þessi möguleiki gæti orðið mikil
lyftistöng fyrir atvinnulíf og þjón-
ustu í Reykjavík. Ásdís nefndi
einnig aðra hugmynd um að
Reykjavíkurborg og ríkið keyptu
Nýja bíó, þar sem nú er rekinn
skemmtistaður. Þar væri hægt að
hýsa kvikmyndasafn íslands, sýna
menningarlegar kvikmyndir og
skapa aðstöðu fyrir kvikmynda-
klúbba. Síðan mætti nýta sýningar-
salinn á morgnana til kennslu fyrir
Menntaskólann í Reykjavík.
Pétur Jónasson, sem talaði fyrir
hönd tónlistarmanna, benti á
Tjarnarbíó, sem nú er nýuppgert
og í eigu borgarinnar. Þar væri til-
valið að veita tónhstarmönnum
aðstöðu th tónleikahalds, þar til
sérstakt tónhstarhús rís, enda
hljómburður þar mjög góður.
Nú verða alhr að leggjast á eitt,
stjórnvöld, höfuðborgarbúar og
borgaryfirvöld, ef Reykjavík á að
takast að verða útnefnd Menning-
arborg Evrópu árið 2000.
Ásta R. Jóhannesdóttir
„Verði Reykjavík valin menningarborg
gæti það haft afgerandi áhrif á menn-
ingarlíf, ferðaþjónustu og atvinnulíf í
borginni.“
Meðog
Starfforstöðumanns
Kjarvalsstaða auglýst
Eðlilegur
starfsmáti
„Fyrir
kosningar í
vor sagði nú-
verandi borg-
arstjóri í bréfi
til Samtaka
íslenskra
myndhstar-
manna aö
engar stórar
ákvaröanir Sólvclg Eggertsdóttir,
yrðu teknar í ,orma4urSIM-
málefnum myndlistarmanna
nema að viðhöföu samráði við þá
aðila sem að málinu kæmu. En
þegar endurráðning forstöðu-
manns Listasafns Reykjavíkur
kom Ul umræöu vissum við
myndhstarmenn ekkert af þvi og
ekkert samband var haft við
stjórn SÍM. Það er brot á því lof-
orði aö samráð skyldi haft við
okkur í svo stórum málum. For-
stöðumaður Listasafnsins hefur
núkil áhrif, ráðstafar til að
mynda öllu fé frá borginni sem
fer til kaupa á myndlist. Því er
eðlhegt að samráð sé haft við
okkur um hvemig að ráðning-
unni er staðiö.
Okkur finnst ráöningartíminn,
sex ár, of langur. Við vhjum
stytta hann um tvö ár. Möguleiki
verði áendurráðningu standi við-
komandi sig vel i starfi en eínn
og sami aðili gegni starfmu þó
aldrei lengur en th átta ára í senn.
Langeölilegast er aö staðan verði
auglýst til umsóknar í hvert sinn,
það er eðhlegur starfsmáti og
kemur í veg fyrir óánægju. Þetta
er samdóma álit flestra myndhst-
armanna og hefur ekkert að gera
með þá persónu sem gegnir starfi
forstöðumanns hveiju sinni. Ef
staðan verður auglýst standa all-
ir umsækjendur jaihfætis, verða
að skha inn sinni umsókn."
Göngum
hreinttil verks
„Astæðan
fyrir því aö
við töldum
rétt að mæla
meö því við
borgarráð að
forstöðumað-
ur Listasafns
Reykjavíkur
yrðí endur-
raðmn var að
DSBOl StSLTÍS- ur.
fólk og stjórn Kjarvalsstaða lætur
mjög vel af störfura Gunnars
Kvarans. Okkur þótti eðlilegt og
alveg verjandi aö þar sem emb-
ættismaöur hefur staöið sig vel í
starfi yrði liann endurráðinn
einu sinni. Við tókum það sér-
staklega fram að hann yrði ráð-
inn í eitt tímabil í viðbót. Máhð
er í raun ekkert flóknara en þetta.
Síðan geta menn sagt að það sé
eðhlegra að auglýsa eftir fólki í
stöðuna. En þaö er borgarráðs,
sem er æöra sett stjórnvald, að
taka ákvörðun um þaö.
Varðandi ráðningartímann er
máhð mjög einfalt i okkar huga.
Maðurinn hefttr verið ráðinn til
sex ára og þar sem við teljum að
endurráða eigi hann einu sinnl
veröi það tíl sama tíma og fyrr.
Mér finnst i sjálfu sér ekki
óeðhlegt að auglýst sé í stööur
sem þessar en fyrst við vhdum
endurráða manninn var þetta
spurning um að ganga hreint til
verks, vera ekki aö setja neitt á
svið.“