Þjóðviljinn - 24.12.1955, Síða 15

15
mífutcitgaa pid -/-faíujdjá
oq tn^ncH/1 piá 'Pebíncj
Sjöstjömuskálinn, Laufsalur
íhugunarinnar — þannig er
ómurinn í ömefnum þessarar
borgar.
Gistihúsið sem við bjuggum
í stóð við Hsíhú — eða
Vestravatn, eins og það mundi
heita á íslenzku — en það er
eitt hið ástsælasta stöðuvatn
Enn þann dag í dag má sjá tvihjóla hcstvagna af
sömu gcrð og notaðir voru fyrir meira en 1000 árum
i Kina. En í staðinn fyrir gömlu tréhjólin eru komin
gúmhjól, en þau gefa tii kynna að senn komi ný-
tízkari hestöfl til sögunnar.
Götusalinn situr í skógi risavaxinna sópa, eflaust
þeirra stærstu í heimi. Enda eru verkeftiin ærin, þvf
stundum komur Gobieyðhnörkin i helmsókn tii Pek-
ing. Hún kemur æðandi í hamslausum hvirfilbyljum
yfir fjöllin frá hiimi fjarlægu Mongólíu.
epún c)ó\caMv&s ún fCöíhwi
'Sidsí/iup
Hér birtast saman grein eftir Jóliannes úr Kötlum frá Hangsjá i
Suður-Kína og teikningar og myudatekstar eftir danska listamanninn
Herluf Bidstrup frá Peking, höfuðborg Kína, en hún er í norður-
hluta hins viðlenda rikis.
HANGSJÁ er höfuðborg
Sékjangfylkisins í Kína
og var meira að segja
höfuðborg alls keisaraveldis-
ins á dögum Súngættarinnar
á 12. og 13. öld. Hún liggur á
vesturbakka Tsíentangkíng-
fljótsins, skammt frá mynni
þess, en við suðurenda Keis-
araskurðarins mikla sem er
eitt stórkostlegasta mann-
virki fortíðarinnar, 1450 km.
langur, enda var hann nær
átta aldir í smíðum.
Við sexmenningamir, sem
fómm austur í boði alþýðu-
lýðveldisins haustið 1952,
komum þangað með jám-
brautarlest frá Sjanghæ,
stærstu borg Kína, en þaðan
er 200 km leið sem liggur yfir
eitt hinna þéttbýlustu svæða
landsins þar sem búa um það
bil 200 manns á hverjum fer-
kílómetra.
Náttúrufegurð Sékjangfylk-
isins er frábær, „fjallhnúka-
raðirnar rísa í kring“, en frjó-
samar sléttur á milli. Gnægð
er þama sólar og regns, enda
uppskera menn þar hrísgrjón
fjómm sinnum á ári og græn-
meti sjö sinnum. Milli akr-
anna og kálreitanna rísa mór-
berjarunnar og sítrónulundir,
svo allt fylkið er eins og
blómstrandi aldingarður.
Iðni bændanna í þessum
strandhémðum hefur löngum
þótt aðdáunarverð, enda. munu
hvergi í heimi betur hirtir
akrar en einmitt þar. Þó urðu
menn enn að notast við hend-
umar og frumstæðan haka við
vinnuna á hrísgrjónaökrum
sínum og teteigum — sumir
áttu þó tréplóg sem þeir drógu
sjálfir, en járnplógur og drátt-
ardýr vom þar enn sjaldséð
fyrirbrigði. Hinsvegar höfðu
þessir bændur loksins eignazt
jörðina sem þeir erjuðu og
áttu sér nú ljúfan draum um
tæknibúna samyrkju.
OG SVO vomm við þá komin
til borgarinnar þar sem hin
goðumboma fegurð rikir allan
ársins hring. I Kina má oft
heyra málshátt sem segir: Á
himni er Paradís, en Hangsjá
á jörðu. Ég var sérstaklega
forvitinn að koma á þennan
stað vegna þess að ég vissi
að þar höfðu sum frægustu
ljóðskáld Kínverja reikað um
á mánabjörtum kvöldum og
ort hin unaðslegu stefjamál
sin.
Það skortir þá heldur ekki
á ljóðrænan blæ yfir nöfnum
flestra hluta á þessum slóð-
um. Hér er bókstaflega hver
krá, hver hæð og hver bygg-
ing hjúpaðar dularfullri stemn-
ingu. Bústaður vatnaliljunnar,
í öllu Kínaveldi. Það myndast
af hundmðum náttúrlegra
uppsprettulinda og yfirbragð
þess og umhverfi er töfrum
iíkast. Á þrjár hliðar rísa
fremur lágar, fagurskapaðar
fjallahvirfingar, en á eina hlið
nær borgin alveg út að vatn-
ínu.
Það er ekki unnt að lýsa
með orðum þeirri draumsýn
er þarna getur á haustkvöldi
um sólarlagsbil: mildar, huldu-
kynjaðar línur f jallanna, grát-
viðarslæðurnar slútandi niður
að ströndinni, flatbytnur sem
kljúfa skyggðan vatnsflötinn
með drekastöfnum sínum og
yfir öllu rósrauð slikja, líkt í vetrarkuJdunum bjóða götusalarnir upp á heitt te eða
og gagnsær silkivefur ofinn af hrísgrjón og aðra heita smáréttí. Matsveinninn lieldur á
sjálfum guðunum. Og allt í s®r kita við cldinn en Umurinn laðar vegfarendur a&.
kring ber fyrir svipmót gömlu
borgarinnar: sígild dæmiaust-
urlenzkrar byggingarlistar,
gullroðin sveigþök, sindrandi
tíglaskraut úr glerjungi,
skuggamynd pagóðunnar Ljú-
húóta sem gnæfir yfir um-
hverfið þrettán hæða há — og
svo speglast alltsaman í vatn-
inu framan við pílviðargrein-
arnar á bakkanum.
Á LÉNSTlMUNUM hópaðist
aðallinn hingað til þessarar
Hann er vel dúðaður í svöium vorþcynum
þessi gamli Kínverji með söngfnglinn sinn.
Annaðhvort er liann að fara. á söngfuglamót
i einhverjum garðinum eða harni ætlar að
kenna einhverjum ólagvísum félaga.