Þjóðviljinn - 24.12.1955, Síða 17

feikna miklum súlum, en risa-
vaxnir ýstrubelgir tróna á
miðju gólfi —• það eru guð-
irnir. Þama brenna munkarn-
ir reykelsi fyrir fólk, gegn
ákveðinni þóknun, í heljar-
stórum eirkötlum og voru þeir
sneisafullir af ösku, svo að
engin hindrun virtist vera
lögð í veg hinna trúuðu — né
heldur annarstaðar þar sem
við komum og líkt stóð á.
Við gengum nú yfir að
fjallshlíðinni, en hún er öll
sundurgrafin af leyndardóms-
fullum hellisskútum og hver
bergsnös skreytt goðamynd-
um og öðru útflúri. I einum
þessum helli er örlítið gat á
þakinu, sem kallað er Himna-
taugin, og er nokkuð örðugt
að festa á því auga, enda
bundinn átrúnaður við þetta
örlögsíma. Samt heppnaðist
mér það — svo var Búdda
fyrir að þakka.
Síðan drukkum við þarna
grænt te undir berum himni,
en hér um slóðir eru ræktaðar
göfugustu tetegundir í Kína,
þar á meðal hið svokallaða
Lungsjing-te sem er heims-
frægt. Unaðslegt var að sitja
þama í þessu seiðmagnaða
umhverfi, þar sem glaðlegt
kínverskt alþýðufólk var á
ferli fram og aftur innan um
fornar minjar, en andi guða
og skálda sveif yfir vatni og
laufi.
og strýkur þeim samtímis um
handarhöldin, en þó sínum í
hvora átt, þá tekur allt í einu
að krauma í vatninu unz það
þyrlast í gosúða upp fyrir
barmana. Menn vita að það
em hljóðbylgjur sem koma
vatninu á þessa hreyfingu,
en þó hefur aldrei tekizt að
smíða samskonar ker, enda er
Gosbrunnur fiskanna einn
hinn mesti þjóðardýrgripur
Kínverja.
Fleira skal ekki sagt að
sinni af hinni fögra, ógleym-
anlegu Hangsjá,. enda erfitt
að lýsa flestu því sem fyrir
mann bar. En sífellt vakir
hún í hug mér sem táknmynd
hins nýja Kína: stórmerki
fortíðarinnar blasa þar við
umkringd alsælli náttúra —
en starfsamt alþýðufólk, stolt
og elskulegt í senn, líður
framhjá á hraðri ferð inn í
þá framtíð sem það sjálft er
önnum kafið við að skapa. Er
það mál sumra manna að sú
framtíð muni verða mesta
listaverk Kínverja.
★
Jóhannes úr Kötlum.
Á LEIÐINNI heim frá Ling-
jingsí bar okkur tvennt mark-
vert fyrir augu — annað spá-
nýtt, 'hitt ævafornt.
Hið nýja var einföld gadda-
vírsgirðing utan um stóra
heilsuhælislóð sem varð á vegi
okkar. Þetta var há girðing,
sjálfsagt einir tíu strengir, og
ekki fullgerð, en af því sem
komið var mátti sjá að þarna
var að fæðast hin sérkenni-
legasta handíð, því á milli
strengjanna voru riðnar alla-
vega myndir og letranir úr
vír og síðan var allt málað
hinum fegurstu litum. Hér
var gott dæmi um þrotlausa
listfengi Kínverja í vinnu-
brögðum — eða hverjir aðrir
en þeir mundu láta sér detta
í hug að skapa slíka skraut-
girðingu úr venjulegum gadda-
vír?
Hið foma sem fyrir okkur
bar var aftur á móti seytján
alda gamalt eirker sem kall-
ast Gosbrunnur fiskanna
vegna þess að mynd af fjór-
um fiskum er á botni þess.
Nú þegar vatni er hellt í kerið
og maður bleytir á sér lófana
Götusalinn er eins og litskrúð-
ugt blómabeð þar sem hann birt-
ist með hinar fjölbreyttu, ísaum-
uðu linakkhlifar sinar.
Gömlu burðarstólamir eru orðnlr að Ieiguhjólum og hinir
gamalþrælkuðu kúliar hafa stofnað stéttarfélög og tryggt
o .sér jáfnrétti við aðra þegna.
í Kína er engu sóað. Á sama
tíma og verið er að grafa í
stærstu kolanámu í heimi í Norð-
urkína er iðið fólk í Peking að
hnoða kolaryk til eldsneytis.