Þjóðviljinn - 29.06.1974, Blaðsíða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 29. júnl 1974.
Askorun
Kjósum Vilborgu á þing
Forsenda jafnréttisþjóðfélags
er sú, að konum jafnt sem körlum
sé gert kleift að stunda vinnu sína
og þær njóti viðurkenningar sem
vinnandi þegnar.
Alþýðubandalagið hefur beitt
sér markvisst fyrir að móta slikt
jafnréttisþjóðfélag þau þrjú ár
sem það hefur átt aðild að rikis-
stjórn með forustu i félagslegum
umbótum og margvislegri laga-
setningu. Við minnum á nýja lög-
gjöf um uppbyggingu dagvistun-
arheimila, aukna heimilishjálp
fyrir mæður, sem starfa utan
heimilis, stofnun Jafnlaunaráðs
og aukið jafnrétti kynjanna i
tryggingalöggjöfinni.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur það
nú að stefnumarki sinu að dregið
verði úr opinberum framkvæmd-
um. Atvinnuleysið sem fylgir i
kjölfar slikrar efnahagsstefnu og
visitöluskerðingin, sem boðuð
hefur verið mun bitna harðast á
láglaunafólki en konur eru
meginþorri láglaunafólks.
Enn á ný verður fullyrt að kon-
ur „þurfi” ekki að vinna og séu
svo óstöðugur vinnukraftur, að
þeim beri ekki sömu laun og körl-
um. Fjárveitingar tii dagvistun-
arheimila verða skornar niður.
Konur hafa þvi vissulega á-
stæðu til að ihuga vandlega stöðu
sina, þegar þær ganga að kjör-
borðinu, þvi framþróun jafnrétt-
isþjóðfélags er stefnt i hættu ef
hægri öflin ná völdum.
Alþýðubandalagið vill tryggja
framhald jafnréttisstefnunnar.
Þriðja og fjórða sæti G-listans i
Reykjavik skipa Svava Jakobs-
dóttir og Vilborg Harðardóttir, en
þær eru þekktar fyrir ötula
baráttu fyrir jafnrétti á öllum
sviðum. Vilborg heldur nU uppi
einu jafnréttissiðunni i dagblöð-
um landsins, og á þeim vettvangi
hefur hUn unnið ötullega að þvi að
vekja athygli og skilning á kjara-
baráttu kvenna.
Með þvi að veita Vilborgu
Harðardóttur brautargengi inná
Alþingi, munu konur i launþega-
stétt eignast trUan talsmann og
Alþýðubandalagið öflugan liðs-
mann i baráttu sinni fyrir jafn-
rétti.
Með þvi að veita Alþýðubanda-
laginu stuðning nU munið þið
eignast enn einn liðsmann i bar-
áttu fyrir alhiiða þjóðféiagslegu
jafnrétti.
Arni Bergmann, blaðamaður
Briet Héðinsdóttir, leikari
Böðvar Pétursson, i stjórn Lands-
sambands Verslunarmanna
Guðmunda Helgadóttir, formað-
ur Sóknar
Guðmundur Þ. Jónsson, varafor-
maður Iðju
GuðrUn ÁgUstsdóttir, ritari
Hallveig Einarsdóttir, formaður
A.S.B.
Hildur Hákonardóttir, vefari
Silja Aðalsteinsdóttir, bók-
menntanemi
Sverrir Kristjánsson, sagnfræð-
ingur
Vilborg Sigurðardóttir, kennari
Bragðvísi prófessora
Tæknibrögð fj arskiptaprófessorsins
Það var I þann mund, sem Sæ-
mundur óskarsson prófessor, en
hann var þá verkfræðingur hjá
Landsslma Islands og helstur
spekingur i Utvarpsfræðum, var
að kenna minum árgangi sima-
virkja hæfilegan skammt af fræð-
um sinum, að mikið fjör færðist i
svokallaða sjónvarpsáhugamenn
á höfuöborgarsvæðinu og gróska i
áður gisinn og rytjulegan skóg
sjónvarpsloftneta, öðru nafni
menningargálga. Þegar grafist
var fyrir um hverju þetta sætti,
kom i ljós, að móttökuskilyrðin
fyrir Keflavikursjónvarpið höfðu
stórlega batnað, en þau höfðu áð-
ur verið heldur bágborin, og áttu
raunar þegar viðreisnarráðherr-
arnir fyrirskipuðu Landssiman-
um að veita kananum leyfi til
reksturs sjónvarpsstöðvarinnar,
að vera svo léleg, að það væri al-
gerlega frágangssök að ætla að
færa sér þau i nyt á höfuðborgar-
svæðinu. Allt hafði þetta verið
mælt og reiknað af höfuðspekingi
Landssimans i Utvarpsfræðum,
en Utreikningarnir auðvitað
reynst hæfilega rangir, þegar til
stykkisins kom. En hvað olli þess-
ari óvæntu aukningu á móttöku-
styrknum? Ekki hafði orðið nein
breyting á þeim náttUrulögmál-
um sem ráða Utbreiðslu Utvarps-
bylgna, svo að áðurnefndir Ut-
reikningar yrðu ennþá vitlausari
en þeir áður voru. Þegar þetta
komst 1 hámæli og krafist var
skýringa, létu forráðamenn
Landssimans frá sér fara frétta-
tilkynningu, sem var efnislega á
þá leið, að „kanasjónvarpið heföi
upphaflega fengið gamlan sendi
og hann hafi verið orðinn svo slit-
inn, viðhaldsfrekur og erfitt eða
ókleift að fá til hans varahluti.
Það hafi þvi veriö nauðsynlegt að
fá nýjan, en þvi miður voru jafn
afllitlir sendar og sá gamli og
lasni gjörsamlega ófáanlegir og
enginn annar kostur, en að fá
verulega aflmeiri sendi. Það hafi
þvi þótt rétt og skylt að breyta
upphaflega leyfinu I samræmi viö
afl nýja sendisins”. Og leyfinu
var semsagt breytt Ur (að mig
minnir) 50 wöttum I 250 wött, en
það er afl sendisins, sem nU er
notaður. NU er það dálitið leiðin-
Iegt fyrir mann, sem starfað
hefur hjá Landsslmanum i rUm-
lega tvo áratugi, að þurfa að festa
þetta á blað, en þessi skýring sem
Landssiminn gaf, er ekkert annað
en argasti þvættingur. I fyrsta
lagi „slitnar” fátt í slikum send-
um nema lampar, og það vita
allir sem til þekkja, að lampar
falla seint Ur framleiðslu nema
aðrir jafngildir komi I staðinn, og
þarf þá i hæsta lagi að gera smá
vægilegar breytingar i einstaka
rásum tækjanna. Aðrir hlutar
sendisins, svosem þéttar, viðnám
og spólur, eru auðfengnir eða
framleiddir hversu fornt sem
tækið kann að vera. 1 öðru lagi er
það hreinn uppspuni, að ekki sé
eða hafi verið unnt að fá aflminni
sendi. öll dreifikerfi fyrir sjón-
varp, þar á meðal hið íslenska,
hreint og beint Ua og grUa af litl-
um sendum allt niður i brot Ur
watti, enda eru þeir miklu ódýr-
ari bæöi I innkaupi og rekstri og
miklu meira framleitt af þeim en
stórum sendum. Sem dæmi má
nefna að sendirinn á Selfossi er
eitthvað nálægt fjórðungi Ur
watti. 1 þriðja lagi er ekkert auð-
veldara en að draga niður i send-
jnum, eins og ég hef raunar áður
bent á, enda ræður ekki
wattatalan, sem stimpluð er á
sendinn, móttökuskilyrðunum,
heldur Utgeisluð orka frá lóftneti,
stefnuvirkni og fjarlægð. En allt
þetta veit fjarskiptaprófessorinn
flestum mönnum betur, enda
fylgdist hann um árabil með
heilsufari kanasjónvarpsins, með
þvi að mæla reglulega móttöku-
styrkinn heima hjá sér I Hvassa-
leiti 95
Kaupskaparbrögð
lagaprófessorsins
Það hefur löngum verið talið
hámark viðskiptasnilldarinnar að
selja sömu vöruna tvisvar eða
oftar. Þetta hefur að visu fáum
tekist, en þó helst ef farið væri
sem leyndast með. En nU ætlar
lagaprófessorinn Þór Vilhjálms-
son aö leika þetta snilldarbragð
fyrir opnum tjöldum og að alþjóð
ásjáandi og áheyrandi. Það er
nefnilega svo, að varning þann,
sem hann nú heimtar fyrir há-
markspris af fjölda ágætustu
manna, hefur hann áður mestan-
part af hendi látið. Að visu hefur
hann ekkert látið opinberlega
uppi um verðið, en varla hefur
hann verið sérlega billegur á svo
dýrmætan varning.
Þór Vilhjálmsson er nefnilega
lögfræðingur RikisUtvarpsins, og
liggur þar viö heiður hans og
drengskapur, sem eru nauðsyn-
legir frumpartar sæmilega heil-
legrar æru, að kosta kapps um að
vemda i hvívetna hagsmuni og
réttindi skjólstæðings sins, hvort
heldur eru nýfengin eða forn. I 2.
gr. Utvarpslaganna nr. 19/1971
er eftirfarandi klausu að finna:
„RikisUtvarpið hefur einkarétt
á Utvarpi, þaö er Utsendingu til
viðtöku almennings á tali, tónum
og myndum eða öðru efni, hvort
sem er þráðlaust, með þræði eða
á annan hátt”.
Þegar svo formaður Utvarps-
ráðs vill gæta hagsmuna og rétt-
inda RikisUtvarpsins og binda
endi á hliðstæða starfsemi annars
aðila I landinu, þá skyldu menn
ætla að honum væri ekki aldeilis
ónýtt að geta leitað til jafn æru-
prUös heiðurs- og drengskapar-
manns, sem Þór Vilhjálmsson
telur sig vera, og ofanikaupið
lagaprófessors. En reyndin varð
önnur. Prófessorinn gerir sér litið
fyrir og „segir sig Ur lögum við
tunguna” eins og Sigurður Lindal
orðar það I ágætri grein i 1. hefti
Samvinnunnar 1973. (Furðulegt
að Þór skuli ekki lögsækja Sigurð,
sem I greininni bregður honum
um flest annað en drengskap
og heiðarleik. Kjarkleysi?)
Og Þór heldur sem ákafast
fram rétti kanans á kostnað
skjólstæðings sins og teygir
til þess og togar allar hugsan-
legar lagaskýringar og króka,
telur meðal annars of-
angreind klausa sé bæði óljós og
Framhald á 17. siðu.
£6 S£6./ Ól S£N !
£
Vinstrimenn láta Geir Hallgrims-
son ekki hafa Ur neinu að spila
eftir kosningar. Þeirra atkvæði
eru þess vegna ekki á stjórnar-
andstæöinginn Karvel, þaðan af
siður á Gylfa Þ. Gislason. Vinstri-
menn kjósa G-listann.