Þjóðviljinn - 09.07.1978, Page 23

Sunnudagur 9. jUll 1978 ÞJOÐVILJINN — SÍÐA 23
kompan
Umsjón: Vilborg DagbJartsdóttir
Aðalbjörg: Já, um
helgar. í garðinum þar
sem villidýrin voru var tí-
volCog þar var gaman að
skemmta sér.
Kompan: Áttirðuekki
marga vini?
Aðalbjörg: Jú, marga.
Þar var stelpa frá Ind-
landi, sem hét Neelu, og
önnur amerísk, sem hér
Mary Beth. Þær voru
bestu vinkonur mínar
þangað til að islensk f jöl-
skylda flutti í húsið okk-
ar. Þau ætluðu að búa þar
þegar við fluttum heim,
en komu nokkrum vikum
áður. Þá kom stelpa sem
hér Gunna. Við vorum
jafngamlar og urðum
strax góðar vinkonur og
lékum okkur alltaf sam-
an.
Kompan: Myndir þú
vilja eiga heima í Amer-
íku?
Aðalbjörg: Nei, en fara
oft þangað. Svona einu
sinni á ári.
Kompan: i hvaða skóla
ferðu í haust?
Aðalbjörg: Ég fer i 7.
bekk í Austurbæjarskóla.
Mér f innstgaman að læra
náttúrufræði og landa-
fræði. Ég hlakka til að
byrja í skólanum.
Aðalbjörg Jónsdóttir er
11 ára. Hún á heima á
Hverfisgötu 12 » Reykja-
vík. Hún á tvo bræður:
Hannes 9 ára og Stefán 7
ára. Foreldrar þeirra eru
læknar og meöan þau
luku sérfræðinámi dvaldi
fjölskyldan nokkur ár í
Bandaríkjunum.
Kompan lagði nokkrar
spurningar fyrir Aðal-
björgu.
Kompan: Hvað varstu
gömul þegar þið fóruð til
Ameríku?
Aðalbjörg: Ég var
þriggja ára. Við áttum
heima þar í fimm ár.
HUN VILL EKKI EIGA
HEIMA í AMERÍKU
Kompan: Saknar þú
ekki Ameríku?
Aðalbjörg: Þegar ég
var úti langaði mig alltaf
svo mikið heim til ís-
lands, en núna hugsa ég
stundum um Ameríku og
mig langar til að fara
þangað aftur — og hitta
fólkið sem ég þekki, og
sjá staði sem ég var á. Og
mig langar að sjá húsið
okkar.
Kompan: Hvar í
Ameríku voruð þið?
Aðalbjörg: l Rochester
i New York—fylki í
Bandaríkjunum.
Kompan: Er það stór
borg?
Aðalbjörg: Ég geri mér
ekki grein fyrir því.
Kannski?
Kompan: Hvers saknar
þú helst úr borginni?
Aðalbjörg: Dýragarð-
anna,og svo var það al-
menningsgarður sem við
fórum oft í.
Kompan: Voru margir
dýragarðar?
Aðalbjörg: Tveir. í öðr-
um voru stór villidýr: fíl-
ar, Ijón, tigrisdýr, ísbirn-
ir og fleiri, en í hinum
voru hálftamin dýr sem
gengu laus í garðinum og
krakkar gátu leikið sér
við þau og keypt mat og
gefið þeim. Þetta voru
kindur, geitur, lamadýr,
asnar og fleiri grasbítar.
Þarna var líka hundahús.
Þar voru til sýnis fjöl-
margar tegundir hunda
og hægt að kaupa þá.
Kompan: Fórstu oft í
dýragarðinn?

Léttir » vetrarbúningi. Þá veröur hann ioöinn til að hlffa sér við
kuldanum. Myndin er tekin fyrir framan hesthús í Kópavogi. Þaö er
Hannes, 8 ára bróðir Aðalbjargar, sem er að gæla viö Létti.
Skjaldbakan Sófff.
Ég hef átt mörg dýr.
Nú á ég fimm. Mér finnst
mjög gaman að dýrum.
Ég á tík sem heitir
Sammý og er cairn terr-
ier, sá eini á öllu landinu.
Og það er mjög leiðinlegt
fyrir hana. Svo á ég tvo
hamstra og tvo naggrísi.
Hamstrarnir hafa þrisv-
ar átt unga. Fyrst áttu
þau sjö, svo áttu þau f jór-
tán. Loks eignuðust þau
fimm unga, en þeir dóu
allir. Naggrísirnir eign-
uðust unga á annan í
hvítasunnu.
Einu sinni átti bróðir
minn fiska, en yngra
bróður okkar, sem var
bara fimm ára, langaði
til að verða veiðimaður.
Hann setti net ofan í búr-
ið. Það tók enginn eftir
þessu. En næsta morgun
voru fiskarnir dauðir.
Þeir höfðu fest sig í net-
inu.
Mamma á hest sem
heitir Léttir. Hann er
brúnn. Hann er frekar
viljugurog villalltaf vera
fremstur, ef farið er á
honum i reiðtúr. Frænkur
minar hugsa um hann
fyrir okkur.
I Ameriku átti ég
skjaldböku sem hét Sóff í,
en þegar ég fór heim til
(slands sleppti ég henni i
vatn sem mikið var at
skjaldbökum í, af því að
það má ekki f lytja dýr inn
i landið. Það hefði líka
verið kalt fyrir hana
hérna.
Þegar ég var minni áttu
amma og af i kött sem hét
Níels. Mér þótti mjög
vænt um hann. Hann kom
alltaf heim á kvöldin en
var úti á daginn. Um
helgar lá hann bara úti i
garði eða upp í sófa. Eitt
kvöld kom Niels ekki
heim. Amma og afi voru
skíthrædd um hann.
Næsta morgun fór amma
út með ruslið. Það sem
hún sá var alveg hræði-
legt. Níels lá á göti
fyrir f raman húsið og var
allur kraminn.
Jæja, nú er aftur komið
að Sammý, því mér þykir
vænst um hana. Hún er
orðin sjö ára, en er samt
ekki orðin löt að leika sér.
Hún sækir bolta, steina
og spýtur. Henni finnst
gott að láta klóra sér á
maganum og undir löpp-
unum og hökunni. Henni
finnst líka gott að velta
sér í grasinu og upp úr
hrossaskít og fleiru.
Henni finnst gaman að
naggrísunum. Svo finnst
henni gaman að leika sér
við tvo ákveðna ketti í ná-
grenninu.
Aðalbjörg Jónsdóttir,
11 ára.