Þjóðviljinn - 08.10.1978, Blaðsíða 18

18 SIOA — ÞJOÐVIIiMNN Sunnudagur 8. yktdbcr 1978
Kærleiksheimilið
— Þaö versta viö aö veröa gamall er aö maöur fær ekkert nema
föt f afmælisgjöf.
i-0igutðar @%ákonardonm
DANSKENNSLA
í Reykjavik-Kópavogi-Hafnarfirði
Innritun daglega kl. 10-12 og 1-7.
Börn-unglingar-fullorðnir
(pör eða.einst.).
Nýútskrifaðir kennarar við
skólann eru Niels Einarsson
og Rakel Guðmundsdóttir
Kennt m.a. eftir alþjóðadanskerfinu,
einnig fyrir BRONS — SILFUR — GULL.
ATHUGIÐ: ef hópar, svo sem félög eða
klúbbar, hafa áhuga á að vera saman i
timum, þá vinsamlega hafið samband
sem allra fyrst.
Síðasti innritunardagur]
Danskennara samband
íslands
W
Grindavík
Umboðsmaður óskast til að annast dreif-
ingu og innheimtu fyrir blaðið i Grindavik.
Upplýsingar hjá umboðsmanni, simi 8320,
eða hjá afgr. blaðsins i Reykjavik, simi
81333
ommumN
laðberar
óskast
Grettisgata
Miklabraut
MOBUUmN
Siðumúla 6. Simi 8 13 33
I rósa-
garðinum
Kvenmannslaus
í kulda og trekki
Og þegar viö spuröum hvort
þeir yrðu aldrei ástfangnir brostu
þeir fjarrænt og sögðu að með
heimspekinni mætti hefja sálina
upp yfir lygi tilfinninganna.
Dagblaöiö.
Guösriki býr
hið innra meðoss.
Steikarbúlurnar risa ekki upp
úr eymdinni fyrr en eigendur og
starfsfólk rækta meö sér virðingu
fyrir mat og tilfinningu fyrir mat.
Dagblaöiö.
Mene, mene tekel...
Gamalt máltæki segir: Þaö er
ekki minni vandi að gæta fengins
fjár en afla — og svo má segja um
kjósendur.
Alþýöublaöið.
Sneitt aftan vinstra.
Notar þú varaiit?
,,Ég geri það stundum. Til
hvers? Bara til að merkja
strákana. Ég man nú ekki hvað
liturinn heitir i augnablikinu.”
Visir spyr.
Dans á rauðum
rósum
Að lokum var dansað til klukk-
an rúmlega hálf eitt. Hljómsveit-
in TRfÖ 72 hélt uppi ágætri
stemmningu. Fyrsta dansatriöið
tengdist mjög baráttu dagsins,
var þá sunginn TRÖLLASLAG-
UR HINN NÝI, og dansaður is-
lenskur vikivaki við. Tröllaslagur
fjallar um heimsvaldaásælni
risaveldanna tveggja. Sýndi þetta
atriði einkar vel, aö dans þarf
ekki endilega að vera skrall,
heldur má gæða hann pólitisku
baráttuinnihaldi.
Verkal|ðsblaöið
Frjáls samkeppni
Siðdegisblööin dýrari en
morgunblöðin.
Tfminn.
Bæði og — og þó...
Eru þingmenn Alþýðuflokksins
i stjórn eða stjórnarandstöðu?
Fyrirsögn i Dagblaðinu
Ósvifiö tilræði við land-
búnaðinn
Einu lifandi kvikindin sem meö
réttu áttu hörmungardag voru
auövitað sláturlömbin. Þau áttu
bágt með að þola dúndrandi erfi-
drykkju mannfólksins eftir þau
og það löngu áður en þeirra
ævi var öll! þau höfðu ver-
ið hrakin ásamt sinum nán-
ustu úr grösugum sumar-
högum, hlaupið i ofboði
undan froöufellandi hundum og
gangnamönnum um holt og hæðir
allt til byggða. I réttinni beið
þeirra það hlutskipti aö vera sýn-
ingargripir. Þeim var þvælt fram
og aftur um almenninginn, togaö i
hornin og ullina, eyrun þvæld og
þukluö, vöðvabyggingin athuguð
með þéttingsföstu gripi niður i
hrygginn og þeim siðan troðið inn
i stappfulla dilka. Þar*purfti svo
að biða og hanga timunum saman
og hlusta á húsbændurna og
réttarliöið syngja og ólátast. Og
allur þessi gleðskapur virtist vera
til kominn vegna þess aö nú nágl-
aöist sá tími þegar Kiddi slátur-
hússtjóri og liðssafnaður hans
tekur til við að senda lömbin inn i
eiliföina og breyta þeim I innmat,
sviöahausa, niðurgreiddar kóti-
lettur og lærissneiðar. Aumt er
lifið lambanna á réttum.
Tíminn
Hann hlýtur að
vera sænskur
Afram með Dave Allen — burt
með bresku þættina.
Fyrirsögn iVIsi
Brunnið hjarta,
brengluð trú
Nú eru vístöngvirfæddir I koti
hér á landi, vegna þess að kotin
eru horfin af yfirborðinu og
öngvir búa i kotum i þess orðs
merkingu. Kotungarnir tilheyra
genginni kynslóð, og kotungs-
bragurinn ætti aö vera horfinn
meö öllu sem honum var áhang-
andi. —
En samt, þó kot væru og lifinu
væri lifað þar við fátækt og kot-
ungskjör, þá reyndi fólkið aö
horfa i kringum sig og lita til
lofts, þó sjónarhóllinn væri ekki
hár, eins og Siguröur Sigurðsson
frá Arnarholti oröaði það i þess-
ari visu:
8 I.ágt er þetta litla kot,
I léleg þykir stofan.
I En héðan niá samt hafa not
af himninum fyrir ofan.
Sigurður sá fleira en kotin
þegar hann tók sér ferð á hend-
ur um landið og kvað um það
eins og honum bauð i hug. Um
Þingvelli kvað hann:
Silkimjúkt er sólskins brosið,
siifurtært er daggar baö.
En hvergi hafa hjörtun frosið
harðar en á þessum stað.
Viö Goðafoss hefur hann num-
ið staðar, kennt úðans úr fossin-
um og kveðið:
Goöafoss hér fékk ég koss
fyrir mörgum árum.
Var það kross eða var þaö
hnoss,
sem varð þar oss að tárum?
Svo hefur Siguröur farið i
kvikmyndahús og lýsir þvl sem
hann sá þar:
Flest sem lék var fúlt og kalt,
feitt og sveitt og dauðaþreytt.
Að auki þekkti ég þetta allt,
það var snautt og ekki neitt.
Kynnpm sinum viö konu eina
lýsir Sigurður á þennan hátt:
Mennta fasta merkið ber
Mammons kosta gefin,
tuttugasta öldin er
ærið losta gefin.
Sönn er fylling manndóms
misst,
magnast spilling girnda,
mig við hryllir heimsins list,
heiðnis trylling synda.
Við skulum Neyöar fara á fund
og frægðarverkin kanna,
hugann leiða iitla stund
að iifnaðarháttum manna.
Þvi ei neitað firðar fá,
þó fjöidinn noti slettur.
aö landið sem við lifum á
er lifsins kostabiettur.
Fullt af gæðum farsældar,
fóik ef notaö getur,
guð á hæðum gaf oss þar
gott framtíðarsetur.
Ef skal grafa að rótum rétt,
rennum ögn til baka,
þar sem hafa þursar sett
þjáninganna stjaka.
Byggðir jukust furðu fljótt,
flestir tóku að vinna,
og nægtanna þeir nutu rótt
i nafni verka sinna.
Það hefur löngum viljaö
brenna við i sambúð manna hér
á landi að dómar væru ekki ætlð
felidir sem vinsamlegast um
menn og málefni,- einnig aö ekki
sé talað sem hlýlegast um menn
þegar þeir heyra ekki til. Það
sagöi Benjamin Sigvaldason frá
Gilsbakka að væri illmælgi og
kvaö um þaö:
Avallt bjó við örðug kjör,
er það raunasaga.
Ég hef enga frægðarför
farið um mina daga.
Sá draumur rætist ekki enn,
að ég hljóti friðinn.
Alltaf naga ýmsir menn
á mér hryggjarliðinn.
Brunnið hjarta, brengluö trú, Þvi er mér svo þungt um mál.
brostinn vona strengur. Þess sjást augljós merki,
Það verður kostur þeirra, frú, að öfund, hræsni og illgjörn sál
sem þamba lostann eins og þú. eru hér að verki.
Þaö eru ekki allar ferðir til
fjár. Siguröur hefur fengið aö
reyna það og kveöið:
Ei skal mig beiskjan buga,
bogna minn gamli kraftur.
Hryggur fór ég i huga,
hryggari kem ég aftur.
Hvort sem Sigurður hefur
verið að yrkja um sin ljóö eöa
annara, þá hefur hann samt lát-
ið þessa visu falla um ljóð:
Þú skalt eiga þessi ljóð,
þau eiga að veröa hressing góð,
þegar þig vantar versamál.
Vertu svo blessaður og skál.
Þeim sem þykjast vera eitt-
hvaö meira en kotungar, en eru
i raun minna en þaö, fá þessa
viðurkenningu hjá Vestur-is-
lendingnum Jóni Stefánssyni:
Raun það finnst I raun og veru,
raun sem heimur þolir enn:
þegar þeir sem ekkert eru,
eru að „praktfséra” menn.
Ennfremur þessa:
Þegar hátt leit hundurinn,
hunda tryggð sem styöur,
víöa mætti maðurinn
mæna á tærnar niður.
Áður en Jón fluttist vestur um
haf, kvað hann i Timarimu
sinni:
Málum hefur verið hallað á
ranga hlið allt frá fyrstu tiðsam-
búðar manna og sagna. Æri-
Tobbi var uppi á 17. öld og hefur
þá fengiö að vita af ofmælgi
manna og kvað:
Traðkast mengi, tið er dauf,
tekur málum halla.
Réttargangur rass i kiauf
ruddafengið mútupauf.
Fátt vita menn um ævi og lif
Æra-Tobba, nema að hann hafi
heitið Þo rbjörn o g veriö Þórðar-
son, dvalist um skeiö i Skálholti
og kveðið þá um biskupsfrúna:
Drillu hylji dallarfuð,
•tyrgju ráöi bulluþorn.
Ætla ég þú með uð og skuð
imuickist í geitarhorn.
Visa þessi er til i ýmsum út-
gáfum, en þeim ber öllum sam-
an um að hún sé um biskups-
frúna.
Visuhelmingurinn
Áöur landinn færði fórn
fékk ei neitt i staðinn
hefur fengið nokkra botna, t.d.
frá Jóni Björnssyni í Kópavogi,
svo visan verður þannig:
Aður landinn færði fórn,
fékk ei neitt i staðinn.
Velji hann sér vinstri stjórn, *
verður bættur skaðinn.