Þjóðviljinn - 04.03.1979, Page 2

2 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 4. mars 1979
' Magni
Kristjánsson
skipstjóri
skrifar:
Sífellt eru fiskveiðimál
til umræðu i þjóðfélaginu.
Það er að sjálfsögðu
mjög eðlilegt hjá þjóð sem
fæðir sig og skæðir úr sjó.
Fyrr á öldum helgaðist
þessi umræða stundum af
bænarskrám til kóngsins í
Kaupinhavn, — hvar í
veiðarfæraleysi þjóðar-
innar var tíundað með bæn
um úrbætur í þeim efnum.
Margt er breytt síðan og nú
er svo komið að við erum
laus undan kóngi og
veiðarfæraleysi ekki telj-
andi meðal þjóðarinnar.
Langt er síðan glöggir
menn komu auga á að
afkomumöguleikar og
sjálfstæði landsmanna
Frásagnir eru til af góðu sam-
starfi hans og fiskimanna, m.a.
Guðm. Jónssonar á Skalla sem
svo var nefndur. Bjarni ásamt
Arna Friðrikssyni sem kom frá
námi líklega 1929 hafa réttilega
verið nefndir feður fiskifræöingar
hér á landi. Þeir lögðu grunn aö
þessari fræðigrein meðal þjóðar-
inn*>r við frumstæð skilyrði.
Aöra fiskifræðinga munum við
ekki hafa eignast fyrr en eftir
strið. Seinna eignaðist þjóöin haf-
rannsóknarskip og nefndi i höfuö
þessara velgjöröarmanna sinna.
Tilurð annars þessara skipa bar
að með dálitið sérstökum hætti.
A sildarárunum miklu á sjöunda
áratugnum naut Jakob Jakobsson
óskoraðs trausts og virðingar
meðal sildveiðisjómanna. Enda
afburöafarsæll og þrautseigur viö
sildarrannsóknir og sildarleit. A
þessum árum samþykktu ílt-
gerðarmenn og sjómenn að eigin
FISKUR,
FISKI-
MHNN,
FISKIFRÆÐINGAR

stæði og félli með grósku-
miklum sjávarútvegi
a.m.k. ásamt öðru svo ekki
sé meira sagt.
Af þeirri ástæðu er mér þaö
einkar auöskilið aö fyrsti fiski-
fræðingur landsins, Bjarni
Sæmundsson, haföi alþýöuhylli og
naut trausts meöal fiskimanna. >
Bjarni Sæmundsson, fiski
fræðingur
frumkvæði sérstakan skatt á
sjálfa sig til þess að fjármagna
smiði og kaup m/s Arna Friðriks-
sonar til sildarrannsókna. Þetta
er einsdæmi og allir sem til þessa
máls þekkja vita aö öðrum þræði
var litið á þessa gjörð sem sér-
staka viðurkenningu tii Jakobs
vegna visindastarfa hans, i þágu
sjávarútvegsins.
Það sem kemur mér til aö rif ja
þetta upp nú er sú staðreynd aö
viðhorf virðast hafa breyst til
starfa fiskifræðinganna.
Starfs
sins vegna hafa þeir orðiö aö taka
óvinsælar ákvarðanir og þá
viröist eins og þjóðin, eða a.m.k.
verulegur hluti hennar, telji ekki
þörf fyrir þá lengur. Þetta segir
Hjálmar Viihjáimsson og Sæmundur heitinn Auðunsson sem var
skipstjóri á rannsóknarskipinu Bjarna Sæmundssyni og
lengi frægur skipstjórnarmaöur i togara flotanum
að sjálfsögðu ekkert um ágæti
fiskifræðinganna sem slikra en
lýsir miklu frekar þeim skorti á
dómgreind, raunsæi og ábyrgöar-
tilfinningu, sem viröist skorta svo
vlöa. Hér virðast stjórnmála-
menn a.m.k, margir hverjir
ganga fram fyrir skjöldu og telja
sig þess umkomna að hunsa
niöurstööur fiskifræðinga og hafa
uppi tillögur sem ganga i berhögg
viö álit þeirra æ oni æ.
Sjómenn og útgerðarmenn láta
þvi miður stundarhagsmuni oft á
tiðum bera skynsemina ofurliöi i
þessum efnum og hafa það
kannski sér til afsökunar að
stjórnmálamennirnir hvetja til
þess. Allt þetta hófst, þegar ljóst
var að ýmsir stofnar voru of-
Rannsóknarskipið Arni Friöriksson; sndarsjómenn og útgeröarmenn
skattlögöu sjálfa sig svo hægt væri aö smiöa þetta skip