Þjóðviljinn - 19.12.1981, Blaðsíða 14

14 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 19.—20. desember 1981
Margrét Beck og Guöbjörg Guömundsdóttir teknar tali:
Ingibjörg Jósefsdóttir um jólatilstandiö:
„Leiði
þetta
alveg
hjá
r
mer
Ingibjörg Jósefsdóttir
hristir höfuðiö þegar hún
er spurð hversu miklu hún
eyði fyrir jólin. „Ég fór
síðast í bæinn 3. desem-
ber," segir hún. „Mér
fannst ekki mikið til koma
af því sem boðið var upp á í
búðunum — það er mikið
af rusli alls staðar. Ég leiði
þetta bara hjá mér."
Ingibjörg og maöur hennar,
Sveinbjörn Steinsson, eiga tvær
uppkomnar dætur og eyða jólun-
um meö þeim. Barnabörn eru
engin, þannig aö jólatilstandiö er
fremur litiö. „Viö höfum þaö bara
rólegt og gott hér heima,” segir
Ingibjörg. „Við lesum bækur,
boröum góöan mat og horfum á
sjónvarp og fylgjumst meö út-
varpinu. £g held, aö viö séum alls
ekki hin dæmigeröa fjölskylda
hvaö kaupæöiö snertir. Viö eyö-
um svo aö segja engu. Þetta
kaupæöi er brjálæöi en ég læt mig
þaö litlu skipta — þetta fer alveg
framhjá mér.
Jú, jú, ég baka fyrir jólin. En ég
haga þessu eftir eigin höföi — ég
verö ekki gripin neinu æöi. Baka
bara þaö, sem ég held aö fólkiö
borði yfir jólin. Ég geri lika hreint
og reyni aö hafa hér þokkalega
þrifalegt. Mér finnst t.d. ófært aö
hátta ofan I rúm sjálfa jólanóttina
sem ekki hefur verið skipt á.
Þetta er gamall siöur, sem hefur
sterk itök.”
Ingibjörg býöur okkur upp á
góöar smákökur — sýnishorn af
jóiabakstrinum. „Nei, ég held þú
fáir litiö út úr mér um jólastand-
iö. Þetta var auövitaö nokkuö
ööru visi þegar telpurnar voru
litlar. Þaö var dálitiö meira um-
stang þá. Þó höfum viö hjónin
alltaf viljaö hafa þaö rólegt á jól-
unum. Ég hef alltaf keypt til aö
gefa þaö sem mér hefur fundist
fólkiö vanta. Ég tel alls ekki
heppilegt, aö gefa börnunum
mikiö I jólagjöf. Ég held þaö rugli
þau bara i riminu.
Fyrst þú ert frá Þjóðviljanum
máttu gjarnan hafa þetta eftir
mér: þingmennirnir okkar ættu
aö ganga á undan meö betra for-
dæmi en þeir gera áöur en þeir
fara aö tala um aö kaup hinna fá-
tæku megi ekki hækka. Hvaö á
t.d. aö þýöa, aö þingmenn búi á
tveimur stööum á landinu? Þaö
er bara til þess aö fá meiri hlunn-
indi, meira kaup. Ekki tala þeir
um aö þeirra eigiö kaup megi
ekki hækka — ööru nær. Svo eru
þeir aö tala um aö fjölga þing-
mönnum. Mfn vegna mætti þing-
mannatalan fara i 50. Þaö mætti
kannski lækka svolítiö söluskatt-
inn eöa aöra skatta, ef þingmenn
héldu sparlega á þvi sem þeim er
trúaö fyrir.”
Viö þökkum Ingibjörgu góö-
geröirnar. Hér er skilaboöum
hennar komiö á framfæri.
Gluggaö í jólaneysluna
305 tonn af kertum og
118 tonn af leikföngum
Blaöamenn sem reyna
að grafa upp útgjöld heim-
ilanna fyrir jólin hafa ekki
erindi sem erfiði. Menn
hrista höfuðið, fórna hönd-
um og segjast ekki hafa
hugmynd um það. Það sé
hins vegar öruggt, að út-
gjöidin séu mikil — hversu
mikil vill enginn giska á,
eða þorir ekki að giska á.
Til eru þó fleiri aöferöir til að
grafa upp neyslu landsmanna en
spyrja þá spjörunum úr. Innflutn-
ingsskýrslur veita nokkra innsýn
i heildarneysluna yfir áriö, og
einstaka neysluvarningur er þess
eðlis, aö ætla má nokkuö öruggt,
aö heimilin noti hann fremur yfir
jólin en á öörum árstimum.
Svo er um blessuö kertin. An
kerta eru engin jól. Ariö 1980 voru
flutt til landsins 118,6 tonn af kert-
um — áriö 1970 hins vegar „aö-
eins” 36,7 tonn. Innlend fram-
leiösla var áriö 1980 43 tonn, en 36
tonn árið 1970. Hin mikla aukning
á innflutningi kerta stafar þvi
ekki af þvi, aö innlendir aöilar
hafi tekiö viö framleiöslunni held-
ur er hér um hreina neysluaukn-
ingu að ræða.
Engin barnafjölskylda getur
veriö án leikfanga á jólunum.
Leikföng eru aö visu keypt allt ár-
iö, en aldrei i neinni likingu viö
þaö, sem gerist um jólin. Þá eru
einnig hin stærri og dýrari leik-
föng keypt.
Ariö 1980 voru flutt til landsins
Innflutningur á kertum og leikföngum
árin 1970 og 1980:
1980
1970
157.2
1980
36,7
Leikföng, innflutningur
i tonnum.
Kerti: innflutningur i tonnum.
leikföng sem námu 305,8 tonnum
— áriö 1970 157,2 tonn. Af hinum
305,8 tonnum ársins 1980 námu
brúöureinar og sér 27,1 tonni (8,2
tonnum árib 1970). Meöfylgjandi
súlurit sýnir glögglega þróunina.
„Tókum rútu til Hvolsvallar”
Ég veit ekki hvort það
þýðir nokkuð að tala við
mig um jólin. Ég hef það
alltaf svo rólegt og get alls
ekki kallast dæmigerð hús-
móðir í jólatilstandi.
Viðmælandi okkar heitir Mar-
grét Beck og er einstæö móðir hér
i bæ. Hún fer með 2ja ára gamla
dóttur sina til Hvolsvallar á Þor-
láksmessu til foreldra sinna og
þar dvelja þær mæögur I góöu
yfirlæti yfir jólin.
Margrét á 5 systkini og er upp-
runnin frá Höfn I Hornafiröi.
Þegar systkinin voru öll upp-
komin og flutt til Reykjavikur,
tóku foreldrarnir sig upp og fluttu
til Hvolsvallar. Engir aðrir ætt-
ingjar Margrétar búa á Hvols-
velli og þvi er ekki eins mikiö líf
og fjör um jólin nú og var á Höfn,
þar sem margir ættingjanna búa.
Ef færðin austur er góö koma
systkini mín meö fjölskyldur
sinar til foreldra minna, segir
Margrét, og þá er auövitaö mikiö
líf og fjör. Viö spilum vist,
spjöllum saman og stundum eru
sungin jólalögin. Annars fer þetta
allt eftir færöinni og hversu mörg
þeirra koma austur.
Þegar foreldrar minir voru á
Höfn fórum viö öll þangað um
jólin, og þá var mikið um aö vera,
eins og nærri má geta. Mamma
eldaði alltaf rjúpur á aðfangadag
og jóladagarnir liöu við heimboð
og heimsóknir.
Þegar minni vinnu lýkur á Þor-
láksmessu förum viö dóttir min
meö rútunni til Hvolsvallar Við
pabbi skreytum jólatréð og siðan
er sest aö borðum. Viö höfum þaö
ákaflega rólegt — boröum, lesum
bækur og dundum eitthvað. Aöur
en dóttir min fæddist fórum viö
alltaf einu sinni I kirkju um jólin,
en höfum nú hætt þvi í bili a.m.k.
Min fjölskylda hefur alltaf verið
litiö fyrir jólagjafaflóöið. Fjöl-
skyldan er einfaldlega of stór til
þess aö hægt sé aö leggja mikiö
upp úr þvi. Viö skiptumst á
gjöfum til barnanna og látum þar
viö sitja.
Nú, þegar jóladagarnir eru
liðnir, höldum viö aftur i bæinn og
vinnan tekur viö. Þetta er nú allt
og sumt — mjög notalegt, en eng-
in læti. Þannig vil ég lika hafa
þaö.