Þjóðviljinn - 05.02.1983, Blaðsíða 6

6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 5. — 6. febrúar 1983
UOBVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjóðfrelsis
Utgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan Ólafsson.
'Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guðjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Sigrlóur H. Sigurbjðrnsdóttir
Atgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Blaðamenn: Auður Styrkársdóttir, Álfheiöur Ingadóttir, Helgi Ólafsson,
Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gíslason, Ólafur Gíslason, Óskar Guðmunds-
son, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritari: Víöir Sigurðsson.
Útlit og hönnun: Andrea Jónsdóttir, Guðjón Sveinbjörnsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Atli Arason
Handrita- og prófarkalestur: Elías Mar
Áugíýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, óiafur Þ. Jónsson
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Harðarson.
Sfmavarsla: Sigríður Kristjánsdóttir, Sæunn Óladóttir
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bilstjóri: Sigrún Bárðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar Sigmundsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar: Siöumúla 6 Reykjavik, simi 8 13 33
Umbrot og setning: Prent.
Frentun: Blaðaprent h.f.
r it st jornar gr ci n
úr aimanakinu
Pað sverfur
til stáls
• Á fimmtudaginn var dró til tíðinda innan ríkisstjórnar-
innar, er Steingrímur Hermannsson hafnaöi fyrir hönd
Framsóknarflokksins tillögu Hjörleifs Guttormssonar,
iðnaðarráðherra, og Alþýðubandalagsins um einhliða
aðgerðir af hálfu okkar íslendinga í því skyni að knýja fram
hækkun á raforkuverði til álvers Alusuisse í Straumsvík.
• Tillaga Hjörleifs í þessum efnum, sem lögð var fram í
ríkisstjórninni í fyrri viku, gerði ráð fyrir að flutt yrði á
Alþingi nú stjórnarfrumvarp þar sem kveðið yrði á um veru-
lega hækkun raforkuverðsins til Alusuisse. Verðið sem Alu-
suisse greiðir er nú innan við 20% þess sem almennings-
rafveitunum er gert að greiða, en álverið kaupir um helming
allrar þeirrar raforku sem hjá Landsvirkjun er framleidd.
• Steingrímur Hermannsson, formaður Framsóknarflokks-
ins, hafnaði algerlega tillögu Hjörleifs um einhliða aðgerðir,
en lagði í staðinn fram málamyndatillögu um áframhaldandi
samningaþóf, þar sem við ættum fyrirfram að fallast á ýmsar
veigamiklar kröfur Alusuisse án þess að nokkur trygging
væri fengin fyrir sómasamlegri hækkun raforkuverðsins.
• í viðtali við Þjóðviljann, sem birt er í dag, bendir Hjör-
leifur á, að formaður Framsóknarflokksins hafi greinilega
meiri hug á því að láta sverfa til stáls gegn samstarfsaðilum í
ríkisstjórninni, heldur en gagnvart Alusuisse, og í viðtalinu
við Þjóðviljann hefur iðnaðarráðherra m.a. þetta að segja
um þá stöðu mála, sem nú er komin upp:
• Alþingi mun gefast kostur á að fjalla um tillögu mína um
einhliða hækkun á raforkuverði til álversins, fyrst Alusuisse
heldur fast við þá afstöðu, að neita að failast á viðunandi
hækkun í samningum. Og það er þjóðin sem síðan mun
dæma.
• Formaður Framsóknarflokksins segist bara vilja halda
áfram því samningaþófi, sem staðið hefur yfir í tvö ár, og vill
að við bjóðum Alusuisse þetta og hitt í forgjöf án þess að
Alusuisse hafi samþykkt eyrishækkun á raforkuverðinu.
Hann vill ekki gera kröfu um sómasamlega byrjunarhækkun
að neinu skilyrði í samningum af okkar hálfu, heldur bara
fallast á skilyrði Alusuisse.
• Fyrst þetta er afstaða formanns Framsóknarflokksins þá
verða þing og þjóð að skera úr.
• Það kom greinilega fram á ríkisstjórnarfundinum, að þótt
Gunnar Thoroddsen, forsætisráðherra, væri ekki reiðubúinn
til að mæla með því nú, að þetta frumvarp mitt verði flutt
sem stjórnarfrumvarp, þá var afstaða hans í veigamiklum
atriðum allt önnur en Steingríms. Forsætisráðherra tók m.a.
skýrt fram, að við ættum alls ekki að gefa Alusuisse neitt
undir fótinn varðandi þær kröfur, sem fulltrúar fyrirtækis-
ins hafa borið fram, meðan Alusuisse fellst ekki á sanngjarna
byrjunarhækkun raforkuverðs og áfangahækkanir í fram-
haldi af því. - Og þetta er auðvitað það meginatriði, sem allir
samningar hafa strandað á, þótt Steingrímur Hermannsson
reyni að snúa málunum öfugt. Alusuisse hefur ekki viljað
fallast á nokkra minnstu hækkun raforkuverðsins, og þess
vegna hefur ekki verið um neitt að semja.
• Ég tel að á ríkisstjórnarfundinum í fyrradag hafi gerst
mikil og alvarleg tíðindi, þar sem ráðherrar Framsóknar-
flokksins höfnuðu tillögum mínum um einhliða aðgerðir til
leiðréttingar á orkuverðinu til Alusuisse. Þetta orkuverð er
nú 12,1 eyrir á kwst., en á sama tíma er almenningsraf-
veitunum gert að borga 65,40 aura fyrir kílówattstundina.
• - Síðar í sama viðtali við Þjóðviljann segir Hjörleifur að
þessi afstaða ráðherra Framsóknarflokksins feli í sér kaldar
kveðjur til þess fólks sem nú ber síhækkandi byrðar af skatt-
lagningu almennings í þágu Alusuisse, - og á það ekki síst við
um þá mörgu, sem kynda hýbýli sín með raforku.
k.
sem brjóta beint í bága við þann
sanna félgasanda sem hlýtur að
eiga að vera aðalsmark íþrótta.
Kannski er íþrótta- og bindindis-
frömuðurinn Albert Guðmunds-
son eitt grófasta dæmið, maður
sem hefur fagurgala á vör, en er
jafnframt einn stærsti brennivíns-
og tóbaksinnflytjandi landsins.
Eins og áður sagði er stöðugt 1
vitnað til útlanda, og í yfirlýsingu
Skíðasambandsins um daginn er
vitnað í fordæmi frá Noregi og
Afram smjörlíki
niður með teppin!
Þegar ég var að alast upp var ég
mikill áhugamaður um íþróttir og
keppti m.a. á opinberum íþrótta-
mótum. Þá kepptu Framarar í
bláum peysum og hvítum buxum,
KR-ingar í sínum svart-hvítu
röndóttu búningum og Akurnes-
ingar í gulum treyjum og svörtum
buxum. Nú er öldin önnur. Það
sem vekur mesta athygli á bún-
ingum keppnismanna eru auglý-
singar frá hinum ýmsu fyrir-
tækjum. Þetta hefur mér ævin-
lega þótt hvimleitt og raunar
óþolandi. Ef ég væri enn í þrótta-
maður og ætti að gera mig að
gangandi auglýsingu fyrir Coca
Cola, Sjóvá eða Morgunblaðið
þættu mér það afarkostir.
Nú veit ég ósköp vel að auglýs-
ingar af þessu tagi eru fjáröflun-
arleið fyrir íþróttafélögin sem sí-
fellt berjast í bökkum fjárhags-
lega. En er það ekki nokkuð dýru
verði keypt að gera íþrótta-
æskuna að beitu fyrir fólk til að
það kaupi þvottaefni eða gos-
drykk? Það samræmist a.m.k.
tæplega fornum hugsjónum
grískum um íþróttir sem stundum
er enn reynt að halda á lofti, þó
að þær séu að mestu útdauðar.
Þeir sem stýra íþróttamálum
hér vitna stöðugt til þess, að
svona sé þetta gert í útlöndum og
við verðum að fara eins að ef við
eigum að vera samkeppnisfærir á
vettvangi íþrótta. En ekki er spiil-
ingin betri þótt hún komi utan
frá, og til þess eru vítin að varast
þau. Við siglum hraðbyri frá
sannri áhugamennsku og félags-
anda í íþróttum.
Tilefni þessara hugleiðinga er
upphlaup stjórnar Skíðasam-
bands íslands út af tilskrifi í Þjóð-
viljanum s.l. sunnudag um Nor-
rænu fjölskyldusamkepnnina á
skíðum 1983. Þar hefur stjórnin
einfaldlega gefist upp á því verk-
efni að halda þessa keppni og fal-
ið hana voldugu og auðugu fyrir-
tæki sem sér sér leik á borði til að
auglýsa eigið ágæti í gegnum
keppnina. Svo algjört er þetta af-
sal að það er ekki einu sinni hald-
inn blaðamannafundur til að
kynna keppnina, né heldur send-
ar út fréttatilkynningar um hana.
Guðjón
Friðriksson
skrifar
{þróttahreyfingin hér er að
mörgu leyti komin út á villigötur
þar sem fjármálabrask er farið að
ráða ríkjum í stað heilbrigðs
metnaðar og áhuga á líkamsrækt,
samveru og keppni. Það þarf ekki
annað en að líta á helstu forystu-
menn hreyfingarinnar til að sjá
hvert stefnir. Þar hafa náð völd-
um pólitískir pótintátar og kaup-
sýslumenn sem hafa hugsjónir að
einkagróða fyrst og fremst að
leiðarljósi. Nægir að nefna Svein
Björnsson, forseta ÍSÍ, Ellert B.
Schram, formann
Knattspyrnusambandsins, Júlíus
Hafstein, formann
Handknattleikssambandsins, og
Hreggvið Jónsson, formann
Skfðasambandsins.
Sumir þessara manna eru sjálf-
sagt vel meinandi, en margir
þeirra eiga þó hagsmuna að gæta
Svíþjóð. Slíkur samanburður
gerir málstaðinn bara ekkert
betri. Þar sem atvinnumennskan
er á háu stigi í íþróttum erlendis,
svo sem í ensku knattspyrnunni,
eru íþróttafélögin rekin sem
hrein gróðafyrirtæki af harðsvír-
uðum fjármálamönnum. Þar
ganga leikmenn kaupum og söl-
um eins og skylmingaþrælar, og
stjórnvöld líta með velþóknun á
allt heila klabbið. Hjá þeim er í
gildi gamla slagorðið: Brauð og
leiki fyrir fólkið! Þá gleymir það
eymd sinni. Múgsefjunin í kring-
um ensku knattspyrnuna er með
ólíkindum. Það er kannski það
ástand sem íslenskir íþróttafröm-
uðir sækjast eftir?
Nú veit ég að ungt fólk tekur
þátt í íþróttum af lífi og sál, og
kannski sárnar því þessi skrif
mín. En það ætti ekki að láta mis-
nota sig í þágu pólitískra frama-
gosa og fjármálabraskara, manna
sern hafa ekki tíma til að sjá um
og skipuleggja fjölskyldukeppni
á skíðum, en láta það eftir pólit-
ísku dagblaði sem notar hana
fyrst og fremst sem auglýsingu í
sína þágu.
Ég er nú hættur að fara á völ-
linn, en horfi stundum á keppni í
sjónvarpinu. Stundum veit ég
ekki hvaða lið eru að keppa, því
að framan á búningunum stendur
Ljómasmjörlíki eða Axminster-
teppi. Og þá verð ég bara að líta á
þetta sem keppni milli smjörlíkis-
ins og teppanna. Áfram smjör-
líki! - niður með teppin!