Þjóðviljinn - 11.10.1985, Blaðsíða 7

Að vera
unglingur
Samklipp sunnudagsumræðna viðþrjár 15ára
steipur, Önnu, Dagnýju og Hjördísi. Skráð af Magneu
J. Matthíasdóttur
líka ferlegt vesen heima. Mamma
og pabbi voru að skilja og ég
þurfti alltaf að passa bróður minn
og elda matinn og svo varð ég leið
á þessu. Ég fílaði engan veginn
krakkana sem ég var venjulega
með og fór að vera með eldri
krökkum. Þá fór ég inn í þessa
klíku. Ég vildi bara flýja þetta
einhvern veginn.
Það er alltaf einn í hópnum sem
ræður meiru en hinir - hvað á að
gera, hvort það á að taka ein-
hvern inn og svona. Stundum er
við klöppuðum fyrir henni og
gerðum grín að henni. Einu sinni
hélt hún partí og þá var öllu stolið
frá henni. Bókstaflega öllu. - Ef
ég hefði verið þarna að dansa og
svoleiðis og svo boðið í partí
hefði örugglega ekki verið stolið
frá mér. En það var allt í lagi að
níðast á henni.
Maður fær stuðning frá hópn-
um. Svo eru margir 13 ára krakk-
ar uppi á Hlemmi sem fá stuðning
frá rónunum - fullorðna fólkinu
sem er þar, leita til þess eftir
„Já, getum við ekki verið í sundi
þó við klæðum okkur öðruvísi?“
sagði hún. Þær hafa örugglega
orðið fyrir árásum útaf þessu.
Þegar maður er 13-14 ára er
maður of gamall í félagsmið-
stöðvarnar.
Þessar unglingaskemmtistaðir
- þeir eru alveg ofboðslega krít-
iseraðir, t.d. af barnaverndar-
nefnd og öðru dóti. Þegar ég var
14 ára hékk ég uppí D-14 heilu
dagana. Ég svaf þar stundum,
það var eins og mitt annað heim-
Þessir unglingaskemmtistaðir - þeir eru alveg ofboðslega krítiseraðir, t.d.
barnarverndarnefnd og öðru dóti. Ljósm. Sig.
Stúdentaleikhúsið sýnir um
þessarmundirsöngleikinn Ekko
- guðirnir ungu, f ramlag
leikhússins á Ari æskunnar.
Sunnudagsumræður stelpnanna
þriggja eru í leikskrá söngleiksins
og fékk Glætan leyfi til að birta
samklippið.
Þegar ég var 12 ára var ég í
pönkaraklíku. Það fengu sko eng-
in diskófrík að koma inn í hana.
Við vorum að sniffa og reykja
inná róló. Þetta voru svona
krakkar í hverfinu - við
kynntumst í skólanum.
Ég var einu sinni í hjólaskauta-
klíku. Það byrjaði bara eitt
kvöldið - ég fór með vinkonu
minni niðrí Hjólaskautahöll. Svo
vorum við bara allt í einu komnar
í partí og byrjaðar að fá okkur í
glas og svoleiðis. Seinna hvarf
hún algjörlega útúr hópnum. Svo
fór Hjólaskautahöllin á hausinn
og við fórum öll í Las Vegas. Ég
fór eiginlega bara þangað til að
kynnast fólki, ekki í neinum öðr-
um tilgangi. Mér finnst hund-
leiðinlegt að spila tölvuspil, bara
fór þangað til að hitta krakkana
og hanga þarna. Ég var alveg
þarna í eitt og hálft ár, alltaf með
það sá elsti, stundum einhver
annar.
Það var rauðhærð stelpa, svo-
lítið þybbin, sem kom oft inn á
Matstofu. Okkur í klíkunni
fannst hún hálfklikkuð. Hún
hafði verið í djassballett og hún
var alltaf að dansa fyrir okkur og
stuðningi.
Krakkamir á Hlemmi klæða
sig öðruvísi en aðrir. Ég var einu
sinni í sundi með vinkonu minni
og við hittum eina stelpu sem við
könnumst við þaðan og aðra
stelpu sem var með henni. „Hvað
- ert þú í sundi?“, sögðum við.
ili. Það var allt brjálað þegar D-
14 var - fólkið kvartaði undanl
hávaða og glerbrotum. Svo þegar I
Y kom, þá var allt í lagi. Þá varl
þetta fullorðið fólk. Líka þegarl
Villti Villi var - þá sögðu menn I
þessum krökkum. Við vorum ac
drekka þarna og reykja og svc
fórum við í partí. Það voru líkc
krakkar þarna sem fóru í bæinn í
föstudögum og stálu fötum oj
geymdu þau uppi á lofti. Svc
hætti þetta þegar barnaverndar-
nefnd komst í málið.
Það eru ótal persónur í svom
klíkum. Samt leita þær á ein
hvern hátt hver í aðra. Kannsk
eiga þær eitt sameiginlegt áhuga
mál. Kannski ekki annað er
aldurinn.
Strákurinn sem ég er með er 1!
ára. Þegar hann var 12 ára byrj
aði hann að vera með þessar
klíku. Þetta eru sjö strákár sen
eru alltaf saman, fara saman út ac
skemmta sér, fara saman í fót
bolta og svo framvegis. Það fæ
enginn að koma inn í þennan
hóp. Mér finnst þetta bara klíka
sem hann er í, algjör klíka. - Ég?
Nei, ég er alltaf með sömu
krökkunum, vinkonum mínum.
Þegar ég var í 12 ára bekk var
ég voðalega óvinsæl. Það voru
alltaf allir að stríða mér og henda
í mig grjóti og svoleiðis til að ég
færi að væla - ég var alveg út-
skúfuð af krökkunum. Það var
Strákurinn sem ég er með er 19 ára. Þegar hann var 12 ára byrjaði hann að vera með þessari klíku. Þetta eru siö
strákar sem eru alltaf saman. Ljósm. Sig.
Föstudagur 11. október 1985 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7