Þjóðviljinn - 06.09.1987, Blaðsíða 9

Einar örn Einarsson ( Manni) í góðum félagsskap: ég mundi vilja leika góðan töffara..
Ágúst Guðmundsson og kvikmyndatökumaður hans líta yfir sviðið og sjá að það er harla gott.
Þessi bryggja var smíðuð til að sýna útskipun á hestum, en svo fjaraði undan henni og þar fór það.
Texti og myndir Árni Bergmann
laust. Myndatökum var að ljúka í
Flatey sem fyrr segir, síðan átti að
mynda við foss þann sem útilegu-
mannahellir Haraldar er á bak
við falinn. Og um áramót verður
kvikmyndatökum lokið úti í Nor-
egi - þá verður m.a. breitt brell-
um til að koma á filmu ísjbarnars-
lagnum sem er eins og margir
muna helsta hrollvekja Nonna-
bókarinnar „Á Skipalóni“.
Nonni og Manni
Garðar Þór Cortes og Einar
Örn Einarsson leika Nonna og
Manna og það bar ekkert á því að
þetta umstang hefði gengið nærri
þeim með einum hætti eða öðr-
um. Helst að þeim leddist að bíða
og hangsa, eins og vonlegt var.
Garðar neitaði því með öllu að
hann væri kominn með leikara-
dellu og vildi halda áfram eftir
þessa mynd. En Einar hló við
spurningum í þessa veru og var til
í að leika í mörgum myndum í
viðbót. Og þá helst góðan töff-
ara.
Snemma morguns er Luc Mer-
enda, ítalski leikarinn sem fer
með hlutverk Haraldar útilegu-
manns, á stjákli í eldhúsinu í húsi
sem þessa daga hét Gjestgiveri.
Honum þótti ágætt að vinna með
drengjunum, þeir eru, sagði
hann, mjög eðlilegir í sinni fram-
göngu, standa sig vel, okkur
kemur vel saman, enda er ég ekki
alltof fullorðinn í mér heldur,. Ég
hefi yfirleitt átt gott að vinna með
bömum, þau eru ágæt og ef þau
eru það ekki, þá lemur maður
þau og allt verður eins og það á að
vera... En þess þarf ekki hér..
Luc, sem Flateyingar þessara
daga kölluðu Lukku-Láka, lék
sér að því að hafa allt á hornum
sér: ekkert brauð til með kaffinu,
nei það er ekki von - við eram í
þriðju heimsstyrjöldinni miðri,
við erum að búa til kvikmynd..
Undarlegt land þetta, sagði
hann. Hvernig þá? Veðrið er svo
sterkt, og fólk ver sig gegn því
með því að loka sig inni í sjálfu
sér....
Og allt er sem var
Bráðum yrði Flatey söm og
hún var. Kvikmyndaævintýrinu
lokið og sumareyjarskeggjar,
sem hafa verið að endurreisa hús-
in í plássinu af miklum dugnaði
farnir heim. Haustið var að byrja
að breyta litum í kirkjugarðinum
þar sem gestur horfir lengi á leg-
steininn hvíta á gröf tveggja ára
drengs, Boga Benedictsens, sem
var “foreldra fagur gimsteinn“ og
hvílir þar með sex systkinum sín-
um sem öll létust á fyrsta aldurs-
ári. Guðsríkið sem kemur til
fiskimanna í Flatey og Baltasar
málaði á kirkjuloftið er farið að
flagna af. Á turninum sátu tvær
kríur og görguðu illilega... ÁB.
Allt kvikt í Flatey lék með - að meðtöldum nýfæddum
kettlingi sem drengurinn heldur á.
Þeir settu inn ýmislegt sem mér
hefði aldrei dottið í hug, til dæmis
lenda strákarnir og Haraldur í
nokkrum háska í eldgosi. Jón
Sveinsson hefur vissulega auga
fyrir ýmsum spennuþáttum, hann
lætur allt koma fyrir Nonna sem
strákar gáta lent í - sjávarháska,
slag við ísbirni, kynni af útilegu-
manni og fleiru, en eldgosi
sleppti hann enda var hann ekki á
eldfjallasvæði. En ég held að eld-
gosið hafi tekist mjög vel - við
fóram út í Berserkjahraun með
heyblásara og blésum gráu sagi í
erg og gríð með tilheyrandi eldg-
læringum og þetta kemur vel út.
Ég hafði heyrt það hefði verið
nokkur ágreiningur milli Þjóð-
verja sem vildu búa til kaþólska
barnamynd og Breta sem vildu
fjölskyldumynd.
Ég held, sagði Ágúst, að menn
hafi frá upphafi stillt sig inn á fjöl-
skyldumynd. Þjóðverjar ætla að
sýna myndina sex kvöld í rykk um
næstnæstu jól. Handritið frá
Hammann var þannig að góðir
menn voru þar firnagóðir og
vondir menn alillir, en Cooper
hefur eins og dregið úr þeim
mun, komist nær veruleikanum.
Ágúst sagði að fólk sem vinnur
að myndinni hefði hrist furðan-
lega vel saman og samstarfið við
leikarana hafi gengið snuðru-
Sunnudagur 6. september 1987 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 9