Þjóðviljinn - 06.09.1987, Blaðsíða 18

Gúllasið
Keith Richards
með sólóplötu
Gamli seppinn Keith Richards
(gítarleikari Stones ef einhver
skyldi ekki vita það) er nú að
hefja upptökur á fyrstu sólóplötu
sinni. Hann hefur lengi þráast við
að gera eitthvað annað en að
spila með Stones, en nú er svo
komið að hann þolir ekki aðgerð-
arleysið lengur og er rokinn í stú-
díó. Þetta verður varla eina
sólóplata hans, því hann hefur
skrifað undir langtímasamning
við Virgin-útgáfuna. Þetta ku
vera smá hvíld frá París og hinum
Steinunum, en Richards neitar
því alfarið að Stones séu búnir að
vera, þrátt fyrir allar vangaveltur
poppskríbenta þar að lútandi.
Jagger líka
Nú er nýkomin út fyrsta smá-
skífan með lagi af væntanlegri
sólóplötu Mick Jaggers, Primiti-
ve Cool. Lagið á smáskífunni
nefnist Let’s work, og skilji það
hver sem vill hvernig sem hann/
hún vill._
Made in Japan
Ryujichi Sakamoto (sem m.a. er
þekktur fyrir tónlistina í kvik-
myndinni Merry Christmas mr.
Lawrence) er um þessar mundir
að senda frá sér fyrstu smáskífu
sína á CBS-merkinu, og nefnist
hún Risky. Iggy Pop er honum til
halds og trausts í lagi þessu og er
forvitnilegt að vita hvað útúr því
kemur.
Bruce nískur?
Tveir fyrrum samstarfsmenn
Bruce Springsteen, þeir Mike
Batlan og Doug Sutphin hafa
höfðað mál á hendur honum.
Ástæðan er sú, að þeir telja sig
ekki hafa fengið nóg fyrir sinn
snúð í þjónustu meistarans. Og
þar fyrir utan vilja þeir meina að
gjafir Springsteens til góðgerðar-
og verkalýðsstarfsemi ýmiss kon-
ar sé aðeins brot af öllum þeim
ósköpum sem hann þénar, og sé
aðeins útspekúlerað fifferí til að
blekkja fjölmiðla. Það er einmitt
það....
Steve Miller Band:
Nú í ár kom út safnplata með
lögum The Steve Miller Band.
Þetta er önnur platan þeirra af
þessu tagi, og spannar árin ’76 til
’84. Steve Miller hefur lengi verið
í fremstu röð bandarískra rokk-
ara og það virtist því ákaflega
ánægjulegt að fá slíkan grip upp í
hendurnar. En ég varð óneitan-
lega fyrir nokkrum vonbrigðum.
Þarna eru reyndar fjögur lög af
„fly like an eagle“, en aðeins tvö
af „Book of dreams, sem út kom
ári seinna, eða '77. Það eru Jet
Airliner og Swingtown, en hér
finnst mér sárlega vanta frum-
Hœ! Hér er ég ...! Hör
í UPPHAFI
Jæjajæjajæja. Það verður ekki af
þeim skafið, þeir kunna að gera ost
þarna í Frans. En á þessum Drottins
degi er ekki annað að gera fyrir suma
en að leggjast aftur með hausinn til
fóta og upplifa ilm næturtáanna í hálf-
rökkrinu. Það fer ekki fram hjá
neinum, sem stendur fyrir, en það
kemur þessu máli ekkert við. Nú er
fólkið að flykkjast í skólana sína
blessaða, með gular, rauðar og
stundum svartar skólatöskur á bak-
inu, öxlinni, eða bara læsta í greip
sér. Kennararnir stynja er skutlurnar
fljúga um loftlausarstofurnar, og hálf-
gerð ístra myndast við heila nem-
enda af öllum þessum fróðleik er þeir
gleypa í sig af offorsi um leið og þeir
tyggja bubblugúm og senda hvíta
miða á milli borða. Kókómjólk og
snúður, vort daglega brauð.
Á meðan tómötunum fer fækkandi í
gróðurhúsum landsins, fjölgar þeim
stöðugt sem vilja eiga Útvegsbank-
ann, því hann er traustur banki. Það
kemur því ekki að sök hversu langt
hann Jónas var leiddur þegar hann
þuklaði mysingsdósina í leit að hring-
ormi '72. Hver err sinnar gæfu smið-
ur? Ég hef ekki einu sinni verið hand-
langari. Nú fara menn bráðum að
taka upp allt og ekkert úr görðum sín-
um og þá verður nú kátt í höllinni,
vítamínin og steinefnin hreinlega
frussast út um allan líkamann -
innvortis þó, vonandi. Að westan ber-
ast þær fréttir helstar að Reagan er
við góða heilsu og ætlar að fara að
setja upp sumarbúðir fyrir skáta í Nic-
aragua, af því þar er svo margt við að
vera, sem teljast má hollt hverjum
ungum manni. Svanir synda á tjörn
og enn eru lagðar gangstéttir út um
allan heim fyrir hunda að skíta á.
Gosdrykkjaframleiðsla í heiminum
eykst stöðugt en við erum ekkert að
hafa neinar stórar áhyggjur af því -
eða hvað? Ég er ekki viss um að lóan
sé á förum í haust, en ef hún ímyndar
sér að hún fái dvalarleyfi sínu fram-
lengt þá má hún hugsa sinn gang.
Hér fá engir útlendingar að dvelja
umfram það sem stimplað er í pas-
sann - nema að sækja um það fyrir-
fram. Bless lóa litla á brúnni brúnni
brúnni.
Hörður Torfason er kominn
heim, með breiðskífu í fartesk-
inu, eins og stundum áður. En nú
bregður svo við að Ieit hans að
útgefanda hefur borið árangur.
Heygarðshornið náði að króa
Hörð af eina kvöldstund og
pumpa hann duggulítið í tilefni
þessara ánægjulega tíðinda.
„Jú,jú, víst fann ég útgefanda,
Steinar ætla að gefa gripinn út
þann 15. þessa mánaðar. Ég átti
reyndar allteins von á því að
þurfa að standa af mér norðan-
garrann í Austurstrætinu og selja
hana vegfarendum eins og ég hef
gert með bæði Tabú og Dægra-
dvöl, en nú get ég hætt að kvíða
því. Ekki það, að það var að vissu
leyti gaman að standa svona einn
og sér og virða fyrir sér mann-
lífið, rétt eins og það var gaman
að halda í reisur um landið, spila
þar og ganga í hús með plöturnar
í þeirri von að einhver keypti ein-
tak.
En það er auðvitað mjög svo
ánægjulegt að þurfa ekki að hafa
fyrir þessu lengur. Þetta er orðið
svo stórkostlegt apparat þetta
fjöimiðlabatterí allt saman að
það er alveg ótrúlegt. Hér áður
var nóg að hringja í blöðin og láta
vita að plata væri komin út, senda
eitt, tvö eintök á útvarpið og allir
voru ánægðir, það var skrifað um
plötuna og hún spiluð og búið
mál. Núna þarf að gefa öðrum
hverjum þáttagerðarmanni á
hverri stöð eintak, auk allra
blaðanna, skipuleggja viðtöl og
konserta út um allar trissur ef ein-
hver von á að vera til þess að selja
landsmönnum músík af ein-
hverju tagi. En nú get ég sem sagt
leyft mér þann munað að sitja
heima í stofu og æfa á meðan
hlutirnir gerast í stað þess að gera
þá sjálfur - í fyrsta sinn síðan ég
byrjaði í þessum bransa fyrir guð
má vita hvað mörgum árum. En
þetta stafar nú líka af því að ég er
með alveg toppvöru á boðstól-
um, líklega það besta sem ég hef
gert.“
I hverju liggur það?
„Það liggur í ýmsu - en þó fyrst
og fremst í upptökunni og þeim
vinnubrögðum sem þar tíðkuð-
ust. Þegar ég var að vinna að
Tabú, heyrði til mín maður að
nafni P.H. Juul, sem er einn
fremsti upptökumaður Dana
núna - og hefur verið það lengi.
Hér í eina tíð vann hann hjá Pósti
og síma en komst að þeirri niður-
stöðu að hann hefði annað og
betra að gera við tíma sinn og
hæfileika og fór að taka upp
klassíska tónlist í staðinn. Hann
er reyndar hættur slíku að mestu,
fæst aðallega við að hanna hátal-
ara, en grípur í þetta öðru hvoru,
svona þegar hann rekst á eitthvað
sem höfðar til hans. Og mín tón-
list gerði það sem sagt, hann bauð
mér að taka upp plötu og vinna
betur úr efninu en gert var á
Tabú. Það þarf varla að taka það
fram að ég tók'hann á orðinu.
Það er ákaflega gaman að vinna
með honum, og jafnframt lær-
dómsríkt. Ekki endilega tækni-
lega, heldur er ég búinn að læra
margt nýtt um sjálfan mig líka,
þennan tíma sem við höfum unn-
ið saman. Hér er ekkert hálfkák,
engin miskunn, hingað til hef ég
setið í mínu horni með gítarinn
minn, samið lög og texta, farið í
stúdíó og tekið upp, og fengið svo
bara klapp á bakið fyrir vikið og
kommenta eins og „þetta er ágætt
hjá þér vinur“. En það er liðin
tíð. Juul er harður húsbóndi, sem
ekki hikar við að skamma mann
fýrir það sem honum finnst miður
fara. Það er nokkuð sem mig hef-
ur sárlega vantað í gegnum tíð-
ina. Hann getur tekið eitt stef,
einn tón jafnvel og hakkað hann í
sig - ónýtt, ónýtt! Og hann tók af
mér gítarinn... Ég hef aldrei
hugsað um sjálfan mig sem
söngvara, eða sem gítarleikara,
aðeins sem trúbador, ég og gítar-
inn vorum eitt og sama hljóðfær-
ið. En nú þurfti ég allt í einu að
18 SÍÐA — ÞJÓDVILJINN Sunnudagur 6. september 1987