Þjóðviljinn - 06.01.1989, Qupperneq 2

Já þegar
bjórinn
kemur...
Ég er alltaf aö rífast við alla um bjórinn. Ég hefi mátt þola það að allir
mínir kunningjar hafa verið með einhverskonar seyrð tilhlökkunarglott
á vörum nú í marga mánuði rétt eins og þeir ættu loksins von á
alminnilegu kvennafari. Og allt út af því að fyrsta mars er bjórdagurinn
mikli. Það var þá tilhlakkelsið, ég segi ekki annað.
Ég mætti til dæmis í gær vini mínum Guðjóni sem var eitt sælubros
eins og tungl í fyllingu tímans. Ég vissi náttúrlega að það hafði einhver
bjórklukka slegið í hans síbernska hjarta en spurði samt fyrir kurt-
eisissakir af hverju hann væri svona glaöur.
Veistu það Skaði, sagði hann óðamála. Ég er búinn að tryggja mér
sæti á bjórdaginn í nýju kránni við alþingishúsið.
Jæja, sagði ég. Af hverju þar?
Af því Skaði, að nú erum við loks menn með mönnum, (slendingar.
Nú eignumst við krá í kjallara og kirkju á næsta leiti til að pissa upp við.
Þetta kalla ég bjórmenningu. Og af því þú ert vinur minn Skaði, þá ætla
ég að leyfa þér að setjast við mitt borð þennan gæfudag okkar allra.
Nei takk, sagði ég. Ég ætla ekki að mæta á bjórkrá. Aldrei.
Hvurslag ofstopi er þetta í þér Skaði, sagði Guðjón aldeilis hissa. Ert
þú kannski orðinn einn af þessum skraufþurru meðferðarfasistum
sem eru að setja allt skemmtanalíf á hausinn í þessum volaða bæ?
Ónei, sagði ég. En ég er þjóðlegur íhaldsmaður og prinsíppmaður.
Ég vil ekki að við íslendingar fórnum þessu eina sérkenni okkar sem
eftir var, bjórleysinu.
Þú meinar það Skaði, sagði Guðjón. Já en við verðum að vera
frjálsir menn og hafa mannréttindi. Heldurðu það verði ekki munur að
fara svona á krána sína á hverju kvöldi og sjá bunulækina gullbrúna
steypast ofan í listræn glös og froðan með, þessi svalandi froða sem
tengir kollu við vör og mann við mann og opnar eyru og auau fyrir
samkennd heimsins og útrýmir þeim einmanaleika sem hrjáir Islands
börn í bráð og lengd.
Ég skal segja þér eitt Guðjón, ef þú ferð á krána á hverju kvöldi þá
ertu ekki frjáls maður fyrir fimmaura heldur vambmikill og rasssíður
bjórþræll meðan heimurinn stendur.
Hvaða rugl og meinlæti eru þetta Skaði, sagði Guðjón. Það verður
mitt frelsi og mannréttindi að koma svona inn léttur á brún og brá og fá
mérbjórog snafs og drekka það til skiptis upp við barinn. Þetta ætla ég
að drekka hratt og rösklega og vera einn og fara svo út, heim að sofa.
Og þetta getur maður endurtekið á hverju kvöldi, hugsaðu þér.
Jæja góði, þú ert strax farinn að drekka sóló í huganum. Hvar er nú
samkenndin og niðurbrot firringarinnar og einsemdarinnar og allt þaö
jukk, sem þú hefur lært af einhverjum kommum af því þig hefur alltaf
brostið kjark til að standa einn og bjóða heiminum byrginn?
Skaði minn. Hlustaðu á mig og vertu rólegur andartak. Maður
verður að sýna kráarmenningunni sóma. Maður verður að anda að sér
andrúmslofti hennar. En maður verður líka að gæta virðingar sinnar
því það er bakhlið frelsisins að hinir og þessir delar koma á krárnar og
kunna nógu vel á þær frjálsu og fyrirvaralausu samræður um hvað
sem er sem eru aðal bjórlægs innblásturs. Maður verður því að geta
haldið vissri fjarlægð innan bræðralagsins á kránum.
Engar vífillengjur Guðjón, sagði ég. Segðu bara eins og er. Hvort
ætlarðu að leysa þinn félagslega vanda með bjórdrykkju, með því að
koma þér í félagsskap eða drekka þig útúr þörf fyrir félagsskap?
Þú mátt ekki gleyma því Skaði, sagði Guðjón, að bjórmenningin á
sér margan vettvang. Meðal annars heimilin. Þegar kemur bjór þá
ætla ég alltaf að hafa bjór í ísskápnum. Á kvöldin fæ ég svo heimsókn
þegar ég er kominn heim af kránni og þá opna ég ísskápinn með léttri
og glaðlegri sveiflu og ég segi si sona eins og ekkert sé: Viltu einn
bjór? Svo held ég á upptakara og opna tvær bjórflöskur og það kemur
bjór út um stútinn, hugsaðu þér....
Vinur minn Guðjón lygndi aftur augum, og ég fann það hvernig
framtíðin Ijúfa tók hann frá mér og sleit sundur samræðuna. Sama var
mér. Satt að segja er hann Guðjón svo leiðinlegur að engum dettur í
hug að koma í heimsókn til hans þó hann eigi fullt af bjór - og alls ekki
fyrst allir aðrir geta átt hann líka. Þetta sagði ég náttúrlega ekki. En ég
gekk við hlið Guðjóns sem hvarf æ lengra inn í bjórheiminn og tuldraði
eitthvað samhengislaust fyrir munni sér með sætlegum og Ijúfum
sönglanda: Þegar ég fæ mór málningu, og fer heim og fer í galla og næ
í rúllur og pensla og lími meðfram listum og mála stofuna og er búinn
með einn vegg og þarf að gera svona pásu til að skoða hvað ég hefi
gjört og sjá það er harla gott, þá verður örugglega gott að fá sér bjór, já
það er ég viss um...
m
'Mrnm þúsund! \
Áttu ekki eitthvaö
„ annað en
I eintóm sérlyf? t
2 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 6. janúar 1989
Heimsstyrjöldinni
er ekki lokiö
Áreiðanlega er hægt að skil-
greina hjónbandssælu á margan
og mismunandi hátt en Bette Mi-
dler lýsir henni á mjög svo frum-
legan hátt....
„Þar sem Martin (maðurinn
minn) er þýskur, klæði ég mig í
rauð og hvít föt á hverju kvöldi og
segi:
Nú er ég Pólland. Komdu og
gerðu innrás."
Tíminn.
Hin bærilega
léttúð sögunnar
Hins vegar vil ég nota tækifæri
og leiðrétta það sem nýlega var
haft eftir mér í blöðum að Snorri
Sturluson hafi drukknað í sýru-
keri á Bergþórshvoli. Þetta er
vitaskuld ekki rétt, enda telja
sumir sanni nær að það hafi verið
Gissur jarl sem drukknaði í sýruk-
eri í Reykholtskjallara.
Morgunblaðið.
Og best þeir sem
voru í öðru húsi
Þeir sem voru fjærst hljóm-
sveitinni virtust skemmta sér
best.
Popparaviðtal
i Morgunbiaðinu.
Enda gaula þeir á
ffrönsku þessir
asnar
En staðreyndin er sú að popp-
fónlist Frakka er ekki hátt skrifuð
utan heimalandsins. Allra síst á
Bretlandi. Svo kannski eru þeir
bara spældir. Greyin.
Morgunblaðlð.
Sigurhátíö sæl
og blíð
Þegar kemur bjór ætla ég alltaf
að hafa bjór í ísskápnum. Á
kvöldin fæ ég heimsókn og ég
opna ísskápinn og segi - Viltu
einn bjór? Svo held ég á upptak-
ara og opna tvær bjórflöskur og
það kemur svalandi froða út um
stútinn...
Pressan.
Svo leysist
lífsins galdur
Ég ætla að fá mér bjór og snafs
og drekka það til skiptis við bar-
inn. Þegar kemur bjór. Ég ætla að
drekka það hratt og vera einn og
fara svo út, heim að sofa. Þetta
mun ég gera á hverju kvöldi...
Prossan.
Þess vegna
skiljum við...
Lífið er ekki fullkomið fyrr en
fundinn hefur verið lífsförunaut-
ur.
Morgunblaðlð.
Svona er frekjan
mikil í þessu pakki
Okkur finnst að hljómsveitir
verði að leggja eitthvað á sig til
að ná til áheyrenda.
Morgunblaðlð.