Þjóðviljinn - 31.03.1989, Blaðsíða 2

SKAÐI SKRIFAR
Ég vil
kvalræði af
hvalveiðum
Éq, Skaöi, ætla að taka það fram strax svo ekkert fari á milli stóla, að
ég er hlynntur hvalveiöum. Ég vil hafa hvalveiðar og engar refjar. Og
Grænfriðungar geta étið það sem úti frýs fyrir mér.
Oq af því ég er alltaf hreinskilinn og einarður og segi það sem mer
býr í brjósti, þá tilkynnti ég þetta strax þeim Villu litlu frænku minm og
Guðjóni frænda mínum þegar þau komu í heimsókn um daginn og
drukku bara te því að þetta unga fólk er orðið svo meinlætafullt aö þaö
drekkur ekki kaffi, hvað þá brennivín. það reykir ekki það etur ekki
hanqikjöt, ekki smér, ekki saltfisk og mér skilst á öllu að braðum hætti
það að gera hitt. Og til hvers lifir fólk þá? Mér er bara spurn.
Já, ég er með hvalveiðum, sagði ég.
Það hlaut að vera, sagði Villa litla úr Kvennó, Þú hefur alltaf verio
qrimmt karlfól og villt stinga þínum fleini í allt kvikt hold og drepa það
eins og skutullinn ristir sundur hvalinn, þessa miklu og kvenlegu og
góðu skepnu sem lifir í friði við allt líf og syngur í djupinu og er svo
qreindur að manneskjan má fara að vara sig. ........
Ef hvalurinn væri greindur, sagði ég, þá hefði hann fyrir longu komið
sér upp úr sjónum á þróunarbrautinni og upp á þurrlendið þar sem
hæqt er að skrifa í blöð eða gera eitthvað annað merkilegt sagði eg.
Iss sagði Villa. Það var þá iðjan að skrifa. Veist þú ekki að ritlistin er
línulaga karlremba og afturför frá því sæla og vota og lifmagnandi
ástandi þegar móðir og barn bylta sér í hringlaga tima eins og hvalkyr
með sinn kálf í sjónum?
Nú var Guðjón búinn af fá nóg af þessu kvennarausi og vildi bersyni-
leqa fá að komast að. Svona er allt okkar líf: við erum alltaf að biða eftir
því að komast að með okkar sannleika og svo er það alls ekki vist að
einhver hlusti þegar að okkur kemur.
Ég gaf Guðjóni oröið meö vinsamlegri handahreyfingu. Maður þart
svosem ekki alltaf að tala til að skiljast.
Éq vil hætta hvalveiðum, sagði Guðjón,
Fínt hjá þér Guðjón, sagði Villa. Enn eru til sumir og ýmsir karlar sem
skilja rök lífkeðjunnar jafnvel áður en þeir eru lamdir í hausinn með
henni. .
Guðjón baðst undan þeim heiðri, þótt skömm se fra að segja.
Ég er á móti hvalveiðum, sagði hann, barasta af því að eg er á moti
því sem ekki borgar sig. Menn eiga að hætta því sem ekki borgar sig.
Viðbjóðslegur hagvaxtartrantur, sagði Villa og sneri upp a sig.
Ekki borgar sig, sagði ég. Það er nú eins og það er. Það borgar sig
ekki að reka þetta fyrirtæki Island, það er í mínus. Eigum við þá að fara
héðan eða hvað? Það borgar sig ekki einu sinni að veiða fisk segja
þeir hjá útgerðinni.
Það er meira tap á sumu en öðru, sagði Guðjón og setti upp
hagfræðisvipinn sinn.
En þú Skaði, sagöi Villa. Af hverju vilt þú veiða hvali? Etur þu hval.
Ert þú að springa úr vísindalegri forvitni um tímgun hvala? Ertu á leið
inn í Framsóknarflokkinn hans Halldórs
Nei, sagði ég.
Hvað þá? spurðu þau.
Ég VIL hafa það hvalræði sem verður okkur nauðsynlegt kvalræoi tn
að sameina þjóðina og efla hennar reisn.
Ha? sögðu þau Villa og Guðjón og það seig á þeim neðri kjamminn.
Já sagði ég. Sú þjóð sem ekki á sér óvin, hún verður sjalfri ser
sundurþykk og veslast upp í aumingjaskap og sællífi. Þetta er marg-
sannað úr mannkynssögunni.
Og á hvalurinn að verða sá óvinur? spurði Guðjón.
Hann á að vera ávísun á óvin, sagði ég. Það skiptir ekki höfuömali
hver óvinurinn er, bara hann finnist.
Og er hann týndur núna? spurði Villa. , .
Eiginlega, sagði ég. Hér í gamla daga þá áttum við yndislega ovini,
Dani, sem sameinuðu okkur í þjóðlegri endurreisn og skáldskap. Við
höfum eiginlega aldrei borið okkar barr sem þjóð síðan við misstum
óvininn danska nema þessa stuttu stund þegar Bretar voru að abbast
upp á varöskipin okkar í þorskastríðinu. Að vísu hafa Rússar dugað
okkur dálítið sem óvinur sem hefur haldið okkur á mottunni rétt eins og
kommarnir hafa hingað til lafað saman á Kanahatri sínu. En nu er
hláka og glasnost og guð má vita hvað, kosningar hjá Rússum og
hvaðeina og allir farnir að halda að kommúnisminn sé ekki einu sinm tM
hvað þá að hann sé bæði illur og svartur. Þess vegna þurfum við
hvalræði! Þess vegna þurfum við að veiða hval svo að Grænfriðungar
allra landa sameinist gegn okkur og við verðum aftur ofsóttir og fáir og
fátækir og smáir og fullir með samheldni og þrautsegju, reiðubunir til
að þreyja þorrann og ríkisstjórnina, reiðubúnir til að taka a okkur
kjaraskerðingu, bensínsparnað og annað það sem hollt er fyrir sálina,
heilsuna og þjóðarstoltið. Sá sem hefur eyru, hann heyri!
Staðan í kjaramálunum:

Með traustri aðstoð
fjármálaráðherrans
hefur BHMR loksins
tekist að vinna sér
, allra samúð...

II

'1 a.
... ekki fyrir launin
sem þeir vilja fá..
M
ésA-
RÐINUM
MERK
LÍFSREYNSLA
Ég varð fyrir þeirri merkilegu
reynslu hér um daginn að þurfa
að eiga samskipti við flugfélag og
ekki bara eitthvert flugfélag.
Þetta voru semsagt Flugleiðir
sjálfar eða öllu heldur starfsfólk
þess ágæta fyrirtækis.
Kjallaragrein
Guðmundar Axelssonar
ÍDV
KURTEIST
SMEKKFÓLK
Það sem er mér minnisstætt af
þessum samskiptum er hversu
lítið var að marka þær upplýsing-
ar sem mér voru gefnar. Eg var
semsagt loginn fullur en það var
gert af hinni mestu smekkvísi og
kurteisi og þar að auki oft sama
daginn.
Frammhald sömu
greinar í DV
NEYÐIN KENNIR
NAKTRI...
Sparisjóði Súðavíkur bjargað
fyrir horn með bílasölu
Tíminn
MARGT ER
MANNANNA
BÖLIÐ
...hún var fögur, upprennandi
leikkona og karlmenn dáðust að
henni, enda var hún kosin feg-
urðardrottning í Costa Mesa í
Kaliforníu.
En það var eitt vandamál sem
gerði lífið erfitt fyrir Lynn, - í raun-
inni var hún ekki stúlka.
Tíminn
DÝR MYNDI
BETTE ÖLL
Bette lét hafa eftir sér að hún
hefði eitt sinn orðið sér úti um
póstvikt ti! að athuga nákvæm-
lega hve þung brjóstin á sér
væru. „Ég segi ykkur ekki hve
þung þau voru en það hefði kost-
að mig 87,50 dollara að senda
þau til Brasilíu með skipapósti."
Sjónvarpsvísir
Stöbvar 2
ÞARFUR
FRÓÐLEIKUR
Það er ákaflega mismunandi
hversu oft fólk hefur hægðir.
Venjulegast er að hafa hægðir að
minnsta kosti þrisvar í viku, en
margir hafa hægðir á hverjum
degi.
Pressan
HLÝÐIÐ
KALLINU
Starfsemi þarmanna er að mestu
sjálfvirk, en þýðingarmikið er að
fara á salerni þegar manni er
mál.
2 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 31. mars 1989