Þjóðviljinn - 14.04.1989, Blaðsíða 17

Ögmundur Jónasson
formaður BSRB segir
frá samningunum,
Sigtúnshópnum,
störfum sínum á
fréttastofu Sjónvarps,
leiðtogafundinum,
„innilegri vináttu“ við
fj ármálar áðherr a,
verkfallinu 1984 og
skipulagsmálum
BSRB
Mynd: Jim Smart
sólarhringum skiptir án mikilla
hvflda. Samt held ég að mér sé
óhætt að fullyrða að þessi sam-
skipti hafi verið hrein, bein og
heiðarleg. En menn verða að
hafa í huga að tugir, ef ekki
hundruð manna, vöktu yfir, unnu
og gerðu þessa samninga af okkar
hálfu. Áráttan er alltaf sú, að per-
sónugera alla hluti og þegar póli-
tíkin er komin í spilið er reynt að
búa til túlkun sem þjónar við-
komandi."
Við höfum hér talað um verk-
fallið 1984 og Sigtúnshópinn.
Parna virtist vera komin fram ný
kynslóð sem vildi reyna nýjar
leiðir. Þróunin síðan virðist hafa
verið nýr doði.
„Ég er ekki sammála þessu.
Pessi hreyfing er aftur að magn-
ast upp núna og ýmsar hreyfingar
hafa sprottið upp að undanförnu,
t.d. Tjörnin lifi, og viðbrögð við
yfirgangi í ráðningarmálum af
ýmsu tagi. Ég hygg að ráðamenn
séu að byrja að læra sína lexíu. Ég
held t.d. að þegar borgarstjórinn
í Reykjavík ákveður að losa Ár-
bæinga við ruslageymslurnar, sé
það ekki bara vegna þess að
Kóka Kóla fyrirtækið bað hann
um það, heldur einnig vegna þess
að hann sá sér ekki annað fært en
að virða vilja almennings. Flug-
leiðamálið er enn eitt dæmið. Ég
held að landslagið sé að breytast
að þessu leyti.“
Leiðtoga-
fundurinn
Nú breytum við til og viljum fá
að heyra eitthvað um veru Ög-
mundar á fréttastofunni undir
stjórn þriggja fréttastjóra, þeirra
séra Emils Björnssonar, Ingva
Hrafns Jónssonar og Boga Ag-
ústssonar.
„Svona bersöglismál hafa færst
mjög í tísku í seinni tíð. Ég er
ekkert mjög gefinn fyrir slíkt.
Þetta voru mjög ólíkir samstarfs-
menn hjá Sjónvarpinu, ekki bara
fréttastjórar heldur einnig frétta-
menn. Þegar á heildina er litið þá
á ég ágætar minningar frá þessum
tíma, bæði tengdar stjórunum og
öðru samstarfsfólki.
Hápunktur fréttaferils þíns var
að margra mati þegar þú varpaðir
fram spur'ningu á rússnesku til
Gorbatsjofs þegar hann sté út úr
flugvélinni á Keflavíkurflugvelli
vegna leiðtogafundarins.
„Svona er heimurinn yfir-
borðskenndur. Ég gerði ekki
annað en reka hljóðnemann uppí
andlitið á blessuðum manninum.
Annars var þetta svolítið skondið
og það er rétt hjá þér, að ég bauð
hann velkominn á rússnesku og
þetta vakti athygli. Ég kann ekki
orð í rússnesku en rússneskir
leyniþjónustumenn, að ég held,
hjálpuðu mér við að móta spurn-
inguna.
Leiðtogafundurinn var mjög
skemmtileg lífsreynsla. Á þeim
tíma vöktu menn allan sólar-
hringinn og unnu mikið. í kring-
um leiðtogafundinn skapaðist
ótrúleg samstaða mjög víða, ekki
bara hjá ríkisútvarpinu heldur
líka hjá símanum og fjölmörgum
öðrum hópum sem unnu að
undirbúningi fundarins.
Við höfðum fengið leyfi til þess
að fara þrír að taka á móti Gor-
batsjof; ég, myndatökumaður og
hljóðmaður, og við áttum að
standa inni í lítilli girðingu með
öðrum fréttamönnum. Við mætt-
um hinsvegar með 20 manna rútu
og keyrðum inn á svæðið og kom-
umst þangað vegna þess að við
bentum á að þetta væri okkar
land og að við létum ekki segja
okkur fyrir verkum. Síðan tókum
við ekki í mál að standa inni í
girðingu með öðrum. Það fór svo
að menn fóru að trúa því að þetta
væri eðlilegur hlutur, að íslenska
Ríkisútvarpið hefði sérstöðu og
þyrfti því ekki að vera innan girð-
ingarinnar.
Við höfðum reyndar beðið um
að fá viðtal við Gorbatsjof. Við
höfðum farið fram á að fá að
senda mann til Moskvu fyrir
leiðtogafundinn til að taka viðtal
við hann, en það gekk ekki. Rétt
fyrir lendingu kom svo boð frá
Sovétmönnum úr flugvélinni að
hann væri tilbúinn að segja nokk-
ur orð og að hann kysi að gera
það um hljóðnema íslenska sjón-
varpsins. Þá sá ég að ekki var um
annað að ræða en bjóða manninn
velkominn til landsins á
rússnesku. Ég spurði því ein-
hvern leyniþjónustulegan mann
hvernig maður færi að því að
bjóða Teiðtoga Sovétmanna vel-
kominn til Islands á rússnesku.
Hann sagði mér það en ég bar
þetta undir tvo til viðbótar til að
fyrirbyggja að ég hefði hitt á
mann með gálgahúmor."
Nú ertþú ekki lengur í hlutverki
fréttamannsins heldur orðinn
skotspónn þeirra. Hvernig tilfinn-
ing er það og hvernig finnst þér
fréttamenn standa sig?
„Fréttamennimir standa sig
upp og ofan eins og annað fólk í
starfi. Hinsvegar eru fréttamenn
stundum líka skotspænir þannig
að þetta er ekki alveg ný reynsla
fyrir mig.“
Velferðarkerfið
Samningum BSRB fylgdi yfir-
lýsing frá ríkisstjórninni um að
hún vœri tilbúin að taka upp við-
rœður á samningstímanum við
samtökin um ýmsar leiðir til að
bœta lífskjör almennings og styr-
kja velferðarkerfið. Hefur þú trú
á því að sú vinnafari af stað? Má
ekki allt eins búast við því að
menn hummi það fram af sér?
„Jú, ég hef trú á því og þess-
vegna setjum við ákveðnar tíma-
setningar í það ákvæði. Kjör
fólks ráðast ekki bara af kaupinu
einu heldur einnig af þeim skil-
yrðum sem samfélagið býr fólki.
Þar má tala um húsaleigu, hvort
fólk hefur veikt fólk á framfæri
sínu, hvort það býr við vaxtaokur
og þar fram eftir götunum. Ef
það fer saman að kaupið er lágt
og aðstæðurnar erfiðar þá gengur
dæmið ekki upp. Þessvegna þarf
að taka á hvorutveggja. Það þarf
að bæta launin og taka á þessum
atriðum einnig. Því viljum við
núna í samvinnu við önnur
samtök launamanna þrýsta á um
aðgerðir í þessum málum og við
höfum sett tímamörk
Að lokum Ögmundur. Framtíð
BSRB. Má búast við miklum
skipulagsbreytingum hjá samtök-
unum?
„Það er ekki rétt að búast við
neinum kollhnísum eða heljar-
stökkum þótt ný forysta hafi
tekið við í BSRB. Það á við um
þessi samtök einsog önnur að ef
þeir sem mynda þau vilja að þau
lifi, þá lifa þau og eiga framtíð
fyrir sér. Ég held að BSRB eigi
bjarta framtíð. Mér finnst að
vinnubrögðin við gerð samning-
anna nú lofi mjög góðu um fram-
tíðina.“
-Sáf
Föstudagur 14. aprfl 1989 NÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 17