Þjóðviljinn - 09.06.1989, Blaðsíða 18

Mikil uppsveifla
Ágústa Johnson, annar eigenda Stúdíó
Jónínu og Ágústu:
„Þessi líkamsræktarbylgja
hófst í Bandaríkjunum, og aðal-
frumkvöðullinn þar var Jane
Fonda. Hún hafði verið með
megrunarsjúkdóm, en komið sér
upp æfingaprógrammi sem hafði
hjálpað henni. í framhaldi af því
skrifaði hún bók um líkamsrækt
og nauðsyn hreyfingar sem seld-
ist gífurlega. Og það má segja að
þá hafi þetta byrjað.
Þessi bylgja barst svo hingað til
íslands i kringum 1980 og allir
fóru í Jane Fonda-leikfimi og alls-
konar líkamsrækt. En málið var
að fólkið sem fór að kenna þetta
var ekki til þess fallið. Til dæmis
ballettdansarar og fimleikafólk
sem svo tengdi sínar æfingar inn í
prógrömm fyrir almenning. Og
þetta bara gekk ekki upp, því
þessar æfingar voru hannaðar
fyrir keppnisfólk en ekki almenn-
ing, sem hreinlega meiddist í
þessari líkamsrækt.
Þær líkamsræktarstöðvar sem
buðu upp á svona þjónustu logn-
uðust útaf, en hinar sem voru.
með reynda og lærða kennara
héldu velli. Og nú geta allir fund-
ið eitthvað við sitt hæfi. Það er
greinilegt að fólk er orðið meira
meðvitað um hvað þetta er hollt
og það eru heilu vinnustaðirnir
farnir að taka sig saman og koma
í líkamsrækt. Þeir segja að af-
köstin séu mun meiri og betri.
Megrunaræðið er líka, að ég
held, í rénun. Þessi pressa á fólk
að vera grannt hefur minnkað,
nema þá kannski hjá þeim yngri.
Eldra fólkið hugsar meira um
hvað hreyfingin er holl. Hingað
til okkar kemur fólk á öllum
aldri, allt frá 13 ára upp í 60 ára.
Ágústa Johríson: „Fólk er orðið meðvitaðra um gildi þjálfunar." Myndir: Jim Smart.
Eftir því sem meira upplýsinga- verður fólk um sjálft sig. Þróunin ekki bara í eróbik heldur líka í
streymi er í þjóðféiaginu um gildi er þvi- mjög jákvæð og það er sundi og skokki.“
þjálfunar, þeim mun meðvitaðra mikil uppsveifla í líkamsrækt, -ns
Haldið í
heilsuna
Líkaminn er eitt það dýrmætasta sem maðurinn á, um það
eru flestir sammála. Og andlega heilsan helst oftast nær í
hendur við ástand líkamans. Þess vegna er nauðsynlegt að
gæta þessarar eignar sem best. Það virðast íslendingar hins
vegar ekki hafa uppgötvað fyrr en nú síðustu ár, þegar hin
svokallaða heilsubylgja flæddi yfir landið. Líkamsræktarstöðv-
ar spruttu upp eins og gorkúlur, náttúrulækningabúðir voru
opnaðar og fólk fór almennt að huga að því að það væri þarna
með eign sem þyrfti viðhald og umhirðu.
í þjóðfélagi hraða, streitu og óhóflegrar vinnu, opnaði fólk
augun fyrir því að líkaminn þurfti meira en bara mat og svefn.
Hann krafðist meira en magnýltöflu við höfuðverknum, hann
vildi róttækar aðgerðir.
Margir svöruðu þessu kalli líkamans og þeim fjölgar sífellt.
Um það eru þeir sammála sem um þessi mál hafa eitthvað að
segja. Nýtt Helgarblað fór á stúfana og forvitnaðist um þá þróun
sem hefur átt sér stað í heilsubótarmálum landans.
Mannréttindabrot
að banna
náttúrulækningalyf
Örn Svavarsson, eigandi Heilsuhússins:
örn Svavarsson: „Það verður að ráðast að sjúkdómnum sjálfum."
„Frá því að við stofnuðum
Heilsuhúsið fyrir tíu árum hefur
þróunin verið heilmikil. Um það
leyti var áhugi fólks að vakna á
hollu mataræði, líkamsrækt og ai-
mennt á andlegu og líkamlegu
ástandi sínu. Erlendis hefur þró-
unin verið eins, í Bandaríkjunum
tekur þriðji hver maður vítamín
að staðaldri. í Evrópu er það
sama uppi á teningnum, og þar
eru náttúrulyf að öðlast meiri
viðurkenningu. Til dæmis er
breska konungsfjölskyldan með
hómópatíska lækna.“
- Hver eru viðhorf lækna til
náttúrulyfja?
„Það er að smábreytast og
læknar eru farnir í auknum mæli
að vísa fólki á okkur. Það eru hins
vegar margir sem halda að við
séum á móti hefðbundnum lækn-
ingum, eða höldum því fram að
fólk eigi bara að nota náttúrulyf,
en það er algerlega rangt. Það
besta sem ég get hugsað mér er
fólk starfi saman og það virðist
ætla að verða þróunin. Það er
stundum að fólk kemur og vill fá
lyf við einhverjum kvilla og í
þeim tilfellum segjum við því að
fara til læknis og fá úr því skorið
hvað er að. Við erum engir lækn-
ar.
Aftur á móti skil ég ekki af-
stöðu Lyfjanefndar til náttúru-
lyfja, þvi mörg þeirra efna sem
eru bönnuð hérna eru leyfð á
Norðurlöndum, í Evrópu og Am-
eríku. Þeir útskýra bannið með
því að segja að efnin geti valdið
skaða sé þeirra neytt í óhófi.
Maður freistast stundum til að
halda að einhverjir hagsmunir
liggi að baki. En þá er spurningin
hvort ekki eigi að banna svo fjöl-
margt annað. Lýsi er til dæmis
stórhættulegt ef það er notað
óhóflega.
Þetta er því alveg sárgrætilegt,
vegna þess að það eru til efni sem
hjálpa fólki og við megum ekki
flytja þau inn. Það eru margir
sem hafa fengið þessi efni er-
Iendis og eru að biðja okkur að
útvega þau, vegna þess að það
hefur fengið bata. Að mínum
dómi eru þetta hreinlega mann-
réttindabrot, brot á persónu-
frelsi. Ef til dæmis ég, sem sjúkur
einstaklingur, veit að það er til
efni sem getur hjálpað mér, þá
finnst mér mjög grimmt að það sé
einhver maður úti í bæ sem getur
bannað mér að nota efnið. Eg fæ
ekki að kaupa það á íslandi.
Þetta er fáránlegt.“
- Hver er í rauninni munurinn
á náttúrulyfjum og öðrum lyfj-
um?
„Venjuleg lyf eru oftast hrein
efni, eitthvert eitt efni sem er
unnið úr plöntu eða á kemískan
hátt. En í plöntu geta verið
hundruð efna. Með þessum lyfj-
um er oft verið að ráðast á ein-
kenni sjúkdómsins, en ekki sjúk-
dóminn sjálfan. Segjum til dæmis
að það sé eitthvað að þér, og
vegna þess færðu höfuðverk.
Með töku þessara Iyfja stöðvarðu
skilaboðin frá veika staðnum upp
í höfuðið og höfuðverkurinn
hverfur. En sjúkdómurinn sem
slíkur heldur áfram að vera
þarna. Ef það er eitthvað að mót-
oraum f bílnum þínum og slæm
hljóð heyrast, þýðir ekkert að
setja á sig eyrnaskjól.
Með náttúrulyfjunum er hins
vegar reynt að örva ákveðna
starfsemi í líkamanum til þess að
lækna það sem er að. Auðvitað
tekur það lengri tíma, efnin eru
18 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 9. |úní 1989