Þjóðviljinn - 11.01.1991, Síða 23

Meira en góö söngkona
Í því tómarúmi sem myndað-
ist eftir heljarinnar þeysireið um
heimskringluna með Sykurmol-
unum, fór Björk Guðmundsdóttir
að föndra við djass með Tríói
Guðmundar Ingólfssonar. Út úr
þessum þreifmgum varð til plata
með gömlum lögum í nýjum bún-
ingi sem flytjendur kaíla „Gling
gló“.
Þegar farið er í kistu fortíðar-
innar getur verið erfitt að velja
sum lög fremur en önnur. Þetta
vandamál leysti Björk með því að
fá vin sinn Magnús Þór Jónsson
til að leggja fram plötu- og spólu-
safn sitt, sem samkvæmt heimild-
um er ríkt af gamalli tónlist. Úr
þessu valdi Björk síðan þau lög
sem eru á „Gling gló“.
Útkoman varð hin forvitnileg-
asta. Það er virkilega gaman að
heyra þennan feimna og ögrandi
framlínuálf Sykurmolanna
spreyta sig á lögum sem manni
eru í blóð borin í gegnum gamla
Rikisútvarpið. „Luktar-Gvend-
ur“, „Kata rokkar", „Brak og
brestir“, ,3ella símamær“, „Ton-
deleyo“ og svo framvegis, hljóma
virkilega vel úr barka Bjarkar, og
oftar en ekki er tjáning hennar ná-
lægt fullkomnun.
Skemmtilegt lagaval og inn-
lifún Bjarkar er það sem fyrst og
fremst gerir „Gling gló“ að góðri
plötu. En það þarf meira en góða
söngkonu til að gera góða plötu.
Tríó Guðmundar Ingólfssonar
skilar sínu framlagi af fag-
mennsku. Undirritaður gerir orð
Magnúsar Þórs að sínum, þar sem
hann segir á diskumslagi: „... í
Björk Guðmundsdóttir og Trló Guðmundar Ingólfssonar.
meðferð Guðmundar er aldrei
hætta á að djassinn týni ógninni
og lognist út af í kurteislegt ið-
andi ávaxtamauk.“
Guðmundur Steingrímsson tímum. Þórður Högnason bassa- ið til orða Magnúsar Þórs. „Gling
skilar sínum trommuleik eins og leikari „setur punktinn síðan und- gló“ er eitt af því fáa sem kom á
hann gerir best, enda er hann á ir i-ið og gerir það þannig að upp- óvart í íslenskri dægurmenningu í
heimavelli í tónlist frá þessum hrópunarmerki", svo aftur sé grip- fyrra. — hmp
Kata komin
Þeir sem hafa látið Kate
Bush fara fram hjá sér frá því
hún sendi frá sér komung sína
fyrstu plötu, „Kick Inside" ár-
ið 1978, hafa misst af ansi
miklu. Þessi heillandi kona er
einstakur tónlistarmaður og
hefur rödd sem á enga sér
líka. Á eftir „Kick Inside“
fylgdu fimm og á margan hátt
ólíkar plötur. Sú önnur í röð-
inni, „Lion Heart", var að vísu
lík þeirri fyrstu, en svo verða
nokkur straumhvörf með
„Never Forever".
Á ferli sínum hefur Kate
Bush margsinnis komið þægi-
lega á óvart og ósjaldan hefur
maður orðið hissa á stefnu-
breytingunum. Bush hefur
farið sínar eigin leiðir og það
ekki alltaf peningamönnum
útgáfufyrirtækjanna til mikill-
ar gleði. En það var hún sem
gafst upp á þeim og fór. Bush
byggði upp sitt eigið útgáfu-
fyrirtæki. Ekkert minna en
fullkomið frelsi var nóg.
„Pródúktsjónin“ hefúr í aukn-
um mæli verið í hennar hönd-
um, þar til hún tók hana alger-
lega að sér, og hætti að treysta
að eigin mati misvitum mönn-
um fyrir því að finna „rétta“
hljóminn á Kate Bush.
Tryggðarhópur Bush hér á
landi hefur verið örugg og
nokkuð stöðug stærð. Hún
hefur aðeins einstöku sinnum
náð fjöldavinsældum, t.d.
með „Babooshka“ á „Never
Forever" og þegar hún söng
dúettinn „Dont Give Up“ með
Peter Gabriel. Mér hefúr
reyndar frá því ég heyrði í
Bush fyrst árið 1978, fundist
hún mikið skyld Gabriel tón-
listarlega, þó karakterein-
kenni þeirra beggja séu mjög
sterk og á engan hátt ólík. Þau
virðast engu að síður hafa
svipaðar hugmyndir um
hvemig eigi að semja tónlist.
Kate Bush hefur verið
fremur illa sinnt af hljóm-
plötuverslunum. Plötur henn-
ar hafa hvergi allar verið til.
Það er því mikil bót í mjög
smekklegum kassa af geisla-
diskum sem hefúr verið gef-
inn út með öllum plötum
söngdrottningarinnar og
meiru til. Þetta em alls átta
diskar, en á tveimur þeirra,
sem heita „This Womans
Worke I og II“, em ný lög
ásamt fágætum útgáfum og
nýjum
hljóðblöndunum af eldri
lögum. Bush syngur til að
mynda upp á nýtt gamalt stór-
virki, „Wuthering Heights“.
Mér fannst hún syngja það
mjög vel í uppmnalegu útgáf-
unni, en það er gaman að
heyra hana spreyta sig á þessu
með rödd fullorðinnar konu.
Hún var nánast unglingur
þegar hún söng lagið fyrst.
Á þessum tveimur diskum
má líka finna tónlist sem er
tilraunakenndari og frjórri en
síðustu tvær plötur. Það er
Kate Bush
eins og ákveðin kaflaskipti
séu að eiga sér stað og Bush
sé að gera upp tólf ára litríkan
feril og vísa okkur leið inn í
nýja tíma. Sem gamall aðdá-
andi bíð ég spenntur eftir
framhaldinu.
Eg ætla ekki að nefna nein
sérstök lög til sögunnar af
diskunum tveimur, sem em
sérstaklega eftirtektarverð.
Það yrði allt of langur og leið-
inlegur listi aflestrar. Bara
þetta að lokum: Kate Bush er
einn af bestu starfandi tónlist-
armönnum samtímans, eng-
inn vafi, og nú er tækifæri til
að ná í það sem af er lífsstarfi
hennar í einum kassa.
- hmp
Föstudagur 11. janúar 1991 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA 23
Edda Heiðrún
í Barnaborg
Bömum hefur ekki verið sinnt af miklum
metnaði þegar plötur sem sérstaklega eiga að
höfða til þeirra em gefnar út. Oftast em þessar
plötur vondar vegna þess grundvallarfeils, að ekki
er tekið með í myndina að böm em vitibomar ver-
ur með háþróaðan smekk fyrir tónlist.
Edda Heiðrún Backman sendi frá sér bama-
plötuna „Bamaborg“ fyrir jólin. Þessi ágæta leik-
kona hefur fyrir löngu sannað sig sem söngkona
og hún hefúr einnig bmgðið sér í hinar ýmsu per-
sónur fyrir böm, bæði í leikhúsi og sjónvarpi.
Edda Heiðrún fellur ekki í þá gryfju að vanmeta
smekk bama og gleymir heldur ekki að kynna fyr-
ir þeim tónlist sem verður að teljast til menningar-
arfsins. Það er til að mynda vel til fúndið hjá
henni að syngja „Maístjömuna“ inn á „Bama-
borg“, sem hún gerir afburða vel. I textanum er
einfaldur boðskapur um réttlæti og von og lagið
er falleg melódía sem smýgur í allar sálir, ungar
sem aldnar.
Þá tekur Edda Heiðrún „Vísur um ref‘, söng
Lilla litla klifurmúsar úr Dýmnum í Hálsaskógi,
sem var mikið í uppáhaldi hjá undirrituðum þegar
hann var bam og er enn. Einnig er gaman að rifja
upp annað lag frá bemskuámnum, lagið um hana
Stínu sem fór í bæinn „að kaupa klæði í kjól á
brúðuna sína“. Þetta lag hefur sennilega ekki
komið út á plötu í áratugi.
Önnur hnáta kemur líka við sögu, en það er
hún Sigga í laginu „Sigga gamla“ eftir Jón Hall,
sem einnig semur textann. Jón Hallur á þetta lag
ásamt öðm lagi og texta, „Mamma aumingja
mamma“. Mig gmnar að hér sé ljóðskáldið og
trúbadúrinn Jón Hallur á ferð, sem m.a. hefur gef-
ið út plötuna „13 tímar og önnur lög“, og er þetta
þá ný hlið á honum.
Lögin á „Bamaborg" em stutt og mörg, og ég
held að það sé skynsamleg leið þegar böm eiga i
hlut. Tvær söngkonur, Maria Björk Sveinsdóttir
og Heiðrún Halldórsdóttir, aðstoða Eddu
við sönginn ásamt bamakór undir stjóm Þór-
unnar Bjömsdóttur. Kórinn og söngkonumar
standa sig vel, en það er galli að ekki skuli tekið
fram hvenær hver syngur.
Pétur Hjaltested sér um útsetningar og undir-
leik ásamt Tryggva Hubner sem spilar á gitar. Út-
setningar Péturs em sléttar og felldar og án allra
tilraunakenndra útúrdúra og undirleikur er ágæt-
ur. Bamaborg er góð plata sem skipar sér í flokk
með bamaplötu Megasar og „Dýrunum í Hálsa-
skógi“.
- hmp