Þjóðviljinn - 02.08.1991, Blaðsíða 22

i X 3 7— 2— z— ?- 5 ( V z /0 /v 'V5 V
// w U J‘3 23 3 5? 0 W~ L h 8 T~ s-
)/* 9- 52 ;i 8 l 9 52 7 9 / 3 ¥- )Z 18 8
r /9 Zo 52 )8 8 8 * R2‘ V 6r 9 )H 18
9 )7 /8 5? z 17 9 18 V n r /8 V 9
'É 18 H ZO 18 V 7 V Z i /2 3 T
/z 3 5? Z3 10 10 <5? 9 / '* : V 8 ÍT
25“ V /o 3 18 zo 52 7 3 - 17- 20 <? 7
28 7 2LZ 8 2J 3 9 7- 22 S 23 3
8 & /3 V /9 9 S - 23 7 V 7
v H <7 23 52 3o 3 2J~: í i y 26 +
S' 5? 3 9 3 o 3o /8j + ( ? 23 3/ T
H 5 z$ 52 22 y K 3 X3 ) 3 13 \8
AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÖPRS TUÚVXYÝÞÆÖ
6 l A F U 1 GUNNARSSON / ' 1 i
Krossgáta nr. 158 Lausnarorð á krossgátu nr. 154 var Hólmfrlöur. Dregið var úr réttum lausnum og upp kom nafn Jóhönnu Þorsteinsdóttur, til heimilis að Garð- arsvegi 4, Seyðisfirði. Hún fær senda bókina Eva Luna eftir Isabelle Al- lende (þýðingu TómasarR. Einarssonar. Uglan, Islenski kiljuklúbburinn gaf út 199 #| P II M Mjj \ |C© Jfo.OJ vllLLJON® R Ó S E N T fiErniu
/3 II 23 5 15; zi 8 H- /2
W/I
Setjið rétta stafi l reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá örnefni. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóðviljans, Síðumúla 37, 108 Reykjavík, merkt „Krossgáta nr. 158“. Skilafrestur er þrjár vikur. Verð- launin verða send til vinningshafa. wmuL (O ÆMíiií Jerðlaun fyrir krossgátu nr. 158 diljón prósent menn eftir Ó Sunnarsson. Uglan, (slenski ki dúbburinn gaf út 1991. 1 er laf ju-
MEÐ FLUGU
í HÖFÐINU
Sigurður
Palsson
Nú er lag á hlutunum. Oft hef
ég sýnt flugur sem margir þekktu
mikið betur en ég, en nú keyrir um
þverbak. Þessa þekkja næstum all-
ir sem veiða á flugu á annað borð.
Það eru bara hinir sem eru að bytja
eða þeir fluguveiðimenn sem hafa
ekki reynt Grey Ghost sem afsaka
tiltækið. Ein ástæða er mér þó ljós
og hún er sú að fyrir löngu kom ég
niður í Litlu Flugu og þar sat Egill
málari og hnýtti. Ég sá þá í ein-
hveijum kassa þessar líka dýrðar-
flugur. Það voru einkum straum-
flugumar sem heilluðu mig. Grey
Ghost var ein þeirra og líklega sú
sem hreyf mig mest. Hvort flugan
sem hér er sýnd var ein þeirra veit
ég ekki, en víst gæti það verið því
Egill hnýtti hana fyrir löngu. Hér
höfðu ágætir menn lengstaf notað
enskar flugur eða a.m.k. flugur
sem áttu fyrirmynd í Englandi.
Tjallar eru fastir fyrir og ekkert
fljótlegt að breyta fluguvali þeirra
frekar en öðru.
Þeim mun hafa mislíkað tölu-
vert í fyrstu þegar straumflugur og
fleiri skrípi flæddu yfir þá og aðra.
Þetta máttu menn þola einnig hér
og meira að segja fór sumum að
þykja þetta fallegt. Sjálfum þykir
mér því meira gaman að öllu til-
standinu sem ég reyni að hnýta
fleiri gerðir og í fjölbreytninni em
Bandaríkjamenn fremstir. Þaðan
koma flestar nýjungamar sýnist
mér. Höfundur Grey Ghost var
bandarísk kona Carrie G. Stevens.
Hún var sumarið '24 með karli
sínum í búðum nærri Upper Dam i
Maine. 1. júlí leggur hún frá sér
húsverkin og hnýtir þessa flugu
sem allsstaðar er þekkt. Hún
veiddi strax verðlaunafisk á hana
og þarmeð var friðurinn úti. Allir
vildu svona fallcga flugu og þetta
leiddi svo af sér aðrar flugur sem
líka em þekktar um allt, þeirra á
meðal em Allie's Favorite, Colon-
el Bates, Moming Glory, Wisard
og margar fleiri. í bókinni hans
Bates er heil síða af myndum.
Garry G. Stevens lést haustið
1970.
Uppskriftin að Grey Ghost er
svona:
1. Haus er svartur með rauðri
rönd.
2. Broddur er úr flötu silfri.
3. Búkur: Appelsínurautt flos,
mjög grannt, með silftxrvöfum.
Sílírið er líka flatt þama.
4. Langskegg: Fjórar til flmm
bronslitar fanir af páfugli. Þetta á
að ná jafhlangt vængnum. Næst
fyrir neðan þetta á að vera brúskur
af hvím hjartarhalahári sem ná rétt
afturfyrir beygjuna á önglinum.
Neðst er svo hnakkafjöður af gull-
fasana (Crest). Hún á að ná jafn-
langt og hliðarskjöldurinn. Sjá
mynd.
5. Vængur: Fyrst kemur
hnakkafjöður af gullfasana
(Crest). Hún á að mynda kúpu og
ná jafnlangt hvíta skegginu. Svo
koma fjórar olífugrænar hnakka-
eða bakfjaðrir (Saddle). Þær ná
jafnlangt bronslim fonunum.
Hugljúfur tenór og kröftug söngkona
Stan Getz/Serenity
Polygram 1991
Stan Getz, tenórsaxófónn,
Kenny Barron, píanó, Rufus
Reid, kontrabassi, Victor Le-
wis, trommur.
On Green Doiphin Street,
Voyage, Faliing in iove, I
remember you, I love you.
Geisladiskurinn Serenify kom
út á þessu ári, skömmu áður en
Stan Getz lést úr krabbameini.
Hann er frá sextugsafmæiistón-
leikum tenórsaxófónleikarans í
klúbbnum Montmartre í Kaup-
mannahöfn árið 1987 og er annað
albúmið frá þeim hljómleikum.
Lögin eru flest kunn djassunn-
endum, það er ekkert byltingar-
kennt í útsetningunum frekar en
spilinu; troðnar slóðir vissulega,
en hver hefur ekki gaman af því
að heyra góða sögu á ný? Þetta er
hefðbundinn djass af besta tagi,
óaðfmnanlega fluttur og kjörinn
fyrir þá sem ekki hafa enn kynnst
Stan Getz, eða þekkja hann ein-
göngu af brasilíska bossanóvinu.
A þessum diski er Getz á vissan
hátt kominn á þrítugsaldurinn aft-
ur og farinn að klifra hljómana í
klassískum djasslögum - enginn
sömbubræðingur, engir rafvæddir
nútímataktar eins og þegar hann
var með Chick Corea með sér
undir Iok sjöunda áratugarins, og
engir óþroskaðir stráklingar með
eins og í bandinu sem hann kom
með á Listahátíð 1980. Meðspil-
ararnir eru allir óskadraumur
miðaldra sólista sem vinnur innan
ramma hefðarinnar - óaðfinnan-
legir í undirleik sínum og sólóum,
nema bassasóló Rufusar Reid eru
óþarflega mörg - hann damlar
gegnum hljómana af öruggum
ryþma og þolanlegri tónvísi, en
án þess að bæta neinu markverðu
við hljómnótumar. Hin bletta-
lausa spilamennska kvartettsins
getur virkað flöt, en hún er fráleitt
eins létt og hún hljómar, svona
geta ekki nema flinkustu menn
spilað. Einhvem tímann var sagt
að Stan Getz leitaði að fegurðinni
öllum stundum í sinni spila-
mennsku. Má vera, en fegurðin
nær hins vegar aldrei fullum
blóma nema eitthvað annað og
skuggalegra fylgi með. Hugljúft
er hins vegar nákvæmari lýsing á
r
spili Getz. En þó hann væri einn-
ar víddar maður og sætleikinn
hafi hindrað að hann næði til
botns í dramatíkinni, hljómaði
hann oft yndislega og svo er einn-
ig hér.
The world is falling
down/Abbey Lincoln
Verve 1990
Abbey Lincoln, söngur, Clark
Terry, trompet, flygilhom, Jackie
McLean, altósaxófónn, Jerry
Dodgion, altósaxófónn, Alain Je-
an- Marie, píanó, Charlie Haden,
kontrabassi, Billy Higgins. Út-
setningar: Ron Carter
The world is falling down,
First song, You must believe in
spring and love, I got thunder,
How high the moon, When love
was you and me, Hi fly, Live for
life.
Fyrstu dagana sem þessi disk-
ur snerist undir geislaljósinu
hlustaði ég með öðm eyranu, öðr-
um störfum bundinn. Þegar ég
svo fór að leggja betur við hlustir
hugsaði ég með mér, ja, þetta er
nú ekki sem verst, og lét hann
rúlla áfram. Og nú að tveimur
vikum liðnum er ég beinlínis
húkkaður og búinn að uppötva
einn snillinginn í viðbót, Abbey
Lincoln.
Abbey Lincoln hefur sungið
og leikið jöfnum höndum og leik-
konan oft gert vart við sig i
söngnum. Tæplega þrítug sogað-
ist hún inn í réttindabaráttu
blökkumanna og mótmælaplatan
We insist! Freedom now suite, frá
1960, markaði skil á ferli hennar.
Þar söng hún lög trommuleikar-
ans Max Roach við texta rithöf-
undarins Oscars Brown og tengd-
ust allir réttindabaráttu blakkra
Bandaríkj amanna.
Abbey Lincoln hefur samið
tvö lög af átta og ort ijóra texta á
The world is falling down, hún er
greinilega ein af þeim sem vilja
sjálfir ráða sinni ferð. Hún er
fremur djúprödduð, kraftmikil og
nálæg og ófeimin við að láta
röddina titra. Söngur hennar
smýgur ekki fyrirhafnarlaust á
milli eymanna, það þarf að sperra
þau svolítið til að ná henni. Með-
spilarar hennar em nær allir úr
þungaviktinni, pí-
anistinn Alain Je-
an-Marie er þó
nýtt nafn fyrir
mér. Spil Clarks
Terry er hvarvetna
til prýði og sums
staðar spilar hann
yfirburða vel, eins
og í lagiru Hi Fly eftir Randy
Weston. Gg þó ekki væri annað
en ívið falskur tónninn, þá er altó-
spil Jackie McLean aldrei hvers-
dagslegt. Bassaleikarinn Charlie
Haden er hér réttur maður á rétt-
um stað; þungur, ljóðrænn og
dramatískur eins og söngkonan.
Það eru hér mörg góð lög, en ekki
síst finnst mér Abbey Lincoln
takast vel upp í lagi Michels
Legrand, You must believe in
spring and love, það er frábærlega
túlkað og réttlætir eitt sér kaup á
þessum diski.
Að lokum skal þess getið að
báðir þeir geisladiskar sem hér
hefur verið íjallað um, fást í Japis,
Brautarholti 2, og þar hafa líka
fengist fleiri diskar með Abbey
Lincoln, þar á meðal We insist!
Freedom now suite.
SVEIFLANIHUGA MÉR
22 SÍÐA — NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 2. ágúst 1991