Dagblaðið Vísir - DV - 06.01.1996, Page 22

22
sakamál
LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 1996
sérstæð
Robin Benedict.
Robin Benedict var tvítug, lagleg,
lifði af vændi og beitti þeim meðul-
um sem henni fannst sér henta þeg-
ar peningar voru annars vegar. Þess
vegna sat hún dag einn með manni
sem hún þekkti vel og varð að
horfast í augu við að líf hennar væri
að öllum likindum á'enda. Hann tók
fram hamar og byrjaði að slá hana í
höfuðið. í fyrstu reyndi hún að berj-
ast á móti og klóraði hann í framan
með löngum nöglunum og svo beit
hún hann í handlegginn en hún
hafði samt ekki við honum. Og
stuttu síðar lá hún andvana á rúm-
inu sem hún hafði staðið við.
Maðurinn virti hana fyrir sér um
stund, tók púlsinn á henni og sann-
færðist um að hann hefði komið
henni úr þessum heimi.
Burt með líkið
Morðinginn var hávaxinn, vant-
aði aðeins fimm sentímetra upp á
tvo metra, nokkuð þrekinn og sterk-
vaxinn að sama skapi. Hann gekk út
úr svefnherberginu og sótti teppi.
Það lagði hann á rúmið en síðan
lagði hann líkið á það, vafði teppinu
utan um það og bar það síðan út í
farangursgeymsluna í bíl stúlkunn-
ar sem stóð fyrir utan húsið sem
hún bjó í.
Þar næst þvoði hann burt með
blautum handklæðum blóðblettina í
svefnherberginu. Handklæðin,
ásamt hamrinum og fötum Robin,
setti hann í plastpoka sem hann tók
með sér í bílnum.
Morðinginn var árvökull og sí-
hugsandi þegar hann ók út úr Cam-
bridge, bandaríska háskólabænum,
þar sem atburðurinn hafði átt sér
stað.
Hann er eitt úthverfa Boston.
Þegar um sex kílómetrar voru að
baki tók hann pokann með morð-
vopninu, handklæðunum og fotun-
um og kastaði honum i ruslagám.
Að því búnu ók hann í um tvo tíma
þar til hann kom að ruslagámi sem
var næstum því fullur en hann vissi
að hann yrði tæmdur næsta dag.
Þar ruddi hann frá rusli svo hann
gæti komið líkinu fyrir. Yfir það
rótaði hann síðan uns ekki sást
lengur í það.
Að þessu loknu ók maðurinn bíl
hinnar myrtu aftur til Boston þar
sem hann lagði honum í bílastæðis-
húsi Penn-járnbrautarstöðvarinnar.
Pokinn finnst
Á leiðinni heim til sín frá járn-
brautarstöðinni hugsaði maðurinn
um konu sína og börn. Hann fór yfir
atburði síðustu vikna og mánaða í
huganum og íhugaði líkurnar á því
að hann slyppi við dóm fyrir morð-
ið. Niðurstaða hans var sú að lík-
urnar á því væru um níutíu og
fimm af hundraði.
Daginn eftir var ruslagámurinn
með líkinu í fluttur til sorp-
brennslustöðvar og áður en langt
var um liðið var það orðið að ösku.
Þar með höfðu líkurnar á því að
hinn seki yrði ekki dreginn fyrir
dóm nálgast mjög þá spá sem hann
hafði gert sér í huganum.
Þrem dögum eftir morðið fannst
hins vegar pokinn með hamrinum
og handklæðunum. Rannsókn leiddi
í ljós að blóðið í pokanum var út tví-
tugri vændiskonu, Robin Benedict,
en dólgur hennar, Clarence J. Ro-
gers, hafði þá nýverið tilkynnt
hvarf hennar. Rogers leigði út dýrar
vændiskonur til manna sem höfðu
efni á að greiða mikið fyrir stund-
irnar með þeim.
Rogers sagði lögreglunni að þegar
hann hefði síðast rætt við Robin
hefði hún átt von á föstum við-
skiptavini, Williams Douglas pró-
fessor, sem var þá fjörutíu og
tveggja ára.
Nancy Douglas.
Ný niðurstaða
Frekari blóðrannsókn leiddi fáum
dögum síðar í ljós að á handklæði í
plastpokanum var blóð sem gat ekki
verið úr Robin. Við samanburð
fékkst úr því skorið að það var úr
Douglas. Þótti rannsóknarlögregl-
unni það fost vísbending um að
hann hefði myrt Robin. En hann
neitaði þvi ákveðið. Að vísu játaði
hann að hafa átt stundir með gleði-
konunni daginn sem hún hvarf en
hann sagði skýringuna á því að blóð
úr honum hefði komist í handklæð-
ið allt aðra en þá að hann hefði gert
henni mein. í hita ástarleiksins
hefði hún rifið hann með nöglunum
en síðan þurrkað blóðið af með
handklæði. Douglas sagðist hins
vegar ekkert þekkja til hamarsins
eða plastpokans og hann sagði
Robin hafa verið á lífi og heiia
heilsu þegar hann hefði farið frá
henni.
Rannsóknarlögreglumennirnir
trúðu Douglas ekki en þar eð ekkert
lík hafði fundist var ekki hægt að
sanna að Robin Benedict hefði verið
myrt. Þegar rannsókn málsins hafði
staðið í tvo mánuði var henni hætt
Frægur vísindamaður
William Douglas prófessor var
einn kunnasti líffræðingur í Banda-
ríkjunum og voru genarannsóknir
sérgrein hans. Hann var af fátækum
foreldrum kominn og hafði orðiö að
koma sér áfram af eigin rammleik.
Góðar gáfur höfðu reynst honum
vel og hann fékk námsstyrki sem
skólanámi.
Þrítugur varð Douglas yfirmaður
frumurannsóknamiðstöðvar í New
York riki og árið 1978 var hann
gerður að prófessor við Tufts-há-
skólann í Boston. Næstu ár þótti
hann einn besti og vinsælasti
lærifaðir stofnunarinnar. Rann-
sóknir hans ruddu leiðina á ýmsum
sviðum genarannsókna og deild
hans skorti ekki fjárframlög.
Douglas kvæntist og fæddi kona
hans, Nancy, honum þrjú börn,
Billy, Johnny og Pamelu, sem hon-
um þótti mjög vænt um. En prófss-
orinn átti sér hlið sem enginn vissi
um. Með honum blundaði afar sterk
hneigð til kvenna og eitt af því sem
hann gerði til að fullnægja henni
var að safna klámblöðum sem hann
geymdi á sérstökum leynistað
heima hjá sér. Öðru hverju fór hann
i borgarhverfið sem nefnist „The
Combat Zone“ eða „Vígvöilurinn".
Það er melluhverfið í Boston.
Hrifningin
Kvöld eitt, um fjórum árum eftir
að hann kom til starfa við Tufts-há-
skólann, var Douglas að leita sér að
stúlku í vændiskvennahverfinu og
kynntist þá Robin Benedict. Honum
reyndist ekki erfitt að fá hana í
rúmið með sér og eftir það varð
hann ekki samur maöur.
Hann fylltist löngun og þrá til
hennar og brátt varð hrifningu hans
af henni ekki lýst á annan hátt en
þann að hann væri haldinn ákafri
þráhyggju. Hann ímyndaði sér að
hann elskaði hana og gæti fengið
hana til að elska sig. Robin hafði
komið til Boston tveimur árum
áður til þess að setjast þar að með
kærasta sínum en hann var kunnur
knattspyrnumaður. Hann sneri hins
vegar við henni bakinu. Hún fluttist
þá til eins kunningja hans, Clarence
J. Rogers dólgs, sem kom henni
strax til starfa.
Þegar Robin gerði sér ljóst hvaða
þráhyggja hafði náð tökum á Willi-
am Douglas gerði hún allt sem hún
gat til að efla hana og tók að hafa af
honum fé á nær hvern þann hátt
sem hún gat. Var því síðar lýst
þannig að „gjaldmælirinn" hefði
gengið hverja þá stund sem hún var
með honum.
Stórar fjárhæðir
Douglas var örlátur við stúlkuna
sem hann ætlaði að snúa frá villu
síns vegar. Hann varð við nær
hverri beiðni hennar um fé en jafn-
framt sótti að honum reiði og af-
brýðisemi af því að hann vissi að
hún var með öðrum mönnum.
Eyddi hann stundum tveimur til
þremur klukkutímum í að fylgjast
með ferðum hennar. Og nokkrum
sinnum reyndi hann að snúa henni
frá viðskiptavinunum með því að
tilkynna siðgæðislögreglunni um at-
hafnir hennar.
Til þess að reyna að ná sterkari
tökum á henni fekk hann hana til
að gerast þátttakandi í rannsóknum
sem fram fóru á vegum háskólans.
Á um hálfu ári tókst honum þannig
að hafa jafnvirði um flögurra millj-
óna króna af deildinni, en það fé
fékk Robin sem „þóknun“ fyrir sinn
þátt.
Brátt fór að halla undan fæti fyr-
ir prófessornum. Ári eftir að hann
kynntist Robin varð stjórn deildar-
innar að svipta hann stjórn á fjár-
málum hennar.
Nú var William Douglas á hraðri
leið í hundana. Sjálfsvirðing hans
var að mestu að engu orðin og ferill
hans í stórhættu. Loks fór hann að
taka kókaín.
Eiginkonan látin vita
Um hríð var Willam Douglas með
Robin upp á krít. En þegar skuldin
var komin upp í jafnvirði þrjú
hundruð þúsund króna gerðist hún
leið og krafðist uppgjörs. En Dou-
glas gat ekki borgað. Þá hringdi
Robin i konu hans og sagði frá sam-
bandi sínu við hann. Jafnframt hót-
aði hún að gera það opinbert og
valda hneyksli. Þetta var dropinn
sem fyllti mælinn.
William Douglas hafði samband
við Robin og sagðist myndu koma
og greiða skuldina. Hann hafði hins
vegar ekkert fé með sér, aðeins
hamar.
Hálfu ári eftir morðið leit enn út
fyrir að Douglas kæmist hjá því að
veða dreginn fyrir dóm. En þá
fannst bíll Robin í bílageymsluhús-
inu við Penn-járnbrautarstöðina
þar sem hann hafði staðið allan tím-
ann. Og leit tæknimanna leiddi í
ljós að lítill hluti heila hennar var á
gólfi farangursgeymslunnar. Þannig
tókst að sanna að hún væri látin.
William Douglas var handtekinn
skömmu síðar. í nær heilan mánuð
hélt hann við fyrri frásögn sina.
Engu að siður var hann ákærður og
leiddur fyrir rétt og rétt rúmum
tveimur árum eftir að hann kynnt-
ist Robin féll hann saman í réttar-
salnum og játaði á sig morðið.
Hálfum mánuði síðar var hann
dæmdur í tuttugu ára fangelsi.
Kona hans veitti honum dyggan
stuðning meöan réttarhöldin stóðu
yfir.