Dagblaðið Vísir - DV - 25.05.1996, Blaðsíða 10

Dagblaðið Vísir - DV - 25.05.1996, Blaðsíða 10
10 LAUGARDAGUR 25. MAÍ 1996 DV ræðir við íslenska húsmóður í Sviss sem hefur óvenjulegt áhugamál: kslast á ww wsr' r ■ r inum a sakama DV. Sviss: „Hefur þér nokkurn tíma dottiö í hug að fara til læknis út af þessu,“ hefur gjarnan verið sagt við hina 25 ára gömlu Ragnheiði Magnúsdóttur þegar hún hefur greint frá einkenni- legu áhugamáli sínu, nefnilega öllu því sem tengist morðum og öðrum sakamálum. Ragnheiður segist hafa haft ódrepandi áhuga á slíkum mál- um frá því hún man fyrst eftir sér og til marks um það má benda á að hún hefur um árabil verið eini kvenkyns áskrifandinn að tímarit- inu Sérstæðum sakamálum. Hún er ekki beint þessi dæmi- gerða manneskja sem maður ímynd- ar sér að vilji bara sjá blóð og hörm- ungar. Hún kemur þó hressilega fyrir sjónir, með ljósa lokka og blá augu sem koma frá fjölskyldu henn- ar á Akureyri. „Við Akureyrihgar erum alveg sérstaklega skemmtilegt og hresst fólk,“ segir þessi gifta, tveggja barna húsmóðir sem búið hefur í bænum Sion í Sviss undanfarin 6 ár og vakið athygli ytra fyrir hið sér- stæða áhugamál sitt. „Það hafa auðvitað margir hneykslast á áhuga mínum á saka- málum en ég læt það sem vind um eyru þjóta. Þetta er mitt áhugamál og kemur engum við. Manninum mínum, sem er Svisslendingur, fannst þetta skrýtið í fyrstu en nú skilur hann alveg hvers vegna ég eyði orkunni í annað eins,“ tjáir Ragnheiður blaðamanni. En hvers vegna sakamál? „Ég held að áhugi minn á morð- og sakamálum eigi fyrst og fremst rætur að rekja til þess hversu for- vitin ég er. Mig hefur alla tið þyrst í að vita af hverju glæpir hafa verið framdir, hvað raunverulega liggur að baki og hvernig persónur fremja slíkt. Fyrir mig hefur aldrei verið nóg að lesa einhverjar fréttir og fyr- irsagnir í blöðum heldur hef ég alltaf haft þörf fyrir að kafa dýpra og komast að því t.d. hvernig fólkið hefur verið drepið. Ég hef gjaman fylgst með sakamálum frá byrjun '• til enda og hef safnað að mér alls konar upplýsingum þar að lútandi. Enda þekki ég orðið mörg fræg sakamál og veit t.d. allt um morðingjana, hvað þeir heita og jafnvel hvernig uppeldi þeir fengu. Mér finnst fróðlegt að lesa sögu þeirra og skoða hvaða bakgrunn þeir hafa. Það skiptir miklu máli þegar verknaðurinn, sem þeir hafa framið, er athugaður í samhengi við ýmislegt í umhverfinu. Ég horfi líka á alla þætti og myndir í sjónvarpinu sem tengjast morðmálum á ein- hvern hátt. Þá er ég virkilega í ess- inu mínu.“ Það er ekki laust við að blaðam- aður fái hálfgerða gæsahúð þegar Ragnheiður talar svo innilega um áhugamál sitt sem hún segir fyrst hafa náð alvarlegum tökum á sér þegar hún var 5 eða 6 ára. Hvar er hausinn! „Þá var ég í leikhúsinu á Akur- eyri með foreldrum mínum. Ég man ekki nákvæmlega hvaða leikrit við sáum en ég man að í einni senunni datt hausinn af aðalpersónunni. Það fannst mér magnað á meöan önnur börn grétu af hræöslu. Ég stóð upp og kallaði til leikaranna; „Hvar er hausinn, ég vil sjá blóðið!" Að sögn foreldra minna vakti það mikla at- hygli leikaranna að svo lítil stúlka skyldi hafa jafnmikinn áhuga á hausnum og raun bar vitni. Þeir hlógu víst mikið og áttu erfitt með leik eftir þessa senu mina,“ segir Ragnheiður brosandi þegar hún rifj- ar upp atvikið. Hún segist hafa ver- ið í fýlu allan þann dag þar sem hún hafi ekki fengið nánari ský því hvað hafi raut)veruli um hausinn í lelkritinú. Ragnheiður viðurkénniLi lega í dag að um 7 ára hún og vinkona hennáf stelast til þess um helj hryllingsmyndir, kapalsjónva: il upplifun o' að því hver: hennar skapi „Eftir því sem fannst mér ekki varið í myndir nema í þeim væru nokkur morð eða fljúgandi hausar. Það var bara ekki varið í neitt annað að mínu mati. í kjölfarið fór ég að grúska í ýmsum sakamálablöðum og mig þyrsti alltaf í ógeðsleg morðmál og langaði að skilja þau til hins ýtrasta. Það fannst mér svakalega spennandi því ég vissi að ég var að lesa um mál sem höfðu gerst í raun og veru. Mér hefur í gegnum tíðina þótt mjög fróðlegt að fylgjast með málum fjöldamorðingja í Bandaríkjunum. Þeir hafa flestir verið miklir snill- ingar í sínu fagi en 90 prósent þeirra eru hvítir millistéttarkarl- menn á aldrinum 25 til 40 ára. Það er ótrúlegt að hugsa til þess að sum- ir þeirra komust upp með mörg morð áður en þeir voru svo gómað- ir.“ Ragnheiður hefur í ljósi alls þess sem hún hefur lesið og séð um fjöldamoröingja þróað sína eigin kenningu um það hvernig þeir hegða sér. Drepa til að hefna sín á mæðrum sínum „Þessir ógeðslegu menn eru nátt- úrlega svakalega þyrstir í að drepa og drepa en á endanum hafj^ þeir alltaf gert einhverja vitleyg hefur komið upp um þessara manna hafa ; æsku, verið annaðhvort \á misnotaðir af foreldruml tilfellum he Þú ert þessi því sem stundum fjölskyldu taf saka- mál 'irvöld fullum krafti( T.d. finnst mér að loka’ ætti alveg inni til frámbúðar einn þekktasta kynferðis- afbrotamann á íslandi. Hann hefur margsinnis setið inni fyr- ir afbrot sín en alltaf verið sleppt eftir ákveðinn tíma. Menn mega ekki gleyma því að maður sem misnotar börn hvað eftir annað verð- ur á endanum leiður á þvf og gerir eitthvað mun róttækara. Um það eru mörg dæmi til annars staðar. Þessi til- tekni maður er fársjúk- ur og hann á ekki að ganga laus, aldrei." „Ég er að mér skilst e1 kyns áskrifandinn að íslens ritinu Sérstæð saKamál og um árabil. Nicholas, maðurinn minn, og ég vorum svo leið 'á að senda alltaf reglulega peninga til ís- lands fyrir áskriftinni að við send- um blaðinu einhvern tímann þús- und franka eða rúmlega fimmtíu þúsund krónur og báðum forsvars- menn þess að senda okkur blaðið svo lengi sem upphæðin dygði. Svo einhvern tímann löngu seinna hringdi ég til að athuga hvort ekki vantaði meiri peninga þá var sagt við mig; „Já! Þú ert þessi í Sviss sem ætlar að kaupa fyrirtækið!!!““ Þegar Ragnheiður kom fyrst til Sviss talaði hún ekki orð í frönsku. Til þess að gera þar bragarbót á ák- vað hún upp á eigin spýtur að reyna að klóra sig í gegnum svissnesk dag- blöð, ekki sist til þess að skilja um- fjallanir um sakamál. Það tókst henni með forvitninni einni því hún hætti ekki fyrr en hún skildi fréttir og frásagnir almennilega. í dag, 6 árum síðar, talar hún reiprennandi frönsku, þökk sé sakamálunum í svissnesku dagblööunum. En á hún einhver uppáhaldsmál? „Ég á mér alltaf einhver uppá- haldsmál. Síðustu misserin hef ég ? verið að lesa heilmikið um rússnesk sakamál og þau eru mjög spenn- andi. Eftir að kommúnisminn féll givistan tjalds og maflan varð eins berandi og raun ber vitni þá urðu glæpirnir mun ógeöslegri en áður. Ég hef t.d. lesið frásagnir af hrotta- legum fjöldamorðum þar sem aö- ferðum nasista hefur verið beitt, eins og þeirri að setja dýnamít upp í leggöng kvenna og sprengja." Nú rísa hárin virkilega á blaða- manni og ekki laust við að hann missi lystina á samlokunni sem hann er að narta í. Honum er því spurn, skyldi Ragn- heiður aldrei fá martraðir eftir allan þenn- an lestur á eins ógeðslegum sög- um? „Nei! Aldrei,“ segir Ragnheiður, harðákveðin. „Mér flnnst svo gaman að lesa svona - sog- ff‘ ur. Sonur minn, Tómas, sem er 9 ára, virð- ist ætla að verða al- M dýrkar sakamála- og hryll- nyndir. Og eins og ég fær hann aldrei martraðir. Mig minnir þó að ;inni fengið slæma 1 eftir að hafa horft na!!! Edda Marie, ekki nema 5 ára nur ekki nálægt En eiiyhyer pínulítil áhrif hlýtur svona mikill lestur á hryllingssög- um að íiafa. Ragnheiður viðurkenn- ir að stjundum geti ímyndunaraflið farið á kreik og þá reyni Nicholas að ná^enni niður á jörðina. Hún segist stundum hafa lent i því í fjöl- skylduferðalögum að hafa tekið eft- ir einhverju óvenjulegu, t.d. inni í skógi, og þá hafi hún orðiö að kanna betur aðstæður, í þeirri von að finna kannski sundurtætt lík. Klöngrast niður bratta hlíð í leit að líkamsbútum! „Tengdaforeldrar mínir halda náttúrlega að ég sé klikkuð. Og maðurinn minn stundum líka. Ég get bara ekki gert að þessu, ég hef svo mikinn áhuga. Ég man að ég var einu sinni á göngu í skóginum með tengdafóður mínum þegar við tókum eftir ferðatösku í fjarska, nið- ur undir brattri hlíð. Hún var hálf- opin þannig að ég var viss um að í henni væru líkamsbútar eða höfuð. Ég varð að klifra niður hlíðina til að svala forvitni minni. Tengdapabbi hristi nú bara hausinn og sagði mér að hætta þessari vitleysu. En ég gat ekki setið á mér, fór niður og kíkti ofan í töskuna. Mér til mikillar óá- nægju reyndist bara vera eitthvert drasl í henni, ekkert spennandi. Ég er kannski pínulítið tauga- veikluð, ég skal viðurkenna það. En mig langar í náinni framtíð til þess að nýta betur þá þekkingu sem ég hef þegar aflað mér með því að lesa svona mikið um sakamál. Mig dreymir auðvitað um að verða af- brotafræðingur og starfa þá við að skilgreina glæpina sem framdir eru. Mig langar að vita meira. En það verður að koma fram að ég get líka verið venjuleg húsmóðir með sínar mjúku hliðar. Þá tek é skorpur og les bara Cosmopolitan og Womans Own eins og allar hinar húsmæðurnar. Og ég veit líka allt um það hvað er að gerast í Glæstum vonum.“ -Bryndís Hólm
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.