Dagblaðið Vísir - DV - 25.05.1996, Blaðsíða 28

28
LAUGARDAGUR 25. MAÍ 1996 IjV
Kom 16 ára til Reykjavíkur að læra trésmíðar:
Sveitapilturinn sein
orðinn er forseti ASÍ
- rætt við Grátar Þorsteinsson, nýkjörinn forseta Alþýðusambands íslands
„Grétar Þorsteinsson er einhver
besti drengur og mesta valmenni
sem ég hef þekkt,“ sagði Eiríkur
Stefánsson, frá Fáskrúðsfirði, eftir
að hafa tapað fyrir Grétari í forseta-
kjöri á þingi Alþýðusambands ís-
lands á miðvikudaginn. Undir þessi
orð Eiríks munu flestir ef ekki allir
taka sem þekkja þennan nýja for-
ystumann íslenskrar verkalýðs-
hreyfingar. Hvar sem hann hefur
tekið þátt í félagsmálum hefur hann
valist til forystu. Hann er hægur
maður en fastur fyrir og traustur.
Og þeir sem þekkja hann best segja
að brosið hans Grétars segi oft
meira en mörg orð.
Eiginkona Grétars Þorsteinsson-
ar heitir Elisa Þorsteinsdóttir. Hann
á fjögur börn af fyrra hjónabandi og
eina stjúpdóttur. En hver er hann,
þessi nýi foringi Alþýðusambands-
ins?
Saklaus sveitapiltur
„Ég er Rangæingur. Fæddur 20.
október fyrir 55 árum í Fróðholti á
Rangárvöllum, þar sem foreldrar
mínir, sem nú eru báðir látnir, Jón-
ína Árnadóttir og Þorsteinn Sig-
mundsson, bjuggu. Þar ólst ég upp
til 16 ára aldurs. Þá fór ég, saklaus
sveitapilturinn, til Reykjavíkur að
vinna fyrir peningum og síðar að
huga að iðnnámi. Ég neita því ekki
að það var inni í myndinni að fara í
langskólanám. Það var draumurinn.
Eftir bamaskóla fór ég að Skóga-
skóla og lauk þaðan prófi. Og auð-
vitað braust það í manni að fara til
frekara náms en niðurstaðan varð
nú samt sú að ég fór í iðnnám. Mér
þótti sem ég yrði að styðja við bak-
ið á foreldrum mínum í erfiðri lífs-
baráttu á þeim árum. Ég er ekki í
neinum vafa um það að hin erfiða
lífsbarátta foreldra minna mótaði
mig á þann veg að ég hef alltaf ver-
ið tilbúinn til að vinna íslenskri
verkalýðshreyfingu allt það sem ég
get.
Við erum þrír bræðurnir og ég er
elstur. Ástæða þess að ég fór fyrst
til Reykjavíkur var sú að ég vildi
vinna mér inn peninga svo ég gæti
aðstoðað foreldra mína. Hins vegar
voru ástæður þess að ég fór í tré-
smiðanám þær að bæði höfðuðu
smíðar til mín og svo hitt að ég þótt-
ist sjá í húsasmíðinni möguleika á
einhverju framhaldsnámi síðar. Ég
gat ekki gefið drauminn um frekara
nám alveg frá mér.“
Grétar segist að sjálfsögðu hafa
alist upp við það að vinna hin hefð-
bundnu sveitastörf um leið og hann
gat farið að hjálpa til.
„Mér þykir notalegt að hugsa til
þess að hafa átt þess kost að taka
þátt í sveitastörfum eins og þau
voru hér fyrr á árum. Ég náði í
skottið á gömlu búskaparháttunum
og fékk líka að fylgjast með upphafi
þeirrar tæknibyltingar sem orðið
hefur. Að visu voru traktorar komn-
ir þegar ég man fyrst eftir mér en
fátt annað af þeim tækjum sem áttu
eftir að koma. Þetta er ljúf endur-
minning."
Landsliðsmaður í íþrótt-
um
Grétar Þorsteinsson er mikill fé-
lagsmálamaður. Hvar sem hann hef-
ur tekið þátt hefur hann valist til
forystu. Enda þótt störf hans innan
verkalýðshreyfingarinnar séu
kunnust hefur hann starfað mjög
mikið fyrir bindindishreyfinguna í
landinu og þá sér í lagi ungliða-
hreyfingu hennar. Þá hefur hann
einnig tekið þátt í íþróttahreyfing-
unni.
- Þú segist hafa tekið þátt í íþrótt-
um. Segðu mér frá því:
„Ég æfði frjálsar íþróttir, sprett-
hlaup frá 100 til 400 metra. Veistu
það að ég náði því eitt sinn að vera
valinn í landsliðið í frjálsum. Ég
átti þar sæti í ein tvö eða þrjú ár. Ég
var svo sem enginn stór afreksmað-
ur en þokkalega liðtækur. Og það að
hafa verið valinn í landslið er mik-
ilvægt í mínum huga. Þessi ár í
íþróttunum voru mér dýrmæt, en
lífsbaráttan á þessum árum var svo
hörð að maður varð að gera það upp
við sig um tvítugt hvað maður ætl-
aði að gera. Og það var ekki um
annað að ræða en að láta vinnuna
ganga fyrir einmitt á þeim tíma sem
bestu árin í íþróttunum voru fram
undan.
Sömuleiðis var starfið í bindind-
ishreyfingunni lærdómsríkt og
áhugavert. Ég hætti þar formlegum
afskiptum eftir að ég kom til starfa
í verkalýðshreyfingunni. En mín
viðhorf hafa í engu breyst og ég hef
sterkar taugar til bindindishreyf-
ingarinnar. Ég hafði bara ekki tíma
til að starfa á báðum stöðunum.
Ástæða þess að ég varð bindindis-
maður er einfaldlega sú að ég hafði
enga löngun til að smakka vín og
hafði heldur enga þörf fyrir það.
Þetta er alfarið mín ákvörðun því
vín var notað í hófi á minu heim-
ili.“
Strax á námsárunum í trésmíð-
inni segist Grétar hafa farið að
mæta á fundi hjá Trésmiðafélagi
Reykjavíkur, en hann lauk sveins-
prófi 1960. Hann sagðist strax hafa
gert sér grein fyrir því að þarna
yrði hans vettvangur í framtíðinni
og því eðlilegt aö kynna sér málin
og fylgjast með.
„Ég var fyrst í trúnaðarráði en
fljótlega upp úr 1970 kom ég inn í
stjórnina. Ég var varaformaður í fé-
laginu þegar Jón Snorri hætti sem
formaður 1978 og tók þá við for-
mennskunni af honum.“
, - Benedikt Davíðsson var áður
formaður Trésmiðafélags Reykja-
víkur, síðar Sambands byggingar-
manna og nú forseti ASÍ. Þú hefur
tekið við þessum störfum öllum,
Eruð þið nánir vinir og samstarfs-
menn?
„Það má til sanns vegar færa að
ég hafi fetað í fótspor Benedikts og
það er rétt, við erum nánir vinir og
höfum unnið mikið saman innan
verkalýðshreyfingarinnar. “
„Fyrir svo stór samtök sem ASI tekur það sinn tíma að ná tökum á þeim breytingum sem átt hafa sér stað enda hefur hraðinn verið svo mikill. En að tala um ASÍ sem risa á brauðfótum er fjar-
stæða," segir Grétar sem hér er ásamt nýkjörinni miðstjórn ÁSÍ.