Dagblaðið Vísir - DV - 06.06.1997, Blaðsíða 10

10
FÖSTUDAGUR 6. JÚNÍ 1997
Spurningin
Hefuröu gaman af slúöri?
Jóhannes Þorsteinsson: Já,
Reuters-slúðri.
Ásgeir Guðbjartsson: Oftast, já, ef
það er ekki um mig og mína.
Guðrún Símonardóttir Já, frekar.
Bjöm Sigurbjömsson: Nei, ég hef
ekkert gaman af því.
Brynjar Gíslason: Já, slúöri um
frægt fólk.
Soffía Reynisdóttir: Það fer eftir
því hvemig það er, ekki ef það er
rætið.
Lesendur__________________
Velmegunin í ríkjun-
um við Persaflóa
- gætum búiö viö sömu kjör hér
Ragnar skrifar:
í DV sl. laugardag var einkar
skemmtilegur og fróðlegur pistill
undir yfírskriftinni „Dubai - djásnið
í Mið-Austurlöndum“. Þama lýsti
pistilhöfundur ferð sinni í flugvél
Sameinuðu furstadæmanna við
Persaflóann til Dubai, eins hinna
auðugu velsældarríkja við Persafló-
ann. Sá flói er þó aldrei kallaður
annað en Arabaflóinn af íbúum þar-
lendra ríkja. í þessum pistli var lýst
móttöku ferðamannsins og viðhorf-
um þeirra sem hafa tekjur af því að
sjá um erlenda ferðamenn í þessu
öðm stærsta riki hinna sjö fursta-
dæma við flóann.
Það er staðreynd að hvergi er
meiri almenn velmegun í byggðum
löndum en í þessum ríkjum. Ríkin
Kuwait, Dubai, Bahrain, The Em-
irates, Abu Dabi, Qatar og Dahrain
em öll olíuríki. Þar búa ekki nema
um 2 milljónir manna. Þau hafa öll
sjálfstjórn sem sérstök furstadæmi
en hafa hið múslímska samfélag að
leiðarljósi, myntina, dinar, og að
sjálfsögðu olíuna sem undirstöðu
hinnar miklu velmegunar.
í þessum löndum öllum er olía og
bensín að sjálfsögðu ókeypis fyrir al-
menning svo og heilbrigðiskerfi og
menntakerfi. Skattleysi er yfirleitt
viðtekið að mestu leyti. Þessi lönd
nota hina geysilegu náttúruauðlegð
gagngert fyrir landsmenn. Olían
greiðir ailt. Og þrátt fyrir að olía
hafi fundist á seinni árum á stöðum
sem menn hafði ekki órað fyrir eins
og við Noreg og Bretland er olía enn
það dýrmæt að ekkert lát er á eftir-
spum og furstadæmin við Persaflóa,
Saudi-Arabía, írak og Ameríkulönd-
in hafa ekki undan.
Á sama hátt og þessi olíuauðugu
ríki nota þjóðarauö sinn til hagsbóta
fyrir íbúa sína er ekkert fráleitt að
íslendingar gætu notað sínar auð-
lindir til að skapa svipaða velsæld.
Ýmsu þyrfti samt að breyta; sam-
þjöppun byggðar og samstöðu um
skiptingu auðsins. Fiskurinn einn
gæti staðið undir þessum lífshátt-
um. Illu heilli hefur sjávaraflinn hér
verið misnotaður herfilega með
samþykki stjómvalda frá upphafi.
íslendingar hafa það miklu verra
en ástæða er til. Ef allt væri með
felldu væri bæði hiti og rafmagn öll-
um að kostnaðarlausu. Með sam-
þjöppun byggðar, vel að merkja.
Það verður víst ekki fyrr en olíu-
vinnsla hefst hér við land að ein-
hver skriður kemst á velmegunar-
stílinn, svo að um sé talandi. Sá tími
kemur. Þá getum við búið við sömu
kjör og þjóðimar í ríkjunum við
Persaflóa.
Endurupptaka Guðmundar-
og Geirfinnsmálsins
S.O.G.skrifar:
Eftir að hafa lesið pistil K.S. 27. 5.
og Hjálmtýs 2,.6. sl. i DV er ég ekk-
ert hissa, þótt þeir og fleiri séu á
móti endurupptöku á Guðmundar-
og Geirfinnsmálum. Því þau mál
eru einfaldlega stórt þjóðarhneyksli
fyrir íslenskt dómvald og réttar-
kerfi. Að annað eins skuli hafa átt
sér stað er hörmulegt- Er þetta
kannski í blóði íslendinga?
Lýsing bókarinnar „Fár undir
fjöllum“ á því hvemig dómsvaldið
um aldamót hagaði sér er líka stór-
hneyksli. Þá skeði það sama og i
Guðmundar- og Geirfinnsmálum;
skjöl vora látin hverfa, og bókunum
á málum sleppt. Þar varð dauðsfall
af illri meðferö og annað í svipuð-
um dúr. Þurft hefði að endurapp-
taka það mál.
Ég vona að Guð gefi að dómsvald-
ið í dag sjái sóma sinn í að taka upp
aftur Guðmundar- og Geirfinnsmál-
in, þar sem það spannst upp á röng-
um forsendum og 18 ára unglingar
uppdópaðir vora pyntaðir hroða-
lega, til þess að játa á sig hvað sem
var. Ég vona líka að þeir ungu lög-
fræðingar sem era aö útskrifast i
dag taki betur á málunum í framtíð-
inni fyrir böm og bamaböm okkar,
sem era að vaxa úr grasi í þessu
þjóðfélagi.
Vestfjarðadeilan vefur upp á sig
Tómas Jónsson skrifar:
Hverju getum við búist við úr því
sem komið er? Nú hafa vinnuveit-
endur á Vestfiörðum boðað vinnu-
stöðvun á launafólk, og meira að
segja á fólk sem ekkert hefur kom-
ið nálægt vinnudeilunum? Sam-
band samvinnufélaganna tók for-
ystuna. Aðrir atvinnurekendur á
Vestfiörðum standa svo í því að
sameina fiskvinnslufyrirtækin
þannig að nú hafa þeir myndað
næststærsta fyrirtæki á Vestfiörð-
um. Menn spyrja: Hvar ætla þeir að
fá verkafólkið?
Ég er hræddur um að við sjáum
ekki fyrir endann á þessari deilu.
Hún á eftir að vefia upp á sig, sýn-
ist mér. Einu gildir þótt verkalýðs-
þjónusta
allan sólarhringi
eða nringið i sima
5000
kl. 14 og 16
Er aö ganga sundur meö verkalýösforingjum og umbjóöendum þeirra?
forkólfar fyrir sunnan séu bora-
brattir og segist bara „vera búnir
að semja“ eins og m.a. er haft eftir
formanni VMSÍ. Þaö er hætta á
ferðum. Sú hætta að almennt launa-
fólk knýi á um að fá samninga
tekna upp að nýju. Betri samningar
á Vestfiörðum og krafan kemur
upp. - Jafnvel án betri samninga
fyrir vestan.
Flestir era sammála um að þess-
ir kjarasamningar sem nú er verið
að ganga frá séu nánast ekki neitt
neitt. Sjötíu þúsund kr. á mánuði á
þremur til fióram áram! Og lítil-
ræði í skattalækknunum á sama
árafiölda? Alveg út úr kortinu. Ekki
síst vegna þess að launafólki var
lofað bót og betrun í „næstu samn-
ingurn". Þjóðarsáttarsamningamir
áttu að vera innlegg fyrir þá nýju.
Ég held að verkalýðsforingjar í al-
mennu launþegafélögunum séu
eins langt frá umboðsmönnum sín-
um og þeir geta komist. - Við sjáum
hvað setur.
Atvinnuvega-
sýning
Vestfjarða
Vestfirðingur skrifar:
Ég vil benda á einn jákvæðan
atburð sem á sér stað á Vestfiörð-
um núna um helgina. Ekki veitir i
af, eftir ailar þær svartnættisfrétt-
ir sem borist hafa frá þessum
landshluta í seinni tíð. - Þetta er
Atvinnuvegasýning Vestfiarða
1997, í íþróttahúsinu á ísafirði.
Um 60 fyrirtæki af öllum Vest-
fiörðum taka þátt. Markmið sýn-
ingarinnar er að koma því á fram-
færi að fiölbreytni og kraftur í
vestfirsku atvinnulífi er miklu
meiri en flesta grunar og jafti-
framt að sýna fram á aö hinn sí-
felldi barlómur og væl út af I
ástandinu á Vestfiörðum er ekki
nema hluti af sannleikanum.
Einkunnarorð sýningarinnar (
era: fiölbreytni, atorka og metnað-
ur. Oft var þörf, en nú er nauðsyn,
að sýna Vestfirðingum sjálfum og ,
öllum landsmönnum að einmitt
þessir eiginleikar eru fyrir hendi i
rikum mæli í vestfirsku atvinnu-
lifi. Vestfirðingar fiölmenna í
íþróttahúsið á ísafirði um helgina,
eiga þar skemmtilega stund og
sýna þannig áhuga sinn á framtíð
Vestfiarða.
VR og lífeyris- i
málin
Gunnar skrifar: I
Ég las frétt um að Verslunar-
mannafélag Reykjavikur hefði
ákveðið aö hækka rétt til ellilíf- I
eyris um 11,8%. Einnig að leggja
til við stjóm sjóösins að færa eft-
irlaunaaldur félagsmanna úr 70 j
árum í 67. Þetta er stórt skref í
réttlætisátt og réttlátt. Ég vona
bara að allir aðrir lífeyrissjóðir
fylgi fordæmi VR og lækki aldurs-
mörkin í 67 ár, jafnvel 65 ár. Það
var mikið óhappaverk þegar ald-
ursmörkin vora hækkuð i 70 ár,
og ætti alls ekki að líða. Húrra
fýrir VR!
Prinsinn af
Mónakó »
- kærkominn gestur
Erla Ólafsdóttir hringdi:
Ég las skemmtilegt viðtal í DV
sl. miðvikudag við prinsinn af
Mónakó. Prinsinn er kærkominn
gestur hér á landi og hann býður
af sér góðan þokka. Maður minn-
ist heimsóknar hans hingað með
foreldrum sínum og eldri systur á
rannsóknarskipi sem hafði við-
komu hér. Nokkru síðar lést móð-
ir hans, hin dáða leikkona Grace
Kelly. Prins Albert og raunar öll
fiölskylda hans i Mónakó er eink-
ar viðfelldin hvað sem skrifað er í
slúðurdálka heimsblaðanna. -
Okkur íslendingum er hlýtt til
þessa fólks, trúi ég. ^
Glæponar
ganga lausir
Óskar hringdi:
Maður á bágt með að trúa því
að héraðsdómur hafi úrskurðað
mennina sem tengdust atburðin- 1
um á Vegas og eru ásakaðir um
fleiri glæpi, þjófhaði og eiturlyfia-
sölu frjálsa ferða sinna, þrátt fyrir
beiðni um áframhaldandi gæslu-
varðhald. Og það með tilliti til al-
mannaheilla. Þessir menn eru
hættulegir, þeir geta skotið upp
kollinum og herjað hvar sem er.
Er íslenskt dómskerfi bara ekki
orðið hættulegt?
Búddahofið I
hrakið brott?
Axel skrifar:
Ég er undrandi og svo er um
fleiri, að bæjarfélög skuli ekki
keppast um að bjóða 'lóðir fyrir
búddahofið sem ekki mátti rísa í
Bessastaðahreppi. - Ég legg tO að
hofið verði reist hér í Reykjavík á [
fallegum stað, t.d. efst við Bústaða- t
veg. Eða er ætlunin að hrekja
búddahofið brott fyrir fullt og allt?