Dagblaðið Vísir - DV - 06.06.1997, Blaðsíða 13

FÖSTUDAGUR 6. JÚNÍ 1997
13
Magnað pólitískt
hreyifiafl
„Hvergi er veikleika aö finna meöal stuönings-
manna Alþýðuflokks, Alþýöubandalags og
Kvennalista í afstööu til sameiginlegs fram-
boös jafnaöarmanna," segir Einar Karl m.a.
Sameinaðir jafnað-
armenn yrðu stærsta
stjórnmálahreyfing
landsins jafnt á
landsbyggðinni sem i
höfuðborginni ef að-
eins þrír listar væru í
framboði. Niðurstaða
könnunar Félagsvís-
indastofnunar HÍ,
sem gerð var að til-
hlutan Þingflokks
jafnaðarmanna, sýnir
að hugmyndin um
sameiginlegt framboð
jafnaðarmanna hefur
í sér fólgið magnað
pólitískt hreyfiafl.
Beri forystufólk Al-
þýðuflokks, Alþýðu-
bandalags, Kvenna-
lista og Þjóðvaka
gæfu til þess að
virkja þetta hreyfiafl
sameiginlega mun
það taka við stjóm landsins eftir
næstu alþingiskosningar.
Hvergi er veikleika að finna
meðal stuðningsmanna Alþýðu-
flokks, Alþýðubandalags og
Kvennalista i afstöðu til sameigin-
legs framboðs jafnaðarmanna. Yfir
80% þeirra sem segjast styðja þess-
ar hreyfmgar í dag myndu kjósa
sameinaða jafnaðarmenn væru
kosningar á döf-
inni samkvæmt
könnuninni sem
lauk 30. maí síðast-
liðinn. Um sjötíu
prósent þeirra sem
studdu Alþýðu-
flokk, Alþýðu-
bandalag, Kvenna-
lista og Þjóðvaka í
síðustu alþingis-
kosningum myndu
kjósa sameinaða
jafnaðarmenn ef
kosið yrði nú.
Líka stærstir
á landsbyggð-
inni
Eins og fram hefúr
komið myndu sjálf-
stæðismenn fá yfir
landið allt 36,6%,
framsóknarmenn
17,7% og sameinaðir jafnaðar-
menn 45,7% samkvæmt um-
ræddri könnun. Ljóst er að
kjósendur
Framsókn-
arflokksins úr
síðustu alþing-
iskosningum
líta hýru auga
til sameiginlegs
framboðs því að
23,6% þeirra
segjast nú
myndu velja
það ef kosið
væri nú og 8,3%
þeirra sem kusu
Sjálfstæðis-
flokkinn siðast.
Ekki er blöðum um það að fletta
að sameinaðir jafnaðarmenn yrðu
hreyfmg kvenna því að um helm-
ingur þeirra myndu kjósa hana.
Ekki kemur heldur á óvart að
hreyfingin myndi sækja megin-
styrk sinn til Reykjavíkur og
Reykjaness en merkilegt má telja
að hún yrði samt sem áður stærri
á landsbyggðinni en bæði Fram-
sóknarflokkur og Sjálfstæðisflokk-
ur. Sameinaðir jafnaðarmenn
fengju 52,8% í Reykjavík, 46,8% á
Reykjanesi og 36,7% á
landsbyggðinni, en þar
fengju sjálfstæðismenn
ekki nema 33% og fram-
sóknarmenn 30,2%.
Vilji fólksins ráöi
för
Ekki verður annað séð
en að það liggi nú beint
við fyrir forystufólk Al-
þýðuflokks, Alþýðu-
bandalags, Kvennalista
og Þjóðvaka að ná sam-
komulagi um skynsam-
leg pólitísk markmið fyr-
ir næsta kjörtímabil og
hentuga aðferð til þess
að velja á lista sameigin-
legs framboðs. Smá-
kóngasjónarmið eiga
ekki að ráða fór heldur
vilji fólksins í landinu.
Og það hlýtur að vera
meira um vert fyrir jafn-
aðarmenn með ólíkan
hugsunarhátt að vinna
skoðunum sínum fylgis
innan stórrar hreyfingar
sem stjórnar landi held-
ur en að gapa áhrifalaus-
ir á torgum.
Sigrar jafnaðarmanna í
Frakklandi og Bretlandi
eru ánægjuleg staðfest-
ing á því að jafnaðar-
stefnan er hvarvetna sig-
urstrangleg í Evrópu sé
hún borin fram af eld-
móði, ábyrgðarkennd og
glöggskyggni. Þar sem
jafnaðarmenn hafa unnið
heimavinnuna sína og
sameinað krafta sína veita kjós-
endur þeim brautargengi. Róttæk
og framsýn jafnaðarstefna á erindi
við alla á timum þegar saman fer
efnahagsuppsveifla, vaxandi ójöfn-
uður og viðvarandi atvinnuleysi.
Einar Karl Haraldsson
Kjallarinn
Einar Karl
Haraldsson
rekur Innform ehf. og
vinnur m.a. að verkefn-
um fyrir Pingflokk jafn-
aöarmanna
„Ekki kemur heldur á óvart aö
hreyfingin myndi sækja megin-
styrk sinn til Reykjavíkur og
Reykjaness en merkilegt má
telja aö hún yrði samt sem áöur
stærri á landsbyggöinni en bæöi
Framsóknarflokkur og Sjálfstæö-
isflokkur.u
Fóstureyðingar á íslandi
Þegar fóstureyðingar ber á
góma er oftar en ella eins og olíu
sé skvett á eld. Blossinn verður
þvílíkur að ekki verður við ráðið.
Þessi staðreynd er að sjálfsögðu
mjög bagaleg þar eð slík öfgavið-
brögð hindra eðlilega umræðu á
jafnréttisgrundvelli um málefni
sem varðar okkur öll. í kjölfarið
magnast vandamálið vegna þagn-
arinnar um raunveruleikann.
Fóstureyðingum fjölgar hratt og
varla langt að bíða, ef fer sem
horfir, að fólk hætti að velta því
fyrir sér hvað sé líf, hvenær það
byrji eða hvort yfirleitt þurfi að
bera virðingu fyrir mannlegu lífi.
Allir eru sammála um það að
fræðsla um hin ýmsu mál sé af
hinu góða. Arangurinn er misjafn-
lega mikill en árangur eigi að síð-
ur. Sama lögmál hlýtur að gilda
um samskipti kynja og fjölskyldu-
mál en svo virðist sem flest mál fái
mun meiri umfjöllun en mál mál-
anna, þ. e. lífið sjálft og mann-
eskjan.
Að þessu athuguðu þóttu mér
það góð tíðiridi þegar ég frétti að
ríkissjónvarpið ætlaði að fjalla um
þetta viðkvæma mál. Ég taldi víst
að virðulegt rikissjónvarp og
metnaðarfullt starfsfólk þess
mundi Qalla um málið án hlut-
drægni.
Hætti við
í þættinum er ung kona spurð
hvers vegna hún hafi hætt við að
fara í fóstureyðingu. Hún svarar
því afdráttarlaust að hún hafi ver-
ið að fara í aðgerðina fyrir alla
aðra en sjálfa sig, m.a. unnustann
sem sagði henni upp. Unga konan
áttaði sig á síðustu stundu og allt
fór mjög vel. í framhaldi af þessu
bjóst ég við annarri konu, konu,
sem hefði látið kunningja, vini,
unnustann eða eiginmanninn ýta
sér út í aðgerð-
ina. Það eru
margar slíkar úti
í samfélaginu.
Þrýstingurinn
varð þeim um
megn á erfiðri
stund. Er rétt að
hlaupa yfir slíkar
staðreyndir í
þætti sem á að
fjalla um málið á
hlutlausan hátt?
Ekki eftirsjá
Önnur kona er spurð hvort hún
sjái eftir því að hafa farið í fóstur-
eyðingu. Hún svarar því neitandi.
Hamingjunni sé lof, hugsa ég, og
óska þess af alhug að þannig sé
því farið með allar hinar. Og aftur
bjóst ég við því að önnur kona
yrði spurð sem hefði aðra sögu að
segja, en svo varð ekki. Er sann-
gjamt að halda
þannig á málum þeg-
ar vitað er að fjöldi
kvenna gistir tauga-
og geðdeildir víða um
lönd, jafnvel tugum
ára eftir aðgerðina?
Nýverið var fjallað
um rannsóknir
finnskra visinda-
manna í breska
læknablaðinu. Þeir
komust að þeirri nið-
urstöðu að konur
sem höfðu látið eyða
fóstri vora 3 sinnum
líklegri til sjálfsviga
en konur almennt og
6 sinnum líklegri en
þær sem höfðu alið
barn. Morgunblaðið
sagði frá. Hvers vegna er látið sem
slík staðreynd sé ekki fyrir hendi?
Ég iörast
Þýska vikublaðið BUNTE birti
nýverið viðtal við eina skærustu
stjömu Norðmanna, Wenche My-
hre. Þar segir hún orðrétt „Ég
græt yfir flmmta barninu mínu og
iðrast sárlega...ég sem elska börn,
get ekki skilið hvernig þetta gat
gerst. Eftir öll þessi ár fyllist ég
sorg og örvæntingu þegar ég
hugsa til þess.“
Siðan segir Wenche Myhre frá
því hveraig þetta gerðist. Maður-
inn hennar var á hundrað eins og
hún orðar það, var að vinna að
ákveðnu verkefni, hún einnig.
Hann vildi ekki eiga fleiri böm,
taldi sig of gamlan (52) og flaug til
útlanda, hún stóö ein. Orðrétt
heldur hún áfram. „í
einhvers konar
leiðslu, ein og óstudd,
tók ég ákvörðun sem
ég hef iðrast meir en
nokkurs annars í lif-
inu. Ég mundi borga
hvað sem er til þess
að geta afturkallað
þessa ákvörðun. Ég
hef átt hræðilegan
tíma og iðrast sárt.“
Saga þessarar geð-
þekku konu, er var
gift leikstjóranum og
kvikmyndaframleið-
andanum Michael
Pfleghar, er saga
margra kvenna. Sem
betur fer fá margar
hjálp eða geta af
sjálfsdáðum tekið rétt á málum
sínum. En þvi miður er því þann-
ig ekki alltaf farið. Að halda öðru
fram er beinlínis rangt.
Á íslandi er mikið verk að
vinna. Okkur ber að styðja konur
sem hafa farið í fóstureyðingu af
óviðráðanlegum ástæðum að
þeirra mati. Okkur ber að virða
það, enda ekki aftur snúið, for-
dómar eiga ekki rétt á sér. En hitt
er jafn augljóst að konur sem axla
ábyrgðina við erfiðar aðstæður
þurfa aðstoð, samúð og hlýju. Við
ættum að verðlauna þær með
góðri félagslegri aðstoð frá hinu
opinbera. Auk þess gætum við
sem einstaklingar rétt hjálpar-
hönd, opnað hús okkar og pyngju
meira en við gerum nú.
Hulda Jensdóttir
„Okkur ber aö styöja konur sem
hafa fariö í fóstureyðingu af óviö-
ráöanlegum ástæöum aö þeirra
mati. Okkur ber aö viröa þaö, enda
ekki aftur snúiö, fordómar eiga
ekkirétt á sér“
Kjallarinn
Hulda Jensdóttir
Ijósmóðir
Með og
á móti
Verða Eyjamenn
íslandsmeistarar í
knattspyrnu í ár?
Ragnar Sigurjons-
son stjórnarmaður
í átthagafólagi
Eyjamanna á höf-
uðborgarsvæðinu.
Sigli aftur
með bikarinn
„Já, það bendir allt til þess að
ÍBV geti leikið eftir afrekið frá
1979 og orðið íslandsmeistari
öðru sinni. Mér virðist sem
breiddin sé
meiri í liðinu
en á síðasta
tímabili, það
era fleiri góðir
leikmenn um
hverja stöðu
og allir þurfa
að berjast fyrir
sæti sínu. Þá
eru yngri
strákarnir í lið-
inu orðnir mun
betri en i fyrra.
Þeir era frískir og þegar komnir
með gífurlega reynslu þrátt fyrir
ungan aldur. Fótboltinn sem lið-
ið spilar er líka betri en í fyrra,
nú leikur ÍBV skemmtilega sókn-
arknattspyrnu, pakkar ekki í
vöra, og það sem skiptir mestu
máli er að leikmenn leika af mik-
illi gleði.
Það verður ekki síst skemmti-
legt að fagna íslandsmeistaratitl-
inum í ár i kjölfarið á samein-
ingu gömlu félaganna, Týs og
Þórs, á síðasta vetri. Þegar ÍBV
varð meistari 1979 sigldi ég með
liðinu og íslandsbikarnum með
gamla Herjólfi til Eyja. Það var
ógleymanlegt og þetta ætla ég að
gera aftur i haust."
Sætta sig við
annað sætið
„Eyjamenn með þokkalegt lið
og eflaust betra en oft áður.
Helsti styrkur þeirra er sterkir
einstaklingar sem saman ná að
mynda sterka
heild. Annar
veigamikill
þáttur er að
liðið er nær al-
farið skipað
heimamönnum
sem gjörþekkja
hver annan;
jafnt innan
vallar sem
utan.
Til þess að verða íslandsmeist-
ari þarf stöðugleika og hann hef-
ur Éyjamenn stundum vantað í
gegnum árin. Þeir leika stundum
eins og meistarar á heimavelli,
en eins og miðlungs annarar
deildar lið á útivöllum.
Eyjamenn mega eiga það að
þeir eru oft skemmtilegir og setja
sterkan svip á mótið. Ég sakna
t.d. fagnanna þeirra sem þeir
voru með fyrir tveimur árum. Ég
sá þau reyndar ekki með eigin
augum, bara í sjónvarpinu, því
ég sá ÍBV bara leika á móti Skag-
anum það árið.
Þrátt fyrir ýmsa kosti verða
Eyjamenn þó ekki íslandsmeist-
arar í ár og er ÍA helsta ástæðan
fyrir því. Þeir munu þó komast
nálægt því og verma trúlega 2.
sætið. Þeir ættu að sætta sig við
það strax. Við í ÍA ætlum okkur
að verða íslandsmeistarar til
a.m.k. til aldamóta.
En það getur þó samt allt gerst
í íþróttum. Ég þekki mann sem
fótbrotnaði í bridge, þannig að
Eyjamenn gætu eflaust verið ná-
lægt því að vinna í ár.“ -VS
Magnús Ingvason
formaður Skaga-
manna
Kjallarahöfundar
Athygli kjaUarahöfunda er
vakin á því að ekki er tekið við
greinum í blaðið nema þær ber-
ist á stafrænu formi, þ.e. á tölvu-
diski eða á netinu.
Netfang ritstjórnar er:
dvritst@centrmn.is