Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.1997, Blaðsíða 4

4
MIÐVIKUDAGUR 9. JÚLÍ 1997
Fréttir
Samkeppnisráð telur sveitarfélög raska samkeppni í landbúnaði í Svínavatnshreppi:
Niðurgreidd kvótakaup
hækka búvöruverð
Samkeppnisráð telur opinber af-
skipti vegna viðskipta með greiðslu-
mark til þess fallin að halda uppi
óeðlilega háu kvótaverði á mark-
aðnum. Þá telur ráðið aö styrkveit-
ingar af slíku tagi geti torveldað
nauðsynlega hagræðingu við bú-
vöruframleiðslu sem á endanum
bitni á neytendum í hærra verði á
búvörum.
Þetta kemur fram í áliti Sam-
keppnisráðs vegna erindis Þorsteins
H. Gunnarssonar, bónda að Reykj-
um í Torfalækjarhreppi sem í ágúst
á síðasta ári óskaði eftir áliti vegna
tilboðs sem hann gerði í jörð og
greiðslumark í nágrannahreppi sín-
um, Svínavatnshreppi.
Oddvitinn keypti
Um var að ræða jörðina Ljótshóla
sem auglýst var tÚ sölu ásamt bú-
Þorsteinn H. Gunnarsson, bóndi aö Reykjum:
Aðalforingjarnir
fengu sveitarstyrk
„Aðalforingjamir í hreppnum
fengu þama sveitarstyrk til kaupa á
kvótanum og bóndinn var fús til að
selja þeim. Mér fannst þetta vera
áhugavert viðfangsefni að oddvitinn
og hreppstjórinn skyldu fara þarna
og kaupa sér kvóta með tilstiUi og
atbeina sveitarsjóðs. Mér fannst
nauðsynlegt að láta Samkeppnis-
stofnun skoða þetta,“ segir Þor-
steinn H. Gunnarsson, bóndi að
Reykjum, segist fagna áliti Sam-
keppnisráðs.
Hann segir að auk þess að óeðli-
legt sé að sveitarsjóðir almennt
skuli styrkja einstaka bændur tU
kaupa á kvóta hafi hann athuga-
semdir við það að oddvitinn skuli
sem aðUi málsins hafa komist yfir
trúnaðarskjöl sem því tengdust.
„Ég merkti tUboð mín sem trún-
aðarmál en samt sem áður var odd-
vitanum kunnugt um efhi þeirra.
Ég veit ekki betur en það varði við
lög að hnýsast í einkaskjöl manna
og það er sýnu alvarlegra þegar um
er að ræða umsýslumenn hins opin-
bera. Ég veit ekki hvaða byggða-
stefna er fólgin í þessari ráðstöfun
þar sem örðugt verður fyrir bónd-
ann að halda áfram búskap á kvóta-
lausri jörðinni," segir hann. -rt
Oddviti Svínavatnshrepps:
Hef ekki enn séð
úrskurðinn
„Ég hef ekki séð úrskurð Sam-
keppnisráðs og vil ekkert um þetta
mál segja fyrr en ég hef séð hann og
kynnt mér hann,“ sagði Jóhann
Guðmundsson, oddviti Svinavatns-
hrepps, við DV vegna þess álits
Samkeppnisráðs að hið opinbera
valdi hærra kvótaverði og hækkun
á verði búvara með því að styrkja
og lána bændum tU kaupa á
greiðslumarki.
-rt/-SÁ
stofni. Þorsteinn gerði skriflegt tU-
boð i eignina. TUboði Þorsteins var
hafhað en niðurstaðan varð síðan
að oddviti Svínavatnshrepps, Jó-
hann Guðmundsson, og Ingvar Þor-
leifsson hreppstjóri ásamt þriðja að-
Ua keyptu persónulega kvóta bónd-
ans á Ljótshólum með aðstoð sveit-
arfélags síns.
Samkeppnisráð leitaði umsagnar
forsvarsmanna Svínavatnshrepps,
félagsmálaráðuneytis, landbúnaðar-
ráðuneytis og Bændasamtakanna.
Aðeins Bændasamtökin sáu ann-
marka á viðskiptum með greiðslu-
mark. Samtökin lýstu því að niður-
greiðslur sveitarfélaga vegna kvóta-
kaupa leiddu til hækkunar á
greiðslumarki i landinu.
Hvorugt ráðuneytið taldi þessi
mál vera sér viðkomandi og lýstu
ekki efnislegri afstöðu. Svínavatns-
Samkeppnisráö hefur fallist á það viðhorf Þorsteins H. Gunnarssonar,
bónda að Reykjum i Torfalækjarhreppi, að opinber afskipti vegna viðskipta
með greiðslumark séu til þess fallin að halda uppi óeðlilega háu kvótaverði
á markaðnum og bitna á neytendum í hærra vöruveröi. Hér er Þorsteinn við
dráttarvél sína. DV-mynd G. Bender
hreppur taldi aftur á móti ekkert
vera athugavert við þessi viðskipti,
en rétt er að benda á að fyrir hönd
Svínavatnshrepps svaraði Jóhann
Guðmundsson oddviti sem jafnframt
er kaupandi kvótans erindinu.
Undir álit Samkeppnisstofnunar-
innar rita þrír af fimm nefhdar-
mönnum í Samkeppnisráði en tveir
létu bóka að þeir sætu hjá við af-
greiðsluna. -rt
Skjaldbak-
an kom úr
Glerá
DV, Akureyri:
„Ég þekki þessa skjaldböku vel
því vinur minn setti hana og aðra
alveg eins í Glerá á Akureyri,"
segir Guðni Tómasson, ungur Ak-
ureyringur, um skjaldbökufund-
inn á Svalbarðseyri sl. mánudag.
Jón Stefánsson á Svalbarðseyri
fann þá skjaldböku sem er um 1
kg á þyngd, nokkuð litfógur og
tæplega 20 cm löng. Jón sagði
menn hafa undrað sig mjög á að
fmna þetta dýr þarna í fjörunni.
Skjaldbakan var farin aö éta
rækjur í gær og sagðist Jón
reikna með að gefa hana til ný-
stofnaðs sjávardýrasafns í Höfn-
um á Suðurnesjum.
Guðni Tómasson segir að vin-
ur sinn hafi átt tvær svona
skjaldbökur og þær séu um 20
ára gamlar. Vinur hans þurfti
hins vegar að losna við skjald-
bökurnar og þar sem enginn
fékkst til að taka við þeim sleppti
hann þeim í Glerá, við gömlu
stífluna. Síöan eru liðnar fjórar
vikur en sá tími hefur nægt
skjaldbökunni til aö komast nið-
m- Glerána og yfir Eyjafjörðinn
að Svalbarðseyri. -gk
Dagfari
Hringt vitlaust - skrifað vitlaust
Enn hefur dregið til tíðinda í
milliríkjadeilum íslendinga og
Norðmanna. Skemmst er að minn-
ast þess að Norðmenn tóku Sigurð
VE og færðu skipið til hafnar, fyr-
ir þá sök að skipstjórinn hafði sleg-
ið inn vitlaust símanúmer. Vegna
þeirrar handtöku braust út mikil
reiði meðal íslendinga, sendiherr-
ann var kyrrsettur í Reykjavík og
hver þjóðernissinninn á fætur öðr-
um kom fram í fjölmiðlum og ásak-
aði Norðmenn um aðför að íslensk-
um hagsmunum.
Vildu þessir þjóðernissinnar all-
ir að Norðmönnum væri sýnt í tvo
heimana, enda eru þeir sagðir hafa
margbrotið allar veiðireglur á mið-
unum og veitt loðnu innan ís-
lenskrar fiskveiðilögsögu enda þótt
sú loðna hafi verið sögð veidd á
Jan Mayen-svæðinu.
Norðmenn hafa sem sagt svindl-
að og komist upp með það og ís-
lendingar hafa vitað að Norðmenn
hafa verið að svindla en látið það
óátalið. Nú ætla íslendingar ekki
lengur að leyfa Norðmönnum
svindla úr þvi þeir leyfa ekki ís-
lenskum skipstjórum að komast
upp með það að velja vitlaus síma-
númer út á fiskimiðunum.
Ef íslendingar mega ekki hringja
vitlaust í símann, mega Norðmenn
ekki lengur veiða loðnu, sem þeir
eiga ekki neitt í. Og Vestmannaey-
ingar láta ekki segja sér það
tvisvar að tala við menn með tveim
hrútshomum. Norskur loðnubátur
var staðinn að veiðum og var færð-
ur til hafnar í Eyjum og skipstjór-
inn ákærður fyrir að hafa falsað
dagbækur.
Vesalings skipstjórinn játaði
strax að hafa skrifað vitlaust, alveg
eins og íslenski skipstjórinn viður-
kenndi á sínum tíma að hafa
hringt vitlaust. íslenski skipstjór-
inn brást hinn versti við þegar
hann var tekinn fastur fyrir að
hafa slegið inn vitlaust símanú-
mer, en norski skipstjórinn sá sig
strax um hönd og játaði að hafa
skrifað vitlaust í dagbókina. Hann
fékk að ávarpa réttinn, sem ís-
lenska skipstjóranum datt aldrei í
hug, enda sjálfur í vígahug.
Kannski hafa Norðmennimir held-
ur ekki skilið íslendinginn þótt
þeir í Eyjum skildu norska skip-
stjórann, enda íslendingar betur
menntaðir en Norðmenn, sem sýn-
ir auðvitað muninn á þessum
tveim þjóðum.
íslendingar leyfðu Norðmannin- sem Norðmenn tóku ekki í mál,
um með öðrum orðum að iðrast, enda er það augsýnilega litið alvar-
legum augum í Noregi ef menn
hringja í vitlaust númer. Af þessu
öllu var ljóst að norski skipstjór-
inn var orðinn logandi hræddur og
um leið og hann játaði yfirsjón
sína sagði hann að þetta hefði ver-
ið óvart og hann mundi aldrei gera
þetta aftur.
Og það sýnir hvað íslendingar
eru miklu mildari menn og sáttfús-
ari heldur en Norðmenn að nú er
búið að fresta málflutningi í máli
norska skipstjórans og flytja mála-
reksturinn upp á land og norska
skipið fékk leyfi til að sigla á mið-
in aftur meðan réttað er í máli
þess. Skipstjórinn fór sem sagt full-
ur iðrunar en Normönnum má nú
vera ljóst að norskir veiðimenn
komast ekki upp með það framveg-
is að ljúga til í dagbókum, hvort
heldur þeir gera það meðvitað eða
ómeðvitað. Þessari millilríkjadeilu
milli Norðmanna og íslendinga er
hvergi lokið, ef menn halda áfram
að hringja í vitlaus númer eða
skrifa vitlaust inn í dagbækur.
Sem sýnir hvað það er orðið flókið
að stjóma veiðiskipi. Menn verða
bæði að kunna tölustafi og bók-
stafi.
Dagfari