Dagblaðið Vísir - DV - 30.01.1999, Blaðsíða 18

18
LAUGARDAGUR 30. JANÚAR 1999 JjV
Hfcygarðshornið
Það er stór dagur í íslenskum
stjórnmálum: allt í einu er það að
gerast sem enginn hélt að myndi
nokkru sinni gerast og póli-
tíkusarnir töldu þess vegna að
þeim væri óhætt að tala um að
þeir þráðu að sjá gerast. Sameigin-
legt prófkjör allra vinstri flokk-
anna í Reykjavík, góðir hálsar -
það er full ástæða til að fagna vel
og lengi.
Gömlu fjallkóngarnir höfðu sitt
að vísu fram um að nú skyldu fara
fram réttir frekar en prófkjör. Og
allt í einu farnir að leggja sitt lóð
menn sem maður hélt að væru
hættir. Úr vestri berst Jakobi
Magnússyni liðsauki frá sjálfum
Jóni Baldvini og ekki nema gott
um það að segja: góður og gegn sið-
ur að gamall vinnuveitandi gefi
fyrrum starfsmanni góð meðmæli
þegar starfsmaðurinn sækir um
nýja vinnu, og tónninn í bréfi Jóns
enda í þeim anda. Rokan sem
Svavar tók var hins vegar öllu
verri því að þar var eins og hann
væri að byrja aftur á þeim ævin-
týralegu leiðindum sem dundu á
okkur í girðingavinnunni miklu
fyrir jól. Þar hafði Svavar í heit-
ingum við kjósendur: Alþýðu-
bandalagið er sterkasti flokkurinn
í Reykjavík, sagði hann, það er
það, það skal, það skal - og ef kjós-
endur sýna það ekki stefnir allt í
voða. Enn er Alþýðuflokkurinn
höfuðóvinurinn.
Hvaða Alþýðuflokkur? Hvaða
Alþýðubandalag? Af hverju ekki
Sameiningarflokkur Alþýðu - sósí-
alistaflokkurinn? Af hverju ekki
Samtök Frjálslyndra og vinstri
manna? Hann gæti allt eins verið
að heita á okkur að styðja nú
myndarlega flokk Valtýinga. Þetta
eru dauðir flokkar.
******
Það er gaman að fylgjast með
þessari baráttu. Morgunblaðs-
menn ættu að hætta að kvarta og
kveina yfir þeim greinum sem
þeim berast í prófkjörum, eins og
Guðmundur Andri Thorsson
siður hefur verið hjá þeim undan-
farin ár við slíkar aðstæður. Og yf-
irleitt ættu Morgunblaðsmenn að
hætta að amast við aðsendum
greinum, og tónninn í fyrirmælum
þeirra um lengd greina er óþarf-
lega yfirlætislegur. Því aðsendar
greinar er það sem blaðið lifir á.
Þettá er yflrleitt fyrsta flokks
efni sem blaðið fær ókeypis -
þarna fer fram mikilsverð um-
ræða og yfirleitt eru þessar
greinar skrifaðar af fólki með
djúpa þekkingu á viðkomandi
málefni sem það vill gjarnan
deila með öðrum - og almennt
eru aðsendar greinar í blaðinu
betur skrifaðar og athyglisverð-
ari á alla lund en nokkuð það
sem eiginlegir starfsmenn blaðsins
banga saman. Samt tjáir blaðið sig
aldrei um þessar greinar nema í
armæðutóni og af virðingarleysi
við þá sem nota það sem vettvang
fyrir skoðanir sínar. Hið sama
gildir í rauninni um prófkjörs-
greinar: það hefur verið gaman að
renna í gegnum þessa
meðmælasúpu og þeir frambjóð-
endur sem stungið hafa niður
penna hafa sumir hveijir sett fram
málefhi sín á sérlega skýran og
greinargóðan hátt.
******
í Alþýðuflokkshólflnu er eins og
hver fari sínu fram. Þar er eins og
hver sé í sinni rétt aleinn að bisa
við að tosa einni og einni kind til
sín, og undir hælinn lagt hvort
hún verður ekki farin þegar kom-
ið er með næstu kind. Þar er eng-
inn yfirumsjónarmaður, naumast
nokkrar fylkingar. Þegar rýnt er í
skrif stuðningsmanna frambjóð-
enda blasir strax við að þau snúast
öll um persónulega verðleika við-
komandi manneskju. Þar er síður
höfðað til skyldurækni kjósenda.
Kvennalistakonur eru hins vegar
svolitið vandræðalegar við þetta
enda mjög lítið í anda þeirra að
fara að bera lof á eina manneskju
umfram aðrar. Þar hafa það verið
hugsjónirnar sem öllu hafa varð-
að, málefnin, og minna verið
skeytt um hvaða konur eigi að
sinna þeim hverju sinni. Það er til
dæmis merkilegt að sjá enga grein
til stuðnings og lofs svo vinsælli og
vellátinni manneskju sem Guð-
rúnu Ögmundsdóttur: kannski að
þessi hógværð muni verða styrkur
þeirra í Kvennó þegar upp verður
staðið. Vonandi. Það stefndi i stór-
slys þegar leit út fyrir að þær yrðu
ekki með sökum þess að A-flokk-
amir höfðu sent í viðræðurnar
samningatæknisnillinga sem virt-
ust hafa það hlutverk að æra
Kvennalistakonur - og tókst það
næstum - en sem betur fór tókst á
síðustu stundu að hafa þær með.
Prófkjörsskrif allaballa eru al-
gjör andstæða við skrif kratanna -
það er að segja þeirra- allaballa
sem mynda gamla kjarnann í
flokknum. Ámi Þór Sigurðsson er
ákaflega frambærilegur maður
sem starfað hefur vel í borgar-
stjórn. Strætó fór að koma á rétt-
um tíma þegar hann tók þar við yf-
irstjóm og vagnstjórar hættu
þessu eilífa tuði, svo dæmi sé tek-
ið - en maður sér aldrei minnst á
verðleika Árna þegar stuðnings-
menn hans skrifa. Maður á ekki að
kjósa hann vegna þess að þar fari
traustur maður og farsæll í störf-
um - heldur vegna þess að Flokk-
urinn væntir þess að sérhver þegn
hans geri skyldu sína. Höfðað er til
skyldurækni kjósenda en ekki
skynsemi. Látið er eins og Bryndís
Hlöðversdóttir sé ekki Alþýðu-
bandalagsmaður, sennilega vegna
þess að hún hefur verið skelegg í
stuðningi sínum við Samfylking-
una.
******
Hvaða Alþýðuflokkur? Hvaða
Alþýðubandalag? Ég segi fyrir
mig: mér er hundsama hvort það
verður fulltrúi A-flokks eða
Kvennalista sem skipar efsta sæt-
ið. Þessir flokkar em ekki lengur
til. Hinir sem líta á vinstri stefnu
sem eintrjáningshátt og sérvisku
sem beri að rækta geta fylkt sér
um Steingrím J.
■'É' áM*- ár m á-mm
dagur i lifi
Dagur í lífi gæslukonunnar Kristínar Erlu Karlsdóttur:
Tíkin Tína er sennilega frægasta tík ald-
arinnar, ef undanskildar era Lady heitin
Queen, sem var myrt fyrir fáeinum misser-
um, og Lucy, sem fékk mikið rúm í fjöl-
miðlum á áranum 1983-1984. Þá var hunda-
hald bannað í Reykjavík, en tíkin Lucy
fékk að vera hjá eiganda sínum vegna þess
að honum þótti svo vænt um hana.
Nú er hundahald leyft um land cdlt og
Tínu litlu er sárt saknað, enda hreinræktuð
eðaltík á ferð, sem átti að fara að nota til
undaneldis þegar hún hljópst á brott í byrj-
un janúar. Gæslukona Tínu, Kristín Erla
Karlsdóttir, gefst ekki upp og leitar hennar
á hverjum degi, en það ætlar hún að gera
þar til tíkin finnst. Hún segir okkur frá leit-
ardegi í lífi sínu.
„Eftir rólegan morgunverö með börnun-
um mínum Maxime Smára og Evu Sóleyju
fékk ég upphringingu frá nágrannakonu
sem færði mér þær fréttir að tíkin Tína
sem ég hef verið að leita að síðan 5. janúar
síðastliðinn hefði trúlega verið við húsið
hennar um nóttina.
Eftir að hafa keyrt soninn í skólann og
dótturina til dagmömmu fór ég að aðgæta
gildrurnar mínar 9 sem ég hef komið fyrir
hér og þar um skóginn við húsið mitt. Því
miður var ekkert þar að finna þennan
morguninn. Þaðan fór ég til nágrannakonu
minnar og hún sýndi mér bæði för og um-
merki sem ég gat staðfest að væm eftir
Tínu. Hundurinn hennar varð var við eitt-
hvað um nóttina þvi hann krafsaði og klór-
aði í gólfið og lét öllum illum látum. Vitað
er að Tína átti að vera á lóðaríi á þeim tíma
sem hún dveldi hjá mér, þannig að þetta
Kristín Erla Karlsdóttir gefur ekki upp vonina um að finna tíkina Tínu þrátt fyrir hrakspár. Tíkin hefur
verið á vergangi síðan 5. janúar.
eiu eðlileg viðbrögð hjá karlhundi
við hennar ástandi.
Leitarhundurinn Tína frá Seyðis-
firði hafði sýnt fram á að Tína hefði
sótt þetta svæði áður, og með þess-
um vísbendingum brást sú von mín
að hún héldi einungis til í skógin-
um við húsið mitt. Hennar svæði er
mun stærra og þar af leiðir að það
verður mun erfiðara fyrir okkur að
finna hana.
Ég hringdi til vinar míns Elvars í
gæludýrabúðinni Trítlu við Nethyl
og bað hann um aðstoð við leitina.
Hann brást skjótt við, sannkallaður
vinur í raun. Við könnuðum svæð-
ið og sannfærðumst um að þama
hefði Tína verið og fundum jafnvel
fleiri leiðir sem hún ferðast um. Við
mæltum okkur mót daginn eftir til
að kanna ný svæði.
Veðrið hefur ekki verið okkur hag-
stætt til leitar, þar sem spor sjást
ekki á jörðu. Það væri óskandi að
hann snjóaði svolítið fyrir okkur. í
dag hætti ég leit minni kl. 16.45, en
þá var kominn tími til að sækja Evu
Sóleyju til Signýjar dagmömmu og
taka á móti Maxime Smára úr skól-
anum. Eftir kvöldmat, þegar börnin
vorú sofnuð, fékk ég Emu bamapí-
una mína til að sitja hjá þeim svo ég
kæmist til að athuga með gildrum-
ar fyrir nóttina.
Á nýjum degi höldum við leitinni
áfram.“