Dagblaðið Vísir - DV - 19.02.1999, Side 12

12
FÖSTUDAGUR 19. FEBRÚAR 1999
Spurriingin
Ferð þú á þorra-
blót í ár?
(Spurt í Grindavík)
Bergþóra Skarphéðinsdóttir og
Karen Björk: Ég fer stundum á
þorrablót en ekki núna.
Skarphéðinn Jónsson ellilífeyris-
þegi: Að sjálfsögðu. Ég ætla að fara
á þorrablót hjá hestamönnum.
Björk Sverrisdóttir og Þyrí: Ég er
matreiðslumaður svo ég hef atvinnu
af þorrablótunum og útbý matinn
fyrir aðra en borða ekki súrmat sjálf.
María Benónýsdóttir húsmóðir:
Já, ég fór á þorrablót í Félagsgarði í
Kjós en þangað fer ég árlega.
Magnús Ólafsson jámiðnaðar-
maður: Ég fór á fjölskylduþorrblót
sem haldið er á hverju ári.
Róbert Tómasson brunavörður:
Ég fer ekki á þorrablót þetta árið en
hef farið stundum.
Lesendur
Mega velja sér
dauðdaga
Dagabátaeigendur fengu bréf um mánaðamótin jan.-febr. og eiga nú
að skrifa undir aftökuna af fúsum og frjálsum vilja, fyrir 1. mars. En
þeir eru þrautseigir og ætla að lifa, segir m.a. í bréfinu. - Sjávarútvegs-
ráðherra fundar með smábátaeigendum í nóv. sl.
Konný Breiðfjörð
Leifsdóttir skrifar:
Nú er komið að vali
eigenda dagabáta um
hvort þeir vilji „láta
hengja sig eða skjóta"
eins og Steingrímur J.
Sigfússon komst svo
vel að orði við þriðju
umræðu um frum-
varpið. Þessi ríkis-
stjórn hefur ekki enn
látið af útrýmingar-
stefnu i garð þessa út-
gerðarflokks. Daga-
bátaeigendur fengu
bréf þessa efnis nú
um mánaðarmótin
jan-febr. og eiga nú að
skrifa undir aftökuna
af fúsum og ftjálsum
vilja, fyrir 1. mars.
Hér er um tvenns
konar val að ræða; að
mega veiða í 40 daga
og 30 tonna hámark i
2 ár en þá fara þessir
bátar sjálfkrafa í aflahámarkskerfið
með þá tölu sem þeim var úthlutað
eftir þar til gerðum útreikningi - eða
mega veiða í 23 daga í 2 ár með engu
hámarki frá 1. apríl til 1. sept. ár
hvert. Eftir það á dagafjöldi að skerð-
ast 25% ef veitt verður meira en leyfi-
legt verður að veiða úr 23 daga pott-
inum Enginn veit þegar hann velur
hvaða afli verður á bak við þessa 23
daga. - Kostirnir eru báðir óaðgengi-
legir fyrir flesta.
Aðeins 45 bátar eru með afla-
reynslu frá 20 upp í 37 tonn sam-
kvæmt þessum útreikningi, 94 með
10-20 og 189 með 10 tonn og minna.
Hitt valið, 23 dagar, er ófreskja,
mannfjandsamleg. Þar verða menn ei-
líflega í heljargreipum streitu. - Hér
er um að ræða 328 dagabáta sem und-
anfarin ár hafa verið að veiða um það
bil 10.000 tonn hvert ár.
Meirihluti aflans er fram yfir
leyfðan afla þeirra vegna þess að
þessi ríkistjórn hefur aldrei viður-
kennt að þessir bátar þurfa meiri
ársafla. Ríkisstjórnin hefur þess í
stað sett lög ár eftir ár á þennan út-
gerðarflokk og stuðlað leynt og ljóst
að að þrengja kjör þeirra og þvinga
þá til uppgjafar. En
þeir eru þrautseigir
og ætla að lifa. Það
sem stuðlar líka að
því að potturinn er
sprengdur er að
fleiri fiskar eru nú á
landgrunninu. Því
mátti ekki reikna
veiðireynsluna út
frá þessum 10.000
tonnum sem bátar
þessir hafa veitt og
fá að veiða næstu 2
árin? Hver eru rökin
fyrir því að tak-
marka þá í 3400 tonn
árið 2000? Þessi tonn
eru ekki frá neinum
tekin.
Ríkisstjómin þyk-
ist ætla að byggja
upp menningar-
stöðvar út um land
allt tii að halda uppi
byggð en reynir
samt að útrýma
hluta af atvinnuafkomu þessara sömu
byggða. Það er lítilsvirðing við fólk
að fara íram á að það skrifi undir
aðra eins aftöku og arfavitleysu og
fram kemur í þessu vali. Eigum við
ekki að láta þá ríkisstjóm og það þing
sem kemur saman í haust um að
ákveða hvort haldið verður áfram á
sömu braut. - Mörg dæmi era um að
fresta framkvæmd á lögum eða hluta
af þeim.
Nýjustu fréttir af viðskiptahalla
eru ekki jákvæðar. Er því ekki full
þörf á þessum 10.000 tonnum til gjald-
eyrisöflunar?
Á ári hinna öldruðu
Óskar Þórðarson skrifar:
Á ári hinna öldmðu linnir ekki há-
tíðlegum yfirlýsingum um umhyggju
og kærleika til þeirra sem annað-
hvort hafa verið svo óheppnir eða
heppnir að ná háum aldri. Og til að
milda hörku orðsins ert þú ekki leng-
ur gamall heldur aldraður. Aðeins
saklaust bamið segir kannski: „Aum-
ingja gamli maðurinn".
Pólitíkus, orðinn gamall, sem á
árum áður átti tækifæri, stöðu sinn-
ar vegna í þjóðfélaginu, að hlúa að
þeim sem minna máttu sín en kaus
fremur að beijast gegn því að alþýðu-
fólk hefði sæmileg laun fyrir vinnu
sína kemur til dyranna útblásinn af
kærleika til hinna „öldruðu" og spar-
ar ekki fögur orð.
Aldraðir sjálfstæðismenn stofna fé-
lag til að beijast. Þingmaðurinn sem
var einn þeirra sem árið 1995 léði at-
kvæði sitt á þingi til að samþykkja
afnám 15% skattaafslátt til ellilífeyr-
isþega talar um kærleika 1999, á ári
aldraðra. - Og áfram eru fluttar
hjartnæmar ræður, því íslenskan á
sem betur fer mörg faguryrði. Hitt er
svo annað mál hvort nokkur fram-
kvæmd stendur að baki þeim.
Dómsmorð - stór orð á Alþingi
Á Alþingi töluðu menn af mikilli réttlætiskennd um nauðsyn þess að beita
lögum svo að ekki yrðu framkvæmd fleiri dómsmorð, segir m.a. í bréfinu.
J.P.S. skrifar:
Stór orð voru höfð uppi á Alþingi
íslendinga á haustmánuöum 1998
um þau mál sem verið hafa í um-
ræðunni um áratugaskeið. Þar töl-
uðu menn af mikilli réttlætiskennd
um nauðsyn þess að beita lögum
svo að ekki yrðu framkvæmd fleiri
dómsmorð. Það mun hins vegar
engu skipta hver lög eru í landinu
ef ekki er vilji til að fara eftir þeim.
Forsætisráðherra sagði i ræðu á
þingi að hann hafi lesiö mikið um
þessi mál og hann teldi að um dóms-
morð hefði verið að ræða. En hvað
las hann sem ekki aðrir hafa þá les-
ið til að fá þessa niðurstöðu? Því
velta menn fyrir sér enn í dag. -
Undirritaður telur hins vegar að
ráðherra hafi aðeins lesið hluta úr
handriti. Sá hluti hafi þó sýnt að
líkur á dómsmorði hafi verið rétt-
mæli í munni ráðherra.
En það er ekki við dómara að
sakast í þessum málum, heldur
rannsóknaraðila þess, fyrst og síð-
ast. Vandamáliö sem ráðherrar
þurfa að hugsa um er hverja á að fá
til að rannsaka málin að nýju. Mikl-
ar líkur em á að aðrir aðilar hafi
staðið að málum en þeir sem dæmd-
ir vora.
Stjómarskrá íslands leyfir upp-
töku mála, svo ekki er það ástæða
umræðunnar á þingi. í dag er það
orðinn algildur hugsunarháttur að
ekki þurfi að leita að mönnum sem
horfið hafa ef þeir hafa eitthvað af
sér gert og era á sakaskrá. Það er
látið leka í fjölmiðla að svo sé og
virðist það duga. - Látum ekki sak-
laust fólk liggja lengur undir ámæl-
um samborgara sinna vegna ófull-
nægjandi rannsóknar.
DV
Barsmíðar
Spaugstofunnar
Björn skrifar:
Ég vil kvarta yfir síðustu þáttum
Spaugstofumanna og þá aðallega of-
beldinu sem þar býðst. Ég á 3 ára
son sem skilur ekkert í þessum bar-
smiðum endcdaust og veit ekki hvort
hann á að gráta eða hlægja. Á þess-
um aldri innbyrða krakkar tölvu-
vert af þeim boðskap sem fluttur er,
t.d. við kvöldverðarborðið. Tveimur
dögum eftir einn þáttinn segir sá
stutti allt í einu: Plástur er skástur!
En þetta var einmitt eitt af slagorð-
um nokkurra grínatriða síðasta þátt-
ar á undan. Daginn eftir sannfærðist
ég endanlega um áhrif þáttarins þeg-
ar sonur minn var kýldur beint á
nefið í leikskólanum svo honum
fossblæddi. Höggið kom að sögn
fóstranna gjörsamlega að ástæðu-
lausu frá dreng sem yfirleitt er hinn
dagfarsprúðasti. - Spaugstofumenn:
Hættið nú þessum barsmíðum!
Á að greiða
með rækjunni?
Torfi hringdi:
Nú er það helst að frétta úr
stjórnmálunum, að þingmenn
leggja til að ríkið taki upp stuðning
við útgerðir sem stunda rækjuveið-
ar. Eða hvað meina þeir með því að
segja að stjórnvöld þurfi nú að
grípa til aðgerða til að draga úr
áhrifum samdráttar í rækjuveið-
um, og þær aðgerðir megi ekki
bíða? Ég fullyrði að almenningur í
landinu sé aífarið á móti svona til-
lögum. Ef samdráttur er í rækju-
veiðum tímabundið þá er bara sam-
dráttur í rækjuveiðum, það lagast
aftur. Ef hann er varanlegur þá
verður rikisstuðningur nú engin
hjálp. Það er komið nóg að ríkisað-
stoð við hina og þessa í sjávarút-
vegi og landsbyggðina yfirleitt.
Mega fara
frá RÚV
Eysteinn skrifar:
Mér er svo til sama hvort þau
Anna Kristine og Kristinn R. Ólafs-
son í Madrid starfa hjá RÚV eða
fara á útvarpsstöðina Bylgjuna.
Hins vegar verð ég að segja eins og
er að það á ekki að líöa að fólk á
ríkisjötunni geti sett skilyrði um að
vera eða fara meö hótunum og kröf-
um um hærri laun. Launahækkun
hjá ríkinu er ákveöin í samningum
og við það borö eiga allir að sitja.
Hins vegar var ég orðinn leiður á
báðum þessum útvarpsmönnum,
einkum þessum í Madrid. Hann var
orðinn eins og lifandi alþjóðafrí-
merki, einkum um helgar, oft á
sunnudögum í hádeginu. Mér
fannst hann ekki passa með sunnu-
dagssteikinni. Og daman „eftir
mjaltir"? Hún var líka farin að
verða dálítið væmin. En útvarps-
fólk kemur og fer, þetta er gangur-
inn þar sem annars staðar.
Höfum ekki
áhyggjur af
hvalveiðum
J.H.P. skrifar:
Ég las nýlega frétt í Mbl. um að
miklar áhyggjur hefðu skapast í
huga JON Yard Amarson (svona
var þetta skrifað í fréttinni), for-
manns Amerísk-íslenska verslun-
arráðsins vegna hugsanlegra hval-
veiða við ísland. Einnig sagði þar
að framkvæmdastjóri Landafunda-
nefndar og fyrrv. sendiherra okkar
hefði líka áhyggjur. Ekkert mætti
skaða heildarhagsmuni okkar og
stöðu okkar I Vesturheimi yrði að
styrkja. Ég get fullvissað báða
þessa ágætu menn um að Banda-
rikjamenn munu ekki leggja stein í
götu okkar í dag út af hvalveiðum.
Þeir hafa nóg annað að hugsa um.
Bæði er þar nú góðæri, það mesta í
manna minnum, og svo hitt að þeir
hafa fengið sig sadda upp í háls
vegna árásanna á Clinton forseta.
Hvalveiðar uppi við ísland, rétt
eins og við strendur Bandaríkj-
anna, er ekki höfuðverkur nokkurs
Bandaríkjaþegns.