Dagblaðið Vísir - DV - 08.06.2000, Blaðsíða 16

16
FIMMTUDAGUR 8. JÚNÍ 2000
Skoðun DV
Ætlarðu á Reykjavík
Music Festival?
Sædís Kristjánsdóttir nemi:
Nei, þetta er svo dýrt.
Freyja Másdóttir nemi:
Nei, örugglega ekki.
Hanna Hrafnkelsdóttir
afgreiöslustúlka:
Nei, mér finnst þetta of dýrt.
Sverrir Þráinsson nemi:
Þaö mð vel vera.
Karen Ósk Sigurðardóttir nemi:
Nei, ég er þvi miöur aö vinna en ég
heföi viljaö fara.
Björn Önundur Arnarsson,
starfsm. Kringlunnar:
Nei, þaö ætia ég ekki aö gera.
Utvarpsráð
fundaö um málefni stofnunarinnar.
# ' 't ' ÍMW/
! ' — vfk. V.

Ríkisútvarpið og auglýsingarnar
ión Sigurðsson
skrifar:
Nýlega var sagt frá því í fréttum
DV að Skjá einum hefði tekist að fá
nýtt hlutafé til áframhaldandi rekst-
urs. í fréttinni kom fram að forsvars-
menn stöðvarinnar væru með mikl-
ar væntingar um auglýsingatekjur á
komandi misserum. Þetta leiddi hug-
ann að því hvað það eru verulega
brenglaðar markaðsaðstæður sem
fjölmiðlar hér á landi þurfa að búa
við. Það eru ekki heilbrigðar sam-
keppnisaðstæður fyrir einkarekin
fyrirtæki sem reyna fyrir sér með
opinni dagskrá, bæði í hljóð- og sjón-
varpi, og byggja tekjur sinar nær
einvörðungu á auglýsingum, að vera
í samkeppni við opinbera stofnun
um auglýsingatekjumar.
Það er alls ekki náttúrulögmál að
opinber stofnun sem rekur sjónvarp
og útvarp fái að selja auglýsingar
milli dagskrárliða. Norska ríkis-
útvarpið t.d. keppir ekki á auglýs-
Það er alls ekki náttúrulög-
mál að opinber stofnun sem
rekur sjónvarp og útvarp
fái að selja auglýsingar
milli dagskrárliða.
ingamarkaði þar í landi en heldur
samt úti þokkalegri dagskrá.
Auglýsingatekjur Ríkisútvarpsins
eru aukatekjur stofnunarinnar. Þess-
ar aukatekjur eru þess valdandi að
stofnunin getur leyft sér að yfirbjóða
ýmiss konar eftirsótt dagskrárefni í
samkeppni við einkarekna fjölmiðla
sem einvörðungu þurfa að stóla á
auglýsingatekjur. Með því að taka
Ríkisútvarpið út af auglýsingamark-
aði verða fjölmiðlafyrirtækin miklu
betur í stakk búin til að keppa á fjöl-
miðlamarkaðnum. Meiri tekjur
þeirra ættu að vera bein ávísun á
metnaðarfyllri dagskrá.
Hið opinbera ætti ekki að vera í
auglýsingasöfnun þótt það kunni að
reka fjölmiðil. Það eru einfaldlega
óeðlilegar aðstæður. Hið opinbera
stendur fyrir margs konar útgáfu,
s.s. eyðublaða, leiðbeininga, vefsetra
o.s.frv. Væri sú raunin að eðlilegt
þætti að hið opinbera stæði í auglýs-
ingasöfnun til að skapa stofnunum
aukatekjur, því þá ekki að leyfa t.d.
tollstjóra að selja auglýsingar á toll-
eða virðisaukaskattsskýrslum eða
leyfa ríkisskattstjóra að selja auglýs-
ingar í skattaleiðbeiningar? Og hvað
með heimasíðu Alþingis á Netinu, af
hverju ekki að selja auglýsinga-
borða þar?
Sem fyrsta skref mætti takmarka
birtingu auglýsinga í Ríkisútvarp-
inu með því t.d. að einvörðungu
megi selja auglýsingar fyrir ákveðna
dagskrárliði, jafnvel bara innlenda.
Þannig mætti draga úr auglýsinga-
tekjum stofnunarinnar jafnt og þétt
og þær hyrfu svo alveg á, segjum 4-5
árum.
Hafró gegn þenslu - þingmenn gegn Hafró
Nœstu daga má því gera
ráð fyrir að þingmenn fari
að tjá sig fyrir hönd útvegs-
ins, en gegn Hafró, þótt
Hafró hafi einmitt bjargað
fiskistofnum okkar frá al-
gjöru hruni.
Hermann Hermannsson
skrifar:
Þegar neyðin er stærst er hjálpin
næst. - Þetta sannaðist nú bærilega
þegar svokölluð Svört skýrsla frá
Hafrannsóknastofnun um ástand
fiskistofnanna birtist. Kom þó ekki
að óvörum nema þar sem hún olli
„vonbrigðum". Og í þeim hópi eru
einmitt ráðherrar, þingmenn og allir
„talsmenn" útgerðarinnar, kvótaeig-
endur og þeir sem brallað hafa ótæpi-
lega í bönkum með afraksturinn.
Nú er sem sé lag til að lemja á
þenslunni svo um munar. Gengi
krónunnar getur nú fljótlega orðið
með gamla hættinum, ýmist „sigið“
eða hreinlega fallið, svo að útgerðin
og útflytjendur sjávarafla fái sitt í
þurru.
Og enginn vill styggja sjómenn
eða skipstjómarmenn þessa dagana
upp á von og óvon. Það munu t.d.
þingmenn ekki gera næstu daga því
atkvæðin eru dýr í sjávarútvegi þótt
ekki séu nema u.þ.b. 5000 sálir tald-
ar viðloðandi þá starfsgrein. Það
sem mest er þó um vert að þeirra
mati er að gera Hafró sem mestan
grikk með því að segja að þar á bæ
séu nú ekki allir miklir vísinda-
menn. Ráðherra sjávarútvegs eigi
bara að styðjast við sjálfan sig þeg-
ar hann tekur „annan pól í hæðina“
eins og formaður samtaka smábáta-
eigenda orðaði það svo ísmeygilega
í blaðaviðtali.
Næstu daga má því gera ráð fyrir
að þingmenn fari að tjá sig fyrir
hönd útvegsins, en gegn Hafró, þótt
Hafró hafi einmitt bjargað fiski-
stofnum okkar frá algjöru hruni.
Leiðtogar á andlegu og veraldlegu sviði
Eitt af því sem enn skilur okkur Islend-
inga frá öðrum þjóðum er að við treystum
andans mönnum til að leiða þjóðina. Þegar
Snorri Sturluson var einn harðsvíraðasti
valdapólitíkus okkar var hann jafnframt
okkar mikilfenglegasti rithöfundur. Jón Ara-
son var líka óvæginn í stjórnmálum og
skáldmæltur vel. Valtýr Stefánsson hefði ör-
ugglega orðið fyrsti ráðherra íslands ef
glæsimennið Hannes Hafstein hefði ekki
geta ort þessi fmu hvatningakvæði. Svona
var þetta fram eftir allri íslandssögunni.
Tómas Sæmundsson blés Fjölni í brjóst
þann anda sem dugði en Jónas Hallgrímsson
orti betur og hans er þvi minnst á meðan
Tómas er öllum gleymdur.
Einhverra hluta vegna rofnaði þessi hefð
snemma á tuttugustu öld. Jónas frá Hriflu gat
rifið kjaft - en ekki í bundnu máli. Ólafur Thors
gat pissað á ólíklegustu stöðum en þó ekki
þannig að hægt væri að flokka það undir list.
Allavega ekki á þeim tíma. Hermann Jónasson
gat hoppað upp á fundarborð og tekið menn snið-
glímu á lofti en ekki komið saman lengri vísu en
ferskeytlu. Gylfi Gíslason og Gunnar Thoroddsen
gátu að vísu samið lög og þeir Birgir ísleifur og
Matthías Matthiesen gátu spilað á píanó en þessi
listiðkun þeirra er alls óskyld hinum þjóðlega
Þótt einhverjum finnist þessi andans verk
ef til vill ekki standast samanburð við
Eddu og Heimskringlu Snorra má benda á
að Snorri nýtur nokkuð fjarlcegðarinnar.
þrótti skáldjöfranna. Að klassískum íslenskum
skilningi er pempíulegt að spila á önnur hljóðfæri
en nikku og dútl að berja saman dægurlög. Stein-
grímur Hermannsson orti blessunarlega lítið, Jón
Baldvin ekkert og Ólafur Ragnar ekki heldur -
þótt sú breyting sem orðið hefur á honum í for-
setaembætti sýni að hann gæti tekið
upp á því.
En Davíð Oddsson yrkir. Hann hefur
gefiö út eina bók, samið einn eða tvo
sálma og það hafa verið gerð tvö sjón-
varpsleikrit eftir handritum hans og
sögum. Þótt einhverjum finnist þessi
andans verk ef tU vUl ekki standast
samanburð við Eddu og Heimskringlu
Snorra má benda á að Snorri nýtur
nokkuð fjarlægðarinnar. Timinn hefur
bæði eytt því vonda sem hann skissaði
og eins er texti frá þrettándu öld svo
fágætur að okkur finnst flest gott sem
þaðan kemur. Og ef tU vUl verða verk
Davíðs sett í hátíðarútgáfum upp í
hverja hillu eftir 700 ár eða svo.
Nú berast þær fréttir að Hrafn Gunnlaugsson
ætli að búa tU enn eina sjónvarpsmyndina eftir
sögu Davíðs. Glæpur skekur Húsnæðisstofnun
mun hún heita. TU að skUja hversu lánsamir við
íslendingar erum að treysta enn andans mönnum
fyrir stjórnartaumunum þurfum við ekki annað en
ímynda okkur hversu fjarlægt það væri bandarísk-
um sjónvarpsstöðvum að búa til mynd eftir hand-
riti BUl Clinton. Jafnvel þótt myndin héti Crime
Rumble in Savings and Loans.

I Skautahöllinni
- ðvallt húsfyllir ef hún er oþin.
Skautahöllin lokuð
Forejdrijstrrifc^
Mér kemur það á óvart að Skauta-
höUinni í Laugardal skuli vera lokað
á sumrin, loks þegar hún er komin
undir þak og er afar vel sótt af krökk-
um og unglingum. Svar sem ég fékk
var að strax í aprU minnkaði aðsókn-
in og það tæki ekki að opna aftur. Á
þeim tíma eru krakkar í prófum og
allt fram í maí. Ég er ekki í vafa um
að mikil aðsókn yrði að SkautahöU-
inni á sumrin, þegar krakkar hafa
hvort eð er að fáu að hverfa fyrir af-
þreyingu. Nú eða bara sem hjóla-
skautastaður, ef frystingin er ein-
hver fyrirstaða. Ég skora á borgaryf-
irvöld að opna SkautahöUina yfir
sumarið. Hún myndi fyUast af ung-
lingum sem fyrr.
Trosnaður þjóðfáni
Inga skrifar:
Sunnudaginn 4. júní fórum við
með nokkra erlenda ferðamenn á
Þingvöll. Þar standa yfir miklar
framkvæmdir vegna kristnihátíðar
en það sem vakti mesta eftirtekt
gesta okkar var íslenski fáninn sem
blakti við hún á Hótel ValhöU. Upp-
litaður, trosnaður og rifmn blakti
hann í golunni og við vorum spurð
að því hvort mætti flagga svona ljót-
um þjóðfána. Okkur finnst miður ef
hótelið sér ekki sóma sinn í því að
virða fánalögin og það er betra að
láta það ógert að flagga heldur en
setja svona druslur við hún.
Pappalíkkistur ódýrari
Alli hringdi:
Ég las um einfalda en eftirminni-
lega útfór Barböru Cartland, hinnar
þekktu og vinsælu bresku skáldkonu.
Hún haíði gefið fyrirmæli um útfór
sína í smáatriðum. Hún vildi láta
jarðsetja sig við rætur uppáhaldstrés
síns og í einfaldri (ég vU nú orða það
„einnota") líkkistu í stað hinnar
venjulegu úr tré eða málmi. Ég er
ekki viss um nema þetta ætti að
bjóða fólki sem þess óskar eða vill
ekki láta hina eftirlifandi kosta
miklu til. Og eins og haft var eftir
Barböru Cartland: „Ég vil sameinast
náttúrunni eins óhindrað og hægt er
- og sem fyrst.
Ráðherra milli tveggja elda
- en blákaldar staöreyndir á ferö.
Ráöherra verji Hafró
Rafn Sigurðsson skrifar:
Ég tel ekki spurningu um hvað
sjávarútvegsráðherra eigi að gera
varðandi hina svörtu skýrslu frá
Hafró sem er til umræðu þessa dag-
ana. Ráðherra verður að verja Hafró
og visindin með kjafti og klóm eins
og stundum er tekið til orða. Það má
ekki láta pótentáta og eyðsluklær
þessarar eyþjóðar magna upp ein-
hverja bábilju, að um mistök eða
vanþekkingu vísindamanna okkar á
Hafró sé að ræða. Hér eru blákaldar
staðreyndir á ferðinni. Við höfum af
nógu að taka þótt sjávarafli dragist
eitthvað saman. Sjómennimir með
milljón á mánuði, svo og skipstjóm-
armennimir, eiga að þola það.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
Inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11,105 ReyKlavik.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.