Dagblaðið Vísir - DV - 02.12.2000, Síða 16

16
LAUGARDAGUR 2. DESEMBER 2000
Helgarblað
DV
Roland Dunzendorfer var fararstjóri í rútuleiðangrinum sem lenti í Jökulsá á Fjöllum:
- hefðbundin för erlendra ferðamanna var vörðuð hryllingi
í nýjustu Útkallsbók Óttars
Sveinssonar, Útkall upp á líf og
dauða, er fjallað um viðburðaríka
för erlendra ferðamanna um há-
lendi Islands. Ferðamennimir
lentu í lífshættu þegar rúta þeirra
barst út í Jökulsá á Fjöllum og sið-
an um langan veg með straumi.
Roland Dunzendorfer er austur-
rískur fararstjóri sem hefur
nokkra reynslu af ferðalögum um
Island. Ferðin viðburðaríka sem
farin var síðasta sumar átti að
vera síðasta ferð hans um ísland.
Venjuleg ferð - til að byrja
með
Roland segir að ferðin hafi í
upphafi ekki verið frábrugðin öðr-
um ferðalögum hans um ísland.
„Veðrið var vont sem er ekki
óvenjulegt. Hópurinn sem ég var
með var um margt sérstakur; fólk-
ið tók til dæmis mikið af myndum.
Fyrri hluta ferðarinnar, allt þar
til við komum að Mývatni, gekk
allt eins og í sögu. Þegar þangað
var komið barst okkur fregn um
að veður og færð á hálendinu væri
að versna. Við ákváðum samt að
fara daginn eftir því aðstæður eru
oft fljótar að breytast á íslandi."
Tignarlegar ishallir
Tignarleg fegurð Jökulsárlóns.
Synt um í rútunni
Ástandið var slæmt daginn eftir.
Bíllinn var hins vegar góður svo
þau héldu áfram og gekk fórin
ágætlega þar til kom að Jökulsá.
„Þegar kom að ánni gerðist allt
mjög hratt,“ segir Roland. „Fólkið
varð skelfmgu lostið. Ég reyndi að
róa það en ástandið var slæmt;
vatn flæddi inn í rútuna og við
þurftum að synda inni í rútunni.
Eftir nokkra erfiðismuni tókst að
opna dyrnar og við komumst að
lokum öll upp á þak rútunnar."
Fyrsta fólkið sem kom að slys-
inu voru landverðirnir Kári og El-
ísabet.
„Þau komu út að rútunni á bát.
Hann var lítill og gat fáu bjargað
en Kári og Elísabet héldu voninni
lifandi, létu okkur syngja og halda
á okkur hita.
Biðin eftir björgunarfólkinu var
löng. Rútan sökk æ dýpra og flöt-
urinn sem við höfðum á þakinu
minnkaði stöðugt.
Eftir þrjá tíma komu björgunar-
menn á bátum og okkur var borg-
ið.“
Mínútum fyrir slysib
Þessi mynd er tekin af rútunni í Lindahrauni stuttu áður en slysið verður.
Dauöinn við Dettifoss
Ferðalangarnir voru strax færð-
ir til Húsavíkur þar sem þeir
fengu læknisskoðun og aðra að-
hlynningu.
„Húsvíkingar voru einstaklega
gestrisnir. Þeir tóku vel á móti
okkur og gáfu okkur að borða -
það var allt fullkomið."
Roland segir að góðar móttökur
Húsvíkinga hafi vegið þungt þegar
ákveðið var að halda áfram ferð-
inni eftir nokkrar rökræður.
Strax næsta dag lögðu þau af
stað og komu fljótlega að Detti-
fossi. Þegar þau stönsuðu á plan-
inu kom maður hlaupandi til
þeirra og sagði við Roland: „Kona
datt. Getið þið hjálpað okkur.“
„Ég hélt fyrst að konan hefði
bara dottið og meitt sig en fljótlega
kom maðurinn mér í skilning um
að konan hefði dottið 43 metra nið-
ur í gljúfrin við kraftmesta foss
Evrópu. Hún var látin þegar kom-
ið var að henni."
Á sökkvandi rútu
Hnípnir bíða ferðalangarnir björgunar. Rútan sekkur stöðugt dýpra í belj-
andi árflauminn.
Rútan hverfur í fljótið
Öllum hefur verið bjargað í land. Örfáum mínútum síðar hvarf rútan í
beljandi stórfljótið.
Eins og dauöinn elti
„Fólkið varð aftur mjög sorg-
mætt við þennan atburð," segir
Roland. Aftur byrjaði umræða um
það hvort ætti að halda förinni
áfram eða ekki. Ákveðið var að
halda áfram.
„Næsta dag vorum við stödd á
Egilsstöðum. Það var laugardagur
og ég gekk inn i kirkjuna á staðn-
Dauöinn við Dettifoss
Þegar hópurinn kom að Dettifossi var tekið á móti þeim með þeim fregnum
að kona hefði fallið 43 metra ofan í gljúfrin og látist samstundis.
um. Þegar ég var kominn vel inn í
kirkjuna sá ég líkkistu. Ég varð
miður mín. Ég hafði ekki tekið eft-
ir fánum í hálfa stöng sem voru
um bæinn. Ég lét hina vita svo
þeir færu ekki að æða inn í kirkj-
una. Okkur fannst þetta mjög
óþægilegt. Það var eins og dauðinn
elti okkur.“
Góður endir á erfiöri ferö
Sólin skín þegar hópurinn heimsækir Lakagíga, sögusvið mestu náttúruham-
fara íslandssögunnar.
Kemur aftur
Roland var fyrir ferðina til ís-
lands búinn að ákveða að þetta
yrði síðasta ferðin.
„Ég get ekki látið þessa ferð
verða þá síðustu. Ég ætla að koma
aftur. Ferli mínum sem fararstjóra
á íslandi verður að ljúka öðru-
vísi.“
-sm
Dverghamrar
Hópurinn í góðu veðri við Dverghamra á Síðu við upphaf ferðar.
Allt með kyrrum kjörum
Hópurinn er staddur í Námaskarði á leiðinni inn í Herðubreiðarlindir.

Tvö slys og ein líkkista