Dagblaðið Vísir - DV - 02.12.2000, Qupperneq 26

26
LAUGARDAGUR 2. DESEMBER 2000
Helgarblað
I>V
■
Hundurinn Týra er frá náttúrunnar hendi í nýjustu tísku:
Ben Affleck:
Mamma og
dólgurinn
Ben Afíleck á llka mömmu. Og það
er engin smámamma því hún náði
að að færa Puff Daddy aðeins nær
jörðinni. Þannig er mál með vexti að
Ben bauð móður sinni, sem er kenn-
ari, í þrítugsafmæli vinar síns, Matts
Damon. Þar var í góðu stuði Puff
Daddy og spúsa hans, Jennifer
Lopez. Ben datt í hug að mynd af
móður hans og Puffy myndi gera það
að verkum að allur skólinn myndi
líta upp til hennar í eilífri lotningu.
Þvi kynnti hann mömmu fyrir rapp-
aranum.
Hann var mjög almennilegur við
mömmu og var dálítið vígalegur með
stóran kross um hálsinn og allur í
sínu fínasta pússi. Mamma spyr
hvort hann sé Puffy og svarar hann
því játandi. Puffy var klæddur í víga-
legan bol og var eitthvað skrifað á
hann. Spyr þá mamma hvað standi
þar fær þá Puffy þrúgandi augnaráð
frá ektakvinnu sinni sem var þýtt á
þann hátt að hann hefði ekki átt að
vera í þessum árans bol. Puffy svar-
ar spurningu mömmu: það þýðir
dólgur. Mamma segir: Dólgur, það er
sætt. Ert þú dólgur? Mig hefur alltaf
langað til að hitta einn slíkan.
Nú á hún myndir af sér og Puffy
og ræður skólanum. Þyrfti ekki að
kynna íslenska kennara fyrir ein-
hverri stjömu og athuga hvort það
hefði áhrif á samninganefnd ríkis-
ins?
- einstaklega vel sköpuð og skemmtileg, segir Reinhardt, eigandi hennar
Fuglar og
menn
inga. Þegar á þetta var bent í
nokkrum greinum í Morgunblaðinu
af fólki sem býr við Amarnesvog var
aldeilis komiö nýtt hljóð í strokkinn
hjá hinum skammvinna fúglavemd-
ara. Þá brást Björn afar illa við í
grein sem hann kallaði „Pödduvemd-
arar unnu rolludýrkendur". í þeirri
grein fer hann vítt um völl og lætur
meðal annars að því liggja að annar-
leg sjónarmið liggi að baki blaða-
skrifum íbúanna, sem ber þá væntan-
lega að skilja svo að sjálfur láti hann
eingöngu stjómast af frómri löngun
til að fegra og prýða umhverfíð. í
greininni rekur hann og sögu um-
hverfísvemdarhreyfinga og er á hon-
um að skilja að þær hafi farið af stað
með góðan og hollan boðskap en séu
löngu komnar út í öfgar með mál-
flutning sinn. Því til sönnunar nefnir
hann járnsmiðstegund sem þurfi að
komast leiðar sinnar undir einhverja
hraðbraut við landamæri Frakklands
uuumuiiuui nuuii itiuiauuii
skrifar í Helgarblaö DV.
og Þýskalands, og síðar í greininni
talar hann um ótrúlegan áhuga „á
ormum, gæsum eða öðrum pöddum
sem enginn hafði áður áhuga á“
Áhugafólk um að vemda eitt sið-
asta griðland fugla hér heitir þannig
pödduvemdarar í máli arkitektsins.
Margæsirnar sem gleöja mig á vorin
úti á Álftanesi og stappa í mig stálinu
eru í augum hans pöddur og hann
þykist þess umkominn að ákveða að
enginn hafi áhuga á þeim. Þessi mað-
ur á að fara að móta umhverfl mitt.
Nú kann Bjöm Ólafs að hafa dval-
ið um langan aldur í París og for-
„Áhugafólk um að
vemda eitt síðasta
griðland fugla hér heitir
þannig pödduverndarar í
máli arkitektsins.
Margœsimar sem gleðja
mig á vorin úti á Álfta-
nesi og stappa í mig stál-
inu eru í augum hans
pöddur og hann þykist
þess umkominn að
ákveða að enginn hafi
áhuga á þeim. Þessi mað-
ur á að fara að móta um-
hverfi mitt.“
Fegurðardrottning
Týra er mikið fyrir sjónvarp, og þá aöallega dýralífsmyndir og fótbolta.
Ólíkt Snoppu, forvera Týru á heimili Reinhardts, fær Týra ekki að stíga á
fjalir Þjóöleikhússins í verki Laxness.
dálítil læti í henni. Hún gengur ekki
þögul.“
Reinhardt setti Týru í hlýðni-
skóla skömmu eftir að hann fékk
hana.
„Ég dekra hana alltof mikið. Ég
eyðilegg alla hunda á dekrinu í mér.
En hún er góður vinur minn og er
alltaf ofan í mér. Hún er eiginlega
miklu frekar eins og bam en hund-
ur.“
Sérvitur með sjónvarp
Á meðan Reinhardt og konan
hans eru i vinnunni hefur Týra
heilan bílskúr út af fyrir sig.
„Ég hef kveikt ljós fyrir hana og
svo spila ég líka tónlist fyrir hana.
Þegar hún er í skúrnum er eins og
það slokkni á henni. Hún leggst
bara niður og sofnar. Þegar við
komum heim tekur hún gleði sína á
ný og það verða fagnaðarfundir.
Týra er alæta á tónlist en aftur á
móti hefur hún mjög ákveðinn
smekk fyrir sjónvarpsþáttum. Hún
vill horfa á dýralífsmyndir og fót-
boltaleiki. Það er kannski ekki al-
veg óskylt."
Fer ekki á svið
Týra er fjórði hundur Rein-
hardts. Hann ætlar ekki að hleypa
Týru á svið Þjóðleikhússins.
„Ég vil ekki leggja það á hana.
Ég átti einu sinni hund sem hét
Snoppa og hún lék einu sinni í
Sjálfstæðu fólki eftir nóbelsskáld-
ið, undir leikstjóm Baldvins Hall-'
dórssonar. Hún var reyndar bara
staðgengill og leysti aðra tík af
tvær eða þrjár sýningar. Snoppa,
var hins vegar í hróplegu ósam-
ræmi við hlutverkið. Hún var vel í
holdum og alls ekki það rólegheita-f
grey sem aðalleiktíkin var. í atrið-
inu sem hún átti að liggja kyrr á -
dimmu sviðinu og horfa út í
myrkvaðan salinn vildi hún alls
ekki hlýða skipunum. Þess í stað
fór hún fram á sviösbrúnina og
starði út í þéttskipaðan salinn, sá
fáa en fann fyrir mörgum. Hún
rakst því ekki vel í leikhúsi."
Byggð á höfuðborgarsvæðinu hef-
ur löngum miðast við hagsmuni
verktaka sem fjárfest hafa í fimbul-
græjum og þurfa með öllum ráðum
að koma þeim í not ekki seinna en í
gær. Nýjasta dæmið um fram-
kvæmdaþörf af þessu tagi eru áform
um sjö komma sjö hektara landfyll-
ingu í Arnarnesvogi þar sem á að
rísa 1250 manna byggð með bryggju,
bílaumferð og bátafjöri um helgar.
Fyrirtækið Björgun virðist þannig
hafa orðið sér úti um svo volduga
sanddælu til framkvæmdanna í Graf-
arvogi að ráðamenn þar skima nú ör-
væntingarfullir um alla voga í leit að
verðugum verkefnum. Þessar hug-
myndir eru þeim mun einkennilegri
fyrir þá sök að leitun mun á sveitar-
félagi hér um slóðir sem á kost á
öðru eins landrými og Garðabær. Til
dæmis er við voginn töluvert land
sem sóað er í hundljótt iðnaðarhús-
næði að hætti Reykvíkinga sem
markvisst drituðu slíkum mann-
virkjum niður meðfram sinni strand-
lengju. Þar væri tilvalið að reisa
íbúðabyggð.
Þessi sandæling virðist hins vegar
fyrst og fremst til komin vegna knýj-
andi þarfar nokkurra manna til að
dæla upp sandi. Og slikt athæfi er
vanabindandi - byrji þeir á annað
borð verða þeir að halda áfram og
hætta ekki fyrr en þeir eru búnir að
fylla voginn.
***
Arkítektinn, Bjöm Ólafs, hefur far-
ið fram með nokkru kappi við að
reyna að sannfæra okkur um öllu
varði að koma upp bryggjuhverfl í
Arnamesvogi.
í kynningu á framkvæmdinni var
lögð á það rík áhersla að þess yrði
gætt að fjörur í voginum yrðu vernd-
aðar og þess gætt að fuglalíf raskað-
ist sem allra minnst og var haft eftir
Bimi í Morgunblaðinu að með fram-
kvæmdinni „verði allt þetta svæði
enn betur friöað i framtíðinni". Engu
var likara en að bryggjan, bílarnir og
bátafjöriö um helgar væri allt sett
niður beinlínis í þeim tilgangi að
friða fuglalífið enn betur en nú er.
Hvað sem þeim ásetningi líður
virðast framkvæmdaaðilar ekki hafa
skeytt um það að gjörvallur Skerja-
fjörður er á náttúruminjaskrá, skil-
greindur sem alþjóðlega mikilvægt
svæði fyrir fugla, og þar með fer
landfylling á þessum stað í bága við
alþjóðlegar skuldbindingar íslend-
framast margvíslega þar en því verð-
ur á hinn bóginn ekki neitað að rök-;
þrætulist hans er afar íslensk. Á vog-f
inum eiga margæsir viðdvöl á leiö
sinni vor og haust og heiðra að auki*.
okkur sem búum á Álftanesi með;
nærveru sinni - þetta er í hættu. Á|
voginum halda til endur af ilestum*
tegundum öðrum en brauðöndum -
fæðusvæði þeirra er i hættu.
Og þegar fólk viðrar eðlilegar
áhyggjur af því sem í húfi kann að;
vera svarar Bjöm Ólafs með þvætt-
ingi um einhvern jámsmið á landa-
mærum Frakklands og Þýskalands.
***
Menn eða fuglar? spyrja menn og
hafa áhyggjur af því að fuglar fái for-
gang og virðast halda að íslendingar
hafi alla tuttugustu öldina verið á
þönum við aö þóknast fuglum. Menn
eða fuglar? Fáránleg spurning: fuglar
og menn. Það eru forréttindi í heimin-
um að skynja í kringum sig lif sem fer
fram á öðrum forsendum en mannleg-
um og er ómótað af manninum.
Sama þótt sá maður heiti Björn
Ólafs.
Reinhardt Á.
Reinhardtsson,
sviðsstjóri
Stóra sviðsins í
Þjóðleikhúsinu,
er á fjórða
hundi ef svo má segja. Fyrir einu og
hálfu ári eignaðist hann Týru, is-
lenska tík sem þá var fjögurra mán-
aða gömul.
„Ég var svo sem ekki að leita mér
að hundi en ég gat ekki hafnað
henni. Hún er hreinræktuð íslensk
tík, með ætthók og allt sem því fylg-
ir,“ segir Reinhardt. „Ég hef alltaf
verið ofboðslega veikur fyrir ís-
lenskum hundum. Þeir eru að mínu
mati fallegustu hundar sem hægt er
að fá.“
í greindari kantinum
Týra er mjög falleg og er þrílit.
íslenskir hundar eru ýmist með
snöggan feld eða loðinn og er Týra
mjög vel hærð á réttum stöðum og
með glæsilegan makka.
„Að mínu mati er þetta falleg-
asta afbrigði íslenska hundsins.
Hún er mjög vel byggð og svo ein-
staklega vel sköpuð að hún er með
náttúrulegan ælæner í kringum
augun.
Svo myndi ég segja að hún væri
í greindari kantinum. Hún á auð-
vitað bolta sem hún leikur sér mik-
ið að. Týra kastar og sparkar og
vill helst að ég sé með henni í fót-
bolta allan daginn.
Hún gleymir engu. Ef hún miss-
ir boltann undir einhver húsgögn
eða eitthvað þar sem hún nær ekki
til hans þá teymir hún mig þangað
næst þegar hún nær í skottið á
mér og lætur mig redda sér.
Þegar ég kem frá þvi að viðra
hana og gleymi að loka dyrunum á
veröndinni er hún fljót að láta vitá
að ekki sé allt með felldu. Hún vill
hafa reglu á hlutunum."
Góður vinur
íslenskir hundar hafa orð á sér
fyrir að vera háværir og tekur Rein-
hardt að nokkru leyti undir það.
„Þegar hún fer með mér út að
skokka eða hjóla þá eru stundum
Tík með ælæner