Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.2001, Blaðsíða 15

Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.2001, Blaðsíða 15
14 ÞRIÐJUDAGUR 27. FEBRÚAR 2001 ÞRIÐJUDAGUR 27. FEBRÚAR 2001 i 27 Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf. Stjórnarformaöur og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason Aöstoóarritstjóri: Jðnas Haraldsson Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift: Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000 Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999 Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777 Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/ Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiölunar: http://www.visir.is Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaöam.: 462 6613, fax: 4611605 Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf. Plötugerö: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf. Áskriftarverö á mánuöi 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverð 190 kr. m. vsk., Helgarblað 280 kr. m. vsk. DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. DV greiðir ekki viömælendum fýrir viötöl viö þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim. í dulargervi frétta Hagsmunaaðilar hafa í vaxandi mæli reynt að bæta stöðu málstaðarins með því að láta Gallup spyrja hlut- drægra spurninga með hlöðnum aukasetningum í stíln- um: Ertu samþykkur, ef þetta og hitt er svona? Þannig hef- ur mælzt stuðningur við stóriðju á Austurlandi. Að sjálfsögðu er þessi aðferð í vopnabúri deCODE Genetics, sem lét Gallup nýlega spyrja lækna, hvort þeir vildu gagnagrunninn fræga, ef hann væri í samræmi við fjölþjóðlegar reglur. Síðan blés fyrirtækið til fréttamanna- fundar, þar sem stjórn Læknafélagsins var gagnrýnd. Svo óheppilega vildi til, að Gallup hafði togað spurning- una svo mikið til, að stjórn Læknafélagsins gat túlkað nið- urstöðuna sér í hag, þar sem hún hefði raunar alltaf ver- ið að berjast fyrir, að farið væri að fjölþjóðlegum reglum. Staðan í deilu málsaðila var því áfram í patti. Á fundinum var niðurstaðan túlkuð sem vantraust lækna á stjóm félags síns. Blaðurfulltrúi deCODE Genet- ics gætti þess vandlega að segja ekki frá, að önnur keypt spurning hafði flallað um það atriði, en svörin því miður sýnt meirihlutastuðning lækna við stjórn félagsins. Fjölmiðlar höfðu étið meira eða minna úr lófa deCODE Genetics og urðu langleitir, þegar falda spurningin og svörin við henni komu í ljós. Þetta er gott dæmi um vandamálin, sem blaðurfulltrúar og fyrirtæki í almanna- tengslum em farin að skapa fjölmiðlum hér á landi. Tilkynningar, sem berast fjölmiðlum, eru meira eða minna smíðaðar af ímyndarfræðingum og öðmm sérfræð- ingum í hagræðingu staðreynda. Fjölmiðlar hafa misjafna burði og því miður líka misjafnan vilja til að standast áhlaupið og láta þetta allt of oft yfir sig ganga. Mörgum finnst þægilegast að vera til friðs og láta óþægileg mál eiga sig. Þannig breytast íjölmiðlar í krana, sem hagsmunaaðilar skrúfa frá og fyrir að vild. Sumir þeirra tryllast meira að segja, ef þeir fá ekki að stjóma millifyrirsögnum og hönnun efnisins á síðum. Ekki bætir úr skák, að hin hefðbundna fréttamennska af gagnrýnum toga hefur verið á undanhaldi hér á landi á allra síðustu árum. Fjölmiðlar eru sagðir velta sér upp úr soranum, ef þeir fjalla mikið um hin fjölmörgu skítamál í þjóðfélaginu. Þeir óhreinkast af umræðuefninu. Engu máli skiptir, þótt hvert orð sé rétt í fréttum af ýmsum sora í þjóðfélaginu. Sú staðreynd, að fjölmiðill skuli yfirleitt leggja slíkan fréttaflutning fyrir sig, er not- uð til að kasta rýrð á hann og kalla hann sorprit. Hefðbundin blaðamennska vestræn sætir ámæli. Hluti markaðarins vill raunar ekki vita af neinum óþægilegum fréttum. Se&Hor-fólkið hefur meiri áhuga á fínu kjólunum, sætu stúlkunum og flottu pörunum. Þar á ofan heimta menn, að sjónvarpið skemmti þeim og frói. Sú krafa nær inn i fréttir og fréttatengt efni ljósvakans. Komin er til skjalanna ný sjónvarpsstöð, þar sem frétt- ir hafa glatað öllu upplýsingagildi og eru orðnar að hreinu skemmtiefni. Svokallaðir fréttamenn stöðvarinnar kunna ekkert til verka og vilja ekki kunna, en eru kynntir fyrir markaðinum sem eins konar ímyndað frægðarfólk. Stjórnmálamenn eru látnir leika trúða í sjónvarpsþátt- um, syngja og spila og fá að launum svokölluð drottning- arviðtöl við sig í þáttum sem stjómað er af gleðiböngsum nýja stílsins. Allt er þetta í samræmi við þá kröfu áhorf- enda, að ekkert lát verði á skemmtuninni. Þetta eitrar út frá sér til gömlu sjónvarpsstöðvanna, sem vilja ekki láta nýju stöðina tína af sér kúnna. Fréttir og skemmtun fara því líka þar að renna út í eitt. Jónas Kristjánsson DV Skoðun Hvar eru markaðslausnir nú? Sá sem unniö hefur um árabil á hinum félagslega vettvangi þar sem kjör eru hvað kröppust hefur fylgzt meö hinum ört vaxandi vanda í húsnæðismálum, sem hreinlega er nú skelfilegur orö- inn. Að undanfómu hefur verið fjallað nokkuð í fjölmiðlum um þennan vanda, þessa hreinu neyð svo alltof margra þjóðfélagsþegna. Bara fyrir suma - ekki aöra Það hefur vakið verðuga at- hygli mína að ekki hafa talsmenn hinnar alltleysandi markaðshyggju verið á vettvang kallaðir, svo sem nú er til siðs varðandi alla þjóðfélagsum- ræðu og er þó mála sannast að kenn- ingar þeirra ganga út á hið algilda frelsi markaðarins sem allsherjar- lausn alls vanda í samfélaginu. Sömu- leiðis mætti að því huga einnig að einmitt þessar markaðslausnir hafa verið að setja sívaxandi mark sitt á húsnæðismálin í heild sinni um leið og hinum félagslegu lausnum hefur verið þokað til hliðar. Þess vegna furðar maður sig á því að þessir sí- blaðrandi „spekingar" skuli nú ekki látnir koma með lausnimar. Máski er það af því að fjölmiðlar Helgi Seljan fyrrv. framkvæmastj. Oryrkjabandalagsins eða öllu frekar þeir sjálfir vOja ekki láta opinbera þann beizka sannleika að markaðs- lausnirnar eru bara fyrir suma en ekki aðra og allra sízt þá sem erfiðari eiga lífs- leiðina, enda grund- völlur „hugsjónarinn- ar“ sá að misskipting eigi sér ríkulega stað milli þegnanna. Þess í stað hefur verið kallað til hinna opinberu að- ila og þeir krafðir um lausn þess vanda sem hið grimma markaðskerfl hefur öðru fremur skapað. Þögulir „spekingar" Það er auðvitað mála sannast að vandinn í húsnæðismálum er öðru fremur afleiðing alltof lakra kjara svo ótrúlega margra og þar þekki ég bezt til öryrkja sem ekki eiga minnsta möguleika á því að fara út á hinn frjálsa markað þar sem húsaleigan ein gleypir allt mánaðarkaupið. Þeirra þrautalending er eölilega sú að leita á náðir Hússjóðs Öryrkja- bandalagsins og þá sveitarfélaganna um úrlausn sinna mála og þar lengj- „Hússjóður Öryrkjabandalagsins hefur einnig tekið að sér það stóra hlutverk að leysa vanda hins opinbera í þeim hluta sem snýr að biðlistum svœðisskrifstofa um húsnœði fyrir fatlaða.... “ - Frá fundi Öryrkjabanda- lagsins í Ráðhúsi Reykjavíkur í síðasta mánuði. ast biðlistar stöðugt og skipta fleiri hundruðum á meðan hin villtu mark- aðsöfl leika lausum hala sem aldrei fyrr og auðvitað ábyrgðarlaus eins og fyrri daginn, hvort sem litið er til al- mennra kjara eða húsnæðismála einna sér. Þess vegna eru „speking- arnir“ miklu þögulir enda yrðu svör þeirra eflaust: kemur mér ekki við. Mér varð hugsað til þessara blaðr- Langlínulíf Einhver myndi kannski segja án umhugsunar, ef spurður væri, að þaö dýrmætasta i lífinu væru eigin hæfileikar. Enn annar, hugsanlega viðskiptalega þenkjandi þann dag- inn, segði það aö vera á réttum staö á réttri stundu mestu gjöf lífsins. En hvernig sem við brjótumst um og reynum að rökstyðja einhverja þvælu byggða á þröngri sýn okkar á lífið þá verður það seint hrakið að til þess að við fáum notið alls hins góða sem okkur dettur í hug að líflð gæti fært okkur verðum við að hafa góða heilsu. Heilsan er það dýrmætasta sem hver maður hefur. 1 góðu riti var sett upp einfold mynd af heilsu manna. Tímaás var teiknaður á lóðrétta langlínu og núið efst á stööugri upp- leið. Þvert á tímaásinn og liggjandi í núi hvers tíma var ás, langur ás. Við vinstri enda hans stóð orðið „dauði“ og þar endaði strikið. í hinn endann var ör og undir henni stóð „Hið góða líf‘. Um miðbik láréttu línunnar var texti um hina einkennalausu heilsu. Til vinstri handar mátti svo rekja sig smástígt í gegnum almenna kvilla, yfir í alvarleg veikindi og svo dauða. En það sem skiptir mestu máli er að í hina áttina mátti rekja sig stig- hækkandi í átt að hinu góða lífi. Einkennaskortur Einkennalaus heilsa var þarna „Kannski er streitufulla kapphlaupið um mesta neyslu annars vegar og mesta athygli hins vegar sá leikur sem við viljum leika. Ef svo er - því þá að láta svona illa yfir öllum hliðarverkununum?“ Með og á móti Þjóðlegt og gott ekki séð sem endilega góð heilsa. Ekki höfuðverkir, ekki streituköst, ekki við- kvæmni í maga eða ekki bakverkir - þetta er ekki nóg til þess að heilsan sé mjög góð. Ekki offita, ekki þunglyndi og ekki svefn- truflanir dugir ekki held- ur. Skortur á einkennum lélegrar heilsu er ekki nema fyrsta skrefið í átt að góðri heilsu og hinu góða lífi. í bókinni góðu var neffiilega litið á heilsuna í víðara samhengi þar sem lífshætt- irnir voru tengdir einkennum góðr- ar og slæmrar heilsu. Þannig er til dæmis líklegt að sá sem fær tíð streituköst búi við álag sem er ekki í samræmi við hæfni hans til að axla slíkt. Segjum að lýsingin á þeim sem lifir hinu ímyndaða góða lífi hljóm- aði eitthvað á þessa leið: Hinu góða lífi lifir sá sem er öruggur og ham- ingjusamur. Þakklæti fyrir gjafir lifsins litar allar hans hugsanir og gjörðir. Hann er ljúfur í viðmóti við aðra, kastar aldrei hnjóðsyrði og er vinur vina sinna. Hann hefur þrosk- að hæfileika sína og hug sinn og not- ar þekkingu sína á þann hátt sem samræmist gildismati hans og við- horfum öllum. Hann er fullnægður og sáttur við stöðu sína en líka óhræddur við áskoranir og krefjandi verkefni. Framlag hans I samfélag- inu er unnið með gleði í hjarta og fjölskyldunni sinnir hann af alúð. Hann sofnar á hverju kvöldi sáttur og vaknar að morgni fullur gleði vegna þeirra tækifæra sem hann sér Sigfríöur Björnsdóttir tónlistarkennarí svo mikið af í umhverfi sínu. Tækifæra til að gera lífið enn ríkulegra og dýpra. Fáviti eöa lygari Ef þetta er lýsing á hinu góða lífi og þeim sem því lifa þá erum við í vondum málum. Þetta er nefnilega svo langt frá myndinni af hinum vel heppnaða ein- staklingi nútímaþjóðfélags að sá í góða lífinu hljómar næstum því eins og hann sé fifl. Enginn af þeim sem almennt telst framarlega í þjóðfélaginu gæti mögulega fallið í þetta mót. Kannski er hið góöa líf þegar allt kemur til alls ekki það sem við keppum að. Kannski er streitufulla kapphlaupið um mesta neyslu ann- ars vegar og mesta athygli hins veg- ar sá leikur sem við viljum leika. Ef svo er - því þá að láta svona illa yfir öllum hliðarverkununum? Af hverju er þetta leikrit í gangi í samfélaginu um það að hægt sé að búast við góðri eða allavega einkennalausri heilsu standandi á vígvelli neysl- unnar þar sem hlaupið er í hringi til síðasta blóðdropa? Það er auðvitað borin von og raun mun meiri ástæða til að hafa áhyggj- ur af þeim sem engin einkenni hafa á sprettinum því sennilega leggja þeir sig bara ekki nógu mikið fram. Hlaupið er þess eðlis að allar mann- eskjur sem það þreyta munu bera þess merki og sá sem þykist sleppa við einkennin er annaðhvort að ljúga eða bara þykjast hlaupa. Sigfríður Björnsdóttir - , 5 Í:V- mm Saltkjöt á sprengidaginn Gamall ósiður j „Það er nú helst að ég sé hliðhollur I saltkjötinu, því hef ■mY ég aldrei neitað og allra síst á sjálfan sprengidaginn. Þetta er matur sem maður er alinn upp við og hefur haldið áfram að borða eftir að maður fór sjálfur að búa. Þetta er gamall hollur ís- lenskur matur. Á árum áður, flesk og rófur og þetta borðar öll fjölskyldan með bestu lyst. Það kann að vera að til sé hollari matur en ég held að þetta sé þó ekki það óhollt að ekki sé í lagi að borða þetta einstaka sinnum. Á mínu heimili eru saltkjöt og baunir borðuð nokkrum sinnum á ári og almennt held ég að þetta sé víða á borðum landsmanna. Emil Thorarensen, formaóur þegar maður var i foreldrahús- útvegsmannaféiags Óhollustan er alveg örugglega um, var kjötið saltað heima, us jar 3 ekki meiri en í þessum pitsum mamma sá um það, en í dag kaupa all- og hamborgunum og hvað þetta heitir ir þetta í matvöruverslununum. Þetta allt saman, þessi skyndibitamatur sem er mikill herramannsmatur, það eru margir borða daglega og sumir virðast baunir með kjötinu að sjálfsögðu og lifa á.“ „Ja, ekki er það | gott, saltkjötið, svo mikið er víst. Það F er nú eitthvað farið að draga úr þessum saltkjötsósið, a.m.k. hjá yngra fólkinu, enda er þetta gamall og gróinn ósiður að setjast niður á hverjum sprengidegi og spæna þessum óþverra í sig. Þennan mat fékk maður á ----------- diskinn sinn hvort sem manni líkaði betur eða verr, það var ekkert verið að spyrja mann að þvi hvort maður vildi þetta eða ekki. Þetta skyldi niður, hvort sem manni líkaði það Sverrir Leósson útgeröarmaöur eða ekki. Annars er það helst um þennan mat að segja að hann er helvítis óþverri og það ætti að leggja saltkjötsát af ekki síðar en strax. Yfirleitt er notaður í þennan mat einhver óþverri en betra kjötið notað í annað. Svo er verið að hella yfir þetta einhveiju baunagumsi og það er alveg út í hött að halda þessu áfram og kalla þetta einhvern þjóðlegan sið. Þá væri nú viturlegra að snúa sér í auknum mæli að fiskinum, þeim besta í heimi, sem við höfum yfir að ráða.“ ara á dögunum þegar Hússjóður Ör- yrkjabandalagsins var að taka í notk- un fjölbýlishús sitt á Sléttuveginum sem blessunarlega leysir vanda margra öryrkja sem við hreina neyð bjuggu í húsnæðismálum, enda eru þar hin félagslegu úrræði í heiðri höfð og að unnið af hyggindum og hagsýni en um leið mikilli framsýni. Virkar aðeins í elna átt Hússjóður Öryrkjabandalagsins hefur einnig tekið að sér það stóra hlutverk að leysa vanda hins opin- bera í þeim hluta sem snýr að biðlist- um svæðisskrifstofa um húsnæði fyr- ir fatlaða sem margniðurskorinn Framkvæmdasjóður fatlaðra hefur hvergi nærri getað sinnt sem skyldi, enda niðurskurðurinn í raun að kröfu markaðspostulanna. Markaðslausnimar láta hins vegar á sér standa þegar fólk í kjaralegri og aðstöðulegri neyð er annars vegar. Enn ein staðfesting þess að það kerfi virkar aðeins í þá átt að gjöra þá bezt settu enn betur setta. Þetta minnir á þá sígildu sögu Litlu gulu hænuna þar sem stendur: Svínið sagði: Ekki ég. - Og ekki orð um það meir. Helgi Seljan Ummæli Gagnagrunnur á heilbrigðissviði „Virkur, miðlægur gagnagrannur á heil- brigðissviði er grand- völlur að því háleita markmiði að finna með sem skjótustum hætti orsakir og lækn- ingu við fjölda alvar- legra meina er hrjá mannkynið ... Það er með öllu óþolandi að fámennur hóp- ur geti, með málþófi og í trausti að- stöðu sinnar, staðið í vegi fyrir og tafið framgang framfara er til heilla horfir fyrir þjóð okkar og mannkyn allt... Frumkvöðlar með háleit markmið þurfa að hafa bjargfasta trú og mikið úthaid til að vinna sínum góðu málum brautargengi. Þeir eiga oft við ramman reip að draga. Þeir þurfa á skilningi, samvinnu og samheldni samferða- manna sinna að halda, en ekki fyrir- stöðu. - Eða er það virkilega svo, að ís- lands óhamingju verði allt að vopni?“ Jón H. Karlsson framkvæmdastjóri, í Mbl.-grein 24. febrúar. Fréttamenn og launakjör „Fjölmiðlamenn eru sífellt að tala um laun annars fólk og láta jafnvel stundum eins og einhver eigi „rétt“ á að vita nokkuð um launakjör annars fólks ... Hvemig væri nú ef þessir fréttamenn tækju sig nú saman um það að fjaila ýtarlega um eigin launa- kjör? Ætti þeim Það tíökast á sprengidaginn ár hvert að landsmenn setjist nlður á heimilum sínum eöa annars staðar og borði saltkjöt. Ekki er þetta talinn hollur matur en menn vilja, sumir a.m.k., halda í það þjóðlega og snæða því saltkjötið með bestu lyst. að reynast auð- t'iÞjóðviljinn velt að greina þar rétt og nákvæmlega frá enda gætu þeir þá stuðst við launaseðla en þyrftu ekki að reikna upp úr áætlunum skattyfirvalda. Fréttamennirnir eru sjálfir flestir þekktari persónur en það fólk sem þeir fjalla um af mestri ákefð og má því ætla að margir séu sérstaklega forvitnir um þeirra kjör. Ef nokkur al- vara er á bak við orð þeirra um að „almenningur eigi rétt á upplýsing- um“ um mál af þessu tagi þá ættu fréttamenn af þessari sort að tryggja að þeirra eigin einkamál liggi ætíð fyrir hunda og manna fótum.“ Úr Vef-Þjóöviljanum, 23. febrúar. Skörulegur borgarstjóri „Bjöm yrði ábyggi- lega býsna skörulegur borgarstjóri og vinur smælingjanna. Hann hjálpaðí mér einu sinni að ýta bílnum mínum í gang á köld- um vetrarmorgni hér í Reykjavík og þá var hann þó bara þingmaður. Ég býst við að hann taki ærlega til hendinni við að hjálpa borg- arbúum veröi hann borgarstjóri. Hvort svo hins vegar verði er von- laust að spá um á þessari stundu." Illugi Jökulsson pistlahöfundur, í Degi 24. febrúar. s Vormenn Islands Kastljósþátturinn var auglýstur undir stjóm tveggja umsjónarmanna en gestur var aðeins einn, Kári Stefánsson, forstjóri ÍE. Það var við hæfi að vel væri í lagt. Umræða fór ró- lega af stað en fljótlega fóru tónar að skerpast. Kári klippti í sundur spurningu stjómenda með einbeittum og hvassbrýndum svip og lyfti flötum hægri lófanum upp á milli sín og þeirra eins og sverði; hann vildi ljúka við að svara síðustu spurningimni á þeim tíma sem honum þóknaðist. Stjórnendum skyldi vera ljóst, þar sem þeir hefðu spurt, yrðu þeir að gjöra svo vel og hlusta á svar. Annarri tilraun til að lauma inn spurningu var kollvarpað með hvössu augnaráði og láta glampa að- eins á sverðið; engum duldist hver stjómaði þættinum. Einu sinni ellefu Fyrir rúmum tveimur árum birt- ist ÍE eins og þruma úr heiðskíru iofti. Forstjórinn sjálfur var í fyrir- svari í mörgum útvarps- og sjón- varpsþáttum; honum leið augljós- lega best þegar hann átti í höggi við marga í einu og helst nokkra kollega þar á meðal. Það var sem hann rað- aöi mótherjum upp i kippu og af- greiddi þá síðan pent á einu bretti með yfirburöa stílbragði og hátíð- leik. Mörlandann kallaði hann ann- aðhvort „íslensk þjóð“ eða „íslenskt þjóðfélag" í stíl við orðbragð forset- Kjallari Æ\i!BttuPéX rrw/ Jónas Bjarnason efnaverkfræöingur ans þegar mikið liggur við. Þegar litið er til þess liðna er Ijóst að Kári á sér fáa líka í sögunni; þó er saga hans hreint ekki öll. Þess er helst að minnast að Egill Skallagrímsson mun hafa sagt: „Tvisvar bar ég sigurorð af átta og einu sinni ellefu." Kári hefur hrist svo dug- lega upp í málum að fyrir- tæki hans er í senn hið vin- sælasta og eitt hið um- deildasta. Svona lagað hlýtur að framkalla heiftarleg viðbrögð en hælbítar og hýenur hafa að sjálf- sögðu látið á sér kræla eins og endranær þegar mikið stendur til. Um ábyrgö Ekki þarf að fjölyrða um mark- aðsgengi ÍE og hið herfilega hrun. Að þessu var vikið í kastljósþættin- um og beðið var um skýringu á klumsinu. Jú, verðhrun á ameríska Nasdaq-markaðnum gerðist sam- timis! En verðfall ÍE er miklu meira? „Það á að miða við fyrirtæki sem skrásett voru á sama tíma á Nasdaq." Ekki tiltók forstjórinn þó nákvæmlega hvaða fyrirtæki hann vildi að samanburður væri gerður við. En hann sagði að fólk ætti að líta á bréfakaupin sem langtíma áhættufjárfestingu sem hann væri viss um að skilaði sér seinna; þetta hefði hann betur sagt þegar verð bréfanna hóf hið brjálæðislega himnaflug. Fjöldamargir íslending- ar hafa tapað stórfé, sennilega tug- um milljarða, á kaupum á ÍE-bréf- um og eiga margir nú um mjög sárt aö binda. Þótt hver maður eigi að sjá um sig sjálfur í þessum efnum er ljójj^ að þjóðin var með öllu óviðbúin svona glæsilegri skyndiárás inn á hinn vanþróaða íslenska hlutabréfa- markað; það var sem skonnorta sigldi seglum þöndum inn í lægi árabáta með agndofa stakkkörlum. Ekki er nóg með að sjálfur forsætis- ráðherrann hafi verið ljósmóðir fyr- irtækisins, heldur heillaði forstjór- inn einnig marga landsmenn upp úr skónum með framgöngu sinni. Margt er brallað til að auka orðstir fyrirtækja til að hækka verð bréfa. Spurningar hafa vaknað í sambandi við yfirlýsingar Kára um áfangagreiðslur frá Hoffmann la Roche, sem er á vissan hátt i einum og sama bát og ÍE, en það gerir mál- ið tortryggilegt. Fyrir fáeinum dt^ um upplýsti forstjórinn um áfanga- árangur í sambandi við gigt og geð- klofa. Gott og vel en almúginn sér ekki í hendi sér hvaða sjúkraskrár hafa þegar verið notaðar og hvort fyrir liggi samþykki sjúklinga. Kári hefur áður farið fram á ystu nöf 1 málum sem snerta hans frama; það má segja að hann hafi dansað á barmi hyldýpisins og glott á meðan. Glima hans nú við Læknafélagið er flestum óskiljanleg, en svo virðist sem djúpstæður trúnaðarbrestur sé á milli hans og margra lækna sem hugsanlega telja að hann muni áfram fara út á ystu nöf. Jónas Bjarnason „Þegar litið er til þess liðna er Ijóst að Kári á sérfáa líka í sögunni; þó er saga hans hreint ekki öll. Þess er helst að minnast að Egill Skallagrímsson mun hafa sagt „Tvisvar bar ég sigurorð af átta og einu sinni ellefu.“ - Við málverk í Gerðubergi.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.