Dagblaðið Vísir - DV - 14.08.2001, Síða 13
13
ÞRIÐJUDAGUR 14. ÁGÚST 2001
x>v
Nú er öldin önnur
Fyrir allmörgum árum komu
menn með hljóðfærin með sér. Þá
voru samkomur í Breiðfirðinga-
búð. Á þessum samkomum, sem
kallaðar voru „Jam Session", léku
menn djass, sjálfum sér og öðrum
til ánægju. Það gátu allir leikið
með öllum, eða næstum þvi öllum.
AUir kunnu lögin og þekktu tónteg-
undimar - lögin hafa varla verið
fleiri en tíu talsins, fyrir utan blús-
inn. Hann var í B-dúr.
Oftar en ekki höfðu þeir eldri
fengið sér í glas áður en leikurinn
hófst, enda var allt látið vaða þeg-
ar á hólminn kom. Þetta var því oft
eins konar sýningarleikur þar sem
menn sýndu hvað þeir gátu og
hvað þeir vom betri en aðrir sem
spiluðu á sams konar hljóðfæri.
Áheyrendur tóku þessum hólm-
göngum afbragðsvel. Það virtist
ekki skipta þá meginmáli þó að
söngvari týndi textablaðinu í
miðju kafi (hann kunni textann
hvort sem var), eða þó að bassa-
leikarinn og píanistinn spiluðu
ekki sömu hljómana eða jafnvel
ekki í sömu tóntegund. En flestir
höfðu þó þá sómatilfinningu að
vera ekki að spreyta sig á að spila
og „snarstefja" lög sem þeir kunnu
ekki nægilega vel. Þó man ég eftir
tenórista úr Hafnarfirðl sem lék
alltaf sömu sóló i öllum lögum sem
hann komst í tæri við. Það eitt var
hreinasta snilld - fannst mörgum.
Nú er öldin önnur. Margir hafa
gert heiðarlegar tilraunir til að
endurvekja gömlu „Jam Session"
hefðina - án árangurs. Tónlistar-
flutningur, hvort sem hann er
djass eður ei, er ekki lengur byggð-
ur á kæruleysinu sem fylgdi sam-
komunum í Breiðfirðingabúð. Og
meö betur menntuðum djassleikur-
um hefur komið í leitirnar sómatil-
finning sem týndist um áraraðir en
kom svo aftur í Ijós með tónlistar-
skólunum og þá ekki síst FÍH.
Á laugardaginn var spilaði
hljómsveit Friðriks Theodórssonar
á Jómfrúartorginu. í tilkynningum
„Jam Session"
Á laugardaginn var spilaði hljómsveit Friðriks Theodórssonar á Jómfrúartorginu.
Hljómsveit Friöriks Theodórssonar
á Jómfrúartorgi, Reykjavík, laugar-
daginn 4. ágúst, kl. 16.
■ I ... "i
l St.*-'
voru nefndir, auk Friðriks,
bás, þeir Birkir Freyr, trmpt,
Haukur Gröndal, sax/klar,
Guðmundur R. Einarsson,
trm, pno, og Leifur Bene-
diktsson, bs. Þetta fannst mér
reglulega spennandi samsetn-
ing. Það er að segja grund-
völlur til þess að ganga skref-
inu lengra en frumkvöðuls-
starf hljómsveitar Árna ís-
leifssonar, pno, og koma hér
fram með virkilega gott
sveifluband eins og ég veit að
Friðrik gæti gert manna best.
Ekki rættust óskir mínar
og vonir. Hljómsveitin
minnti einna helst á þokka-
lega „Jam Session" i Búð-
inni. Meira að segja hafði
hljómsveitarstjórinn boðið
þeim sem vildu „taka í með
bandinu" að koma með hljóð-
færin sín og leika með. Að
vísu gaf sig fram söngvari
sem söng tvö lög. Hann hefði
betur fengið sér aftur í bjór-
glasið i stað þess að troða
upp. Samspilun var léleg
enda var hljómsveitin að
spila saman í fyrsta skipti án
þess að hafa svo mikið sem
rennt yfir lagalista, hvað þá
meira. Sveiflan var nákvæm-
lega engin. í mörgum tilvik-
um voru djassleikararnir að
leika lög sem þeir réðu ekki
við.
Það hefur sjaldan verið
jafn augljóst að dagar „Jam
Sessiona" eru löngu liðnir. I
staðinn hefur komið gleðileg
sómatilfmning sem vonandi
allir geta verið sáttir við.
Áheyrendur á Jómfrúartorgi
voru margir hverjir mjög
ánægðir með tónleikana,
enda var hljómsveitin klöpp-
uð upp í lokin.
Ólafur Stephensen
Mávurinn í Central Park:
Sjö óskarsverðlaun og 33 lifandi tré
Meryl á svið í Central Park
Þeir sem eiga leið vestur til New York í ágúst ættu aö bregða sér í Central Park
og sjá stjörnum prýdda uppfærslu Mike Nichols á Mávinum eftir Tsjekhov.
Þeir sem eiga leið til New York-
borgar á næstunni geta upplifaö
nokkuð eftirminnilegt. Uppsetn-
ingu Mike Nichols (sem leikstýrði
Heartburn, Silkwood og Postcards
From the Edge) á Mávinum eftir
Anton Tsjekhov. Sýningin er
stjörnum prýdd og einkar dýr í
uppsetningu en kostnaðaráætlun
hljóðaði upp á um það bil hundrað
milljónjr króna sem verður að telj-
ast þokkalegt. Kostnaðurinn við
sýninguna kemur aðallega til vegna
leikhópsins en einnig eru 33 lifandi
tré á sviðinu og er helmingurinn af
þeim hefðbundnar Tjekhov-bjarkir,
skreyttar gulli.
Frítt inn
Meryl Streep er upphafskonan að
þessari sýningu en hana langaði að
komast aftur á leiksvið. Þess vegna
hringdi hún í Mike Nichols sem
hún hefur unnið mikið með og með
góðum árangri. Símtalið var ein-
hvern veginn svona: „Hefurðu ein-
hvern tímann pælt í að setja upp
Mávinn?" og Nichols svaraði: „Ég
myndi gera það með þér!“ Og þar með var það
ákveðið. Upphaflega langaði Streep til að setja
sýninguna upp undir berum himni á Jónsmessu-
nótt en það varð úr að sýningin var sett upp i
Delacorte-leikhúsinu í Central Park í byrjun
ágúst. Það var einmitt i Delacorte sem New
York-búar kynntust Meryl Streep fyrst, í verkum
eins og Skassið tamið og Hinrik V.
Draumur Streep var að losna undan sparifata-
klæddum gestum á límósínum. Hún vildi sjá
stuttermaboli og sandala í sætum áhorfenda. „Ég
hugsaði um stjörnurnar og allt ruglið í kringum
þær, límósínurnar fyrir framan leikhúsið og
hugsaði „oj, oj oj“. Garðurinn tekur lokið af og
ég er mjög ánægð með að það er frítt inn.“
Stóru nöfnin
Það verður ekki annað sagt en hópurinn sem
stendur að sýningunni sé vel kynntur. Tíu aðal-
leikarar sýningarinnar, leikmyndahönnuðurinn
Bob Crowley, ljósahönnuðurinn Jennifer Tipton
og dramatúrginn Tom Stoppard eiga samanlagt
17 Tony-verðlaun og sjö óskarsverðlaun. Meðal
þeirra sem leika i sýningunni eru John Good-
man, Kevin Kline, Marcia Gay Harden, Philip
Seymour Hoffman og Natalie Portman. Auka-
leikararnir eru meira að segja stór
nöfn í Bandaríkjunum og má nefna
til sögunnar Stephen Spinella,
Debru Monk og Larry Pine. Einn
leikarinn er þó lítt þekktur en það er
Henry Gummer sem er sonur
Streep.
Kline og Streep aftur saman
Þetta er ekki i fyrsta sinn sem
New York grípur athygli umheims-
ins með stjömumprýddum leiksýn-
ingum í Central Park. Árið 1989 var
Draumur á Jónsmessunótt settur
upp með Michelle Pfeiffer, Jeff Gold-
blum og Gregory Hines og árið áður
var leikritið Beðið eftir Godot sett
upp með Robin Williams og Steve
Martin í aðalhlutverkum. Síðara
verkinu leikstýrði einmitt Mike
Nichols.
Ástandið á æfingum var mjög gott
og engin egóvandamál. John Good-
man sagði reyndar að honum hefði
liðið eins og tregasta krakkanum í
bekknum með þessum stjörnum og
þessari stórkostlegu umgjörð en það
hefði ekki komið að sök.
Margir muna eflaust eftir mynd-
inni Sophie’s Choice en þar léku Meryl Streep og
Kevin Kline aðalhlutverkin. Kline segir að hann
hafi nýlega rekist á konu á götu og hún hafi tjáð
honum að hún gæti ekki beðið eftir sýningunni:
„Þið eruð komin saman aftur,“ sagði hún. Kline
var síðast á sviði árið 1997, þegar hann lék í
Ivanov í Lincoln Center. „Ég er aldrei fjarri leik-
húsinu svo lengi að ég óttist að gleyma hvernig
það er,“ segir Kline. „En ég ímynda mér að eftir
tuttugu ár sé hætta á því. Ég meina, maður gæti
haldið að maður gleymdi en maður gerir það
ekki.“
__________Menning
Umsjön: Sigtryggur Magnason
Bókaforlög
Jlj
ffir
m
beriast
Næstkomandi
laugardag, 18.
ágúst, verður hinn
árlegi knattspyrnu-
leikur bókaforlag-
anna Bjarts og
Eddu. Lið Bjarts er
ósigrað í þessari
keppni eftir tvo
sigra gegn
MM/Eddu. Fyrri leikurinn endaði
Bjartur 10 mörk, MM 2 mörk en síð-
ari leikurinn 52 Bjarti í hag. Hafa
þessir leikir markað upphaf nýrrar
bókavertíðar og þykja endurspegla
gengi forlaganna á stríðsvelli bóksöl-
unnar í komandi jólabókaflóði. Mikil
spenna hefur því verið fyrir leikinn
og segja Bjartsmenn Eddu-menn leita
logandi ljósi að knattleiknum ljóð-
skáldum til að styrkja lið sitt en lið-
skipan þeirra er enn mikið hernaðar-
leyndarmál. Lið Bjarts er að mestu
óbreytt frá því í fyrra en þó hefur
nýr markvörður slegist í hópinn frá
Dalvík, leikarinn og rödd Bjarts
Björn Ingi og Akureyringurinn og
prófarkalesarinn Bjarki Valtýsson
stykir sóknarlínu Bjarts.
Diskópakk
í Vesturporti
Næsta föstudag verður opnað nýtt
leikhús í vesturbæ Reykjavíkur, nán-
ar tiltekið á horni Vesturgötu og
Norðurstigs. Leikhúsið hefur hlotið
nafnið Vesturport. Að baki leikhús-
inu stendur hópur af ungu leikhús-
fólki sem á sér þann sameiginlega
draum að „reka kraftmikla og fram-
sækna leiklistarstarfsemi, sýna ný
og ögrandi leikrit og skapa sér vett-
vang til að koma sínum hjartans
málum á framfæri, burtséð frá
stjömudýrkun og fáránleika markað-
arins“ eins og segir í fréttatilkynn-
ingu.
Fyrsta frumsýn-
ing leikhússins er á
verki írska leik-
skáldsins Enda
Walsh en verkið
heitir í íslenskri
þýðingu Diskó-
pakk. Diskópakk er
hrátt, hart og áleit-
ið verk um tvo ung-
linga, Svínn og Písl, sem ætla sér að
fagna 17 ára afmælisdegi sínum á eft-
irminnilegan hátt. Þau hafa þekkst
frá fæðingu og eiga sér sína eigin sýn
á lífið, sitt eigið tungumál og sinn
eigin heim, en þetta kvöld fer öðru-
vísi en ætlað var og þau þurfa að
horfast í augu við það að verða full-
orðin, nýjar kenndir og óþægilega til-
finningar, sem eiga erfitt uppdráttar
í hröðum, hörðum og ofbeldisfullum
heimi þeirra. Leikarar eru Nanna
Kristín Magnúsdóttir og Víkingur
Kristjánsson en leikstjóri er Egill
Heiðar Anton Pálsson.
Sýningarfjöldi er takmarkaður en
Diskópakk verður sýnt öll kvöld
nema mánudagskvöld kl. 20 fram til
6. september.
Njálufyrirlestur
Prófessor Andrew Wawn, háskól-
anum í Leeds á Bretlandi, formaður
Víkingafélagsins breska, flytur opin-
beran fyrirlestur í boði Stofnunar
Sigurðar Nordals miðvikudaginn 15.
ágúst, kl. 17, í Norræna húsinu. Fyr-
irlesturinn verður fluttur á ensku og
nefnist „Njáls saga and the Victori-
ans“ og íjallar um viðtökur á
Brennu-Njáls sögu á Bretlandi á 19.
öld.
Dr. Andrew Wawn hefur verið
kennari við háskólann í Leeds síðan
1983. Á síðustu árum hafa rannsókn-
ir hans einkum beinst að áhuga
Breta á íslandi og íslenskri menn-
ingu á 19. öld, einkum hversu þekkt-
ar norrænar bókmenntir voru á
Bretlandi, hvernig þeim var miðlað
og hvernig þær voru túlkaðar.
Andrew Wawn er höfundur bókanna
The Anglo Man: Þorleifur Repp,
Britain and Enlightenment
Philology, sem kom út í ritröðinni
Studia Islandica 1991, og The Vikings
and the Victorians: Inventing the Old
North in Nineteenth-Century Brit-
ain, miklu verki sem kom út á sið-
asta ári hjá D.S. Brewer-útgáfunni í
Cambridge á Bretlandi.