Dagblaðið Vísir - DV - 01.09.2001, Blaðsíða 20

20
LAUGARDAGUR 1. SEPTEMBER 2001
Helgarblað__________________r>V
Hjörtum mannanna svipar saman ...
Taíland í
Kelduhverfi
Austræn ást blómstrar í Norður-Þingeyjarsýslu. Menningarbylting og
nýstárleg matargerð. Piparsveinar ganga út í hópum.
kaupmaður í Ásbyrgi, Sveinbjöm
Aðalgeirsson, bóndi á Vestara-
Landi í Öxarfirði og Jón Skúli
Skúlason, sem starfar hjá RARIK á
Kópaskeri, allir lausir og liðugir,
að bregða sér austur á bóginn, svo
áhugaverður þótti þeim þáttur
Hemma.
„Við fórum í október 1997 og
vorum í einn mánuö,“ segir ísak.
„Okkur þótti heillandi að fara inn
í landið og upp til sveita. Þar voru
aðstæður líkastar því sem við
þekkjum hér á hjara veraldar. Við
skoðuðum margt og hittum m.a.
nokkrar stelpur sem gerðust leið-
sögumennn okkar um búdda-
klaustur sem við skoðuðum."
Til að spara kyndingu
Kynnin af stelpunum sem voru
leiðsögumenn piparsveinanna
þingeysku var upphaf að ævintýri.
Hangikjöt meö hrísgrjónum
og saltkjöt meö chilipipar.
Margt er nýmœliö og aö kjöt-
metið sé meö þessu meölœti er
hluti af menningarbyltingunni
sem oröiö hefur viö Öxarfjöró
síöustu misseri. Fimm pipar-
sveinar í Kelduhverfi og á
Kópaskeri hafa náö sér í kon-
ur sem koma alla leiö austan
frá Taílandi.
„Ég hef heldur betur fundið
hamingjuna," segir Ævar ísak Sig-
urgeirsson, kaupmaður í verslun-
inni í Ásbyrgi í Kelduhverfi. í sl.
viku gengu hann og Senee Sankla
upp að altarinu og gengu í heilagt
hjónaband. Lífið brosir við þeim.
Þau hjónin og fleiri til ræddu um
ástina í Kelduhverfi við Helgar-
blaö DV.
Hemmi Gunn
og hamingjustríöið
Sigursæll er góður vilji. Enginn
efast um sannleiksgildi þeirra
orða, allra síst ungu mennirnir í
Kelduhverfi sem unnið hafa stór-
sigur í þeirri frómu styrjöld sem
hver maður háir; hamingjustrið-
inu. Fæstir vilja pipra. „Ég hafði
verið með konum en það er undan-
tekning ef þær vilja setjast að í
sveit. Hér vU ég vera,“ segir Sig-
urður Yngvason, bóndi á Tóvegg.
Kona hans er Nuan Sankla, jafnan
nefnd Wong, og hafa þau nú verið
saman í tæp þrjú ár. Lifið brosir
viö þeim, líkt og í ævintýrasögu.
Upphafið að taUenska ævintýr-
inu í Kelduhverfi má rekja aftur
tU ársins 1997. Það ár var á dag-
skrá Sjónvarpsins þáttur með
Hemma Gunn þar sem hann sýndi
svipmyndir frá TaUandi og sagði
sögur af fólkinu sem það land
byggir. 1 framhaldinu ákváðu ísak,
Fjölskyldan á Tóvegg
Brosiö framan í heiminn og þá brosir heimurinn á móti. Siguröur og Wong meö soninn Dag Yngva og uppi á rúliubagg-
anum situr Sófí, sem Wong átti áöur en hún kom hingaö noröur í svalann.
Vorið eftir, það er
1998, kom ein þeirra
hingað tU lands, það er
Wirat Sankla, sem fór
tU Sveinbjöms á Vest-
ara-Landi og fljótlega
rugluöu þau reytum
saman. í félagi með
henni hingað tU lands
kom svo önnur stúlka,
sem ekki hafði verið í
leiðsöguhópnum, Sun-
an Toplod. Hún fór til
Jóns Skúla á Kópa-
skeri, hófu þau sambúð
og giftust skömmu síð-
ar. Um haustið kom
þriðja stúlkan, Senee
Sankla, til landsins.
Hún var fyrstu mánuð-
ina á Kópaskeri hjá
Sunan og Jóni Skúla og
starfaði í rækjuvinnsl-
unni þar á staðnum, en
undir vor var hún kom-
in í húsnæðishrak.
Hún leitaði á náðir Is-
aks, kunningja síns í
Ásbyrgi, með því for-
orði að gistingin yrði í
aðeins þrjár nætur. Eft-
ir það ætlaði hún vest-
ur á Þingeyri þar sem
hún var búin að ráða sig í vinnu
hjá Rauða hernum.
En strax fyrsta kvöldiö í Ás-
byrgi bárust Senee fréttir af því að
herveldið rauða vestra væri komið
á hausinn. „Mál þróuðust þvi að
Senee fékk vinnu hjá mér. Venjan
hefur verið sú að sumarfólkið við
verslunina býr í íbúðarhúsinu hjá
mér en þegar það fór síðsumars
vorum við Senee tvö orðin eftir.
Það kólnaði með haustinu og við
ákváöum því að færa okkur á einn
stað í húsinu til að spara kynd-
ingu,“ segir ísak og brosir. Fram-
Brúðkaupsdagur
Þórarinn Sveinsson og kona hans E létu gifta sig
fyrir þremur árum, eftir fjögurra mánaða kynni.
Þau eiga einn son og eru alsæl meö sitt.
ráða þessar konur hér til starfa.
Ég fæ hnút í magann við svona
spurningar, en kannski er betra að
fólk spyrji frekar en það velkist i
vafa. Einmitt þannig myndast for-
dómarnir. Auðvitað borga ég þess-
um konum sömu laun og öðrum.
Ég hef reyndar ekki fundið fyrir
fordómum í sveitinni hérna en ég
er samt ekki frá því að þeir séu
jafnvel meiri upp til sveita en ann-
ars staðar. Sumir virðast líta á að
erlent fólk setjist hér að sem ein-
hvers konar ómenningu," segir
ísak, sem nú hefur opnað taílenskt
Taílenska horniö
í versluninni í Ásbyrgi hefur nú veriö komiö upp ofurlitlu horni þar sem fæst sitthvaö til taílenskrar matargeröar, svo
sem núölur, sósur og krydd, auk þess sem seld eru hrísgrjón í 25 kg pokum. Senee hampar sósuflösku.
hald sögunnar er ekki rakið hér,
en það ósagða ættu allir að skilja.
í Reykjavík eins og
afskorið blóm
ísak, sem er fertugur að aldri og
bjó um fimmtán ára skeið í
Reykjavík, segir sömu sögu og Sig-
urður, nágranni hans á Tóvegg; að
það sé erfitt að ná sér í konu sem
vill búa í sveit. „Ég var með konu
og elti hana suður til Reykjavíkur.
Þegar þvi dæmi lauk sneri ég til
baka aftur heim í sveitina mína og
ákvað að gera ekki aðrar kröfur til
lífsins en þær að vera hér í því
umhverfi þar sem mér líður best. I
borginni fannst mér ég vera eins
og afskorið blóm sem einhver
hluti af deyr á hverjum einasta
degi. Hér finn ég að rætur mínar
eru og hér visna ég ekki,“ segir
ísak.
í versluninni í Ásbyrgi starfa nú
auk konu ísaks þær Wong á Tó-
vegg og Thiphawan Sarphat, en
hún er einnig frá Taílandi og er
eiginkona Þórarins Sveinssonar í
Krossdal.
Það vekur skiljanlega oft athygli
ferðamanna sem koma í verslun-
ina að sjá þar við afgreiðslu þrjár
konur sem allar koma frá fjarlægu
heimshorni. „Ég hef stundum ver-
ið spurður að því hvort ég sé aö ná
mér í ódýrt vinnuafl með því að