Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.2002, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 17. DESEMBER 2002
Skoðun
DV
Spurning dagsins
Gætirðu hugsað þér að eyða
jólunum erlendis?
Jóhann Friögeir Jóhannsson nemi:
Nei, vil bara vera heima.
Gísli Sverrisson verslunarmaöur:
Ég verö í Frakkiandi meö fjölskyld-
unni, þaö veröur geöveikt.
Eiður Ágústsson nemi:
Ef þaö stæöi til boöa væri ég til í að
fara þangaö sem væri snjór.
Emil Þór Guðmundsson nemi:
Ég væri til í aö vera á Svalbaröa, þar
er allavega nægur snjór.
Asdís Yr Aradóttir nemi:
Ég væri til í aö fara til heitu
landanna.
Jón Kristjánsson flskifræöingur:
Já, þaö vildi ég gjarnan, bjó í Noregi
og þar var indælt aö vera.
I jólabókaflóðinu
Umfjöllun um bestu og verstu bókakápur jólabókaflóðsins er einn þeirra samkvæmisleikja sem fylgja því.
Vönduð vinnubrögð?
Jón Yngvi Jóhannsson
Kolbeinn Óttarsson Proppé
Sverrir Jakobsson
skrífa:
í Fréttablaðinu laugardaginn 7.
desember er síða 28 lögð undir um-
fjöllun um bestu og verstu bókakáp-
ur jólabókaflóðsins. Þetta er einn
þeirra samkvæmisleikja sem fylgja
jólabókaflóðinu og jafnan hin mesta
skemmtun. Okkur sem stöndum að
greinasafninu Þjóðerni i þúsund ár?
þykir þó rétt að koma að einni leið-
réttingu við umfjöllun eins álits-
gjafans og einni athugasemd.
Dóra ísleifsdóttir, grafiskur hönn-
uður, velur kápu þessarar bókar sem
þá næstverstu og gefur henni ein-
kunnina: „Merkilega vond kápa. Á
þetta að vera fyndið myndefni?" Á
sama stað stendur að ritstjóri bókar-
innar sé Sverrir Jakobsson. - Þarna
hefur eitthvað skolast til þar sem rit-
stjórar bókarinnar eru þrír: Jón
Yngvi Jóhannsson, Kolbeinn Óttars-
son Proppé og Sverrir Jakobsson.
Þessi smávægilega villa getur vart
átt sér nema eina skýringu - nefni-
lega þá að hér sé endurtekin villa úr
Bókatíðindum. Og þá er líka degin-
um ljósara að Bókatíðindi hljóta að
„Þá stendur eftir sú spum-
ing hvort grafískur hönnuð-
ur geti verið þekktur fyrir
að meta bókarkápu þegar
hann hefur ekkert séð af
henni annað en litla mynd
í bókatíðindum, mynd sem
er u.þ.b. 3x5 sentímetrar og
þar af leiðandi um það bil
einn tuttugasti af stærð
kápunnar sjálfrar. “
vera eina heimild Dóru um þessa
ágætu bókarkápu. Bókin er nefni-
lega ekki komin út!
Þá stendur eftir sú spurning hvort
graflskur hönnuður geti verið þekkt-
ur fyrir að meta bókarkápu þegar
hann hefur ekkert séð af henni ann-
að en litla mynd í bókatíðindum,
mynd sem er u.þ.b. 3x5 sentímetrar
og þar af leiðandi um það bil einn
tuttugasti af stærð kápunnar sjálfr-
ar. Það er hætt við að þeir okkar sem
starfa við bókmenntagagnrýni ættu
náðuga daga ef hægt væri að viðhafa
sömu vinnubrögð þar. Þá þyrfti ekki
að lesa nema tíu síður af meðalskáld-
sögunni og vart nema tuttugu af
skáldsögu eftir Hallgrím Helgason
eða Matthías Johannessen. Þetta er
kannski ekki sambærilegt en það
hlýtur samt að orka tvímælis þegar
felldir eru dómar um prentgripi að
byggja þá á smækkaðri eftirmynd
forsíðunnar einnar og ímynda sér
svo afganginn.
Á sömu síðu er fyrirtaks viðtal við
Guðmund Odd, prófessor við Lista-
háskólann, þar sem hann bendir
m.a. réttilega á að bókarkápur þurfi
m.a. að meta eftir þvi hvernig þær
tengjast innihaldi bóka. Forsendur
Dóru til að meta þetta eru náttúrlega
enn hæpnari, nema hún líti svo á að
textinn i Bókatíðindum nái utan um
allt efni bókarinnar.
Og auðvitað á myndefnið að vera
fyndið - og tengingin við greinasafn
þar sem sett er spurningarmerki við
þjóðemishyggju og hugmyndir is-
lendinga um þjóðerni sitt og annarra
verður augljós þegar bókin kemur út
á næstu dögum.
- Þetta bréf var sent Fréttablaðinu
til birtingar en fékkst ekki biri á síð-
um þess blaðs.
Storkurmn fyrir austan...
Halla
skrifar:____________________________
Mig hefði langað til að reyna að
fá svar við þeirri spurningu hvers
vegna í ósköpunum Dýraverndunar-
samband hérlendis gerði ekki til-
raun til að bjarga storkinum sem
dvelur á Austurlandi. DV hefur ver-
ið duglegt við að færa okkur fréttir
af honum en enginn virðist ætla í
neinni alvöru að hafa hug á að
hjálpa þessu fallega dýri frá ömur-
legum hungurdauða.
Vitað er að hann á ekki mögu-
leika á að lifa af strax og íslenskur
„Ég er viss um að storkurinn
yrði góður gestur, t.d. í Hús-
dýragarðinum í vetur, og
myndi án efa draga að sér
marga gesti, unga sem eldri. “
vetur hefst af alvöru - og nú þegar
hafa heimamenn tekið eftir því að
hann er að horast og það dregur af
honum með hverjum deginum sem
líður. Kannski það verði svo „stór-
frétt“ þegar hann drepst og okkur
verði sýnd mynd af hræinu!!
Er virkilega ekki dugur í íslensk-
um dýravinum til að hlaupa undir
bagga og bjarga honum í tæka tíö?
Hann er sagður vera spakur svo
ekki ætti að vera mikið vandmál að
ná honum. Ég er viss um að stork-
urinn yrði góður gestur, t.d. í Hús-
dýragarðinum í vetur, og myndi án
efa draga að sér marga gesti, unga
sem eldri. Það ætti svo ekki að vera
flókið að flytja hann á heimaslóðir í
vor, annað eins er nú flutt til og frá
landinu og það yrði líka efni í aðra
góða frétt. Storkur i flugvél frá ís-
landi!
Garri

Því Kristján vildi heldur bíða hel
Kristján Pálsson er ekki af baki dottinn. Hann
sagði Garra í einkasamtali um helgina að hann
væri í góðum jólagír, hengjandi upp jólaskraut
og seríur. „Svo er ég líka búinn að ráða til mín
hirðskáld," hvíslaði Kristján. „Hirðskáld," hváði
Garri. „Já, allir meiriháttar konungar hafa átt
sitt hirðskáld, það er að segja ef þeir voru ekki
skáld sjálfir eins og Davíð. Allir norsku kóngarn-
ir voru með íslensk hirðskáld, svo ég minnist
ekki á Ástþór Magnússon," sagði Kristján. „Ást-
þór Magnússon?" stundi Garri. „Já, manstu
ekki? Sverrir Stormsker var hans maður í kosn-
ingabaráttunni forðurn," sagði Kristján.
Hirðskáldið fundið
„Ég reyndi fyrst að fá Hallgrím Helgason í
verkið," sagði Kristján, „en eftir þessa uppá-
komu með bláu höndina þá gengur það eiginlega
ekki. Davíð yrði bara pirr;aður. Þá varð mér
hugsað til Kristjáns Hreinssonar sem er ná-
granni Davíðs i Skerjó en hann er svo helvíti
ósjálfstæðissinnaður. Endingin varð sú að ég
hafði samband við hann Steinar í Hjálmholti og
bað hann um að yrkja um mig eitthvað fallegt.
Hann er ágætur." „Aldrei heyrt um hann,“ sagði
Garri. „Er hann góður?“ „Já,“ sagði Kristján,
„frábær, alveg frábær. Soldið original, engin
klisja í honum eða eftirherma. Hann er þegar
byrjaður. Viltu sjá?“ „Já,“ sagði Garri, ,já, láttu
mig sjá.“
Árni Eyjatröll
„Ókei,“ sagði Kristján, „ókei.
Því Kristján vildi heldur bíða hel
en horfinn vera Keflavíkurströndum.
Grimmlegir dátar, Davíðs studdir vél,
fjötruðu góðan dreng í heljar böndum.
Hugljúfa samt ég sögu Kristjáns tel,
þar sem ég undrast enn á köldum söndum
lágan að sigra ógnabylgju ólma
algrænu skrauti prýddan Kristjánshólma.
Þar sem að áður akrar huldu völl,
Árni og Drífa ríða yflr sanda.
Sólroðin lífa enn hin öldnu fjöll
árstrauminn harða fógrum dali granda.
Flúinn er Árni Johnsen Eyjatröll,
dauft er í sveitum, Haukdalinn í vanda.
En lágum hlífir hulinn verndarkraftur,
hólmanum, þar sem Kristján sneri aftur.“
(Xxrri
Undir Evrópufána eöa
Bandaríkjafána?
Yróum alltaf sambandsríki.
Evrópa í eitt ríki
Ólafur Sveinsson skrifar:
Evrópa sameinuð í fyrsta skipti,
segja fréttimar. Ágætt. Evrópuríkin
hafa ekki setið á sátts höfði í gegn-
um tíðina. Eigum við íslendingar að
fylgja þeim? Hver er munurinn að
verða t.d. eitt af ríkjum Bandaríkj-
anna, eins og sumir vinstrimenn
hafa stundum nefnt í hálfkæringi
þegar einhver sem vill meiri tengsl
við Bandaríkinn geysist fram á rit-
völlinn? Ætli íslendingum sé ekki
nær að fara að kanna þessa hluti
ofan í kjölinn nú, og kannski gera
upp við okkur hvorum megin við
viljum vera. Er ekki sagt að við
verðum að fá inni „einhvers stað-
ar“? Já, bara einhvers staðar!
Innherjafréttir
á Netinu
Sigutjón skrifar:
Er það ekki furðulegt að flestar
fréttir innlendar sem við heyrum
um í fjölmiðlunum, bæði í Sjón-
varpi og blöðum, skuli hafa mátt
lesa víða á Netinu, þar sem svokall-
aðir Innherjar stinga inn orðrómi
og ræða síðan af hörku og oft tilþrif-
um. Stundum líða svo sem þrír eða
fjórir dagar þar til þeirra er getið í
almennum fréttum. Ég tek til dæm-
is fréttir úr viðskiptaheiminum;
fréttir um óróleika innan ESJ og nú
síðast sölu Áco-Tæknival. Um þetta
hafa Innherjar rætt í þaula dögum
saman. Enn fleiri dæmi mætti
nefna, en læt þetta nægja. Það er
eins og almennir fjölmiðlar veigri
sér við að ræða nokkuð annað en
það sem búið er að staðfesta áður af
einhverjum „löggiltum" stofhunum!
Enn brillerar Bjöggi
Halldðr Sigurðsson skrifar:
Það var
skemmtilegt að
heyra í Björgvini
Halldórssyni í
þætti hjá Gísla
Marteini sl. laug-
ardagskvöld.
Fínn þáttur hjá
Gísla þetta kvöld-
ið. Með þessum
ballöðum sínum,
sem hann kallar
svo, sýnir Bjöggi
að hann er enn
að brillera með
söng sínum. Þessi rólegu lög sem
hann er að kynna þarna eru líka
þau sem lifa. Maður er orðinn yfir
sig leiður á gaddavírs- og gleði-
gauragarginu sem hefur flætt yfir í
íslenska poppheiminum. Frank
Sinatra, Nat King Cöle, Bing Cros-
by, Perry Como og síðar Carpenters-
systkinin, þetta er allt horfið að
mestu. Og því fagnar maður Bjögga
inriilega.
Stolið úr skónum
Mððir hringdi:
Það leggjast margir lágt þessa
dagana. Lítill sonur minn fékk
smásendingu í skóinn, sem settur
var út í gluggann á herberginu
hans, sem stendur í götuhæð, en
hún fékk ekki að vera í friði, var
horfin um morguninn. Augljóslega
tekin utan frá. Manni sámar svona.
Og maður heyrir af stuldi á jafnvel
jólakrönsum sem settir hafa verið á
útihurðir. Hvað er að okkur íslend-
ingum, ekki er þetta vegna matar-
skorts, eða hvað? Að menn steli
svona til að seðja hungur sitt? Ef
ástæðan er dópneysla þá er þjóðfé-
lagið verulega illa á vegi statt.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@dv.is
Eða sent bréf til: Lesendasíöa OV,
Skaftahlíö 24, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
Björgvin
Halldórsson.
Fínn í
ballööunum.