Dagblaðið Vísir - DV - 29.03.2003, Side 50

54
LAUGARDAGUR 29. MARS 2003

Helgarblctö 3DV
/ heimsókn hjá
Hermanni Þor-
gilssyni á Hrtsum,
sem á sérstætt
safn frétta og
veðurfregna á
segulböndum og
traktorfrá 1946,
sem er eins og
ntjr, og sér fgrir
óorðna hluti. Her-
mann bgr einn á
Hrísum í
Fróðárhreppi, eft-
ir lát bróður síns
sem hélt með
honum heimili en
hafði aldrei tíma
til þess að gifta
sig.
NMR)B4
Hermann stend-
ur við hiliuna
og kassana sem
geyma m.a. seg-
ulbandsspólur,
dagbækur og
fleira um liðna
tíð til lands frá
Í953.
og veðurfregnum
Safnar fréttum
Systkinin Hermann og Una við Land Roverinn góða, módel 1973
Þaö var einn fagran dag fyrir skömmu sem ég fór í
heimsókn til Hermanns á Hrísum í Fróðárhreppi en
hann er í Snæfellsbæ, skammt frá Ólafsvík. Ég hafði
heyrt að hann og Þorgils bróðir hans, en hann lést árið
2000 82 ára gamall, ættu mikið safh af upptökum á frétt-
rnn og veðurfregnum frá liðnum áratugum. Þetta eru í
raun miklar heimildir um liðna tíma, mikinn fróðleik
þar að fmna. Þeir bræður hófu þessa söfnum árið 1953 og
henni lauk ekki fyrr en nokkru áður en Þorgils lést.
Ég var búinn að hringja i Hermann áður og spyrja
hann hvort ég mætti koma í heimsókn og fá að spjalla við
hann og var það auðsótt.
Hann tók líka fram að hann hefði nú svo sem ekki frá
mörgu að segja. Hermann, sem er 77 ára, býr einn á Hrís-
um en Una systir hans, sem býr í Ólafsvík, kemur oft til
hans og aðstoðar en hún er fædd árið 1920.
Una kom til Ólafsvíkur frá Hafnarfirði og starfaði þar
við saumaskap á stríðsárunum hjá Sveinbimi Jónssyni
klæðskera en þá var lítið flutt inn af fatnaöi þannig að
nóg var að gera í þessari grein iðnaðar. Una var aðeins
búin að ákveða að vera í eitt ár í fiskvinnslu er hún réð
sig til starfa í Hraðfrystihúsi Ólafsvíkur en árin urðu 30
og hún vann ætíð allan daginn. Una var gift Guðmundi
Sigmarssyni sem starfaði m.a. í um 10 ár sem gangavörð-
ur í Grunnskólanum í Ólafsvík en hann lést árið 1993.
Anna er yngst af þeim systkinum á Hrísum, fædd 1928,
og hún býr í Reykjavík.
Nordmende-segulbandið
Þegar ég kom inn bauö Hermann mér fyrst inn í eitt
herbergi í húsinu þar sem komu í ljós margar hillur af
segulbandsspólum, dagbækur, möppur og kassar sem í
var margs konar efni sem þeir bræöur höfðu tekið upp
úr útvarpinu.
„Fyrst skrifaði Þorgils bróðir eftir útvarpinu helstu
fréttir sem þar komu fram og einnig bætti hann því við
sem var að frétta héðan úr sveitinni. Þegar tæknin hélt
innreið sína keypti hann sér gott Nordmende-segulbands-
tæki og tók mikið eöii upp á þaö,“ segir Hermann.
„Einnig tók hann mikið af slidesmyndum sem enn eru
til.“
Þeir bræður voru ailtaf ákveðnir í að vera með búskap
á Hrísum og lögðu mikið á sig til að kaupa bæinn.
„Til að geta keypt hann fórum við bræður margar ver-
tiðir suður til Hafnarfjaröar til að beita en þetta var mjög
algengt að menn gerðu á þeim tíma.
Við vorum ekkert á sjó en þetta voru árin 1947 til 1952.
Eins og samgöngur voru í þá daga gengu menn yfir Fróð-
árheiði og að Böðvarsholti í Staðarsveit því þangað kom
rútan frá Helga Pé en heiðin var nær afltaf ófær í janú-
ar,“ sagði Hermaim.
„Við sváfum alltaf í bröggum á vertíðinni og þar var
oft mikið fjör. Ég man ailtaf eftir mönnum frá Ólafsflrði
en þeir voru svo fjörugir og sungu mikið. Við bræður fór-
um aldrei á ball en þess þurftum við ekki. Það var svo
gaman í bröggunum. Menn notuðu engin bölvuö eiturlyf
þá eins og núna er algengt. Sumir skvettu í sig smávegis
brennivíni en það var ekkert til að tala um. Maður lifir
alveg í endurminningum frá þessum skemmtilega tíma,“
segir Hermann.