Dagblaðið Vísir - DV - 05.05.2003, Blaðsíða 14

14
MÁNUDAGUR 5. MAÍ 2003
Menning______________________________________________________________________________________________________________________x>V
Umsjón: Silja Aðalsteinsdóttir silja@dv.is
Þráöaspil og form í funa
í Sverrissal í Hafnarborg standa yfir tvær
sýningar sem lýkur í dag. í fremri salnum sýn-
ir Auður Vésteinsdóttir listvefnaðarkona 13
ofin myndverk og í innri salnum sýnir Sigríð-
ur Ágústsdóttir leirkerasmiður verk sín.
Auður hefur unnið verkin sérstaklega inn í
salinn. Það skilar sér í góðu jafnvægi í salnum
og verkin njóta sín mjög vel í þessu fallega sýn-
ingarrými. Hún vinnur verk sín í hrosshár,
hör og ull. Ullin er ýmist frönsk móhársull eða
íslensk uli. Hún þættir þræöina saman á ýmsa
vegu og hefur handlitað allt efni sem hún not-
ar. Það gefur verkunum fallega og lifandi áferð
þar sem virðist eins og myndflöturinn sé á
hreyfingu. Enda mun það vera meðvitaður
ásetningur listakonunnar sem nefhir öll verk-
in eftir fossum, lækjum og ám á Vestfjörðum.
Gullið yfirbragð verkanna er brotið upp með
sterkum „dýjamosalit" og hvítum. Það andar af
íslenskum vormorgni þar sem sólin breiðir
geisla sína yfir hélaða jörð.
Stærsta verk sýningarinnar er Dynjandi
(nr.l). Því er komið fyrir á heilum vegg en ferð-
ast áfram fyrir hornið og langt inn á næsta
vegg. Þetta er skemmtileg og nýstárleg fram-
setning sem virkar mjög vel. Verkinu er raðað
saman úr fimm misstórum flötum. Fremst er
að finna djúp-brúngyllta liti sem breytast afar
hægt yfir í fólgulan sítrónulit með karrí-ívafi.
Hrossháriö er lagt með í skilið og myndar
ferköntuð svæði þar sem hárinu er leyft að
ganga niður og upp af myndfletinum. Sannfær-
andi og sterkt verk.
Uppspretta (nr. 3) er tveggja eininga verk
sem af einhverjum ástæðum kallar á vanga-
veltur áhorfandans um uppröðun. Auður lagar
sig að aöstæðum og hengir þær hlið við hlið. í
þessu verki hefur Auður náð fram hrífandi
grænum litbrigðum sem einungis er að finna á
dýjamosa. Það er sjaldgæft að sjá svo sterka en
þó svo mjúka liti í myndverkum og einungis
hægt að ná þeim fram í handlituöu bandi. Gull-
fallegt.
„Whiter shade of pale“ er heiti dulúðugs tón-
verks frá sjötta áratugnum. Það kemur upp i
hugann þegar menn virða fyrir sér verk nr. 9,
10 og 11. Þar eru ámar Gemla, Penna og Korpa
túlkaðar í ferhymdum formum sem brotna
með snörpu og glansandi hrosshári sem byltist
út úr fominu. Hér er vel farið með ljósa tóna.
Það dýpkar áhrifin af sýningunni að í kaffi-
stofu sýnir Auður stækkaðar ljósmyndir sem
hún hefur sjálf tekið af vinnuferlinu áður en
hún hefst handa við sjáifan vefnaðinn.
Ólöf, Ingunn og Hallbera
Þegar gengiö er inn í innri sýningarsalinn
gildir það sama og um hinn fyrri, heildaráhrif-
in em sterk og hin tvíbrenndu leirker taka vel
á móti skoðanda. Sigríður Ágústsdóttir leir-
kerasmiður er löngu landskunn fyrir einstak-
lega fagmannlega unnin verk sem eru allt í
senn, stór, formfögur, viðkvæmnisleg, fagurlit
og göldrótt. Sigríður hefur gefið þeim flestum
íslensk kvenmannsnöfn.
Sigríður ber málmoxíða á þunnt leirlag á yf-
irborði keranna, sem svo eru brennd aftur,
hvert fyrir sig, í útiofni og reykurinn látinn
um að framkalla hina fjölbreytilegustu liti.
Loks er glattað yfir allt yfirborðið. Þessi aðferð
gerir gripina einstaka og hefur enginn hérlend-
ur leirkerasmiður náð annarri eins fæmi í
þessari gömlu og vandasömu aðferð.
Mörg leirkerin eru fremur skúlptúrar en
brúkshlutir, og er þessi sýning Sigríðar sönn-
Auöur Vésteinsdóttir: Penna
Þaö andar af íslenskum vormorgni þar sem sólin breiöir geisla sína yfir hélaöa jörö.
Sigríður Agústsdóttir: Tvíbrennd ker
Enginn hérlendur leirkerasmiöur hefur náö annarri eins færni í þessari gömlu og vandasömu aöferö.
un þess að hún er jafnvíg í hvort tveggja.
Mesta athygli vekur röð smáskúlptúra á enda-
vegg, Form nr. 9-17. Frábær litasamsetning í
mjúkum og lífrænum formum. Það er eins og
manni heyrist hjarta slá og óræðum orðum
hvíslað.
Einnig kveður við nýjan tón í verkum nr. 18
og 19, Götótt og Raufótt. Þetta em stór gólfverk
sem minna á risasveppi eða kolla. Þama lokar
Sigríður formunum, sem vekur forvitni skoð-
andans um hvað sé innan í.
Vasi nr. 30 hefur á sér einstaklega fínan
hvítan lit og einstakur er einnig grænblár litur
á vasa nr. 5. Uppstilling verka nr. 20-22 er
áhrifamikil. Bleiklitaðir gripir nr. 24-25 era
einnig dæmi um einstakt vald listakonunnar
yfir efninu.
Glæsileg sýning.
Ásrún Kristjánsdóttir
mannsgaman

Myndin af skáldinu
Get ekki gleymt því hvemig hendur skálds-
ins héldu um stílfærið. Brúnleitar og hreinar
en aðeins famar aö pipra; neglumar einkenni-
lega klipptar í brodd og þrifnar í þaula.
Kjúkumar gengu til eftir því sem stafimir
tóku á sig flug og dýfur. Og svo tautaði það fyr-
ir munni sér gamlar þulur úr safni forfeðra
sinna; kvað þær róa sig - halda sér á línu eig-
in hugsunar.
í púlti skáldsins voru nokkrir stubbar af
gjömýttum blýöntum, illa yddaðir. Þaðan gat
að líta Grímarsfellið út um glugga og virtist
dumbungur yfir því eins og fyrri daginn.
Með annarri hendi sinni tók skáldið um
hnyklaða brún, kipraði framennið með einum
fingri - og svona gekk þetta um hríð. Úr hönd-
um ljósmyndarans malaði vélin sem smellti af
skáldinu allt hvað af tók. Við stóðum fjarri
nokkrir blaðamenn. Og skáldið uppstillt eins
og alvanur leikari, dótaði sér við blöð og blý og
þóttist að verki.
Viö sem stóðum í gættinni hugsuðum til
þess að kannski yrði þetta síðasta myndin. Víst
var það komið á aldur, myndefnið og skáldið
allt þess búiö að hverfa úr hérvistinni. Það var
stilla yfir því, framan við púltið, meiri friður
en maður á að venjast. Stundin stærri en skil-
in verði í andránni.
Og bækumar allt í kring, myndir meistar-
anna, hægindi og skraut.
Þaðan höfum við myndina af skáldinu sem
reyndist sú síðasta.
Oft hef ég hugsað til þess hvað það hafi ver-
ið að skrifa þessa uppstilltu stund. Með okkur
minni skrifarana yfir sér.
Kannski var það ekkert. -SER
Listahátíð í Reykjavík árlega
Fulltrúaráð Listahátíðar
í Reykjavík hefur sam-
þykkt að stefna að því að
hátíðin verði árlegur við-
burður frá og meö næsta
ári, en í þrjátíu og þriggja
ára sögu hátíðarinnar hef-
ur hún verið haldin annað
hvert ár. Kemur þessi
ákvörðun í beinu framhaldi af breyttri til-
högun Listahátíðar til samræmis við er-
lendar hátíðir, þar sem áhersla er lögð á
gagnsæja og faglega stjómun og samfellda
starfsemi. Reynslan af breytingimum hefur
verið góð og kom fram í ársreikningi ársins
2002 að velta hátíðarinnar hefur tvöfaldast
frá árinu 1998. Lýstu ráðherra og borgar-
stjóri mikilli ánægju með ársreikninginn,
enda stóðust allar áætlanir hátíðarinnar
vel.
Árleg hátíð er mun hagkvæmari rekstrar-
eining en hátíð sem haldin er annað hvert
ár. Meiri samfella fæst i starfsemina og fjár-
magn, aðstaða og starfskraftar nýtast betur.
Tengsl og samstarf viö erlendar hátíðir
verður auðveldara og árangursríkara, sam-
fellt kynningarstarf áhrifameira og sá
ímyndarauki, sem hátíðinni fylgir, nýtist til
fulls, jafnt samstarfsaðilum hátíðarinnar og
í almennri menningarkynningu landsins.
Meö árlegri hátíð eykst líka veltan og marg-
feldisáhrif í efnahagslífinu. Því Listahátíð
skapar miklar tekjur fyrir ýmsar þjónustu-
greinar utan viö hina hefðbundnu listastarf-
semi.
Stjómandi Listahátíöar er Þórunn Sig-
urðardóttir.
Síöasta sýningarvika
Nú er hafin síðasta sýn-
ingavika í Listasafiii ís-
lands þar sem Georg
Guðni, Ásgrímur Jónsson
og Steina Vasulka sýna
verk sín. Á morgun kl.
12.10 eru síöustu forvöö að
koma á hádegisleiðsögn
um þessar sýningar í fylgd
Rakelar Pétursdóttur, deildarstjóra fræðslu-
deildar. Sýningunum lýkur 11. maí.
Túlípanafallhlífar
Nýja ljóðabókin hennar
Sigurbjargar Þrastardóttur,
Túlípanafallhlífar, kom út
á degi bókarinnar. Þetta er
þriðja ljóðabók Sigurbjarg-
ar en fyrir síðustu jól gaf
hún út sína fyrstu skáld-
sögu, Sólar sögu, og á út-
mánuöum var leikinn á
Akureyri einþáttungurinn „Maður & kona:
egglos eftir Sigurbjörgu. Auk þessa hefur
hún starfað sem blaðamaður þannig að hún
lætur engan skika akursins óunninn.
Sigurbjörg er víðfórul kona sem meðal
annars má sjá á því að önnur ljóðabók
hennar heitir Hnattflug (2000) og Sólar saga
gerist á Ítalíu. í nýju bókinni er hún til
dæmis ein á grískri eyju í nokkrum ljóðum.
Bæði þar og annars staðar í ljóðunum er
Ijóðmælandi hennar tilfinningaríkur, orð-
heppinn og hnitmiðaður í tjáningu sinni.
JPV-útgáfa gefur bókina út.
Arfur, menning, áform
Minnt er á norrænu
ráðstefnuna Arfúr, menn-
ing, áform - Norræn og
íslensk menningarstefna
í deiglunni, sem haldin
verður í Norræna húsinu
9.-10. maí og hefst kl. 9.00
báða dagana. Þetta er sú
þriðja í röð sex ráðstefha
um efnið „Breytingar á norrænni menn-
ingarstefnu" og eru einkum ætlaðar
starfsfólki menningarstofnana, lista-
mönnum, stjórnmálamönnum sem sinna
menningarmálum, fræðimönnum, menn-
ingarblaðamönnum og menningarfulltrú-
um.
Á ráðstefnunni verður fjallað um þrjú
undirþemu norraennar menningar-
stefnu: íslenska menningarstefnu, nýj-
ustu rannsóknir og listrænt frelsi í í
tengslum við árangurstengda samninga
og kostnaðargreiningu. Bókmenntir
verða í brennidepli. Meðal fyrirlesara
eru Arne Ruth prófessor, Andreas J.
Wiesand, Ritva Mitchell, Gestur Guð-
mundsson, Tinna Gunnlaugsdóttir, Jón
Yngvi Jóhannsson, Páll Skúlason rektor
og Guðbjörg Kristjánsdóttir. Skráning á
https://booking.uu.is/con/norkult.asp.