Dagblaðið Vísir - DV - 22.11.2003, Blaðsíða 32

32 LAUGARDAGUR 22. NÓVEMBER 2003
Fókus DV
íbúar Hummersea fylltust óhug þegar þeir fregnuðu af skelfilegu morði sem framið var í bænum. Fórnar-
lambið var nítján ára gömul stúlka. Hún gekk i hjónaband á föstudegi. Á þriðjudegi var lífi hennar lokið.
ff
Ég drap konuna mína
1\
Lögreglan í Hummersea í
Cleveland í Bandaríkjunum fékk
símtal frá fjallstoppi í grennd við
Sönn sakamál
bæinn þann 8. maí 2001. Sá sem
hringdi inn kynnti sig og sagðist
heita Stephen Butters og vera 41 árs,
atvinnulaus verkamaður. „Ég drap
konuna mína,“ sagði Stephen við
lögregluna og bætti við að nú ætlaði
hann að fleygja sér fram af bjarg-
brúninni.
Sérmenntaður samningamaður
lögreglunnar var kallaður til og tók
það hann þrjár stundir að fá Steph-
en ofan af fyrirætlan sinni. Á meðan
héldu lögreglumenn að heimili
Stephens sem var í aðeins fjögurra
kflómetra fjarlægð frá lögreglustöð-
inni. Þegar inn í húsið kom blasti
ægileg sjón við lögreglumönnunum.
Hin nítján ára gamla, Claire Cumm-
ings, lá í blóði sínu á hjónarúminu.
Hún hafði verið stungin aftur og aft-
ur í brjóstið. Blóðugur hnífur lá á
eldhúsborði í húsinu.
Vildi ungar konur
Rannsóknarlögreglumenn hófu
þegar að rannsaka feril Stephens
Butters og komust fljótt að því að
hann átt sjö börn; öll með mjög ung-
um konum. Hann hafði kynnst
Claire þegar hún gætti tveggja barna
hans og fyrrum eiginkonu. Stephen
hafði sótt um skilnað skömmu áður
og hafið búskap með Claire. Föstu-
daginn 4. maí gengu Claire og
Fórnarlamb Claire Cummings lést afvöld-
um fjölda stungusára. Hún var aðeins nitján
ára.
Stephen í hjónaband. Hjónavígslan
var borgaraleg og aðeins tveir nánir
vinir viðstaddir.
Annar hinna nánu vina fékk
fregnir af símtali Stephens til lög-
reglunnar og þusti þegar í stað á lög-
reglustöðina. „Claire og Stephen
voru svo hamingjusöm," sagði vin-
urinn. „Ég veit ekki til þess að þau
hafi nokkru sinni rifist."
Stjúpfaðir Claire, bréfberi í Hum-
mersea, og móðir hennar, kennari,
sögðu lögreglu að þau hefðu ekki
vitað af hjónabandinu; jafnvel þótt
þau hefðu hitt dóttur sfna að kvöldi
brúðkaupsdagsins.
„Við hittum Claire á föstudags-
kvöld og hún minntist ekki einu orði
á brúðkaup," sagði stjúpfaðir henn-
ar. Ástæða þess að Claire þagði
þunnu hljóði er sennilega vegna
þess að hún vissi að foreldrar sínir
væru lítt hrifnir af Stephen.
Langvarandi svefnleysi
Stephen Butters var hnepptur í
varðhald og í yfirheyrslu sagði hann
þau Claire hafa horft saman á sjón-
varp kvöldið áður. „Ég minnist þess
ekki að hafa sótt hnífinn. Þetta er allt
þokukennt en ég man þó eftir að
hafa stungið Claire og lagað náttföt
hennar," sagði Stephen m.a. við yfir-
heyrslurnar. Hann viðurkenndi að
hafa banað eiginkonu sinni en þegar
hann kom fyrir dóm neitaði hann að
hafa framið morð. Saksóknari
greindi kviðdómendum frá því að
Claire hefði verið stungin aðeins
tveimur stundum eftir að nágrannar
vöknuðu við hávaða vegna ákafra
ástarleikja hinna nýgiftu hjóna.
Kviðdómendur fengu einnig að
heyra lýsingar Butters á þunglyndi
sem sótti á hann eftir að hann hætti
að taka svefntöflur. „Hann sagði
okkur að hann væri búinn að vaka í
þrjá sólarhringa," sagði saksöknari.
Þá mun Butters hafa sagt lögreglu-
mönnum frá síðustu orðum Claire.
„Hvað ertu að gera elskan?" sagði
Claire í þann mun sem nýbakaður
eiginmaður hennar hóf að stinga
hana með hnífi.
Lífstíðardómur
Butters tjáði réttinum að hann
hefði verið harðákveðinn í að stytta
sér aldur eftir voðaverkið; annað
hvort með því að hengja sig eða
fleygja sér fram af bjargbrún. Hann
hefði hins vegar skort hugrekki og
því hefði hann hringt í lögreglu.
' . s- x, xlóVfVV :•
■
<■* <■*> A\ *
■;

.....
■M

Myrti eiginkonuna Stephen Butters hafði verið kvæntur í tæpa fimm daga þegar hann lagði til konu sinnar með eldhúshnífi.
Verjandi Stephens krafðist þess
að hann yrði dæmdur fyrir mann-
dráp en ekki morð að yflrlögðu ráði.
Hinn 8. nóvember 2001 kvað kvið-
dómur upp úrskurð. Stephen Butter
var dæmdur fyrir morð að yfirlögðu
ráði. Hann virtist algerlega dofinn
þegar dómurinn var kveðinn upp en
greina mátti mikinn létti hjá tjöl-
skyldu Claire sem sat úti f sal. „Þessi
maður hefur svipt dóttur okkar líf-
inu. Við munum aldrei fyrirgefa
það,“ sögðu foreldrar Claire að lok-
inni dómsuppkvaðningunni. Steph-
en Butters hlaut lífstíðardóm.
Fegurðin er bara draumur
Bækur
I Þegar stjarna hrapar eftir Vigdísi
Grímsdóttur er fólkið úr fyrri sögum
hennar, Frá ljósi til ljóss og Hjarta,
tungl og bláir fuglar enn mætt til
leiks í flókinni viðureign sinni við
svikula fortíð, brennheitar tilfinn-
ingar og örlögin sem í sífellu virðast
skola því á aðrar
strendur en ráð var
fyrir gert. í fyrstu
bókinni skilur lesandinn við aðal-
persónuna Rósu í Nýju Mexíkó.
Þangað fer hún frá íslandi með ný-
fæddan son sinn til að hitta Lenna
föður sinn sem yfirgaf hana 10 árum
fyrr. Lenni fór frá Rósu undir því yf-
irskini að láta draum sinn rætast en
það er aðeins hálfur sannleikurinn.
Raunverulegu ástæðuna fær lesandi
að vita f lokalínum sögunnar og sú
vitneskja vekur bæði óhug og undr-
un. Önnur bókin fjallar um lífið í
Mexíkó og hér er það sonur Rósu,
nýr Lenni, sem segir söguna. Hann
elst upp í dásamlegu umhverfi en
innra með honum býr þó ávallt
ákveðinn óróleiki því hann þráir að
kynnast föður sínum á íslandi. í lok
bókarinnar fer hann frá Nýju
Mexíkó í fylgd æskuvinkonu Rósu,
listamanninum Lúnu sem lifir að
hálfu eigin lífi, en að öðru leyti lífi
hinnar ólánssömu systur sinnar í
listinni, Fridu Kahlo.
Látæðisleikur persónanna
I þessum bókum er ítrekað reynt
að telja lesandanum trú um að allt
sé í lukkunnar velstandi. Að persón-
urnar séu himinsælar og uni glaðar
við sitt hvort sem þær eru staddar á
íslandi eða í Nýju Mexíkó. Blekking-
arleikurinn heppnast glettilega vel
því höfundur pakkar óheilindum,
óhamingju, sviknum loforðum, van-
mætti og efa svo rækilega inn í orð-
ræðu ástar og æðruleysi að það er
ekki fyrr en undir blálok sagnanna
að lesandi áttar sig til íúlls á óheil-
indum textans. Hjá raunsæjum les-
anda hljóta þó að kvikna ákveðnar
efasemdir en þær eru janharðan
kæfðar niður með gleðilátum per-
sónanna sem virðast ákveðnar í því,
hver á sinn hátt, að komast hjá
dramatísku uppgjöri sem hleypa
myndi öllu í báli og brand. Svo
flinkar eru persónurnar í þessum
látæðisleik að þó napur sannleikur-
inn blasi við sigla þær út úr sögun-
um staðráðnar í að halda leikritinu
áfram. Á þau áform er þó klippt með
afdrifaríkum og óhugnanlegum
hætti í þriðju og síðustu sögunni.
Eins og nafn sögunnar gefur til
kynna hverfist söguefnið um
stjörnuhrap. Hvað eftir annað er
vikið að þessari sömu stjörnu sem
eldrauð og lýsandi hrapar í hafið og
misjöfnum viðbrögðum þeirra sem
á það horfa. Hún kveikir von, elur á
óróleika eða hvetur til dáða. Hjá
sumum táknar hún upphaf þegar
hún ætti með réttu að boða enda-
lok, hjá öðrum endalok þegar upp-
hafið virðist blasa við. Hún er tákn
um von sem deyr með hroðalegum
og afgerandi hætti hjá einum en
lifnar við með óvæntum hætti hjá
öðrum.
Ljótleikinn í lyginni
Þegar stjarna hrapar segir frá
mögnuðu uppgjöri sem persónur
þríleiksins hafa alltaf reynt að forð-
ast en þegar löngu gleymdar per-
sónur úr fortíðinni dúkka upp og
taka málin í sínar hendur er voð-
inn vís. Heimur blekkinga, lyga og
svika er rofinn utan frá með svo af-
gerandi hætti að allar grímur falla.
Þegar
stjarna
hrapar
sTjanna
Hnapan
Höfundur: Vigdís Grímsdóttir
Útgefandi: JPV forlag 2003
Persónumar vakna upp við að feg-
urðin var bara tilbúinn draumur
en þann draum nær ekkert að rjúfa
nema hrottafengið morð. Þá fyrst
tekur liðið við sér - bara aðeins of
seint!
Hér lýkur Vigdís Grímsdóttir
frásögn sinni af fólki sem felur alla
sína galla og yfirsjónir í skjóli
falskra tilfinninga og ímyndaðrar
fegurðar. Sú frásögn er spennandi,
stundum falleg en oftar ljót. Því
ljótleikinn býr í lyginni og þá lygi
hefur höfundur afhjúpað með eft-
irminniiegum hætti.
Sigrlður Albertsdóttir