Dagblaðið Vísir - DV - 29.11.2003, Blaðsíða 2

2 LAUGARDAGUR 29. NÓVEMBER 2003
Fréttir DV
Útgáfufélag:
Frétt ehf.
Útgefandi:
Gunnar Smári Egilsson, ábm.
Ritstjóran
lllugi Jökulsson
MikaelTorfason
Fréttastjórar
Kristinn Hrafnsson
Kristján Guy Burgess
DV: Skaftahlíð 24, Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjóm:
550 5020 - Aðrar deildin 550 5749
Ritstjóm: ritstjorn@dv.is - Auglýsing-
an auglysingar@dv.is. - Dreifing:
dreifing@dv.is
Setning og umbrot: Frétt ehf.
Prentvinnsla: (safoldarprentsmiðja
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni
blaðsins í stafrænu formi og í gagna-
bönkum án endurgjalds.
Gísli í beinni
Gísli Marteinn Baldurs-
son verður í fyrsta sinn
með sjónvarpsþátt sinn í
beinni út-
sendingu í
kvöld í tilefni
af 20 ára af-
mæli Rásar
2. Mikið
verður um
dýrðir í út-
varpshúsinu
í Efstaleiti af þessu tilefni
og slegið upp veislu.
Verða bornar fram veit-
ingar og landsmenn allir
hvattir til að mæta, enda
ROdsútvarpið útvarp
allra landsmanna. Veisl-
an hefst klukkan 19.00.
Jólasaltfiskur
Saltfisksetur fslands í
Grindavík býður upp á
jólahlað-
borð í
desem-
ber. Er
það
með
óhefð-
bundnum hætti því á
borðum verður saltfisk-
ur - eins og gefur að
skilja. Fallegt útsýni er
yfir höfnina í Grindavík
úr Saltfisksetrinu og eyk-
ur það á matarlystina og
bætir jafnvel melting-
una. Staðurinn rúmar
80-100 manns í sæti.
Fjaðrir annarra
Fjöldi fslenskra lista-
manna er staddur í
Kaupmannahöfn í dag
við vígslu
Norður-
bryggju-
hússins sem
meðal ann-
arsáað
hýsa ís-
lenska
sendiráðið f
borginni.
Fyrsti dagur vfgslunnar
er í dag og er búist við að
söngkona Eyvör Páls-
dóttir eigi eftir að
skyggja á aðrar uppá-
komur í byggingunni.
Þótt Eyvör sé búsett hér
á landi kemur hún fram í
Norðurbryggjuhúsinu
fyrir hönd Færeyinga og
undir þeirra flaggi.
Konur í Jónshúsi
Kvenna-
kór Kaup-
manna-
hafnar
ætlar að
syngjaí
Jónshúsi í
Kaup-
mannahöfn á morgun
klukkan 14.00. Samhliða
verður messukaffi kórs-
ins og boðið upp á
jólaglögg og eplaskífur
gegn vægu gjaldi.
Ristruflanir aldamótakynslóðarinnar
egar við stigum inn í nýtt árþúsund fýr-
ir þremur árum trúði ég öllu þessu bulli
um að við, kynslóðin mín, værum að
erfa ísland. Að komnir væru nýir tímar.
Breyttir tímar með nýrri, ferskari og betri
áherslum. Hér átti auðvitað allt að vera vað-
andi í seðlum um ókomin ár og ég skrifaði
greinar undir yfirskriftinni Rís þú unga ís-
lands merki í DV Fókus.
Þeh sem komu fram í þessari grein, sem og
öðrum slíkum, eru flesúr famir á hausinn,
bíða dóms eða hafa dregið sig í hlé. Fyrir
utan örfáa bankamenn sem getið var neðan-
máls. Þar ber auðvitað hæst Hreiðar Má,
manninn sem skilaði hundruðum milljóna á
dögunum.
Annars trúði maður því þá, þarna rétt fyrir
aldamót, að Baldur Stefánsson væri svo at-
orkusamur að Gus Gus yrði jafn stór og U2
og Linda Björg Árnadóttir fatahönnuður
skyggði á Gucci innan örfárra ára og Eyþór
Arnalds yrði stjórnarformaður íslands og
Árni Þór og Kristján Ra eigendur Stöðvar 2 í
stað þess að bíða dóms og Gísli Marteinn
borgarstjóri árið 2003 og ég trúði því jafnvel
að Skítamórall myndi gera góða hluú í fram-
tíðinni í stað þess að mæta með kombakk
fyrir þrítugt. Hljómar auðvitað eins og ég
hafi verið á lyfjum en það var góðæri og við
vorum eiginlega öll svona kjánaleg í hugsun.
Það var eitthvað að þessu góðæri. Maður lét
auðveldlega blekkjast og ég sá framúð minn-
ar kynslóðar í hillingum. Líka vegna þess að
kynslóðimar á milli aldamótakynslóðarinnar
minnar og '68 kýnslóðarinnar em svoddan
lufsur. Fimmtugh karlar á borð við Mörð
Ámason og Jakob Frfmann Magnússon vom
ungh stjómmálamenn í kringum aldamótin.
Aðeins örfáum ámm yngri en hin svokallaða
hippakynslóð en samt úúaðh ungpólitíkusar.
Það var eitthvað að og er enn. Eiginlega
meha í dag en þá. Bara eins og við séum búin
að tapa.
Unga fólkinu sem tókst að troða sér inn á
þing í sfðustu kosningum setur ekki svip sinn
á það. Sem er kannski fullkomlega skiljan-
legt. Hver sem er getur sett sig í spor þehra
og ímyndað sér að sitja þarna í leðurstól og
hlusta á tuðið í freku kynslóðinni. Líta svo á
skrifborðið og sjá bunka af leiðinlegum og
þurrum niðurstöðum úr alls konar rann-
sóknum sem virðast ekki þjóna neinum öðr-
um tilgangi en að skapa atvinnu. Og þetta
eiga þau eftir að lesa. Þurfa að taka bunkann
með sér heim og þykjast skilja allt þetta bull í
mötuneyú Alþingis síðar um daginn. Er
nema von að fólk nenni hreinlega ekki að
fullorðnast?
Rís þú'unga
Islands meFki '•»**{
vf 't
Okkur ber samt skylda til þess að láta ekki
gjaldþrotin öll, andleg og fjárhagsleg, berja
okkur niður í að verða eins og þessi millikyn-
slóð sem situr uppi með þær minningar að
hafa verið kynslóðin sem gerði aldrei neitt.
Sagði líúð og skildi ekkert efúr sig. Og skilj-
anlega, því kynslóðin sem er við völd er svo
hrokafull að hún telur resúna af mannkyn-
inu annað hvort vera með sér í liði eða á
móú. Og persónulega er ég á móú. Vegna
þess að þá eygjum við von um að eitthvað
breyúst sem er nauðsyn því framtíðin er ekki
björt ef fer sem horfh. Þá mun Halldór bara
taka við af Davíð, Ingibjörg taka við af Hall-
dóri, Steingrímur J. af Ingibjörgu og svo koll
af kolli þar til við munum ekki lengur að það
voru bömin sem erfa áttu landið.
Mikael Torfason
Við vissum ekki hvort við áttum
að hlæja eða gráta þegar Guðni
Ágústsson landbúnaðarráðherra
tók við hátíðlega athöfn á móú
fyrsta eintakinu af einhverri
hundabók sem kom út í gær og
hann fékk afhent í Húsdýragarðin-
um. Þar hóð upp Dóberman-
hundur sem heilsaði Guðna vhðu-
lega um leið og hann tók við bók-
inni og síðan fluttí Guðni ávarp og
heldur fjálglegt, heyrðist okkur. Þar
lýsti Guðni því meðal annars yfir að
hann teldi sig þaðan í frá vera
„hundamálaráðherra íslands".
Gott og vel. Víð skulum kalla
Guöna héðan í frá hundamálaráð-
herra íslands. Fyrst hann vill það
sjálfur. Við skulum meira að segja
reyna að stilla okkur um alla þá
fimmaurabrandara sem þessi nýja
nafnbót Guðna Ágústssonar kallar
þó beinlínis á; fara íhundana, ogþað
allt. Við skulum umgangast þennan
nýja titil Guðna af stakri virðingu og
ekki gera gys að.
Á hinn bóginn viðurkennum við
að óneitanlega kvíðum við því örlítið
þegar við þurfum að ciga samskipti
til erlenda kollega. Þótt Island sé ekki
á hverjum degi í fréttum erlendra
fjölmiðla, þá kemur þó fyrir að út-
lenskir blaða- og fréttamenn fyllast
áhuga á íslandi ogleita frétta héðan.
Og þá þurfum við stundum að vera
milligöngumenn og senda hinum
útlendu kollegum upplýsingar um
íslensk málefni.
Og hugsið ykkur til dæmis hversu
ambögulegt það yrði efrlkisstjóm ís-
lands færi nú að drýgja einhveijar
þær dáðh sem eftfrtekt myndi vekja
á alþjóðavettvangi og erlendur
blaðamaöur í enskumælandi landi
myndi hafa samband við okkur hér á
DV og biðja um upplýsingar um það
hvað þeh heita, ráðherramir lmái. {
Thorarensen kona hans. Þau hafa
þvf ekki fengið mikinn tlma til að
sóla sig á Grikklandi í þetta sinn.
Allt er þetta áreiðanlega hið besta
mál og við efumst ekki um að þessi
miðstöð verður menningarlífi okkar
og frændþjóða okkar tíl mMlar
gæfu. Það er löngu alkunna að til
þess að styrkja og efla menningu og
mannlíf yfirleitt, þá er einmitt rétta
leiðin að búa tíl nýja stofnun. Þaö
eina sem kemst í hálfkvisti við það er
ef stofiiuð yrði nefiid, en við efumst
reyndar ekíd um að ýmsar nefndir
munu starfa innan vébanda þessarar
stofiiunar.
Og munu margh láta að sér kveða
í nefndarstörfum og margt spaklegt
verður sagt Og skýrslur skrifaðar.
Annars er þetta óþarfa mein-
hæðnií okkur. Við efumstí rauninni
ekkert um að miðstöðin muni ýmis-
legt gagn gera. En það sem vakti at-
hygli okkar íMogganum var sjálf fyr-
irsögnin ágreininni um opnun mið-
stöðvarinnar. Því hún hijóðaði svo:
„Afrakstur sjö ára erfiðrar undirbún-
ingsvinnu. “
Þið fyrirgefið innilega, okkar
ástsálu kollegar á Morgunblaðinu,
en þetta þótti okkur klén fyrirsögn.
Látum vera að hún er ekki sérlega
þjál, en verra þótti okkurað hún væri
til marks um heldur leiðinlegar og
jafnvel neikvæðar áherslur í íslenskri
blaða- og fréttamennsku sem við
héldum satt að segja að væri á útleið.
Hún felst í því að sjá aldrei neitt
nema erfíðleikana. Ef verið er að
opna miðstöð sem á að verða til
gagns oggamans og þykja merkileg-
ast (þvíþað setja menn oftast ífýrir-
sögn) að það hafí verið svolítið erfítt
að koma henni á fót, þá fínnst okkur
skorta nokkuð á lífsþróttinn oggleð-
ina.
Við erum að gera eitthvað sem á
að vera skemmtilegt en sjáum bara
bömmer.
Þessi sama tilhneiging var mjög
áberandi í sjónvarpsfréttum hérfyrir
ekki löngu. Það var alveg sama við
hvem var talað og um hvað, viðkom-
andi var alltaf og óhjákvæmilega
spurður hvort „þetta" (hvað sem er)
hefði ekki verið alveg hræðilega
erfítt. Ef ráðherra lagði frumvarp var
hann spurður hvort það hefði ekki
verið erfítt að semja það. Effyrirtæki
seldi eitthvað til útlanda var það
spurt hvort það væri ekki voðalega
erfittað selja til útlanda. Eflistamað-
ur bjó til listaverk var hann spurður
hvort það hefði ekki verið erfítt að
búa til listaverkið. Ef íþróttamaður
vann glæsilegan sigur í grein sinni,
þá varhann spurður hvort það hefði
ekki verið alveg skelfílega erfítt að
vinna þennan sigur. Ef kona fæddi
bam var hún spurð hvort það hefði
ekki ömgglega verið erfítt að fæða
þetta bam.
Og svo framvegis, ad infínitum!
Við skulum kalla
Guðna héðan í frá
hundamálaráðherra
íslands. Fyrst hann
vill það sjálfur.
stjóminni. Því þá yrðum við að sjá
þeim fyrir eftírfarandi: „David Odds-
son, Prime Minister - Halldor As-
grimsson, Foreign Minister - Bjom
Bjamason, Minister of Justíce - Val-
gerdur Sverrisdottir, Minister of
Commerce and Industry - Gudni
Agustsson, Minister of Dogs..."
Nei, vitiði, þetta gengur ekki! En
fyrsthann villþetta sjálfur, þáþað...
Morgunblaðið sagði í gær frá
formlegri opnun á „menningar- og
rannsóknarmiðstöðinni Norður-
bryggju" í Kaupmannahöfn. Þar
verða sendirráðsskrifstofur íslands,
Færeyja og Græn-
lands og um leið
mun ætlunin að
húsið verði eins
konar miðstöð fyr-
h menningarstarf-
semi frá löndun-
um þremur. Það
var Vigdís Finn-
bogadóttir sem
opnaði húsiö
formlega en við-
stödd vom meðal
annars Davíð
Oddsson forsætís-
ráðherra og
Ástríður
Fyrst og fremst