Dagblaðið Vísir - DV - 29.11.2003, Blaðsíða 25

24 LAUGARDAGUR 29. NÓVEMBER 2003
Fókus DV
DV Fókus
LAUGARDAGUR 29. NÓVEMBER 2003 25
Gísli Örn Garðarsson er hin fullkomna blanda af von-
lausum rómantíker og raunsæismanni. Blanda sem get-
ur ekki klikkað - og gerir það að verkum að stóru
plönin hans ganga upp með glæsibrag. Óþolandi mynd-
arlegur, óþreytandi athafnaskáld. Og Broadway bíður.
Hann var bara unglingur þegar hann stofnaði fyrsta fyrirtækið. Síðan þá hefur hann komið á koppinn ótal verk-
efnum og fyrirtækjum, leiksýningum, tónleikum og svona mætti lengi telja. Rómeó og Júlía unnu leiksigra í
London og eftirþað hefur leiðin bara legið upp á við. Nú býðst Rómeó og Júlíu að fara á fjalirnar á Broadway,
kvikmyndafyrirtækið Miramax hefur rætt við Gísla og hann er með öfluga umboðsmenn á sínum snærum.
Gísli Örn Garðarsson uppgötvaði að auðvitað væri hægt að fá meira
fyrir að slá gras heldur en þær 150 krónur á tímann sem Reykjavíkurborg
greiddi í unglingaviimunni. Hann stofnaði eigið fyiirtæki og sló garða
fyrir fólk fjögur sumur í röð - og græddi ömgglega 20 sinnmn meira en
krakkamir í unglingavinnunni. Þetta hefur verið rauði þráðurinn hjá
honum sfðan - að Finna aðra leið, óheföbundna leið, betri leið - og ekk-
ert verkefni er of stórt. Skyis tlie limit.
FJ'tir að hafa æft fimleika í mörg ár liafði hann ekki hugmynd um að
hann hefði áhuga á leiklist; fyrr en liann læddist inn í lítið stúdentaleUc-
hús í Ösló þar sem hann var við nám. Þá varð ekki aftur snúið. ALlt í einu
var hann hættur að einbeita sér að náminu og kominn á kaf í leiklist.
„Eftir síðustu sýninguna hjá stúdentaleikhúsinu var einíiver tómleild
f mér. Svo ég ákvað að setja bara sjálfur upp sýningu, og framleiddi og lék
sjálfur f As you like it, eftir Shakespeare. Stuttu seinna hitti ég gamla, út-
brunna Eurovisionöstjörnu á bar í Ósló, sem hafði veriö í Rocky Horror
fyrir næstmn þrjátíu árum. Hann var að býsnast yfir því liversu langt
væri síðan Rock>' Horror var sett upp, svo ég ákvað að drlfa í því. Ég ætl-
aði að leika sjáifur, en verkefnið óx svo rosalega að ég endaði með að
framleiða bara sýninguna en vinur minn, Siggi Kaiser, gerði leikmynd-
ina."
Miiljón póstkort, bar og leikhús
Þeim fannst ekkert ómögulegt, vinunum Gísla og Sigga sem kornu svo
til íslands skömmu seirma, fullir af hugmyndum. Þeir vildu gefa út blað,
setja upp leiksýningar, en enduðu með því að setja upp bítlatónleika
með Sinfóníuhljómsveit íslands.
„Það var þá sem póstkortapælingin byrjaði. Við seldum auglýsingar á
póstkort sem var dreift frftt mn alla borg. Þetta gekk framar vonum - við
náðum að prenta miUjónasta póstkortið áðm en við seldum fyrirtækið
nokkrum árum seinna." Stuttu síðar var Gísli kominn inn í Leikslistar-
skólann ásamt konu sinni, Nínu Dögg Filippusdóttur. Eins og það væri
ekki nóg ákvað hann að stofna kaffihús um leið.
„Þetta var svona gamall rómantískur draumm minn og Bjöms Hlyns,
bekkjarbróðm míns, að eiga kaffihús - sáum stemninguna algerlega í
rósrauðum bjarma. Við mðum partnerar í Hverfisbamum og þetta gekk
mjög vel, en var hörkupúl. Við vorum öll kvöld að leggja parket, smíða,
mála og ég veit ekki hvað, um leið og skólinn var á fullu. Ef maðm
hugsaði alLtaf hlutina til enda væri lieilmargt sem maðm myndi hrein-
lega ekki nenna."
Hverfisbarinn hitti beint í mark og varð strax vinsælasti barinn í
Reykjavík, með fullt út úr dyrum öll kvöld. Ari síðar seldu félagamir bar-
inn. Póstkortafyrirtækið hélt þó áfram og ágóðann nýttu félagamir til að
setja upp leikrit. Gísli hefrn óhefðbundnar hugmyndir um leikhús og
áhuga á að gera tilraunir með leikhúsformið, færa það út. Þeir settu upp
Hróa hött í Húsdýragarðinum og leikrit sem flutt var í strætisvagni sem
keyrði um borgina á rneðan.
Vesturport verður til
Leiklistarskólabekkurinn var náiim hópm með svipaðar hugmyndir
um leikliús og Iangaði að halda áfram að vinna saman eftir nám. Þau
leigöu sér gamlím skúr á Vesturgötu 18 og opnuðu leikhús, eins og ekk-
ert væri. Hver og eiim greiddi simt liluta af leigmmi, og þama var kornið
tækiiæri til að skapa hvað sem hugurirm stóð til. Alls vom fiimn sýning-
ar settar upp í nafni Vesturports og tveimm þeirra leikstýrði Gísli. Sú síð-
ari var Rómeó og Júlía, í samstarfi við Borgarleikliúsið, sirkussýningin
fræga sem afrekaði það að verða flutt til London.
,Á sama tíma keyptum við gamla Nýlistasafnið. Ég veit ekki hvað er
að mamú! Aftm var það rómantíkin sem tók völdin. Við sátmt fyrir okk-
ur stórar, flottar stúdíóíbúðir, réðumst á innviði með sleggju og hömuð-
umst með hana vikurn saman. Þetta átti bara að taka tvo mánuði. Nú,
riimu ári seiima, erum við nýbúin að fá fokheldnivottorð. Þetta stoppar
allt á skriffinnskunni. Embætti byggingarfulltrúa er flóknasta apparat í
lieimi. Það var alltaf eittlivað nýtt sem \áð þurftmn að gera til að fá þetta
vottorð."
Leiksigrar í London
Blaðamaðm DV veit að sá árangur að koma Rómeó og Júlíu á fjalim-
ar í Young Vic er engin tilviljun, heldm árangur þrotlausrar vinnu og
uppskera mikils erfiðis. Þátttakendm í sýningunni höfðu tröllatrú á
heirni og ýttu snjóboltanum á undan sér þar til hann tók völdin sjálfm,
varð risastór og fór að rúllaá ógnarhraða. Mjög oft leit út fyrir að verkefit-
ið myndi ekki ganga upp vegna risavandamála sem aðallega tengdust
peningum. Og nú þegar þeir sigrar eru að baki er stefnan tekin enn
hærra.
Broadway bíður
Nú er verið að skoða sali í West End til að setja upp Rómeó og Júlíu.
Mögulega verðm ldassískt leilchús fýrir valinu, en Gísli segir vandamálið
við West End það að flest leikhúsin eru friðuð, ekki má negla einn nagla
í veggina til að koma upp þeim nauðsynlega búnaði sem þarf fyrir sýn-
ingu sem í raun gerist f loftinu. Málin ættu væntanlega að skýrast á
næsm dögum og góðar fféttir að berast frá leikhópnum í London. Þá eru
nolckrar leiklistarhátíðir í skoðun, meðal annars hefúr komið boð frá
Ástralíu.
í New York eru lúns vegar þrír alvörugefnir fr amleiðendm sem vilja fá
sýninguna. Einn þeirra vill hana á Broadway, annar er með off -Broad-
way í huga, þriðji vill setja sýninguna upp í skemmu.
„Nú þurfum við bara að finna út hvar sýningin passar best. Er það í
skemmunni eða flotta leikhúsinu á Broadway? Og er það raunhæft? Það
er greinilega mikil alvara á bak við þetta í New York. Það er líka mögu-
leiki á ffamhaldi í London en við þurfum að hafa meira fyrir því.“
Fari sýningin tii New York er gert ráð fyrir sama eða svipuðum leikara-
hóp, allt eftir því hvemig verkefnisstaða og áhugi hvers og eins verðm
þegar þar að kemm. Aðalhlutverkin verða áffam í höndum Gfsla og Nínu.
Miramax sýnir áhuga
Gísli er hógvær, en blaðamaður hefur spmst fyrir og veit að það er
rnjög mikill áhugi á sýningunni iiman leiklrúsgeirans, ekki síst á aðalleik-
urunum sjálfunr og leikstjóranunr. Nokkrir mnboðsmenn hafa haft sam-
band við leikara sýningarinnar og viljað fá þá á sín snæri. Gísli og Nína
Dögg eru þegar konrin nreð umboðsmann og Gísli hefm náð þeim ár-
angri að hafa að auki umboðsmann senr leikstjóri, sem býðst ekki hverj-
um senr er.
„Það kom bara kona og spmði hvort hún mætti vera umboðsmaður-
inn nriirn. Ég spmði leiklrússtjórann í Young Vic hver hún væri og hann
bara krossaði sig og sagði að hún væri eingöngu með toppfólk. Hún er til
dænris með Harold Pinter. Aimars eru umboðsmenn leikstjóra meira í
samningagerð en beint að fiska verkefni eins og leikaraumboðsménn-
imir.“
DV hafði enn frenrm borist til eyma að kvikmyndaframleiðandinn
Miramax hefði áhuga á Gísla og boðað hann á siim fund. Gfsli fer undan
í flæmingi, feiminn við að segja sögm af hugsanlegu meiki fslendings í
útlöndum.
„Hva, jú ... Miramax kallaði núg á ófomrlegan fund um lífið og list-
iira." Og meira fékkst haim ekki til að segja mn það. Rónreó og Júlía hafa
átt hug hans allan í rúmlega ár. „Það væri nú gaman að fara að snúa sér
að einlrverri annarri sýningu, en það væri svo mikil s\'ird að fylgja þessu
verkefrú ekki eftir alla leið; það er ekki á hverjum degi senr maðm er nreð
sýrúngu sem svona margir hafa áhuga á.“
Ekkert er ómögulegt
Það er ýmislegt í fari Gísla sem nrinrúr á Einar Benediktsson. Hann
hefúr sterka útgeislun og rtúkinn sannfæringarkraft, er óþolandi mynd-
arlegm og virðist óalandi og óferjandi athafnaskáld. Alltaf með stór plön
á prjónunum, ræðst í verkefirin í rómantíkmkasti, en um leið með
blöndu af raunsæi sem skilar honum upp á hæstu tinda.
„Já, það er kannski rétt hjá þér. En þetta er um leið besta leiðin til að
tryggja áframhaldandi verkefiiri - að gera þau bara sjálfm. Stundum
hugsa ég um hve það væri þægilegt að vera bara í venjulegri vinnu. Að-
almálið er auðvitað að þetta er svo gaman og gefandi. Eg er drifinn áfram
af því að segja sögu og ég vil segja hana á ákveðinn hátt. Draumurinn er
að vera f eins góðu vinnuumhverfi og hægt er tíl að gera þetta. Svo um
leið og verkefnið er búið hugsar maðm: Vá hvað þetta var gaman, hvað
eigum við að gera næst? Svo er maðm enn þá ungm og bamlaus. Það er
betra að fylgja draumnum meðan maðm getm, frekar en að sitja eftir 20
ár og hugsa um allt sem maðm hefði getað gert. Þegar maðm hugsar um
það þá er það bara maðm sjálfúr sem stoppar mann.“
Viiúr og kunningjar Gísla lýsa honum sem gulli af manni; kraftmikl-
um, en um leið afslöppuðum og rólegum, dreymandi en samt strategísk-
um . í raun hin fullkomna blanda af vonlausum rómantíker og raunsæ-
ismanni. Blanda sem getm ekki klikkað. Og Broadway bíðm.
brynja@dv.is

i

„Það er betra að
fylgja draumnum
meðan maður getur,
frekar en að sitja eftir
20 ár og hugsa um
allt sem maður hefði
getað gert. Þegar
maður hugsar um
það þá er það bara
maður sjálfur sem
stoppar mann."

jfsffpir
<*•-= i
;......:
fcv • rf
DV-mynd ÞÖK