Dagblaðið - 17.12.1975, Blaðsíða 14

Dagblaðið. Miðvikudagur 17. desember 1975.
„Lifshamingja og heimilisfrið-
ur er sá andi, eða bóðskapur,
sem viö reynum að flytja lönd-
um okkar á nýju plötunni sem
við setjum á jólamarkaðinn að
þessu sinni,” sagði Magnús Sig-
mundsson, i rabbi við Dagblað-
ið, er hann kom i stutta heim-
sókn hingað til lands frá London
fyrir nokkrum dögum. Magnús
og félagar hans dvelja sem
kunnugt er i landi Elisabetar og
verða þar sennilega næstu árin.
Þeir eru á fimm ára samningi
hjá útgáfufyrirtækinu Chappel,
sem sér um alla þeirra hagi,
gegn þvi aðhafa einkarétt á lög-
um þeirra og tónlistarflutn-
ingi...
,,Með einni undantekningu,”
sagði Magnús, „þvi sem gefið er
eingöngu út fyrir islenzkan
markað, það er algerlega á
kostnað „Change” eins og þessi
12 laga breiðskifa, sem kemur
út þessa dagana. Að öðru leyti
erum við á Chappel’s vegum.
Takist okkur að slá i gegn i Eng-
landi, eða annars staðar, er
þeirra ágóðinn, — en frægðin
okkar. Við sættum okkur við slik
kjör að minnsta kosti á meðan
við erum að reyna að skapa
okkur nafn. Við lifum enn i von-
inni i hinni hörðu samkeppni.
1 heild nefnist platan, „Allra
meina bót”, — það á hún lika að
vera, bæði andlega og likam-
lega. Það þýðir ekki endilega að
loka megi öllum heilsubótar-
stofnunum, heldur hitt, að á
meðan fólk hlýðir á lög og ljóð
plötunnar, geti þvi orðið glatt i
sinni og gleymt öðru um stund.
,,JÚDAS No: I”
Júdas
LP— stereo
Jud. 001
Júdas 1975.
Keflavikurhljómsveitin Júdas
er eina islenzka hljómsveitin,
sem eitthvað að ráði hefur
fengizt við að spila ameriska
soul-rokk tónlist. Sjálfir hafa
hljómsveitarmenn gengið svo
langt að kalla gig „brautryðj-
endur” á sviði þessarar tón-
listar hérlendis. Það kann að
vera, en það minnir mig á um-
mæli eins kunningja mins, sem
oft hefur reynzt hafa betri yfir-
sýn yfir islenzka popptónlist en
aðrir, þess efnis, að Júdas
virtistsér oft vera eins og ferða-
diskótek.
Júdas er fyrst og fremst
hljómsveit Magnúsar Kjartans-
sonar, hljómborðsleikara og
söngvara hljómsveitarinnar.
Það var hann sem fékk þá Vigni
Bergmann, gitarleikara, og
Finnboga bróður sinn, bassa-
leikara, ásamt Ólafi Júliussyni,
trommuleikara (sem nú er
hættur hljóðfæraleik og hefur
snúið sér að vinsælla poppi, fót-
bolta) i fyrstu útgáfuna af
Júdasi fyrir einum sex árum.
Magnús hefur meira og minna
alið þessa stráka upp siðan þá,
og þvi ermjög eðlilegt, að Júdas
hafi allt frá upphafi verið fyrst
og fremst tæki fyrir Magnús til
að koma tónlist sinni og hug-
myndum á framfæri.
Með þessari plötu virðist vera
orðin breyting þar á. Eins og
áður (þeir Vignir og Finnbogi,
ásamt trommuleikara Júdasar,
Hrólfi Gunnarssyni, tóku þátt i
gerð LP-plötu Magnúsar sjálfs
fyrir tveimur árum) semur
Magnús flest laganna og syngur
mest að auki. En aðrir félagar
hljómsveitarinnar, sérstaklega
f
N
aðeins bjóða
það bezta"
Magnús og Thelma dóttir hans skoða barmmerkin sem fylgja „Allra meina bót”. DB-mynd emm
Eitt vil ég taka fram að platan
er alveg óskyld samnefndum
söngleik. Nýja platan „Allra
meina bót”, er beint framhald
af „Ábót”, sem kom út fyrir jól-
in i fyrra.
Við höfum i hyggju að senda
árlega frá okkur nýja plötu og
þá veljum við nýtt nafn. Ýmis-
legt kemur til greina, af nógu er
að taka, búbót, skóbót, siðabót,
— nei en varla klofbót,” sagði
Magnús og strauk skegghýjung-
inn.
Efni plötunnar er samið fyrir
börn á öllum aldri, — börn eru
orðin svo bráðþroska i tónlist-
inni, með öllum þessum nýju og
fullkomnu tónflutningstæKjum,
sem eru orðin i næstum hvers
manns eigu, sem betur fer fyrir
okkur sem erum að fást við
laga- og ljóðagerð.
Þvi miður er platan nokkuð
seint á ferðinni, en ástæðan fyr-
ir þvi er sú, að við létum
þrykkja allt upplagið að nýju,
vegna smágalla i pressun á ann-
arri hliðinni. Að visu var gallinn
smávægilegur, en við bjóðum
ekki kaupe’ndum okkar nema
það allra vandaðasta, sem völ
er á. Annað finnst okkur, „Allra
meina bótarmönnum”, vera
svik. Af þeim sökum tókum við
ekki við plötunni fyrr en eftir að
búið var að laga gallann, — þótt
i hlut ætti eitt þekktasta upp-
tökufyrirtæki Bretlands, —
Chappel’s Stúdió.
Flytjendur efnisins eru fimm
ungir menn, sem völdu sér ný
nöfn. Grámann, Hrámann, Blá-
mann og Skámann, heita þeir
sem flytja söng og spilverk, en
sá fimmti, vinur þeirra Tá-
mann.togar i bassagitarstreng-
ina.Upptöku annastChris Stein,
en þeir „mann” félagarnir
stjórnuðu upptökunni sjálfir.
Plötuumslagið torráðna hann-
aði enskur gitarsmiður, Steve
Ackworth, Ævintýramyndin
sem prýðir umslagið, er hlaðin
felumyndum, sem menn geta
spreytt sig við að koma auga á.
Við höfum tekið upp þá ný-
breytni að plötunni fylgja barm-
merki úr málmi. Geta kauþend-
ur valið á milli sjö mismunandi
mynda, sem allar eru teknar úr
umslagsmyndinni.”
öll lögin, að einu undanskildu,
„Sameinum munna” (sem er
eins og einn okkar, færeyskt að
uppruna) eru frumsamin. Þau
hafa sum hver legið lengi i
skúffunni hjá Grámann og Hrá-
mann, svo ekki var seinna
vænna að draga þau upp, áður
en þau mygluðu þar. Ljóðin eru
öll islenzk og úr ýmsum áttum.
T.d. er „Kisuþula” fundin i Les-
bókinni og mér tókst ekki að
hafa upp á höfundinum fyrr en i
gærkvöldi.
Við leggjum eins og sjá má,
mikla áherzlu á að koma sem
viðast við i ljóðum á plötunn,,
þar eru hlutir eins og saltkjöt,
gúmmiskór, prjónabuxur, öli
skans, Hans og Gréta, Jói járn-
smiður, Jesús, köngurló og
fleira, meira að segja kakka-
lakkarnir, sem hér námu land
um likt leyti og Amerikanarnir.
Við höfum margt á prjónun-
um, hjá Change og vinnum úr
þvi eftir þvi sem aðstæður leyfa.
Annars er Chappel búið að ráð-
stafa okkur á einum 25 stöðum á
næsta ári, svo ekki er gott að
segja til um hve mikill timi
verður aflögu. Mig langar svo
aðeins til að minnast á það í lok-
in, að okkur var boðið að taka
þátt i Evrópukeppni sjónvarps-
stöðva um bezta dægurlagið.
Við skrifuðum til sjónvarpsins
Islenzka, en þeir gátu ekki veitt
samþykki sitt, þar sem reglur
mæla svo fyrir að samkeppni
verði að fara fram áður i við-
komandi landi.”
Þess má geta að Fálkinn h.f.
sér um dreifingu „Allra meina
bótar” og einnig er hægt að fá
lögin á segulbandsspólum.
—emm.
músik er engan veginn frumleg,
en Júdas er samt sem áður á
réttri braut, enda gildir það
sama um þessa plötu og aðrar:
hvernig skiptir meira máli en
hvað. Og Júdas er tvimælalaust
góð rokkhljómsveit.
Umslagið er fremur óvenju-
legt — eftirprentun af stóru
málverki af þeim félögum i þel-
dökkum félagsskap. Prentunin
hefur aftur á móti misheppnazt
illilega.
—ó.vald.
FERÐADISKÓTEK?
þó Vignir Bergmann, koma
mjög sterkir út úr þessari plötu,
eins og reyndar hafði mátt bú-
astvið. Vignir hefur tekið þátt i
samningu tveggja laga, sem lik-
lega eru beztu lög plötunnar.
Fyrst i stað olli þessi plata
okkur miklum vonbrigðum en
eftir þvi sem hún er spiluð
meira vinnur hún á. Vandamál
Júdasar er ekkert einsdæmi:
þeir njóta sin mun betur á sviði,
þar sem þeir ná beinu sam-
bandi við áheyrendur sina.
Magnús Kjartansson viður-
kennir þetta: „Þetta er fyrstog
fremst spurning um svörun,”
sagði hann nýlega. „Við þurfum
liklega að gera tvær eða þrjár
plötur i viðbót áður en við náum
sama árangri á vinyl og á sviði,
eins og t.d. J. Geils Band, svo
dæmi séu nefnd.”
Beztu lögin eru „It’s Raining
Again” eftir Magnús og Vigni,
„Breakdown” eftir þá sömu,
„Bye-Bye” eftir Magnús einan
og „Poseidon” eftir Júdas og
Karl Sighvatsson. Það er i raun-
inni hápunktur plötunnar, enda
tekið upp beint. Karl Sighvats-
son fer þar 'á kostum á orgelinu
og man ég, satt bezt að segja,
ekki eftir honum betri. Lagið
sjálft er ekki ýkja merkilegt,
leikið af fingrum fram i kring-
um stolið stef frá Herbie Han-
cock (og vafalaust hefur hann
stolið þvi frá einhverjum
öðrum).
Magnús Kjartansson syngur
eins og hann hefur gert til þessa.
Aðeins örsjaldan skilur maður
orð af þvi sem hann syngur, en
taka ber tillit til þess, að liklega
vakir meira fyrir Magnúsi að
beita röddinni sem hljóðfæri en
söngrödd.
Vignir syngur sjálfur eitt lag,
„It’s Raining Again”, og þeir
Magnús skipta öðru, „Break-
down”, á milli sin. Vignir mún
vafalaust er timar liða taka á
sig meiri söng i hljómsveitinni
og er það vel.
Finnbogi bróðir syngur eitt
lag, „Bye-Byc”, og gerir það
vel. Lagið er gullfallegt. Manni
virðist Júdas takast betur upp i
rólegri lögunum, „Bye-Bye”,
„It’s Raining Again”og „I Am
On My Way”, sem Magnús
syngur.
Hörðu lögin, sem i rauninni
eru ekki dæmigerð fyrir
soul-rokkið, eru hvergi nærri
eins góð og þau rólegu — og ekk-
ert laganna jafnast á við t.d.
„Helga” af áöurnefndri
LP-plötu Magnúsar frá ’73.
Hljóðfæraleikurer allur góður
en þóereinsogvanti eins og eitt
hljóðfæri, t.d. rythmagitar, til
að breikka hljómunina. Þá
vantar e.t.v. smávægilega
lipurð i bassaleik á stöku stað,
til að gefa lögunum meira
„funk”. Magnús hefur aldrei
verið betri á hljómborð, hvort
heldur er pianó eða synthesizer,
og Vignir er I hópi beztu gitar-
leikara landsins. Hrólfur
stendur vel fyrir sinu og er
stöðugt vaxandi trommuleikari.
1 heildina vantar dálitinn
kraft I þessa plötu, sem stafar af
þvi er áður er getið um: Júdas
er betri á sviði en vinyl. Þessi
Nýjar hljómplötur: